ΜΑDE IN USA: ΠΑΙΧΤΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (CLASS OF 2020)

---

 

 

H ώρα της ανάρτησης που έχει συνδεθεί όσο καμία άλλη με την τρέλα της Offseason έφτασε. Για δέκατη συνεχόμενη σεζόν, η λίστα με τους επόμενους πιθανούς stars του ευρωπαϊκού μπάσκετ και τις πιο ενδιαφέρουσες value/money περιπτώσεις είναι εδώ. Η παράδοση του Hoopfellas συνεχίζεται. Αυτή λοιπόν είναι η τάξη του 2020…

 

Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια. Η ανάρτηση που έβαλε το δικό της λιθαράκι ώστε το Hoopfellas να δημιουργήσει το brand του σήμερα είναι και πάλι εδώ, σε μια εποχή που λόγω των εξελίξεων  φαίνεται πως είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. “Made in USA: Παίχτες οικονομικοί υπάρχουν” γράφαμε το 2011 φτιάχνοντας στο ξεκίνημα κάθε καλοκαιριού λίστες που έμελλε να ταξιδέψουν μέσα στο χρόνο. Αθλητές δίπλα από το αγωνιστικό status των οποίων αναβοσβήνει το πράσινο βελάκι της ανοδικής πορείας, δείγμα της δυναμικής του παιχνιδιού τους. Περιπτώσεις για διαφορετικά πορτοφόλια, έτοιμες να απορροφηθούν στις διάφορες βαθμίδες του ευρωπαϊκού μπάσκετ και να ξεχωρίσουν. Παιδιά που τώρα ίσως δεν μοιάζουν τόσο “φανταχτερά” στο ευρύ κοινό όμως η προσεκτική αξιολόγηση τους δείχνει ότι περπατούν το μονοπάτι της βελτίωσης. Η παράδοση για το Hoopfellas συνεχίζεται.

Πάμε λοιπόν μαζί να δούμε την τάξη του 2020…

 

Frankie Ferrari (1.85-PG-1995)

Ο PG της Μανρέσα ήταν ένας από τους μεγάλους άτυχους της φετινής σεζόν. Μετά το εντυπωσιακό ντεμπούτο του στην ACB τραυματίστηκε στον καρπό του αριστερού του χεριού (είναι δεξιόχειρας) ενώ όταν επέστρεψε και άρχισε να αποκωδικοποιεί το περιβάλλον της ισπανικής λίγκας και του BCL, έσπασε το πόδι του χάνοντας το υπόλοιπο των αγωνιστικών υποχρεώσεων.

Παρ’όλα αυτά, ο Ferrari δεν είναι από αυτούς που το βάζουν εύκολα κάτω όντας γνωστός για τον σκληροτράχηλο χαρακτήρα του στο κολεγιακό πρωτάθλημα (ο τύπος τράκαρε διαλύοντας το αμάξι του και την επόμενη κατέβηκε κανονικά να παίξει στο εθνικό τουρνουά 3on 3) όπου ηγήθηκε των Dons του San Francisco. Πραγματικός floor general, πολύ αποτελεσματικός στο να τρέχει PnR δράσεις. Το διάβασμα και οι εμπνεύσεις του σε αυτές τις καταστάσεις μπορούν να κάνουν την άμυνα να παραλύσει. Pocket passes, skip passes, κάθετες στην καρδιά της ρακέτας. Σκανάρει πολύ καλά το γήπεδο και μπορεί  να δει και να εκτελέσει πάσες σπάνιες για παίχτη της σωματοδομής του. Αρκετά καλός σουτέρ τριών πόντων, ειδικά μετά από ντρίμπλα. Υστερεί στο αθλητικό κομμάτι (παρότι οι αλλαγές ταχύτητας του τον βοηθούν πολύ στο επιθετικό (primary & secondary) transition και αυτό «γράφει» στο αμυντικό του παιχνίδι ενώ παράλληλα οφείλει  να διαβάσει πιο σχολαστικά το πότε θα πρέπει να μπαίνει στο «ζωγραφιστό» για να εκτελέσει απέναντι στις κλειστές ευρωπαϊκές άμυνες. Προέρχεται από καθαρά μπασκετική οικογένεια (πατέρας προπονητής, αδέλφια αθλητές στο NCAA). Η αντίληψη του και ο από τη φύση του ηγετικός χαρακτήρας που τον διέπει στοιχειοθετούν ένα ενδιαφέρον συνολικά πακέτο. Ελπίζω να επιστρέψει δυνατός.

Σε 6 ματς στην ACB φέτος:  14.7 PTS (27.0% 2PT- 45.9% 3PT- 89.55 FT) 2.8 REB- 5.7 AST (για 3.7 TO, είχε 7.7/2.7 στο BCL)

 

Nick Weiler-Babb (1.96-G/F-1995)

O αδερφός του Chris Babb είναι αυτή τη στιγμή ένα από τα πιο υποσχόμενα πολύ-εργαλεία που θέλουν να ανέβουν από τη δεύτερη στην πρώτη βαθμίδα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Με την Ludwigsburg φέτος έκανε μια αρκετά καλή ρούκι χρονιά ως επαγγελματίας, παίζοντας καταλυτικό ρόλο στο παιχνίδι της εξαιρετικής ομάδας του Τζον Πάτρικ και στις δύο πλευρές του παρκέ. Όπως και ο αδερφός του, αγωνίστηκε στους Cyclones και γαλουχήθηκε με χαρακτήρα νικητή στα σπουδαία σύνολα του Στιβ Προμ (Georges Niang era).

