Άγγελος ή Δαίμονας..;

Στο λυκαυγές του δεύτερου μισού της σεζόν, ο Παναθηναϊκός ταράζει  τα νερά  φέρνοντας στην Αθήνα έναν εκ των “σοφών” του αθλήματος . Μπορεί ο Ρικ Πιτίνο να αφήσει στο ΟΑΚΑ το στίγμα της δικής του δημιουργίας νικώντας απέναντι στο ίδιο το παιχνίδι του μπάσκετ; Το Hoopfellas αναλύει..

Ο Ρικ Πιτίνο στην Ελλάδα λοιπόν. Σεισμός; Δυνατός.  Τρομερό ενδιαφέρον; Aναμφίβολα.  Μια επερχόμενη σύγκρουση πολιτισμών η οποία πρόκειται να λάβει μέρος στην Ευρώπη;  Ιστορία που γράφεται μπροστά στα μάτια μας; Μάλλον ναι. Σίγουρα, η καλύτερη εισαγωγή στο 2019..

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες κινήσεις στην ιστορία του συλλόγου. Ο Παναθηναϊκός έφερε στο ΟΑΚΑ έναν από τους πιο ικανούς προπονητές στην ιστορία του Αμερικανικού μπάσκετ σε μια μετακίνηση που συγκέντρωσε τρομερό ενδιαφέρον ανά  την Ευρώπη, κερδίζοντας από τώρα το «βραβείο εμπορικότητας» στη τρέχουσα Ευρωλίγκα (τουλάχιστον). Ο Ρικ Πιτίνο θα μπορούσε να είναι το πρόσωπο του σύγχρονου NCAA. Εάν  ο Μάικ Σιζέφσκι αντιπροσωπεύει το μπλε του ουρανού (παρά το nick των Devils του) και το καλό, ο Πιτίνο είναι συνδεδεμένος με το κόκκινο της κολάσεως. Η ένταση, η δύναμη, το superior athleticism και η επιρροή του ανθρώπου στην άκρη του πάγκου που χαρακτηρίζουν το κολεγιακό πρωτάθλημα βρίσκονται σε πλήρη εναρμονισμό με τη φιλοσοφία και τη πορεία του μέχρι τώρα.

Για τη παγκόσμια μήτρα του μπάσκετ που λέγεται πολιτεία του Κεντάκι, ο Νεοϋορκέζος κόουτς υπήρξε ο ένας κάτω από Αυτόν, μέχρι την άδοξη πτώση του από τον θρόνο του βασιλιά. Υπήρξε αυτός που μετά το σπουδαίο έργο του με τους Wildcats, κατάφερε να δημιουργήσει τον δικό του θρύλο στο Louisville και να τον τοποθετήσει δίπλα σε αυτόν του Denny Crum («παιδί» του Γούντεν, 30 χρόνια στους Cardinals, 2 τίτλοι, γνωστός για την επιμονή του στο switch everything, ναι είμαι σίγουρος ότι θα κάνετε τον συνειρμό).

Το NCAA όπως έχουμε πει και στο παρελθόν είναι η παγκόσμια μήτρα ιδεών σε επίπεδο τακτικής. Ο Πιτίνο είναι trend setter. Κάποιος που παράγει καινοτομίες, διαμορφώνει τη «μόδα», φέρνει νέα πράγματα στο τραπέζι. Θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για τη φημισμένη Match up-press άμυνα με την οποία έχει συνδέσει το όνομα του και η οποία αποτέλεσε τη ναυαρχίδα της τακτικής του στην Αμερική. Επιλέγουμε όμως  στη παρούσα ανάρτηση να εστιάσουμε σε στοιχεία τα οποία ρεαλιστικά μπορούμε να δούμε άμεσα στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Τέτοιες τακτικές επιλογές, προσαρμοσμένες στη πραγματικότητα του κολεγιακού μπάσκετ, μπορούν να κερδίσουν  τίτλους στο NCAA αλλά στην Ευρωλίγκα όπου το επίπεδο των παιχτών και η ταχύτητα στην αποκωδικοποίηση και ανάλυση μιας πληροφορίας από ένα σύνολο παιγμένων αθλητών είναι πολύ μεγαλύτερη, μπορούν να λειτουργήσουν ως «τρικ» στον δρόμο του game changing, όντας λιγότερο συμβατές με μεγάλα χρονικά διαστήματα στο παιχνίδι. Εκτός αυτού, η συγκεκριμένη άμυνα απαιτεί χρόνο και συνοχή. Ίσως τη δούμε κάποια στιγμή (εάν όχι αυτούσια, μια παραλλαγή αυτής με «προσαρμογές») σε ένα διάστημα δύο μηνών στη φαρέτρα των πρασίνων να ενεργοποιείται σε συγκεκριμένες καταστάσεις (δεδομένου του ότι θεωρητικά μπορεί να λειτουργήσει απέναντι σε οποιοδήποτε press-breaker επιθετικό πλάνο του αντιπάλου).Θεωρώ όμως ότι στη παρούσα ανάρτηση οφείλουμε να επικεντρωθούμε, με τη μορφή «σημειώσεων» σε στοιχεία της φιλοσοφίας του κόουτς τα οποία μπορούν να αποτυπωθούν άμεσα στο παιχνίδι των πρασίνων.

