Όταν ανανέωσε ο Πεδουλάκης..

Ήταν μια ανάρτηση την οποία ήθελα να κάνω για να δούμε και να συζητήσουμε μαζί την οπτική της σελίδας για το ρόστερ των πρασίνων σε αυτή την off season, δηλαδή για ένα θέμα (το ρόστερ) για το οποίο θα ανταλλάσσουμε απόψεις τις επόμενες 365 ημέρες και που πάντα, μα πάντα θα είναι επίκαιρο. Θέλησα να σας παρουσιάσω λοιπόν ως εισαγωγή τον αρχικό σχεδιασμό της σελίδας σχετικά με τις τρεις θέσεις της frontcourt των πρασίνων, ο οποίος δημιουργήθηκε όταν ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την ανανέωση της συνεργασίας με τον Αργύρη Πεδουλάκη (οπότε και είχαμε γνώση του μπάσκετ που θα θελήσει να παρουσιάσει τη νέα σεζόν). Στη συνέχεια θα σχολιάσουμε όλη την επικαιρότητα και τους στόχους που απασχολούν τους πράσινους γαρνίροντας με κάποιες inside πληροφορίες για τον σχεδιασμό. Όλο το concept είναι μια ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις για παίχτες, οπτικές, ανοίγοντας παράλληλα φάκελο συζήτησης για κάποιους καινούργιους με τους οποίους πιθανόν να μην είχαμε καταπιαστεί στο παρελθόν σαν κοινότητα. 

Κρατείστε κάτι. Όταν η σελίδα γράφει για έναν παίχτη ο οποίος βρίσκεται υπό το καθεστώς συμβολαίου, σημαίνει ότι ξέρει γιατί το κάνει. Σημαίνει ότι υπάρχει πληροφόρηση πως ο παίχτης είτε θα αποχωρήσει, είτε εν ολίγοις αποτελεί βατό, σε όλα τα επίπεδα, στόχο. Οι στοχεύσεις λοιπόν είναι άκρως ρεαλιστικές. Τα ονόματα δε γράφονται αυθαίρετα. Για αυτό να είστε σίγουροι..

Πάμε να δούμε τις επιλογές της σελίδας όπως αυτές τοποθετήθηκαν στον κορμό του εικονικού ρόστερ πριν ένα μήνα και πριν τις εξελίξεις. Γνωρίζεται ήδη άλλωστε τη πρόταση μου για το backcourt του Παναθηναϊκού όταν σε προηγούμενη ανάρτηση αναλύσαμε το γιατί ο Jayson Granger έχει όλο το πακέτο να ξεχωρίσει στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού και του Αργύρη Πεδουλάκη. Η συνέχεια που θα θέλαμε αναφορικά με τη στελέχωση στις θέσεις “3”, “4” και “5”..

C: Montrezl Harrell                                                 Γιώργος Παπαγιάννης

                                          F/C: Daniel Theis

PF: James Gist (F/C)                                             Αντώνης Φώτσης

                                        SF/PF: Darius Miller

SF: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος                           Michael Bramos (G/F)

Η κάθε περίπτωση πιο αναλυτικά..

Montrezl Harrell (22-C-2.04)