O Babb μπορεί να καλύψει και τις τρεις περιφερειακές θέσεις με την ίδια ευκολία ενώ μπορεί να αμυνθεί σε τέσσερις θέσεις με αρκετή αποτελεσματικότητα. Όπως και στους Cyclones, έτσι και στη Γερμανία φέτος αγωνίστηκε αρκετά ως πόιντ-φόργουορντ, τρέχοντας την επίθεση από τη θέση «1». Το facilitating μαζί με κομμάτια όπως η άμυνα και το rebounding συνιστούν τα δυνατά του χαρτιά. Υψηλό IQ, team player. Aλτρουιστής (αρέσκεται να αποτελεί τον περιφερειακό-ασπίδα δίπλα στον σκόρερ). Μερικές φορές παραπάνω από όσο πρέπει. Η βελτίωση του επιθετικού του παιχνιδιού είναι το επόμενο βήμα για να μπορέσει να ανέβει στο υψηλότερο επίπεδο, τουλάχιστον στην Ευρώπη. Είναι streaky σε όρους περιφερειακής εκτέλεσης ενώ είναι προφανές ότι υπάρχει χώρος να βελτιώσει τον τρόπο που κεφαλαιοποιεί το μέγεθος του παραγωγικά.

Στη BBL φέτος: 13.7 PTS (47.2% 2PT, 34.0% 3PT, 83.3% FT) 4.7 REB, 2.7 AST, 1.2 STL

 

Zylan Cheatham (2.03-F/C-1995)

Ο Cheatham έχει ενδιαφέρον ως πρώτη ύλη μιας και συγκεντρώνει πολλά στοιχεία που δυνητικά μπορούν να αναπτυχθούν και να μεταφραστούν σωστά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. ‘Έμεινε undrafted πέρυσι παίρνοντας ένα two way-συμβόλαιο από τη Νέα Ορλεάνη όμως δεν κατάφερε να βρει τον δρόμο του στη μεγάλη λίγκα (αγωνίστηκε σε 3 ματς μόνο).

Το ελίτ αθλητικό του προφίλ σε συνδυασμό με το εξαιρετικό motor του δημιουργούν τη βάση για να εξελιχθεί σε παράγοντα στα μετόπισθεν. Παρότι τα αμυντικά fundamentals του θέλουν δουλειά, είναι φανερό ότι τα διαθέτει συνολικά τα προσόντα για να αμυνθεί και στις δύο γραμμές άμυνας αποτελώντας παράλληλα έναν καλό μπλοκέρ, ειδικά από θέση βοήθειας. Εξαιρετικός ριμπάουντερ. Ιδιαίτερα μαχητικός, ακολουθεί κάθε φάση και έχει έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ. Τρέχει πολύ καλά το γήπεδο ενώ το αθλητικό του υπόβαθρο τον βοηθάει σημαντικό στο να τελειώσει φάσεις στο ζωγραφιστό (above average σε traffic, σημαντικό στοιχείο). Μπορεί να διαβάσει και να πασάρει. Ενδιαφέρουσα ικανότητα με τη μπάλα στο παρκέ.

Θέλει δουλειά στο πνευματικό κομμάτι. Πολλές φορές ο ενθουσιασμός του τον οδηγεί σε λάθη (διακρίνεται από μια τάση να εκβιάζει straight line drives). Ακόμα είναι ακατέργαστος στον τρόπο που φιλτράρει τον χώρο της άμυνας σε συνδυασμό με το timing της απόφασης για να τον εκμεταλλευτεί. Οφείλει να γίνει πιο υπομονετικός. To περιφερειακό του σουτ δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμα σε βαθμό που να μπορεί μια ομάδα του ΝΒΑ να του δώσει μια θέση φόργουορντ στο ρόστερ της με εγγυημένη συμφωνία. Ο Cheatham σε πρώτη φάση μπορεί να βρει ένα συμβόλαιο σε μια ομάδα επιπέδου BCL/Eurocup καλύπτοντας τη θέση «5».

Στη G League: 16.5 PTS (58.7% 2PT- 33.3% 3PT- 74.0% FT) 11.9 REB, 2.5 AST, 1.0 STL, 0.6 BLK

 

Payton Pritchard (1.87-PG-1998)

Ο ηγέτης των Ducks του Όρεγκον. Σήμερα οι προγνώσεις τον φέρνουν στο τέλος του δεύτερου γύρου στο ερχόμενο ντραφτ για αυτό και καλό θα ήταν να ανοίξουμε εδώ τον φάκελο του ώστε να μπει στο μικροσκόπιο μιας και –μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα, θα δείξει- μπορεί στο μέλλον να μας απασχολήσει.

