PEACE..OF CAKE
Ο Ολυμπιακός αντέδρασε σωστά μετά την «κακή στιγμή» του καλύτερου του παίκτη, Έησι Λο, και με μια εντυπωσιακή Τρίτη περίοδο ξεπουπούλιασε την άνευρη και άγευστη για ένα ακόμα βράδυ Φενέρ. . «Γυναικείο» μπάσκετ από την ομάδα του προπονητή που παρουσίασε την τελευταία 6ετία ίσως το πιο aggressive σύνολο των ευρωπαϊκών γηπέδων.. Βιντεοθεραπεία με ..Κόμπι ο Σπανούλης..?
Σπουδαία νίκη για τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, με τους ερυθρόλευκους να φτάνουν στο 3-3 και να πατούν καλύτερα στον όμιλο. Μην ξεχνάμε, ακολουθεί το μεγάλο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό..
Για πάμε ΣΕΦ..
-Βλέποντας τις δύο ομάδες να παρατάσσονται στο παρκέ για το τζάμπολ ήταν φως φανάρι πόσες ευκαιρίες είχε η Φενέρ για παιχνίδι στο ποστ. Και με τον Σάτο πάνω στον Σπανούλη, αλλά και με τον Άντερσεν απέναντι στον Πρίντεζη. Το θέμα είναι ότι για να βάλεις τη μπάλα στο ποστ και να εκμεταλλευθείς καταστάσεις, προϋποθέτει μια διαδικασία η οποία πρέπει να γίνει σωστά. Να τη βάλεις στο σωστό timing, με καλό spacing, «έτοιμα» χέρια από έξω και ξεκάθαρο πλάνο του τι θα κάνεις σε κάθε περίπτωση αντίδρασης της άμυνας, έχοντας ή θέλοντας να δημιουργήσεις ανισορροπία στον αντίπαλο. Η Φενέρ ήταν πολύ μακριά από όλα αυτά.. Είναι πολλά τα θέματα της αλλά εδώ συγκεκριμένα θέλουμε να τονίσουμε το ότι ακόμα και σε καταστάσεις στις οποίες θεωρητικά υπερτερεί και μπορεί να εκμεταλλευτεί, δηλώνει αδυναμία γιατί απλά δεν έχει τη μέθοδο να τις διαχειριστεί.. Σκεφτείτε ότι στην ουσία είναι μια ομάδα που θα μπορούσε να είναι πολύ δυνατή στη σετ επίθεση, αλλά απλά δεν έχεις τους παίκτες για να «κλείσει το γήπεδο» δηλ. να επιβάλλει αυτό τον ρυθμό.. Και ούτε καν προσανατολίζεται προς αυτή την κατεύθυνση, παρασυρόμενη ίσως από το γεγονός ότι έχει τον καλύτερο παίκτη στο ανοιχτό γήπεδο στην Ευρώπη (Μακάλεμπ) και έναν προπονητή που αρέσκεται να παίζει γρήγορο μπάσκετ και να ποντάρει στο επιθετικό τρανζίσιον.. Στην ουσία η Φενέρ είναι αιχμάλωτη του ίδιου της του εαυτού..
-Ο Ολυμπιακός πολύ σωστά από την αρχή στόχευσε στο ζωγραφιστό των Τούρκων, τη μεγάλη τους αδυναμία, φτάνοντας με μια ποικιλία επιλογών τη μπάλα μέχρι τέλους. Είναι ξέρετε από τις φορές στις οποίες η φροντκόρτ σου έχει την ευκαιρία να χτυπήσει τον αντίπαλο και στα πόδια και στη δύναμη, σε σετ επίθεση ή ανοιχτό γήπεδο.. Σωστά ο Γιώργος Μπαρτζώκας πάτησε πάνω στην αμυντική αδυναμία του Άντερσεν να μαρκάρει τον φτεροπόδαρο Πρίντεζη και δούλεψε από την αρχή καταστάσεις απομονώσεις αυτού του ζευγαριού με σαφή εντολή στον «Πρί» να σπάει αν είναι δυνατόν το σύστημα εφόσον κρίνει ότι έχει το χώρο για να περάσει προς τα μέσα (θεωρώ πως ο Έλληνας φόργουορντ μπορούσε να του βάζει όλο το βράδυ καλάθια σε βαθμό εκνευριστικό που θα μπορούσε να κάνει τον Αυστραλό να σηκωθεί να φύγει από το γήπεδο από μόνος του..). Ακόμα και όταν ο Πιανιτζιάνι έβαλε τους Πεκέρ και Κάραμαν στο παρκέ, οι φιλοξενούμενοι υστερούσαν απελπιστικά σε ταχύτητα στις περιστροφές, μέχρι που έφθασαν στο σημείο να αλλάζουν κάποια στιγμή σε όλα τα σκρινς, με τους ερυθρόλευκους να βρίσκουν συνέχεια μις ματς και πολλά καλά σουτ, ειδικά με τα φόργουορντς, εάν και ο Πρίντεζης για τρίτο σερί ματς ήταν πολύ άστοχος από το τρίποντο. Πρέπει να το κοιτάξουν λίγο στον Ολυμπιακό αυτό, γιατί ο –κατά τα άλλα αρκετά ανεβασμένος στο τοπ 16- Συριανός φόργουορντ μετράει 2/14 τρίποντα στα παιχνίδια με Μοντεπάσκι, Μακάμπι, Φενέρ.. Πέρυσι τέτοιο καιρό ήταν «άχαστος»..