Αποτέλεσε περυσινή επιλογή της σελίδας, αντίστοιχη με τη προπέρσινη του Patrick Young. Με τον Harrell έχω καψούρα και θεωρώ ότι μπορεί να εξελιχθεί σε dominant ψηλό στο σωστό περιβάλλον για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Και οι ελληνικές ομάδες είναι το σωστό περιβάλλον για τέτοιους παίχτες.. Όταν πέρυσι ο Παναθηναϊκός έψαχνε ψηλό (λίγο πριν καταλήξει στον Χάντερ), ο Τζόρτζεβιτς σε κουβέντα που του έγινε είπε ότι ο Harrell είναι μικρός και θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί στον ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης (για αυτόν μετά έφερε τον ..βετεράνο Χάντερ). . Παιδί του Πιτίνο, ο τύπος του ψηλού που θα μετατρέψει το ζωγραφιστό σε πεδίο μάχης. Στον Harrell μπορείς να ξεχωρίσεις πολλά στοιχεία που μεταφράζονται καλά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ (τρομερό κορμί, μακρύς, σούπερ αθλητικός, δυνατά πόδια, πολύ αποτελεσματικός στη περιφερειακή άμυνα και στο παιχνίδι πάνω από το καλάθι, σκληράδα Ντόρσεϊ και ενέργεια Γιανγκ..) όμως αυτό που προσωπικά με έχει κάνει να τον ξεχωρίσω είναι το ανεξάντλητο motor του.
Για τον παίχτη πέρυσι: http://hoopfellas.blogspot.gr/2015/07/blog-post.html
O Harrell έχει συμβόλαιο με τους Ρόκετς όμως ο ερχομός του Μάικ Ντ’Αντόνι έχει αλλάξει τα πράγματα. O Harrell δεν είναι ο τύπος του PF που θα λειτουργήσει στο μπάσκετ του Ντ’Αντόνι μιας και η επίθεση του νέου κόουτς των Ρόκετς απαιτεί Stretch-4s που θα ανοίγουν το γήπεδο. O Harrell ελπίζει να βρει έναν ρόλο στο βάθος του πάγκου ως screener/rebounder στο νέο στυλ των “Ρουκετών” και στη θέση “5” σε καταστάσεις small ball όμως αυτή τη στιγμή τα προγνωστικά δεν είναι υπέρ του. Οι Ρόκετς ψάχνουν για έναν PF με καλό σουτ, επέλεξαν στο ντραφτ τον Onuake (επίσης από το Lousville όπως ο Harrell) που αναμένεται να αναλάβει τη βρώμικη δουλειά στη γραμμή ψηλών, έχουν ως restricted τους Μοντεγιούνας και Τέρενς Τζόουνς (unrestricted λέει η τελευταία ενημέρωση) και θα προτίθενται να φέρουν πίσω τον Beasly επίσης για τη θέση “4”.. Καταλαβαίνετε ότι η πιθανότητα του να βρεθεί ο Harrell “εκτός” είναι αυξημένη απλά η περίπτωση του θέλει αρκετή υπομονή.

Daniel Τheis (24-F/C-2.06)

Πουλέν της σελίδας που τον είχε συστήσει στο κοινό όταν έπαιζε ακόμα στην Ούλμ. O Theis έχει συμβόλαιο με τη Brose Basket με αποδοχές ύψους 400 χιλιάδων ευρώ. Η γνώμη μου είναι στη περίπτωση του πληρώνεις buy out (σε λογικά πλαίσια) και τον αποκτάς επενδύοντας πάνω σε έναν παίχτη που έχει τα καλύτερα χρόνια του μπροστά. Η Brose του δίνει την ευκαιρία του NBA out και ένα καλό περιβάλλον για να προβάλλει τις δυνατότητες του. Σας υπογράμμισα και πέρυσι, τον θεωρώ εξαιρετική περίπτωση για το δικό μας μπάσκετ. Είναι μακρύς (τεράστιο άνοιγμα χεριών), ταχύτατος με υψηλό IQ, πολύ αθλητικός με εξαιρετικό footwork και στις δύο πλευρές του γηπέδου, σπουδαίος ριμπάουντερ, μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και φυσικά να σουτάρει από μέση και μακρινή απόσταση (38.9% τρίποντο φέτος στην EL) . Εξαιρετικό fit για το μπάσκετ του Αργύρη Πεδουλάκη και παίχτης που ταιριάζει στα χνώτα του οργανισμού. Οι πράσινοι έδωσαν buy out πέρυσι για τον Χέινς. Δε μπορώ να διανοηθώ ότι δε μπορούν να τον κάνουν για τον Theis..

Darius Miller (26-F-2.02)
Για τον Μίλερ τα είπα στις αρχές του μήνα. Αντιγράφω το τότε σχόλιο μου..