Ο Pritchard ήταν κατά τη γνώμη μου ένας από τους πιο συναρπαστικούς παίχτες φέτος στο NCAA. Μετά από μια ήσυχη σε προσωπικό επίπεδο junior season, εκτόξευσε την απόδοση του ανεβάζοντας κατακόρυφα τα νούμερα του και μαζί τις πιθανότητες να ακούσει το όνομα του στο ερχόμενο ντραφτ. Ball handling «Σάρας», δεινός εκτελεστής πίσω από τη γραμμή του τριπόντου, εξίσου αποτελεσματικός με τη μπάλα στα χέρια ή χωρίς αυτή (ξέρει πως να σετάρει τον αντίπαλο αμυντικό και να διαβάσει τα screens για να πάει την κατάλληλη στιγμή στη θέση του). Δυνατό παιδί που φημίζεται ως ένας από τους πιο σκληρά εργαζόμενους νέους παίχτες στην Αμερική. Η αθλητικότητα του όπως μεταφράζεται στο επίπεδο του ΝΒΑ παίζει ανασταλτικό ρόλο αναφορικά με τις πιθανότητες του να βρει μόνιμη θέση στη λίγκα.

Στην Ευρώπη αντίθετα, το αθλητικό του προφίλ δεν θα πληγώσει την αξιόλογη αμυντική προσπάθεια που καταβάλλει. Ηγετική προσωπικότητα, ο τύπος που κουβαλάει τους συμπαίχτες του στα δύσκολα. Καλός ριμπάουντερ, ικανότατος playmaker. Ο Pritchard δεν είναι καν 23. Όσο και εάν εύχομαι να βρει μια θέση στη μεγάλη σκηνή, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι η πιθανότητα μετακόμισης του (κάποια στιγμή) στα μέρη μας με ιντριγκάρει. Ας κρατήσουμε λοιπόν το όνομα του.

Με τους Ducks φέτος: 20.5 PTS (51.2% 2PT-41.5% 3PT) 4.3 REB, 5.5 AST/2.7 TO, 1.5 STL

 

Kassius Robertson (1.91-G-1994)

Μπορεί ο «μπόμπερ» της Φορτιτούντο να βαδίσει στα χνάρια του Μάρκους Ντένμον, βρίσκοντας τον δρόμο για την Ευρωλίγκα; O Robertson αποφοίτησε (όπως και ο Ντένμον) από το πανεπιστήμιο του Μιζούρι, αφού πρώτα πέρασε τρία χρόνια στο Canisius δουλεύοντας με τον κόουτς Τζίμι Μπάρον και τον γιο του Μπίλι Μπάρον στην off season, κατάσταση η οποία τον βελτίωσε πραγματικά ως σουτέρ.

Ο Robertson διαθέτει έναν άρτιο μηχανισμό εκτέλεσης ο οποίος παραμένει αναλλοίωτος ακόμα και όταν υα δάχτυλα του αμυντικού χαϊδεύουν τη μπάλα κατά την απελευθέρωση. Καλό shot selection. Το πρόβλημα στην περίπτωση του είναι ότι πρόκειται για έναν one dimensional-off guard. Είναι σπεσιαλίστας στην περιφερειακή εκτέλεση όμως δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει στον απαιτούμενο βαθμό κάποιο άλλο στοιχείο παρότι έχει δείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να αμυνθεί. Η έλλειψη combo skills (από τη Μπολόνια μου είπαν ότι δούλευε καθημερινά στο κομμάτι του playmaking αλλά στο γήπεδο δεν βγήκε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ίσως δεν τον βοήθησε και ο τρόπος ανάπτυξης στην επίθεση) είναι κάτι που τον ταβανιάζει αναφορικά με τη μετάβαση του στο επόμενο επίπεδο.

Στην ιταλική λίγκα: 14.1 PTS (52.4% 2PT-42.4% 3PT, 58.4 eFG%) 2.8 REB, 1.6 AST, 1.0 STL

 

Grant Jerret (2.08-F/C-1993)

Από τους βετεράνους της λίστας αυτής ο Jerret ο οποίος τον άλλο μήνα θα κλείσει τα 27. Δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για αυτόν στο ΝΒΑ όταν στα 19 του, βγαίνοντας από τη μια χρονιά του στο Αριζόνα,  γινόταν ντραφτ από τους Μπλέιζερς όμως εξελίχθηκε σε έναν καλό παίχτη που θα ήταν ακόμα καλύτερος εάν είχε περάσει τον Ατλαντικό νωρίτερα (κυνήγησε το όνειρο του ΝΒΑ μένοντας με επιμονή στην αναπτυξιακή).

Ο Jerrett έχει ένα στοιχείο που του δίνει πόντους στο σύγχρονο μπάσκετ και το οποίο μπορεί να του ανοίξει την πόρτα στο επόμενο επίπεδο έστω και ως παίχτης συγκεκριμένων ρόλων. Διαθέτει αποτελεσματικό παιχνίδι τόσο με πρόσωπο, όσο και με πλάτη στο καλάθι. Είναι καλός σουτέρ από την περίμετρο και συνολικά επικίνδυνος με πρόσωπο στο καλάθι, γεγονός που τον μετατρέπει σε παραγωγικό όπλο μέσα από Pick & Pop ή Face up καταστάσεις (η Ουλμ ακούμπησε αρκετά φέτος σε αυτά τα μακρινά post ups του, δίνοντας του τη μπάλα μακριά από το καλάθι με πλάτη στην πλευρά). Έξυπνος παίχτης, καλός πασέρ. Φέρνει rim protection ενώ το δυνατό upper body και τα μακριά του άκρα τον βοηθούν στην 1on1 άμυνα στο κέντρο της ρακέτας.