Culture Of Excellence

-Ξεκινώντας οφείλω να σας πω (εάν και είναι ήδη γνωστό στους πιο παλιούς αναγνώστες) ότι αποτελώ  φαν  του μπάσκετ του Πιτίνο. Το πόσο επιδραστική μπορεί να είναι η συγκεκριμένη φιλοσοφία στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ (σε συνάρτηση με τον διαθέσιμο χρόνο για «προσαρμογή», τον ρυθμό και το ευρύτερο πλαίσιο παιχνιδιού) αποτελεί μια διαφορετική συζήτηση. Οι αναφορές της σελίδας μας στο Louisville τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγες και η εκτίμηση μας για ουκ ολίγα παιδιά του συγκεκριμένου προγράμματος γνωστή με συνεχόμενες επισημάνσεις τα τελευταία χρόνια. Montrezl Harrell, Peyton Siva, Trey Lewis, Kyle Kuric, Edgar Sosa, Earl Clark, Juan Palacios, Reece Gaines παλαιότερα.

Oι επιθετικές- απλωμένες άμυνες, η διάθεση να αρπάξεις τον «αντίπαλο από τον λαιμό» από το ξεκίνημα, η ένταση, η συνεργασία και η μετατροπή της άμυνας σε άμεση επίθεση και  η τακτική «προσαρμογή» συνιστούν όρους που διαβάζετε συνεχώς στο Hoopfellas. Είναι ένα στυλ παιχνιδιού-ύμνος στην ομαδικότητα, τη συγκέντρωση,  και τη σκληρή δουλειά εντός του παρκέ, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Βάση του, ο καλοπροπονημένος και φιλόπονος αθλητής. Στα χρόνια του Louisville (μετά τη «ρωμαϊκή αυτοκρατορία» του Κεντάκι όπως την είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος), ο κόουτς Πιτίνο δεν είχε την ευχέρεια του να στρατολογήσει ελίτ ταλέντο στην Arena Plaza αλλά μπορούσε να διαγνώσει το πακέτο που θα εξυπηρετούσε το σύστημα του. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να κερδίσεις εάν χρειαστεί τα Καλάσνικοφ με σφεντόνες. Για κάποιον άλλον προπονητή έχουμε χρησιμοποιήσει την ίδια ατάκα αλλά το όνομα αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει (lol)..

Είμαι φαν λοιπόν (όπως συμβαίνει και με τον κόουτς Μπλατ). Πολλά από όσα έχετε διαβάσει κατά καιρούς εδώ μέσα έχουν δεσμούς με τη φιλοσοφία του 66χρονου  Νεοϋορκέζου..

Quote: Δε θα ξεχάσω ποτέ τον τρόπο που μάζεψε μια διαλυμένη ψυχολογικά ομάδα από τη φρικτή σκηνή του τραυματισμού του Kevin Ware, στον προημιτελικό του 2013 απέναντι στο Ντιούκ, οδηγώντας την στον θρίαμβο.