“Έχω ..ξενερώσει πολύ που μας πρόλαβαν οι εξελίξεις (όπως και πέρυσι με τον Ρότσεστι) αλλά στην Off season αυτά είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Ο Darius Millerήταν ο φόργουορντ που θα ήθελα να δω φέτος στον Παναθηναϊκό του Πεδουλάκη και το επόμενο όνομα που θα ακολουθούσε τον Jayson Granger στις προτάσεις της σελίδας για τους πράσινους. Μιλάμε για έναν από τους καλύτερους (προσέξτε: όχι πιο ακριβούς ή πιο διάσημους, ξεκάθαρα όμως ένας από τους καλύτερους) 3&D-Forwrards στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Παιδί του Κεντάκι με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, αντίληψη του παιχνιδιού και γνώση των βασικών. Στην Ελλάδα θα δούλευε ως SF/PF σε ένα πλαίσιο στο οποίο θα του δινόταν φρονώ ιδανικά η ευκαιρία να μεταφράσει το παιχνίδι του. Εξαιρετικός σουτέρ (BBL: 47.1% τρίποντο-88.9% προσωπικές, EL: 40.3%-90.9% αντίστοιχα) με πολύ καλό shot selection, ακόμα καλύτερος αμυντικός με άμυνα ψηλά (παράγωγο της αθλητικής του ικανότητας) που τον βοηθάει σημαντικά στη πίσω γραμμή πάντα σε συνδυασμό με το εντυπωσιακό, 6’9” wingspan του, παίχτης που δουλεύει και προάγει το παιχνίδι του μέσα από την ομάδα. Πάρα πολύ καλή περίπτωση, οικονομική, από καλό πρόγραμμα, σε καλή ηλικία και με το κατάλληλο υπόβαθρο για να κάνει το βήμα παραπάνω. Η Brose Baskets τον ανανέωσε εχθές για τα επόμενα δύο χρόνια. “

Ήταν σούπερ για τον ρόλο του 3& D SF/PF που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός για να συμπληρώσει ποιοτικά το “3” και να προσφέρει μια έξτρα κάλυψη στο “4”. Παίζει σωστά το άθλημα και είναι παίχτης ουσίας που δε θα σε κρεμάσει σχεδόν ποτέ ενώ το υπόβαθρο του και ο τρόπος που ανέβασε το παιχνίδι του φέτος αφήνουν ορθάνοιχτο το παράθυρο σε κλιμακωτή βελτίωση τα επόμενα χρόνια σε αυτό το επίπεδο.

Με τον Jason Granger να προστίθεται στη περιφερειακή γραμμή και τον Αργύρη Πεδουλάκη στον πάγκο μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι αυτό το σύνολο μπορεί να παίξει τα πάντα στην άμυνα. Τα πάντα. Έχει σπουδαίο “μήκος” ως ομάδα με το οποίο μπορεί να προκαλέσει ασφυξία στον αντίπαλο, ταχύτητα/athleticism, πολύ δυνατά πόδια για να πιέσει τη μπάλα σε κάθε σημείο του γηπέδου και να χαλάσει της γραμμές πάσας του πιο ικανού αντιπάλου ενώ θα μπορούσε να μετατρέψει τη ρακέτα σε άβατο. Έχει γκαρντ που μπορούν να αμυνθούν στο post και ψηλούς που μπορούν να μείνουν μπροστά από οποιονδήποτε σχεδόν περιφερειακό. Έχει δύο σπουδαίους Pick & Roll PG, Pick & Roll ψηλούς, εναλλακτικές πηγές post παιχνιδιού, σουτέρ απλωμένους κατά μήκους του ρόστερ αλλά κυρίως παίχτες με πολλαπλή χρηστικότητα που κάνουν το ρόστερ σου να φαίνεται πιο βαθύ από ότι είναι. Νομίζω ένα καλό, αρκετά ανταγωνιστικό σύνολο.


Η πραγματικότητα: Απώλειες, η συμφωνία με τον Θανάση και ο Βουγιούκας..