Του λείπει το motor ενώ πολλές φορές μοιάζει νωχελικός, στοιχεία που του κόστισαν νομίζω μια καλύτερη ευκαιρία για να ανοίξει την πόρτα του ΝΒΑ. Μπορώ να τον δω ως πέμπτο ψηλό σε ένα κλαμπ της υψηλής βαθμίδας λόγω της δυνατότητας του να καλύψει δύο θέσεις στη frontcourt ταιριάζοντας με διαφορετικούς παίχτες και της ικανότητας του να σουτάρει και να παράγει φάσεις επάνω από το καλάθι, σε συνδυασμό με το χαμηλό του κόστος.

Στη BBL: 12.2 PTS (68.6% 2PT-39.5% 3PT- 84.4% FT) 6.4 REB-1.3 AST-0.8 BLK

 

Darius Thompson (1.93-G-1995)

H παρουσία του Thompson αποτέλεσε μια από τις πιο θετικές νότες στη φετινή Brindisi και έναν από τους λόγους για τους οποίους η ομάδα του Vitucci αποτέλεσε μέχρι τη διακοπή διεκδικητή μιας θέσης στην πρώτη τετράδα της ιταλικής λίγκας. Ο 25χρονος γκαρντ ήρθε στον ιταλικό νότο μετά από μια καλή σεζόν στην Ολλανδία και συνέθεσε ένα αρκετά παραγωγικό backcourt παίζοντας δίπλα στον Adrian Banks.

Μετά από τρεις σεζόν στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, ο Thompson μετακόμισε στο Western Kentucky όπου πήρε περισσότερο χρόνο και ένα σημαντικότερο ρόλο στην καινούργια του ομάδα. Πρόκειται για έναν γκαρντ που μπορεί να εκτελέσει από την περίμετρο (εξαιρετικά νούμερα αλλά μπορεί να βελτιωθεί κι άλλο εδώ), διαθέτει καλό αθλητικό υπόβαθρο και μια εν κατασκευή combo ικανότητα, στοιχεία που δημιουργούν μια βάση ώστε να τραβήξει το ενδιαφέρον καλύτερων ομάδων μέσα στα επόμενα 1-2 χρόνια. Ο Thompson είναι πρωτίστως «2» όμως έχει τη δυνατότητα να παίξει με τη μπάλα στα χέρια τρέχοντας ball screen-καταστάσεις. Είναι αρκετά καλός finisher στο ανοιχτό γήπεδο και η ικανότητα του στο ένας με έναν, αν και δεν είναι ακόμα τουλάχιστον advanced, βρίσκεται «εκεί». Το αθλητικό του πακέτο τον βοήθησε στην άμυνα (έχει ελλείψεις σε όρους fundamentals, τζογάρει επίσης αρκετά) όπου διακρίνεται για τον τρόπο που μπαίνει στις γραμμές πάσας, παράγοντας συνθήκες άμεσης επίθεσης. Έχει συμφωνήσει με τη Brindisi ώστε να μείνει μια ακόμα σεζόν στην ομάδα.

Στην Ιταλική λίγκα: 11.6 PTS (48.9% 2PT, 46.0% 3PT, 71.1% FT, 55.4 eFG%) 2.6 REB, 3.0 AST/1.0 TO, 1.3 STL

 

Derek Willis (2.06-PF-1995)

O Willis έπαιξε λίγο στα τρία πρώτα του χρόνια στο Κεντάκι και αυτό καθυστέρησε την ανάπτυξη του ως παίχτη. Παρ’όλα αυτά, οι δύο σεζόν του στη Γερμανία δείχνουν ότι μπορεί να καλύψει το χαμένο έδαφος καθώς η πρόοδος του είναι άκρως ενθαρρυντική.

Μεγάλωσε με όνειρο του να αγωνιστεί στο Κεντάκι. Η μητέρα του είναι ινδιάνικων καταβολών ενώ  ο πατέρας του κατάγεται από την ευρύτερη περιοχή του Lousville . System player. Μπορεί να μην έχει το φανταχτερό individual ταλέντο  άλλων παιχτών της ηλικίας του όμως κάνει συγκεκριμένα πράγματα καλά και δίνει την αίσθηση ότι μπορεί αυτά τα στοιχεία να τα μεταφέρει στο επόμενο επίπεδο και να εξελιχθεί σε χρήσιμο γρανάζι. Σουτάρει καλά από την περιφέρεια (stretch ικανότητα, πολύτιμη για τη θέση “4” σήμερα, 57.1% φέτος από το τρίποντο στο Eurocup) με αυτοματοποιημένη εκτέλεση, είναι αθλητικός και αρκετά μακρύς (7’0” άνοιγμα χεριών) ώστε να μπορεί αλλοιώσει πάσες και σουτ, κερδίζοντας έξτρα κατοχές. Του λείπουν οι πλάτες και οι μεγάλοι ώμοι ώστε να είναι πιο επιδραστικός αμυνόμενος χαμηλά, τρέχει το γήπεδο με μικρά και γρήγορα βήματα. Ο Willis είναι ένας φόργουορντ που μπορεί να δείχνει πολύ μέτριος σε μια κακή ομάδα αλλά σούπερ-πολύτιμος σε ένα καλά δουλεμένο σύνολο. Βελτιώνεται συνεχώς και η Ulm είναι μια καλή κατάσταση για αυτόν. H επόμενη σεζόν θα είναι σημαντική.