-Οι ερυθρόλευκοι είχαν διαβάσει καλά το προβλέψιμο έτσι και αλλιώς παιχνίδι των Τούρκων, αλλά δεδομένου της δικιάς τους αγωνιστικής κάμψης τον τελευταίο καιρό, θέλησαν σωστά κάτι να αλλάξουν στη σκέψη και τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας στο επιθετικό κομμάτι. Δε ξέρω λοιπόν εάν ο Βασίλης Σπανούλης εμπνεύστηκε από την «μεταμόρφωση» του Κόμπι Μπράιαντ και τον πιο δημιουργικό ρόλο του στο παρκέ, αλλά ο ίδιος –προφανώς με εντολή από τον πάγκο- μπήκε στο παρκέ βρισκόμενος σε μια πιο “passive mood”. Ο Μπαρτζώκας περίμενε την hedge out defense του Πιανιτζιάνι (σήμα κατατεθέν του Ιταλού) στο πικ εν ρολ και φρόντισε πολύ έξυπνα να τραβά ο Σπανούλης τον ψηλό της Φενερ (μαζί και τον γκαρντ) αρκετά πλάγια και μακριά από το καλάθι, ώστε ο Ολυμπιακός με σωστό spacing και δύο γρήγορες πάσες (το κλειδί ήταν να φεύγει η πρώτη πάσα από τα χέρια του δημιουργού δηλ. του Σπανούλη γρήγορα και στο σωστό χρόνο) εκμεταλλευόταν τα αργά πόδια των Τούρκων ψηλών και έφτανε στο ζωγραφιστό με καλές προϋποθέσεις (τριγωνάκι με Παπανικολάου παράλληλα να λαμβάνει την πάσα του Σπανούλη και να βρίσκει άμεσα τον Χάινς στην κίνηση από τον άξονα προς το καλάθι)ή έβρισκε καλά σουτ συνήθως από τις γωνίες. Η επίθεση των ερυθρολεύκων πρέπει πάση θυσία να «απογαλακτιστεί» από την εκτελεστική ικανότητα του αρχηγού. Αυτός είναι ο τρόπος για να παίξει καλύτερο μπάσκετ ο Ολυμπιακός, όπως έγινε μάλιστα και πέρυσι.