H πραγματικότητα βέβαια είναι λίγο διαφορετική. Η μετακόμιση του Γιώργου Παπαγιάννη στην Αμερική (τεράστια απώλεια, επιτυχία σε επίπεδο πρεστίζ για το κλαμπ) και η “άρνηση” (προσωπικά έτσι το εξέλαβα) του Mάικ Μπράμος να επαναπατριστεί αποτέλεσαν σημαντικά χτυπήματα για τον εγχώριο κορμό που θα αποτελούσε τη βάση για τη καινούργια ομάδα και θα έδινε τη δυνατότητα στους πράσινους να κινηθούν με μεγάλη άνεση στην ευρωπαϊκή και αμερικανική αγορά. Το πρόβλημα μάλιστα με τις δύο αυτές περιπτώσεις δεν είναι απλά ότι πρόκειται για Έλληνες παίχτες αλλά για Έλληνες που μπορούν να υποστηρίξουν άμεσα το μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει ο Αργύρης Πεδουλάκης. Ο Μπράμος θα ήταν ο αθλητικός/μακρύς 3&D-G/F που θα προσέθετε βάθος στη γραμμή των “πλαγίων” και ο Παπαγιάννης το νέο δυνατό όπλο της ομάδας με την ιδιαιτερότητα του γρήγορου seven footer ο οποίος εκτός των άλλων θα έδινε το απαραίτητο pure height στη γραμμή ψηλών. Αυτή η κατάσταση νομίζω πήγε πίσω ολόκληρο τον προγραμματισμό με συνέπεια ο Παναθηναϊκός να χρειάζεται πλέον απαραίτητα τη προσθήκη 1-2 ποιοτικών Ελλήνων παιχτών στο ρόστερ του. Ο Παναθηναϊκός έχει μιλήσει με τον Θανάση Αντετοκούνμπο και υπάρχει προφορική συμφωνία στη περίπτωση που ο παίχτης δε φύγει πάλι για την Αμερική. Ο Θανάσης είναι πολύ ακατέργαστος στο επιθετικό παιχνίδι για το επίπεδο της Ευρωλίγκας όμως μπορεί φέρει πράγματα στο αμυντικό κομμάτι με την ενέργεια και την ικανότητα του να αμυνθεί και στις γραμμές. Σίγουρα η ικανότητα του Μπράμος στη περιφερειακή εκτέλεση θα ταίριαζε καλύτερα στα χαρακτηριστικά που ζητάει η ομάδα όμως οι πράσινοι είναι αναγκασμένοι να καλύψουν αυτό το στοιχείο από κάπου αλλού στη στελέχωση τους. Και μη ξεχνάμε το ότι η ανάγκη για καλούς Έλληνες παίχτες είναι μεγάλη στη παρούσα φάση.

Είμαι ιδιαίτερα σκεπτικός για τη περίπτωση του Ίαν Βουγιούκα. Δεν έχει ίσως τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται από τον τρίτο ψηλό (μόνο ως τέτοιον τον βλέπω) ο οποίος θα πατήσει παρκέ για συγκεκριμένα λεπτά. Από την άλλη έχει το ύψος και ένα αρκετά αξιόλογο post παιχνίδι το οποίο θα βοηθήσει την ομάδα σε κρύες, άσφαιρες βραδιές. Πιστεύω ότι από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός δε καταφέρει να φέρει τον Μπουρούση στο ΟΑΚΑ θα πρέπει να κοιτάξει την υπόθεση του του Zach Auguste και το πόσο εύκολο τελικά είναι ή όχι να πάρει άμεσα το ελληνικό διαβατήριο. Ο Auguste υστερεί σε συγκεκριμένα κομμάτια της άμυνα όμως έχει τα “εργαλεία” για να βελτιώσει τη συμπεριφορά του υπό τον κόουτς Πεδουλάκη σε ένα ρόλο που θα του προσφέρει και τον χρόνο για να αναπτυχθεί. Έχει την ιδιοσυγκρασία και το πακέτο για να ανταποκριθεί στον ρόλο του τρίτου ψηλού από τον οποίο θα ζητηθούν συγκεκριμένα πράγματα όπως το να προσδώσει φρεσκάδα στο ρόστερ και ιδανικά να παρουσιάσει μια σταδιακή εξέλιξη στο παιχνίδι του (για αυτό προτιμώ νέα παιδιά στον ρόλο αυτό) η οποία μπορεί να δώσει μικρή αλλά σημαντική ώθηση στον τρόπο που δουλεύει και αγωνίζεται η ομάδα. Χωρίς Μπουρούση λοιπόν οι πράσινοι ίσως δε πρέπει να κοιτάξουν την εύκολη λύση Βουγιούκα αλλά την υπόθεση Auguste σε συνδυασμό με την απόκτηση των άλλων δύο παιχτών που θα συμπληρώσουν το “5”. Προ των εξελίξεων με τον Κρις Σίνγκλετον (ο Παναθηναϊκός φέρεται να έχει συμφωνήσει με τον παίχτη) θα σας έλεγα ότι μαζί με τον Auguste και τον mobile στη θέση θα ήθελα να δω τον Colton Iverson. Έχει το απαραίτητο μέγεθος και τη παρουσία στο ζωγραφιστό που χρειάζεται μια ομάδα που θέλει να κοιτάζει ψηλά σε αυτό το επίπεδο, υγιή νοοτροπία (blue collar, παίζει για την ομάδα, μαχητικό πνεύμα) και είναι σχετικά εύκολα προσβάσιμος αυτή τη στιγμή. Πλέον με τον Σίνγκλετον να βγαίνει μπροστά ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να δέσει αρμονικά τα χαρακτηριστικά του έτερου ψηλού που θα επιλέξει με αυτά του τρίτου “5” και κυρίως του ξένου που θα πλαισιώσει τη γραμμή των forwards. Όλα βέβαια θα εξαρτηθούν από την υπόθεση του Γιάννη Μπουρούση..