Στη BBL: 8.2 PTS (46.9% 2PT- 35.8% 3PT- 85.0% FT) 5.0 REB, 1.0 AST, 0.6 STL, 0.7 BLK

 

Josh Gray (1.85-PG-1993)

Ένας από τους αποτελεσματικότερους γκαρντ της αναπτυξιακής λίγκας. Ο Gray μπορεί να μην διαθέτει το δυνατό κορμί και την περιφερειακή εκτέλεση παιχτών όπως ο Frank Mason ή ο Jaylen Adams (επίσης stars της G League) όμως παίζει πιο κοντρολαρισμένα τρέχοντας την επίθεση μιας ομάδας.

Διαθέτει μια από τις καλύτερες αλλαγές κατεύθυνσης που μπορεί να βρει στη φετινή  αγορά μια ευρωπαϊκή ομάδα. Εξαιρετικός ball handler και πολύ καλός finisher στο ζωγραφιστό, βρίσκει πάντα τον τρόπο να σκοράρει απέναντι σε πολύ ψηλότερους αντιπάλους. Συνεχής απειλή για την άμυνα, παίζει ως επί το πλείστον σε attack mode. Αρκετά ικανός στην προσωπική φάση. Παρότι υπολείπεται σε μέγεθος, χρησιμοποιεί σωστά τα χέρια του στα μετόπισθεν. Streaky σε όρους shooting. Αυτή η παράμετρος του έχει στοιχίσει μια πραγματική ευκαιρία στη μεγάλη σκηνή. Η αποτελεσματικότητα του στην περιφερειακή εκτέλεση ποικίλει από βραδιά σε βραδιά. Ο ίδιος έχει τη τάση να ψάχνει συνεχώς το ρήγμα και αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη προσαρμογή που οφείλει να κάνει σε μια πιθανή μετάβαση του στο διαφορετικό πλαίσιο χώρων του δικού μας παιχνιδιού. Έξυπνος και καλός παίχτης που έχει ακόμα περιθώρια βελτίωσης.

Στη G League με τους BayHawks: 22.5 PTS (49.7% 2PT- 33.8% 3PT-77.6% FT) 5.3 REB, 6.9 AST, 2.3 STL

 

Duop Reath (2.11-F/C-1996)

Στη δεύτερη σεζόν του στην FMP και την Αδριατική, ο Σουδανο-Αυστραλός (γεννήθηκε στο Σουδάν, έφυγε σε ηλικία 9 ετών για την Αυστραλία) F/C παρουσιάστηκε βελτιωμένος στο επιθετικό κομμάτι και δη στην αποτελεσματικότητα με την οποία τελείωνε φάσεις κοντά στο καλάθι.

Ο Reath είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση ψηλού που κατά συνθήκη μπορεί να καλύψει δύο θέσεις κοντά στο καλάθι, ταιριάζοντας με διαφορετικούς παίχτες. Είναι μακρύς, αθλητικός, έχει καλό timing στο μπλοκ (κυρίως ερχόμενος από θέση βοήθειας) τρέχει καλά το γήπεδο και μπορεί να απειλήσει πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Φέτος σε περίπου 3.5 προσπάθειες ανά παιχνίδι “έγραψε” το εντυπωσιακό 43.4%. Οι μέτριες επιδόσεις του στις προσωπικές ίσως αφήνουν ακόμα σκέψεις να αιωρούνται στους scouts αναφορικά με την πρόοδο του στο κομμάτι του σουτ. Έχει τα φυσικά/αθλητικά εργαλεία να αποτελέσει παράγοντα στην άμυνα (για την ώρα είναι ικανός επάνω από το καλάθι, έχει τη ταχύτητα αλλά οφείλει να βελτιώσει το footwork του βγαίνοντας στην περίμετρο και δη στο επόμενο επίπεδο). Ήταν θετικός απέναντι σε δυνατό ανταγωνισμό (Ερυθρός Αστέρας, Παρτίζαν).

Στην ABA: 11.7 PTS (62.1% 2PT- 43.4% 3PT-58.7% FT) 4.7 REB, 0.6 BLK

 

 

Mychal Mulder (1.95-G/F-1994)

O undrafted Καναδός, πρώην ρολίστας του Κεντάκι με την μάλλον αδιάφορη παρουσία στη G League έκανε σπουδαίες εμφανίσεις με τους αποδεκατισμένους Ουόριορς κερδίζοντας ένα συμβόλαιο και μαζί  χρόνο για να ονειρεύεται. Ψυχραιμία. Ο Mulder όντως έχει πλέον πιθανότητες να βρίσκεται και τη νέα σεζόν στο ΝΒΑ όμως αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο μιας και η συμφωνία του με τους «Πολεμιστές» δεν είναι εγγυημένη. Την ίδια στιγμή, ο ανταγωνισμός στις συμπληρωματικές θέσεις των «πλαγίων» μάλλον δεν μπορεί να του εγγυηθεί την παραμονή. Καλό θα ήταν λοιπόν να του ρίξουμε μια πρώτη ματιά.