To τι είπε και πως ενέπνευσε τα “παιδιά” του στο ημίχρονο εκείνης της αναμέτρησης είναι ένα μυστήριο ανάλογο με αυτό της Area 51. Ο Πιτίνο θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους κόουτς στο να προετοιμάσει πνευματικά μια ομάδα για να μπει στη μάχη ενώ είναι φημισμένος για την ικανότητα του να παρέμβει τακτικά στην εξέλιξη του παιχνιδιού δημιουργώντας εναλλακτικό πλάνο όταν όλα μοιάζουν να πηγαίνουν στραβά.

Tι δουλεύει τώρα ο Παναθηναϊκός: Trapping the Speed Dribble

O Πιτίνο είναι διαχρονικά ένας από τους ικανότερους προπονητές στο να κατασκευάσει μια πραγματικά συμπαγή, αποτελεσματική άμυνα. Έχει βαθιά γνώση του αντικειμένου και αυτό του δίνει το πλεονέκτημα του πειραματισμού και της άμεσης μεταδοτικότητας. Οι βασικές αρχές της αμυντικής του φιλοσοφίας στηρίζονται στη προστασία του κεντρικού διαδρόμου στα μετόπισθεν. Στα μάτια του αυτός ο χώρος συνιστά «άβατο». Εργαλεία του σε αυτή τη κατεύθυνση και πυλώνες στη προσπάθεια του να αποκόψει τον κεντρικό διάδρομο από την επίθεση συνιστούν δύο τακτικές επιλογές:

–Forcing the Sideline. Ο άξονας δίνει σε έναν προικισμένο περιφερειακό τον ιδεατό χώρο για να επιτεθεί, ανοίγοντας τη γκάμα των επιλογών του σε επίπεδο δημιουργίας και εκτέλεσης. Η άμυνα οφείλει να τον κρατήσει στη «πλευρά» υποδεικνύοντας του τη κίνηση προς τη τελική γραμμή.

–Trapping the Baseline. Η επιθετική παγίδα στη τελική γραμμή αποτελεί σήμα-κατατεθέν των αμυνών του. Πάντα στη βάση του «aggressively trap & rotate». Κάπως έτσι έθεσε κατά καιρούς «εκτός» πολύ ικανούς, μεγαλόσωμους post up ψηλούς (με τους οποίους ο Παναθηναϊκούς αντιμετωπίζει πρόβλημα).

Οποιαδήποτε μπάλα (κυρίως σε καταστάσεις επιθετικής ντρίμπλας) περνάει προς τα μέσα από τον κεντρικό διάδρομο αυτόματα ενεργοποιεί παγίδα. Ο όρος Speed Dribble (ντρίμπλα επιτάχυνσης) κατέχει σημαντικό ρόλο στην αμυντική του φιλοσοφία γιατί σε πολλές τακτικές επιλογές ισοδυναμεί με συναγερμό. Είναι αυτό που δουλεύουν οι πράσινοι αυτή τη περίοδο. Το ευρύ κοινό θα μπορέσει να κατανοήσει ακριβώς αυτό που λέμε σήμερα σε λίγο καιρό όταν ο Παναθηναϊκός θα νιώσει πιο «έτοιμος», πιο «ασφαλής» να απλώσει σε διάρκεια τις άμυνες του. Σε καταστάσεις προσωπικής άμυνας μισού γηπέδου ή press κατά μήκος αυτού, ο παίχτης που βρίσκεται σε απόσταση μιας πάσας ντουμπλάρει επιθετικά τη ντρίμπλα ή το ντράιβ (ανάλογα το σημείο του γηπέδου) του αντιπάλου με τους υπόλοιπους αμυντικούς να είναι έτοιμοι να σπριντάρουν για τη περιστροφή. Οι ψηλοί αμύνονται υπό το καθεστώς του front the post απαγορεύοντας (4/4) την εισαγωγική στο low post. Θυμηθείτε ότι μια λόμπα (ψηλοκρεμαστή πάσα) αυξάνει τον διαθέσιμο χρόνο αντίδρασης για την άμυνα σε σχέση με μια γρήγορη, ευθεία πάσα. Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός «κλείδωσε» το dribble-penetration παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ παράγοντας αυτό που στον περισσότερο κόσμο έμοιαζε με «φανατισμένη  άμυνα».