Αλληλένδετες οι περιπτώσεις Τζέημς-Μπουρούση

Στη πραγματικότητα, κάθε κίνηση (σε οποιαδήποτε γραμμή και εάν γίνεται) έχει άμεση σχέση με οποιαδήποτε άλλη ακολουθήσει από τη στιγμή που κοιτάζεις συνολικό το ρόστερ σου σε επίπεδο αγωνιστικών χαρακτηριστικών και όχι μόνο.
Ο Γιάννης Μπουρούσης ήταν υποχρεωμένος να περιμένει τη free agency. Ειδικά φέτος με τα πακέτα που παίζουν από εκεί.. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κάθε πικραμένος προσπαθεί με κάθε τρόπο να ανέβει στο καράβι και να παίξει τη ζαριά του αμερικανικού ονείρου για αυτό και οι περισσότεροι Αμερικανοί ειδικά αθλητές έχουν βάλει στον πάγο τις ευρωπαϊκές ομάδες. Η πλευρά του Μπουρούση ζήτησε λοιπόν παράταση από τον Παναθηναϊκό και είναι απόλυτα λογικό. Ο διεθνής σέντερ δεν είναι βέβαιος για το περιβάλλον που θα τοποθετηθεί και το πόσο καλή κατάσταση μπορεί να πετύχει αυτός και ο ατζέντης του στην αμερικανική λίγκα για αυτό και κρατάει τη πόρτα των πρασίνων ανοιχτή. Ο Παναθηναϊκός με τη σειρά του πρέπει να είναι ήδη έτοιμος με εναλλακτικό πλάνο για τη περίπτωση που η απάντηση του παίχτη είναι αρνητική. Εκτός των πολλών θετικών αγωνιστικών χαρακτηριστικών που φέρνει ο Μπουρούσης στο τραπέζι, με την υπογραφή του οι πράσινοι πετυχαίνουν να απελευθερώσουν μια θέση που θα πήγαινε σε ξένο παίχτη και να είναι πιο ευέλικτοι στην αγορά συμπληρώνοντας το υπόλοιπο ρόστερ.

Ο Τζέημς (ο Παναθηναϊκός τον πιέζει να υπογράψει και να μην αγωνιστεί στο Summer League) είναι ένα πολύ καλός παίχτης. Αξιολογείται στο TOP-5 της διοργάνωσης όσον αφορά την ικανότητα στη προσωπική φάση. Βρίσκεται σε εξαιρετική ηλικία και κυρίως θα αποτελέσει κίνηση που θα “δώσει” στο πρεστίζ των πρασίνων μιας και μιλάμε για έναν παίχτη που τράβηξε τα βλέμματα όλης της Ευρώπης αγωνιζόμενος σε τοπ επίπεδο. Τα προβλήματα στη περίπτωση του είναι δύο. Πρώτον, εφόσον κληθεί στον Παναθηναϊκό να παίξει ως PG πρέπει να λάβετε υπόψιν σας ότι πρόκειται για παίχτη με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και ιδιοσυγκρασία σε σχέση με αυτό που πρεσβεύει η επίθεση του Αργύρη Πεδουλάκη. Στη Βιτόρια τον βοήθησε σημαντικά ότι ο Περάσοβιτς έπαιζε ένα up tempo style βασισμένο στη προσωπική φάση με κύριο δημιουργό τον Μπουρούση, το οποίο συνολικά “μακίγιαρε” τις αδυναμίες των περιφερειακών των Βάσκων στη δημιουργία στο μισό γήπεδο (μπάσκετ Παναθηναϊκού). Θα ένιωθα πολύ καλύτερα εάν οι πράσινοι είχαν έναν floor general τύπου Ζήση (έχει option η Brose) πίσω από τον Καλάθη και τον Τζέημς αφοσιωμένο σε ρόλο off guard να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει. Αυτά βέβαια θα τα αναλύσουμε στη συνέχεια και εφόσον προχωρήσει το θέμα του Αμερικανού.. Το δεύτερο και βασικό πρόβλημα (προσωπικά ως πρόβλημα το ορίζω) είναι το γεγονός ότι ο Τζέημς κατέχει θέση Αμερικανού γεγονός που μειώνει την ευελιξία της ομάδας αναφορικά με τις υπόλοιπες κινήσεις της στην off season. Για να σας στο κάνω άμεσα κατανοητό, θα σας πω ότι η θέση του γκαρντ εκτιμώ πως πρέπει να καλυφθεί με κοινοτικό παίχτη μιας και η ίδια η αγορά σε οδηγεί εκεί με την έννοια ότι μπορείς να βρεις πιο εύκολα τα χαρακτηριστικά του γκαρντ που ζητάς σε κατόχους κοινοτικού διαβατηρίου ενώ στη γραμμή ψηλών θα χρειαστείς athleticism και στοιχεία τα οποία για να τα βρεις πρέπει να έχεις αφήσει ανοιχτή τη πόρτα της αμερικανικής αγοράς. Ειδικά αν οριστικοποιηθεί του Σίνγκλετον.. Για αυτό θεωρώ ότι η υπόθεση του (Αμερικανού) Τζέημς έχει σύνδεση με αυτή του (Έλληνα) Μπουρούση.