Ο Mulder είναι μια πολύ καλή περίπτωση πλάγιου παίχτη ο οποίος έχει μάθει να εκτελεί σωστά τα βασικά του αθλήματος. Είναι μακρύς (6’8’’ wingspan), αθλητικός, κινείται πολύ καλά μακριά από τη μπάλα (δεν είναι κάθετος παίχτης και αυτό απεικονίζεται στη συχνότητα με την οποία πηγαίνει στη γραμμή των προσωπικών) χρησιμοποιώντας σωστά τα screens και εκτελεί με πολύ γρήγορο release (φόρμα αλά Ντατόμε). Βελτιώθηκε αργά, κερδίζοντας την προσοχή των Ουόριορς μετά τις καλές του εμφανίσεις με τους Skyforce και δεδομένου του ότι μπορούσε να φέρει από το βάθος (το ποιο;) του πάγκου επαρκές shooting και δυνατότητα switching, στοιχεία βασικά για το αγωνιστικό στυλ των Πολεμιστών. Πλέον έκανε το πρώτο βήμα και οφείλει να κεφαλαιοποιήσει την αυτοπεποίθηση που του έδωσαν τα 6 παιχνίδια με το Γκόλντεν Στέιτ. Είναι πολλές οι αντίστοιχες περιπτώσεις παιχτών στο παρελθόν που έφτασαν μέχρι εκεί και δεν τα κατάφεραν. Για θεωρώ ότι είναι καλό να κρατήσουμε το όνομα του. Ο Μulder μπορεί να απορροφηθεί πολύ σωστά στις ευρωπαϊκές (και με μεγαλύτερη έμφαση στη μετακίνηση της άμυνας μέσα από την κίνηση μακριά από τη μπάλα) επιθέσεις συνεργασίας.

Στη G League και σε 39 ματς με τους Sioux Falls: 17.0 PTS (60.3% 2PT- 39.9% 3PT- 70.0% FT) 4.5 REB, 1.4 AST, 1.0 STL

 

Justin Johnson (2.01-PF-1996)

Ένα ακόμα παιδί του Western Kentucky που κατέληξε στην Ιταλία. Μετά τη ρούκι-χρονιά του στη Serie A2 και στην Κάλιαρι, ο “ταύρος” των Hilltopers (συμπαίχτης του Darius Thompson) ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία όπου είχε μια αρκετά καλή σεζόν με την Pistoia.

Ο Johnson είναι ένας δυναμικός φόργουορντ με καλό αθλητικό επίπεδο και έντονο μαχητικό πνεύμα που μπορεί να καλύψει και τη θέση “5” σε χαμηλά σχήματα. Φέρνει versatility στο επιθετικό κομμάτι καθώς μπορεί να απειλήσει με πλάτη (χωρίς να είναι ο straight post up-ψηλός) και με πρόσωπο στο καλάθι, σουτάροντας από την περίμετρο ή βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ. Στην Ιταλία βελτίωσε το ποσοστό του από τη γραμμή των προσωπικών το οποίο αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα του. Παίζει πάντα με υψηλό motor και είναι hustle player. Ικανότατος ριμπάουντερ, υποτιμημένος πασέρ (μπορεί να δημιουργήσει από το high & το low post, διαβάζει σωστά). Θέλει δουλειά στην ομαδική άμυνα αν και τα δείγματα που άφησε σε ατομικό επίπεδο (ειδικά χαμηλά) αφήνουν υποσχέσεις. Two-sport athlete, έπαιζε και football στο πανεπιστήμιο. Νομίζω ότι φέτος μπορεί να ανέβει  ένα ακόμα σκαλοπάτι.

Στην ιταλική λίγκα με την Pistoia: 13.4 PTS (47.8% 2PT- 33.3% 3PT- 70.5% FT) 6.9 REB, 1.0 STL, 0.6 BLK

 

Kyle Guy (1.90-G-1997)

O σταρ του Βιρτζίνια πέρασε, μετά τις μαγικές βραδιές του τουρνουά του 2019 και την κατάκτηση του τίτλου, στον κόσμο των επαγγελματιών. Ο Guy είναι τυπική περίπτωση “εγκλωβισμένου” παίχτη που “παραείναι καλός για την αναπτυξιακή αλλά δεν τηρεί ακριβώς τις προδιαγραφές για να βρει μόνιμη θέση στο ΝΒΑ”. Φέτος πάτησε στο παρκέ της μεγάλης σκηνής ελάχιστα (μόλις 2 ματς) με τους Κινγκς, περνώντας όλη τη σεζόν στη G League.