Ο Παναθηναϊκός έχει το υλικό για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που δημιουργούν οι “απλωμένες” σε ολόκληρο το γήπεδο άμυνες που χρησιμοποιεί ο κόουτς Πιτίνο. Έχει μάλιστα και ψηλούς οι οποίοι μπορούν να ανέβουν στη πρώτη ζώνη άμυνας, στην αρχική διάταξη στα 4/4 (ως πρώτοι απέναντι στην εισαγωγική πάσα), με σκοπό να δώσουν κατεύθυνση (πλευρά) στον ball handler και να τον εξωθήσουν σε Speed dribble η οποία αυτομάτως θα χτυπήσει τη πολεμική καμπάνα του συναγερμού στη πράσινη άμυνα (trapping). Όταν και εφόσον (γιατί το χρονικό διάστημα που έχουμε μπροστά μας είναι πολύ συγκεκριμένο) η ομάδα φτάσει στο επίπεδο να μπορεί να ενεργοποιήσει σωστά τέτοιες press-άμυνες στα 3 ή 4/4 (χρειάζονται εργατοώρες) νομίζω πως ο κόουτς θα εκτιμήσει τη παρουσία του φυσικού/αθλητικού πακέτου των Παπαπέτρου και Αντετοκούνμπο στη θέση “3”. Επαναλαμβάνω χρειάζονται ώρες δουλειάς για μπορέσεις να πιάσεις κάποια επίπεδα συνοχής και να παρουσιάσεις κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα στο ματς με τη ΤΣΣΚΑ, ο κόουτς αφού πρώτα ρωτάει τους παίχτες του “εάν νομίζουν ότι μπορούν” να τρέξουν μια τέτοια άμυνα, σχεδιάζει μια 2-2-1 press δίνοντας εντολή για trapping μόνο στη speed dribble. Ο Λάσμε αργεί χαρακτηριστικά (ο Θανάσης απαγορεύεται να κάνει deep rotation με τον Πίτερς στη γωνία) να βγει στη μπάλα και ο Κλάιμπερν φτάνει εύκολα στο καλάθι. Χρειάζονται λοιπόν πολλές εργατοώρες για να νιώσεις ως άτομο αλλά και ως defensive unit ότι μπορείς να ελέγξεις τη μπάλα σε αυτού του τύπου τις αμυντικές επιλογές. Για τον Πιτίνο, οι press άμυνες (και ειδικά το match up-press) συνιστούν ένα βασικό επιθετικό όπλο.

Τhe “Deflections” code

Ο Πιτίνο είναι προπονητής που συνδυάζεις τη δημιουργία καινούργιων τάσεων με το άρωμα της “παλαιάς σχολής”. Έφερε στη πανίσχυρη ACC εικόνες από το παρελθόν όταν και οι σπουδαίοι δάσκαλοι της εποχής επένδυαν σε καλούς ψηλούς παίχτες, χτίζοντας τις ομάδες τους με γνώμονα την άμυνα στο “ζωγραφιστό”, πλαισιώνοντας παράλληλα αυτούς τους ψηλούς με καλούς αθλητές στις υπόλοιπες θέσεις της πεντάδας. Αυτό δε τον εμποδίζει να ακολουθεί την εξέλιξη. Είναι ο τύπος του προπονητή που παρακολουθεί πιστά και συμβουλεύεται τα προηγμένα στατιστικά αναλύοντας τις κατοχές και τους παράγοντες που διαμορφώνουν το efficiency στις δύο πλευρές του παρκέ. Τα Deflections (όρος γνωστός στην ορολογία του αθλήματος όσο και το Pick & Roll, έγινε trend στη χώρα μας λόγω των αναφορών του κόουτς όπως αντίστοιχα το PnR στα χρόνια του Ζοτς όταν και το άθλημα στα μέρη μας ακολούθησε έναν καινούργιο δρόμο) αποτελούν σημείο αναφοράς στο δικό του, προσωπικό κώδικα. Οι παίχτες του Παναθηναϊκού θα ακούνε πλέον συνεχώς τη φράση-απαίτηση  “1 deflection every 2 minutes” . Αποτελούν ένα εργαλείο το οποίο επιδράει άμεσα στη ψυχολογία της επίθεσης και προσθέτει δισταγμό στη προσπάθεια της να κυκλοφορήσει τη μπάλα και να αποκτήσει ροή.