Inside: Στη περίπτωση που δε κλείσει άμεσα η υπόθεση του Τζέημς ο Παναθηναϊκός θα στραφεί στον Jayson Granger. Μάλλον ανάποδα έπρεπε να είχαν γίνει τα πράγματα πιστεύω..

Ο Σίνγκλετον


Για τον παίχτη θα τα πούμε αναλυτικά εφόσον επισημοποιηθεί η συνεργασία του με τους πράσινους. Αυτό που μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή είναι ότι απαραιτήτως στη θέση “5” και ανεξάρτητα από το ύψος ο ένας παίχτης που θα επιλέξει ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να διαθέτει δυνατό κορμό και τα ικανότητα στη post άμυνα απέναντι σε πραγματικά μεγάλα κορμιά ώστε να μπορεί η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη να κλειδώσει το “ζωγραφιστό” (ένα από τα στοιχεία που με προσέλκυσαν στον Χάρελ). Αυτό το χαρακτηριστικό το διαθέτει ο Σίνγκλετον και είναι σημαντικό. Επίσης πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο παίχτης που θα τον συμπληρώσει στο “5” βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τον SF/PF που χρειάζεται η ομάδα. Αυτή η κίνηση, του combo forward που θα μοιράζεται το “4” με τον Γκιστ και θα ανεβαίνει παράλληλα ως Big-SF συμπληρώνοντας τη θέση “3” μπορεί να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τον ποιοτικό δείκτη του ρόστερ της ομάδας που δημιουργούν οι πράσινοι..

Δεν είναι εύκολο του Κλαβέρ, φαβορί η Αναντολού

Τέλη Απριλίου σας είχα μιλήσει για τον Κλαβέρ και το πόσο πολλαπλά παραγωγικός μπορεί να είναι στο δικό μας μπάσκετ ως πολυεργαλείο στα χέρια ενός Έλληνα προπονητή, προετοιμάζοντας ουσιαστικά το έδαφος.
http://hoopfellas.blogspot.gr/2016/04/one-done.html
Όλα δείχνουν πως ο 28χρονος Ισπανός φόργουορντ θα μείνει μακριά από τη πατρίδα του μιας και η Βαλένθια μοιράζει σκόπιμα λιποθυμίες με τα χρήματα που αξιώνει για την ελευθέρας του. Ας μη γελιόμαστε.. Ο Κλαβέρ θα πρέπει να είναι σημαντικό κομμάτι στον σχεδιασμό του Παναθηναϊκού ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα δεν έχει τη δυνατότητα να επιλέξει Αμερικανό σε αυτή τη θέση. Αν μπορείς να υπογράψεις τον Ισπανό απλά το κάνεις γιατί θα μπορεί να τοποθετηθεί οπουδήποτε χωρίς να επηρεάσει τον μετέπειτα σχεδιασμό σου. Ρεαλιστικά δεν είναι εύκολο όμως. Η Αναντολού είναι αυτή τη στιγμή frontrunner για την υπογραφή του. Ο Κλαβέρ έχει ξανασυνεργαστεί με τον Περάσοβιτς (έφτασαν μαζί στον τελικό του Eurocup το 2012) στη Βαλένθια, πριν μετακομίσει στους Blazers. Πλέον, με τον Σάριτς να πακετάρει για τη Φιλαδέλφια, ο Ισπανός ανεβαίνει στη κορυφή της λίστας των γειτόνων. Εκτός των άλλων, η Αναντολού θα του προσφέρει τουλάχιστον τα λεφτά που πήρε ο Μόερμαν από τη Νταρουσάφακα (δηλαδή πάνω από 1 εκατομμύριο ετησίως) οπότε καταλαβαίνετε ότι θα έχει το πάνω χέρι. Η εκτίμηση μου (το έχουμε ξανασυζητήσει άλλωστε) είναι ότι οι πράσινοι δε θα πρέπει να ανέβουν πάνω από τα 800 όσο σημαντικός και εάν είναι ο παίχτης στον σχεδιασμό τους. Το θλιβερό, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα, πλεονέκτημα πάντως των ομάδων μας είναι ότι μετά και το τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα στη Πόλη πολλοί αθλητές έχουν αρχίσει και παρουσιάζουν σοβαρούς ενδοιασμούς σχετικά με τη μετακίνηση τους εκεί, γεγονός που μπορεί να αποτελέσει ένα απρόσμενο σύμμαχο στη προκειμένη περίπτωση για τον Παναθηναϊκό. Παραμένει θλιβερό όμως. Κάποια πράγματα είναι πάνω από τον αθλητισμό και το μπάσκετ..