-Ο Έησι Λο ήταν μακράν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου μέχρι τη στιγμή της αποβολής του. Με τέτοιον Λο ο Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί καμία από τις βασικές ανταγωνίστριες του ομίλου του από εδώ και στο εξής. Στα 13’ του λεπτά στο παρκέ ο Αμερικανός γκαρντ είχε «γράψει» 12π. 5/6σ.-2ριμπ.-1κλεψ.. Μη ξεχνάμε ότι ήταν αυτός που ανέλαβε το μαρκάρισμα του Μπο Μακάλεμπ, βγάζοντας και 1-2 εξαιρετικές άμυνες πάνω στο «φόβητρο» από τη Νέα Ορλεάνη, παρατάσσοντας το πολύ σκληρό κορμί του απέναντι σε έναν γκαρντ που η σωματοδομή του θυμίζει παίκτη του Αμερικανικού φούτμπολ.. Η hard nose defense του Λο έχει τεράστια σημασία στην περιφερειακή γραμμή των ερυθρολεύκων εν τη απουσία του Μάντζαρη πλέον. Όταν αποχώρησε για τα αποδυτήρια, ήταν σίγουρο ότι ο Ολυμπιακός θα είχε πρόβλημα με τον Μακάλεμπ. Ο Σλούκας όμως έδειξε μεγάλη διάθεση. Δε θα πω ότι έπαιξε σπουδαία άμυνα γιατί δεν έγινε αυτό (ουσιαστικά ο Μακάλεμπ τον περνούσε όποτε ήθελε) αλλά ζύγισε την κατάσταση και έκανε ότι καλύτερο μπορούσε, μαρκάροντας στα δύο μέτρα μακριά αλλά ενεργητικός και μένοντας «μαζί» με τον Αμερικανό στα τελειώματα από μακριά, προτάσσοντας τα μακριά του χέρια που κυνηγούσαν το σουτ. Σε αυτό θα συμπληρώσω βοήθησε και η ομαδική (έλα, πλάκα κάνω..) επιθετική λειτουργία των Τούρκων, η οποία ήταν απλά ανύπαρκτη. Καμία συνεργασία, καμία κατεύθυνση. Παρακολουθείστε πόσες φορές καταλήγει η Φενέρ να προσπαθεί να τελειώσει με προσωπικές –εκτός πλάνου- φάσεις, αυτοσχεδιασμούς θα έλεγα καλύτερα στα τελευταία 6-7 δευτερόλεπτα.. Αρρώστια..
-Μιλώντας για τον Λο θα ήθελα να αναφερθώ και στη φάση της αποβολής. Υπήρχε μια σπίθα από την αρχή και στους δύο παίκτες (οι οποίοι δεν έχουν δώσει δικαιώματα γενικότερα), όχι μόνο μεταξύ τους αλλά γενικότερα (Λο-Μπατιστ, Σάτο-Σπανούλης). Αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι.. Οι διαιτητές από την άλλη έπραξαν πολύ σωστά που τους έστειλαν στα αποδυτήρια γιατί εάν έδιναν π.χ. από ένα αντιαθλητικό απλά κινδύνευε το ματς να γίνει ..οπα! Αντίθετα το ντισκαλιφιέ λειτούργησε κατευναστικά. Εκείνη τη στιγμή μάλιστα έδειχνε ότι ο Ολυμπιακός θα είχε μεγάλο πρόβλημα με την εξέλιξη αυτή, παίζοντας με έλλειμμα στα γκαρντ και χάνοντας τον παίκτη που ως συνήθως δίνει μια παράξενη ορμή σε αυτή την ομάδα, αλλά ανταποκρίθηκε χτυπώντας την πληγή των Τούρκων, δηλ. άμυνα στο ζωγραφιστό και ριμπάουντ, εν΄ω παράλληλα ανέβασε και ο ίδιος την ένταση της δικής του άμυνας πνίγοντας κάθε σκέψη για κυκλοφορία της μπάλας από τον αντίπαλο (πιθανόν να μη τους πέρασε και από το μυαλό βέβαια..)
Ο Λο, για να κλείσουμε, έδειχνε εχθές ότι πήγαινε για μεγάλο παιχνίδι, γεγονός πολύ θετικό για του ερυθρόλευκους αυτή τη περίοδο. Πλέον μπορούμε και επίσημα να πούμε ότι αποτελεί εφιάλτη για τον Πιανιτζιάνι μετά την περυσινή ποστ σίζον. Ναι, η φροντκόρτ του Ολυμπιακού κυριάρχησε απέναντι στη Σιένα και ήταν αυτή που έθεσε τη σειρά σε νέα βάση δίνοντας το πλεονέκτημα στην ελληνική ομάδα αλλά η ορμή (το ξαναγράφω) που έδωσε ο Λο χτυπώντας από το ποστ μέχρι το ανοιχτό γήπεδο τη Μοντεπάσκι έγειρε τη ζυγαριά. Ο Αμερικανός θα είναι βαρόμετρο από εδώ και πέρα.. Οι ικανότητες υπάρχουν. Σίγουρα δεν είναι μόνο ένας σκόρινγκ-γκαρντ. Δε μπορείς να το πείς αυτό για” έναν περιφερειακό που έχει επιβιώσει δίπλα στον Σπανούλη..” Είναι απλά, «πολλά παραπάνω»..