“Οφείλεις να κάνεις το ταλέντο του αντιπάλου να ‘σκεφτεί’. Όταν τον τοποθετήσεις σε κατάσταση δισταγμού (ο οποίος εξουδετερώνει την ισχύ του ταλέντου) δημιουργείς μια καλή ευκαιρία νίκης” έχει αποφανθεί χαρακτηριστικά ο ίδιος.

Από τη πρώτη του προπόνηση στο ΟΑΚΑ οι πράσινοι έχουν επενδύσει σε μια νέα οπτική ιεραρχώντας τις προτεραιότητες στα μετόπισθεν. Τα Deflections (και το παιχνίδι στις γραμμές πάσας) σε βάθος χρόνου επιδρούν στο πνεύμα της επίθεσης και αποτελούν τον καλύτερο σύμμαχο για τους χρόνους των αμυντικών rotations μιας και αλλάζουν τη φύση των μεταβιβάσεων (και κατά συνέπεια τους χρόνους) στην επίθεση. Ο Παναθηναϊκός επίσης θα παρουσιάσει Bump the cutter (η επιθετική άμυνα που θέτει το κόψιμο μακριά από τη μπάλα εκτός της επιθυμητής  , σε όρους χρόνου και χώρου για την επίθεση, πορείας) προσέγγιση απέναντι σε multi-cutting επιθέσεις με στόχο και εδώ την αλλοίωση του συγχρονισμού. Το ερχόμενο ντέρμπι στο Φάληρο θα είναι ένα καλό τεστ σε αυτό το κομμάτι. Στο μισό γήπεδο επίσης οι πράσινοι θα μεταφέρουν το λεγόμενο “Run & Jump” που χρησιμοποιείται κατά κόρον στις απλωμένες άμυνες.

Το “τριφύλλι” συνολικά στο αμυντικό κομμάτι θα προσπαθήσει να κάνει δήλωση, παίζοντας πολύ επιθετικά και παίρνοντας το τιμόνι κάθε παιχνιδιού με αφετηρία την απόδοση του στα μετόπισθεν. Ομάδες στις οποίες διακρίνεται δυσκολία στη πάσα θα αντιμετωπίσουν σημαντικό πρόβλημα απέναντι σε αυτό το στυλ άμυνα. Από την άλλη πλευρά, σύνολα με passing skills, δουλεμένα στα κομμάτια του positioning και spacing θα βρουν καλά σουτ αναχαιτίζοντας με υπομονή τη πίεση που θα τους ασκηθεί.

Shock Attack

Εδώ τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Πριν ξεκινήσουμε θα σας πω ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον αναφορικά με τον τρόπο που θα επιλέξει ο κόουτς να κινηθεί πάντα σε άμεση συνάρτηση με τη φύση του παιχνιδιού στην Ευρώπη. Είπαμε ότι ο Ρικ Πιτίνο βασίζει μεγάλο μέρος της παραγωγικότητας των ομάδων του διαχρονικά στην δημιουργία άμεσης επίθεσης μέσα από την άμυνα (Shock Attack) και τα λάθη του αντιπάλου. Παραλαμβάνει μάλιστα ένα σύνολο με ισχυρές αμυντικές αρχές το οποίο παράγει το μεγαλύτερο ποσοστό λαθών επί των κατοχών του αντιπάλου στη διοργάνωση. Από τα χρόνια του UK έως το Louisville οι ομάδες του επενδύουν στο ανοιχτό γήπεδο, όχι με τον τρόπο που παραδοσιακά το κάνει το UNC (βάζω τη μπάλα γρήγορα στο παρκέ μετά από καλάθι ή άστοχο σουτ του αντιπάλου) αλλά μέσα από τη φύση της άμυνας η οποία στοχεύει και στην επιτάχυνση του ρυθμού στο παιχνίδι. Τα νέα αυτά είναι καλά δεδομένης της δομής του φετινού πράσινου ρόστερ το οποίο φωνάζει για επίθεση ανοιχτού γηπέδου, έχοντας παράλληλα έλλειψη συγκεκριμένων δεξιοτήτων σε σετ καταστάσεις. Στην Ευρωλίγκα βέβαια τα πράγματα διαφέρουν. Δε θα είναι εύκολο για το “τριφύλλι” να παράγει λάθη σε βαθμό που θα του εξασφαλίζουν συγκεκριμένο αριθμό πόντων στο ανοιχτό γήπεδο σε ένα εκτός έδρας ματς.