Καλές περιπτώσεις 3&D-Forwards υπάρχουν στην Αμερικανική αγορά όμως το ερωτηματικό είναι εάν οι πράσινοι θα αφήσουν τη θέση ανοιχτή για Αμερικανό παίχτη. Ήδη έχει γίνει μια επαφή σε πολύ καλό κλίμα με τον Οκάρο Ουάιτ ο οποίος μπορεί να αποτελέσει ένα καλό fit στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Είναι μακρύς, καλός σουτέρ τριών πόντων, έχει το αθλητικό πακέτο και τα defensive insticts και κυρίως είναι παίχτης πολλαπλών χρήσεων που ανοίγει τη γκάμα επιλογών του προπονητή του σε άμυνα και επίθεση. Είμαι σίγουρος για παράδειγμα ότι ένα λαμπρό αμυντικό μυαλό όπως αυτό του Αργύρη Πεδουλάκη θα βρει τρόπους για να τον αξιοποιήσει παντού στο αμυντικό κομμάτι (σίγουρα θα τον ανέβαζε σε πολλές περιπτώσεις ψηλά, ως πρώτο παίχτη στη μπάλα). Πάντως, ο Παναθηναϊκός (σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό) προσφέρει στον Ουάιτ την ευκαιρία να δουλέψει και ως περιφερειακός παίρνοντας σοβαρά λεπτά στο “3”, γεγονός που είναι πολύ σημαντικό για το μέλλον του παίχτη ο οποίος ως τέτοιος (περιφερειακός) θα ξεκλειδώσει τη πόρτα του ΝΒΑ μιας και εκεί λογίζεται ως πλάγιος. Πάντως το staff των πρασίνων θα παρακολουθήσει και άλλες περιπτώσεις παιχτών με την ευκαιρία των SL στην Αμερική.

Κeep in mind: Arturas Gudaitis

Επειδή ένας καλός κοινοτικός παίχτης μπορεί πάντα να αποτελέσει το κλειδί που θα σου λύσει την εξίσωση του ρόστερ.. Ξέρετε ότι προσωπικά προτιμώ Theis. Το ίδιο όμως και ο Τρινκιέρι.. Για τον Λιθουανό Αrturas Gudaitis (23-C/F-2.11) της Ρίτας είχαμε μιλήσει και πέρυσι σε ένα μικρό σχόλιο που είχα κάνει για αυτόν σε μια ανάρτηση. Είναι ένα παιδί προικισμένο με πλούσια φυσικά και αθλητικά εργαλεία αλλά και λίγο ιδιαίτερος χαρακτήρας (με την έννοια του διαφορετικού όχι του ενοχλητικού). Περυσινό ντραφτ των Sixers (No47), ένας γρήγορος και “μακρύς” σέντερ που διαθέτει ότι χρειάζεται ώστε να αποτελέσει σύντομα έναν από τους καλύτερους Pick & Roll ψηλούς στην Ευρώπη. Αυτό (PnR συμπεριφορά) είναι το δυνατό του κομμάτι σε άμυνα και επίθεση μαζί με την ικανότητα του να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να προστατέψει το καλάθι αμυνόμενος ψηλά. Έχει αρκετά κομμάτια προς βελτίωση αυτό είναι σίγουρο όμως οι αγωνιστικές προδιαγραφές του είναι καλές. Άφησε τη Ζάλγκιρις (παραπονούμενος από τον τρόπο που τον δούλευαν, ο ίδιος ήθελε να παίζει περισσότερο ως PF για να ανοίξει πιο εύκολα τη πόρτα του ΝΒΑ) και μετακόμισε στο Βίλνιους και τη Ρίτας με σκοπό να δουλέψει με τον γνωστό μας (πρώην παίχτη του Παναθηναϊκού) Μαρτσέλο Νικόλα (κόουτς της Λιέτουβος Ρίτας) ο οποίος είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη βελτίωση του Motiejunas στο Τρεβίζο. Οι Λιθουανοί overall είναι πολύ αρεστοί στους προπονητές ανά την Ευρώπη γιατί εκτός του ότι έχουν δεξιότητες είναι και αρκετά coachable. Κρατήστε τον υπόψη..