-Με όλο το σεβασμό και την αγάπη μου στο «ασθενές φίλο» χαρακτήρισα το μπάσκετ της Φενέρ «γυναικείο».. Ο τρόπος που (δεν) μάχονται στο ζωγραφιστό κορμιά με αυτό το μέγεθος είναι κάτι καινούργιο σε αυτό το επίπεδο.. Σε κάποια στιγμή ήταν «αστείο» το πόσο εύκολα ο Ολυμπιακός μπορούσε να κάνει τη μπάλα δική σε κάθε διεκδικούμενη μπάλα, κερδίζοντας με διαφορά τη μάχη των κατοχών και φυσικά τα ριμπάουντς. Ο Πιανιτζιάνι μάλιστα δεν είχε τον Πρέλντζιτς (και τον Οναν στα γκαρντ, σημαντικές απουσίες) και αναγκάστηκε να παίξει με βαριά σχήματα σε όλο το ματς, δίνοντας λεπτά στον Πεκέρ αποσκοπώντας σε κάποιας μορφής αμυντική οντότητα (τον θυμάμαι πριν χρόνια να παίζει εκπληκτική hedge out άμυνα στο ΟΑΚΑ με την Εφές, εποχές Μαχμουντί και Αντόνιο Γκρεήντζερ, αλλά τα χρόνια έχουν περάσει για τα καλά..). Τραγικός ο Μπατίστ –όντως δείχνει εκτός παιχνιδιού ομάδας και ανενεργός στο παρκέ, απογοητευμένος- χάλια σωματικά ο Τρίπκοβιτς . Τι έμεινε? Ο Μακάλεμπ (ο Πιανιτζιάνι του έριξε δίπλα του τον Ερμίς στα γκαρντ και τον διατήρησε 40’ μέσα..), η επίθεση στο ποστ και τα turnaround του Άντερσεν (για να λέμε την αλήθεια και ο Πρίντεζης είχε σημαντικό πρόβλημα απέναντι του, απλά ο Αυστραλός δεν είχε την κατάλληλη υποστήριξη από την ομάδα του και συχνά αναγκαζόταν να πάει μόνος και κάτω από κακές προϋποθέσεις) και φυσικά ο Μπογκντάνοβιτς.. Για τον Κροάτη τα έχουμε πεί και έχουμε διαφωνήσει με αρκέτα παιδιά εδώ μέσα. Έχει μια ξεχωριστή στόφα σκόρερ. Ο Ολυμπιακός και ο Παπανικολάου είχαν μεγάλο πρόβλημα με το aggressiveness του Μπογκντάνοβιτς στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, με τον Κροάτη να χρησιμοποιεί το μέγεθος και τα εξαιρετικά τεχνικά χαρακτηριστικά του για να πάει προς τα μέσα. Θέλει δουλειά στο αμυντικό κομμάτι βέβαια, αλλά βλέπετε ότι δε τον πλησίασε τυχαία η Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Και για να κλείσουμε με τους Τούρκους.. Σε αντίθεση με τους περισσότερους, εξακολουθώ να θεωρώ τον Πιανιτζιάνι εξαιρετικό προπονητή. Έχει όμως –το λέμε όσα χρόνια υπάρχει το Hoopfellas- κολλήματα στον καταρτισμό του ρόστερ. Ειδικά στη γραμμή ψηλών.. Η φετινή Φενέρ είναι μια ομάδα με λάθος χημεία, χωρίς τα κολονάκια που κρατάνε το οικοδόμημα.. Είχε την ευκαιρία να βελτιώσει τη λειτουργικότητα του ρόστερ της και κατά συνέπεια το performance της πρόσφατα με ένα-δύο κινήσεις αλλά δε τα κατάφερε με τον Σέλντεν Ουίλιαμς και στα γκαρντ έφερε τον Τρίπκοβιτς τη στιγμή που έβγαζε μάτι ότι ήθελε ένα πόιντ γκαρντ που να μπορεί να παίξει στο μισό γήπεδο και να βάλει λίγη σκέψη και κυκλοφορία στην επίθεση της (ο Ιλιέφσκι και ο Γιάριτς ήταν δύο περιπτώσεις..). Σαφώς και μένει ο μεγάλος στόχος της TBL και η γαρνιτούρα του κυπέλου.. Οι εντυπώσεις όμως έχουν χαθεί για τα καλά. Παρόλο που ο Πιανιτζιάνι συνεχίζει να θεωρεί –ίσως όχι άδικα, το έχουμε γράψει και μετά τα ματς με τον Παναθηναϊκό) ότι εφόσον κατακτήσει το πρωτάθλημα Τουρκίας το καλοκαίρι, θα είναι καβάλα στο άλογο..
Για τη ματσάρα Ρεαλ-ΤΣΣΚΑ στην ανάρτηση του Παναθηναϊκού..
Η σελίδα μας στο facebook.. http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274