Όπως είχαμε πει και παλαιότερα, ο Guy είναι παίχτης κομμένος και ραμμένος για την Ευρώπη. Πιθανόν θα συνεχίσει την προσπάθεια του να βρει μια καλή κατάσταση στο ΝΒΑ (είναι ακόμα 23 ετών) όμως όταν “σκοτώνεις” στη G League και βλέπεις ότι η ευκαιρία δεν έρχεται, αργά ή γρήγορα θα κοιτάξεις πέρα από τον Ατλαντικό. To σουτ του μετά από ντρίμπλα μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο όπλο στις ball screens δράσεις της Ευρώπης. Πρόκειται για εξαιρετικό σουτέρ  ο οποίος μπορεί να είναι παραγωγικός με τη μπάλα ή κινούμενος μακριά από αυτήν, χρησιμοποιώντας τα screens για να φτάσει στο καλό του σημείο και να εκτελέσει. Διαθέτει πρωτογενή και ολίγον ακατέργαστα combo skills τα οποία είναι περιζήτητα σήμερα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και παράλληλα σωστή μπασκετική κουλτούρα έχοντας γαλουχηθεί σε ένα σύστημα όπως αυτό του Τόνι Μπένετ.

Σίγουρα οφείλει να βελτιώσει κάποια πράγματα για να μπορέσει να βρει θέση στο υψηλό ευρωπαϊκό επίπεδο. Το frame του (δεν έχει μυικά κιλά, του λείπει η δύναμη) δεν θα του επιτρέψει να κεφαλαιοποιήσει την above average αθλητικότητα του (για τα δικά μας δεδομένα) περνώντας προς το ζωγραφιστό, απέναντι στις πολύ φυσικές ευρωπαϊκές άμυνες (είχε μόλις 42.8 FG% στη G League). Είναι δεδομένο επίσης ότι θα πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο στα μετόπισθεν (χαμηλώνοντας και κυνηγώντας γύρω από τα screens). Δεν είναι floor general. Θα ταίριαζε άψογα με έναν γκαρντ με δυνατό κορμί, αμυντικό προσανατολισμό και pass first-χαρακτήρα στο backcourt. Overall, η Ευρώπη του πηγαίνει. Στη σωστή κατάσταση μπορεί να εκπλήξει παρότι αρχικά η τριβή με το physicality πιθανόν θα τον σοκάρει.

Στη G League με τους Stocton Kings: 21.4 PTS (40.2% 3PT)  3.5 REB, 4.6 AST, 1.1 STL

 

Dallas Moore (1.87-G-1994)

Ένας από τους πιο efficient scorers της γαλλικής λίγκας ο Moore, ηγήθηκε της φετινής προσπάθειας της Nanterre η οποία με όπλο την αποτελεσματικής (γρήγορη με έμφαση στην προσωπική φάση) επίθεση στόχευσε σε μια θέση στην πρώτη εξάδα της ProA.

Σε αυτό το αγωνιστικό πλαίσιο φάνηκαν οι αρετές του Moore που αποδεδειγμένα διαθέτει σπουδαία scoring insticts τα οποία τον βοήθησαν να ξεχωρίσει και τις δύο φορές που πέρασε από την Ιταλία (Πέζαρο, Τορίνο). Πρόκειται για έναν πολύ καλό αριστερόχειρα σουτέρ ο οποίος είναι κοντρολαρισμένος, ξέρει να διαβάζει τις άμυνες και συνήθως έχει καλές επιλογές στις εκτελέσεις του. Δεν είναι ο τυπικός off screen-shooter. Εκτελεί πολύ αποτελεσματικά από θέση, αρέσκεται να παίζει με τη μπάλα στα χέρια όπου με μια σειρά από ντρίμπλες βγάζει τον αντίπαλο εκτός ισορροπίας. Καλός 1on1 παίχτης που μπορεί να τελειώσει φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο. Υποτιμημένο drive & kick παιχνίδι. Έχει μακριά χέρια που τον βοηθούν στα μετόπισθεν αλλά και αδύνατο frame το οποίο “γράφει” (πέραν του αμυντικού κομματιού) στην προσπάθεια του να τελειώσει σε traffic (συνεπώς δεν έχει την ευκαιρία να ταξιδεύει με μεγάλη συχνότητα στη γραμμή των προσωπικά.

Στην ProA με τη Nanterre: 14.6 PTS (53.3% 2PT-46.8% 3PT-83.3% FT, 62.3 eFG% ) 2.0 REB- 2.4 AST-1.0 STL

 

Christian Mekowulu (2.08-C-1995)

Πάμε και σε μια πολύ οικονομική επιλογή από την αγαπημένη Serie A2 της Ιταλίας. Ερχόμενος από το Texas A&M (μετρούσε ήδη τρία χρόνια στο Τennessee State) ο Christian Mekowulu ξεχώρισε άμεσα στο πολύ μέτριο σύνολο της Orzinuovi στη Λομβαρδία.

Ο 25χρονος Νιγηριανός είναι ακόμα αρκετά ακατέργαστος όμως στο πακέτο του διακρίνεται καλή πρώτη ύλη και πολλά στοιχεία υπό κατασκευή. Φέρνει εξαιρετικό motor, αθλητικότητα, rebounding-rim protection και finishing στο ζωγραφιστό, έχει τη ταχύτητα να αμυνθεί σε διαφορετικές προσεγγίσεις στο PnR (παρότι ακόμα θέλει δουλειά στα βασικά, για παράδειγμα το πως στήνει τα πόδια και το σώμα του σε συνάρτηση με τη γωνία του περιφερειακού) και είναι αξιοπρόσεκτα μαχητικός. Προσπαθεί να βάλει στο ρεπερτόριο του σε σταθερή βάση το σουτ τριών πόντων και να σταθεροποιήσει την αποτελεσματικότητα του baby hook του σε καλό επίπεδο. Έχει αρκετά φυσικά/αθλητικά εργαλεία που δημιουργούν μια βάση ώστε επάνω της να χτίσει την αμυντική του συμπεριφορά. Νομίζω ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή λύση για τις μικρομεσαίες ομάδες της ελληνικής λίγκας.