Κλείνοντας (για την ώρα)..

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μια περίοδο που χρειάζεται λεπτομερές πλάνο, ετοιμότητα και υπομονή για να μπορέσει να διαχειριστεί τις εξελίξεις και να πετύχει τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό στο ρόστερ του. Οι πράσινοι προσπαθούν να κλείσουν 1-2 βασικούς στόχους και μετά θα κληθούν να βρουν τον “συνδυασμό της αρμονίας” υπογράφοντας μια τριάδα παιχτών των οποίων τα χαρακτηριστικά θα δένουν σωστά μεταξύ αυτών αλλά και εντός του υπόλοιπου ρόστερ. Το Hoopfellas έχει εναλλακτικές και μάλιστα αρκετά καλές σε κάθε θέση αλλά έχω αποφασίσει να τις παρουσιάσουμε σταδιακά, πετώντας τα χαρτιά ένα ένα στο τραπέζι για να μπορέσει και αυτή η ταπεινή σελίδα να ζήσει μερικές ένδοξες στιγμές δημοτικότητας..

Υ.Γ: Για τον Awudu Abass (23-F-2.00) ήθελα να σας γράψω αρκετό καιρό ένα κομμάτι με τη μορφή πρότασης όμως οι σύνδεσμοι μου στην Ιταλία δε μου άφηναν το περιθώριο παρουσιάζοντας τη μετακίνηση του από τη Καντού στην ΕΑ7 ως Done deal η οποία δεν έχει επισημοποιηθεί ακόμα. Ο παίχτης εχθές έμεινε ελεύθερος από τη πρώην ομάδα του και σήμερα ανακοινώθηκε από το Μιλάνο. Ο 23χρονος Ιταλός είναι ένας πολύ ταλαντούχος SF που θα μπορούσε να ταιριάξει με με τον Χαραλαμπόπουλο λόγω του versatile αγωνιστικού του χαρακτήρα. Πρόκειται για μια πραγματική δύναμη της φύσης, ένα αθλητικό και πολύ φυσικό παιδί το οποίο ξέρει να παίζει με τη μπάλα στα χέρια. Καλό περιφερειακό σουτ, καλός και πληθωρικός αμυντικός παίχτης που μπορεί να παίξει τις τρεις ενδιάμεσες θέσεις (κυρίως το “3” και το “4”). Βρίσκεται ακόμα σε διαδικασία εκμάθησης και για αυτό η πιθανή μετακίνηση του στο Μιλάνο (το οποίο σωστά προσπαθεί να χτίσει ένα εγχώριο κορμό) με φοβίζει λίγο ως προς το τρόπο που το εκεί περιβάλλον μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά στην ανάπτυξη ενός τέτοιου παίχτη. Θεωρώ ότι θα ήταν μια ενδιαφέρουσα περίπτωση για τον Παναθηναϊκό (είναι έτοιμος παίχτης όχι πείραμα) όμως επαναλαμβάνω από την Ιταλία δε μου άφησαν το παραμικρό περιθώριο να ευελπιστώ ότι ο παίχτης μπορεί να πάει αλλού εκτός από την Αρμάνι και τελικά δικαιώθηκαν. Στον Abass έβλεπα την ευκαιρία να δημιουργήσει ο Παναθηναϊκός τον δικό του defensive stopper στα πρότυπα του Χάνγκα. Τον αναφέρω για ξεκινήσουν, όσοι δε το έχουν κάνει ήδη μιας και ο παίχτης είναι πολύ γνωστός, να τον παρακολουθούν..