Quote: Στο βωμό της “έντασης” και στη προσπάθεια του να αποκτήσουν οι παίχτες του μαχητικό χαρακτήρα αποβάλλοντας κάθε πνευματική χαλάρωση, το καλοκαίρι του 2012 απαγόρευσε στους παίχτες του να παίξουν pick up games τα οποία υποσυνείδητα τους εμφυτεύουν κακές συνήθειες (χαλαρότητα). Μάλιστα τους σύστησε να παίζουν αυστηρά και μόνο 1on1 (“μονά”) στους 5 πόντους όπου κάθε άμυνα και κάθε επίθεση έχει σημασία. Μάλιστα..

Ο Πιτίνο είναι πρεσβευτής του ball movement και του λεπτομερειακού spacing. Δουλεύει σε αυτή τη βάση με έναν τρόπο αρκετά διαφορετικό από αυτόν που επιλέγουν οι προπονητές στην Ευρώπη. Ο διαφαινόμενος σκεπτικισμός που προκύπτει εδώ φυσικά δεν έχει να κάνει με τη διαφορετικότητα (πως αλλιώς θα γεννιόταν η καινοτομία άλλωστε) αλλά με τη λειτουργικότητα συγκεκριμένων ιδεών εντός του συγκεκριμένου πλαισίου και του τρόπου με τον οποίον παίζουμε το άθλημα στην Ευρώπη. Η επίθεση του Πιτίνο πρεσβεύει τη συμμετοχικότητα και είναι πολυπρόσωπη. Δε βασίζεται στο “πρόσωπο” και τα individual skills.

Ο κόουτς φημίζεται για την ικανότητα του να εμφυσήσει στους παίχτες του τη σημασία του να παίρνουν άφοβα ένα σουτ καλών προϋποθέσεων χωρίς σκέψη απειλώντας την άμυνα. Ο στόχος είναι να τραβήξει ψηλά την άμυνα αυξάνοντας τους χώρους για εισαγωγή της μπάλας στη ρακέτα (πάσα για post up ή σημάδι στο κόψιμο, ντράιβ). Βασικός κανόνας είναι η επιμονή στη συνεχή κυκλοφορία της μπάλας και η ακύρωση κάθε περιφερειακού σουτ με την άμυνα κοντά. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι Wildcats σούταραν αποτελεσματικά και μέσα από τη περιφερειακή εκτέλεση άνοιγαν το τέμπο των παιχνιδιών. Καμία ένσταση μέχρι εδώ. Στη πραγματικότητα, το ζήτημα είναι η οδός που θα επιλέξει για να μεταφράσει τις ιδέες του. Στην Ευρώπη των sets, η πιθανότητα να λειτουργήσει μια continuous offense είναι αντικειμενικά μικρή ειδικά σε αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού. Η ταπεινή μου εκτίμηση είναι ότι ο κόουτς πιθανόν θα αφήσει στην άκρη την ιδέα του να τρέξει μια continuous motion επίθεση με συγκεκριμένες κινήσεις εντός αυτής και θα στραφεί σε set plays. Δε το γράφω τυχαία αυτό. Ένα από αυτά τα καινούργια sets (διάταξη 2-1-2) είδαμε και στο παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ.

Aυτό το play από 2-1-2 διάταξη θα το δούμε και στη συνέχεια της σεζόν ολοκληρωμένο. Περιλαμβάνει διπλό back screen (από το “5” στους “1” και “3” διαδοχικά οι οποίοι κόβουν στο κέντρο της ρακέτας) και καταλήγει σε κεντρικό PnR.

Στη βάση της αναζήτησης του ιδανικού spacing ο κόουτς στο παρελθόν έχει ακουμπήσει πολλές φορές στο παρελθόν σε Ram δράσεις (Screen the Screener), τακτική η οποία μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά για το κάθετο παιχνίδι του Καλάθη. Σε κάθε περίπτωση πάντως, σε συνάρτηση με το επιθετικό μοντέλο που φαίνεται ότι θα προσπαθήσει να εφαρμόσει ο κόουτς οι αμφιβολίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα του ξεκινούν από την έλλειψη passing skills και perimeter shooting από το ρόστερ των πρασίνων. Είναι το στοιχείο από το οποίο είπαμε, στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, πως όφειλε να ξεκινήσει η αναζήτηση του Παναθηναϊκού στην Offseason..