Στην Orzinuovi και τη Serie A2: 16.3 PTS (50.4% 2PT-28.6% 3PT- 68.4% FT) 12.4 REB-1.8 BLK

 

Cameron Reynolds (2.03-F-1995)

O Reynolds είναι ένας αθλητής που ανεβαίνει συνεχώς και μπορεί να αποτελέσει μια έξυπνη λύση για ένα σύνολο Εuroleague/High Eurocup level άμεσα. Οι Μπακς του έδωσαν μια two way-συμφωνία παρότι ο παίχτης δεν έπαιξε καθόλου φέτος στο ΝΒΑ (είχε 19 ματς πέρυσι με τους Γουλβς) μέχρι τη διακοπή, μένοντας στη G-League.

Ψηλός, μακρύς, αθλητικός. Τηρεί το πρότυπο του 3&D wing στο ΝΒΑ. Πρόκειται για ένα παιδί που μπορεί  να σουτάρει (είναι καλύτερος σουτέρ από ότι δείχνουν τα φετινά του νούμερα) και μάλιστα να το κάνει κάθε φορά από διαφορετική βάση. Σουτ θέσης, Off screen-δράσεις, τρανζίσιον εκτέλεση. Συνιστά απειλή από τη weak side μιας και εκτός από την αξιοπρόσεκτη περιφερειακή του εκτέλεση, μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να επιτεθεί. Παρ’όλα αυτά δεν ελίτ σουτέρ καθώς δεν έχει την απαιτούμενη η σταθερότητα. Θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματικός περνώντας στην καρδιά της ρακέτας, δεδομένων των αθλητικών/φυσικών του εργαλείων. Καλός στο χαμηλό ποστ και στις δύο πλευρές του παρκέ. Έχει τη δυνατότητα να καλύψει και τις τρεις ενδιάμεσες θέσεις (δημιουργώντας mismatches) ενώ μπορεί να αμυνθεί σε τέσσερις θέσεις. Του λείπει το motor και οι χρόνοι του στα αμυντικά close outs από στάση θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι (παρότι υπό περιπτώσεις μπορεί να ματσάρει με το μήκος και την αθλητικότητα του). Αγωνίστηκε πέρυσι με τη TEAM USA στους προκριματικούς του Παγκοσμίου.

Σε 37 ματς με τους Wiskonsin Herd: 14.8 PTS ( 46.7% 2PT, 34.4% 3PT, 66.7% FT) 5.2 REB, 1.5 AST

 

 

 

Υ.Γ: Ο Landry Nnoko όντως ενδιαφέρει τον Παναθηναϊκό καθώς οι πράσινοι θεωρούν ότι μπορεί να φέρει το rim protection που τόσο έλειψε πέρυσι πίσω από τον Παπαγιάννη. Ο Jordan Morgan ήταν ο βασικός στόχος όμως το κλείσιμο της συμφωνίας συνέπεσε με τις διοικητικές εξελίξεις της προηγούμενης εβδομάδας. Ο παίχτης δεν θέλησε να ρισκάρει περιμένοντας, βρήκε καλά λεφτά στο Καζάν και τα πήρε.

 

Υ.Γ1: Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να κλείσει τον Anthony Gill όμως η υπόθεση έχει πάει λίγο πίσω τις τελευταίες ημέρες μιας και τον παίχτη διεκδικούν και άλλες ομάδες. Θα είναι σημαντική επιτυχία για τους ερυθρόλευκους να καταφέρουν να αποσπάσουν την υπογραφή του μιας και πρόκειται για έναν PF που με την παρουσία του μπορεί να δημιουργήσει καλύτερη συνθήκη για τα παιδιά της θέσης “5”. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας κοιτούσε με ενδιαφέρον την περίπτωση του Μάρκους Ντένμον (3&D χαρακτηριστικά, εμπειρία EL, συνολικά καλό αγωνιστικό πακέτο για ΟΣΦΠ) από τον χειμώνα, όταν επέστρεψε στο λιμάνι. Τα χρήματα που έθεσε η πλευρά του παίχτη (Μίσκο) ως ποσό εκκίνησης ήταν υπερβολικά.

 

Υ.Γ2: Δύο δικά μας παιδιά, ο “Στεγόσαυρος” και ο “No_closure”, έχουν δημιουργήσει μια πολύ ωραία σελίδα στο FB με ρετρό photos του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Πρόκειται για μια πολύ ωραία προσπάθεια (όπως ανάλογες, πολύ αξιόλογες,  έχουν γίνει και στο παρελθόν με θέμα τον Άρη ή τον ΠΑΟΚ) την οποία επικροτούμε και στηρίζουμε.