Απέναντι στο ίδιο το άθλημα..

Η έλευση του Ρικ Πιτίνο στην Ελλάδα είναι αναμφίβολα ένα τεράστιο γεγονός. Εκτός του ότι εκτοξεύει το ενδιαφέρον γύρω από τη πορεία των πρασίνων στο δεύτερο μισό της σεζόν (συνιστά δηλαδή αυτομάτως μια μεγάλη εμπορική επιτυχία), δίνει στη φετινή χρονιά μια αξιοσημείωτη θέση στο βιβλίο της ιστορίας του τμήματος μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Ο Πιτίνο είναι ένας από τους “σοφούς” του αθλήματος. Ένας από αυτούς που έχουν υπογράψει τα πρωτόκολλα της εξέλιξης αυτού στο πέρασμα των χρόνων. Παρ’όλα αυτά πρεσβεύει μια τελείως διαφορετική γύρω από το άθλημα (ιδιαίτερα σε θέματα επιθετικής λειτουργίας) σε σχέση με το υπάρχον καθεστώς και αυτό σε συνδυασμό με τη διάρκεια του συμβολαίου του και την επιθυμία του για επιστροφή στις ΗΠΑ, δημιουργεί αμφιβολίες αναφορικά με τις πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός θα δοκιμαστεί όταν ο ενθουσιασμός καταλαγιάσει και οι πρώτες άσχημες βραδιές κάνουν την εμφάνιση τους.

Ο Πιτίνο είναι ένας κορυφαίος προπονητής όμως στην Ευρωλίγκα είναι ρούκι (όσο ασύμβατος και εάν είναι ο χαρακτηρισμός για έναν τέτοιον προπονητή) και θα πρέπει να διαχειριστεί τη διαφορετικότητα του “καινούργιου”. Δίπλα του έχει ένα ικανό τεχνικό επιτελείο (Βόβορας και Παναγιωτόπουλος κάνουν το τρίτο και πανάκριβο “μεταπτυχιακό” μετά τη θητεία τους δίπλα σε Πεδουλάκη και Πασκουάλ). Το στυλ παιχνιδιού του ταιριάζει σε αυτό το ρόστερ αν και 1-2 προσθήκες (πιθανόν προσθαφαιρέσεις) θα τον βοηθούσαν σημαντικά στο να μοιράσει καλύτερα τους ρόλους και να κάνει το ρόστερ πιο λειτουργικό στα χέρια του. Η συνέχεια και αυτή η σύγκρουση των πολιτισμών που κλείδωσε με την έλευση του στη Γηραιά Ήπειρο έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Ο Ρικ Πιτίνο είναι ένας Wise guy που θα δώσει μια σπουδαία εκτός έδρας (μακριά από τους κακόφημους αλλά οικείους για αυτόν “δρόμους” των αμερικανικών μεγαλουπόλεων, βλέπε NCAA) μάχη με τους Ευρωπαίους πράκτορες του στέμματος και κυρίως, με το ίδιο το άθλημα. Ίσως να μην ήμασταν προετοιμασμένοι αλλά εν τέλει είμαστε προνομιούχοι. Στους επόμενους μήνες, θα γραφτεί ιστορία..

Υ.Γ: Ο Ολυμπιακός δε κατάφερε να νικήσει το ύπουλο συναίσθημα του εφησυχασμού όσο και εάν γνώριζε την αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης του μετά τα τελευταία θετικά αποτελέσματα. Παρ’όλα αυτά το πρόσημο μετά το πέρας του πρώτου γύρου είναι θετικό. Η εξελικτική πορεία της ομάδας θυμίζει τα άλματα ανάπτυξης ενός μικρού παιδιού και τις φοβίες που το κυριεύουν λίγο πριν κατακτήσει νέες δεξιότητες. Η έλευση του κόουτς Πιτίνο δε βοήθησε στο να επεκταθούμε περισσότερο. Θα το κάνουμε μετά το ντέρμπι..