H Κραυγή..

 

 

Ο Παναθηναϊκός που νίκησε δύο φορές σε ελάχιστο διάστημα τον «αιώνιο» αντίπαλο αλλά αδυνατεί να βελτιώσει την αγωνιστική του εικόνα. Ο σκεπτικισμός στις τάξεις των ερυθρολεύκων σχετικά με τη συμβατότητα του ρόστερ με τις ανάγκες του συνόλου και το προφίλ του παίχτη που ψάχνουν στην αγορά. Εν μέσω  “κραυγών”, το Hoopfellas σχολιάζει τον καταιγισμό αγωνιστικών ερεθισμάτων της εβδομάδας που αφήνουμε πίσω, λίγες ώρες πριν μπούμε σε αυτή των διπλών παιχνιδιών..

 

Μέσα Νοέμβρη.. Ο Παναθηναϊκός κερδίζει δύο φορές τον Ολυμπιακό όμως τα σαφέστατα αγωνιστικά του προβλήματα και η πολύ κακή εικόνα στο ματς με την Αναντολού που μεσολάβησε προκαλούν προβληματισμό στις τάξεις του οργανισμού. Την ίδια στιγμή, ο Ολυμπιακός του «φανταχτερού» ξεκινήματος πέφτει στο πρώτο βαθύ χαντάκι, εξετάζοντας πολύ σοβαρά πλέον τη πρώτη προσθήκη της ομάδας στη σεζόν. “Κραυγές” έντονου προβληματισμού εκατέρωθεν..

Το έχουμε παραθέσει και στο παρελθόν αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο timing για να το επαναλάβουμε..

 

«Σαν προπονητής, πιστεύω ότι αυτό είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κατακτήσουμε ως ομάδα: H ικανότητα του να συνεχίζεις ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα..»

Coach Brad Stevens

 

Στην αγορά ο Ολυμπιακός

Στην αξιολόγηση του Σεπτεμβρίου είπαμε ότι πολύ πιθανόν ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί να προβεί σε μια τουλάχιστον αλλαγή/προσθήκη γρήγορα μέσα στη σεζόν με την ανάγκη αυτή πλέον να είναι αδιαμφισβήτητη. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού στα γκαρντ «φώναζε» το καλοκαίρι αλλά πλέον «ουρλιάζει».  Ο κόουτς Μπλατ πλέον βλέπει ξεκάθαρα ότι του λείπει το βασικό συστατικό για να μπορέσει να «τρέξει» το όλο σύστημα, αυτήν την επιθετική φιλοσοφία. Ο τραυματισμός του Στρέλνιεκς και το κακό φεγγάρι του Σπανούλη υπογράμμισαν το πρόβλημα. Το underperforming του Williams-Goss (βρίσκεται, όπως και όλη η ομάδα ουσιαστικά,  σε διαδικασία εκμάθησης) είναι φυσιολογικό ειδικά για ένα παιδί που λόγω της συγκεκριμένης στελέχωσης καλείται να σηκώσει βάρος μεγαλύτερο των δυνατοτήτων του στη παρούσα φάση. Ναι, οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται ψηλό στη θέση «5» αλλά αυτή η προσθήκη μπορεί να περιμένει καθότι μιλάμε για παίχτη που ναι μεν χρειάζεται σίγουρα ο Ολυμπιακός αλλά θα λειτουργεί υποστηρικτικά και σίγουρα δε θα άλλαζε (εάν ερχόταν σήμερα) κάτι δραστικά  και δη στο επιθετικό κομμάτι. Ο κόουτς Μπλατ χρειάζεται άμεσα έναν ακόμα ball handler με δυνατά πόδια ο οποίος θα μπορεί να παίξει προσωπική φάση και on ball-άμυνα. Aυτά είναι τα βασικά ζητούμενα.

Καταλαβαίνετε ότι αυτή τη περίοδο, ειδικά όταν δεν έχεις ακριβώς στο τσεπάκι σου τη δυνατότητα να σπάσεις συμβόλαια  (από Ευρώπη μεριά) είναι πολύ μικρή η πιθανότητα να βρεις το ιδανικό fit για τις ανάγκες σου. Η λογική λέει ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να περιμένει μέχρι τον Δεκέμβρη όπου η δεξαμενή των επιλογών του πιθανόν θα είναι μεγαλύτερη. Αυτή είναι και η προσωπική μου γνώμη αν και θα πρέπει να επανεξεταστεί  αξιολογώντας την εικόνα της ομάδας μετά και τα δύο παιχνίδια της τρέχουσας εβδομάδας..

 

Για να κατανοήσουμε τη κατεύθυνση του παίχτη που πραγματικά μπορεί να βοηθήσει τον Ολυμπιακό (σε επίπεδο χαρακτηριστικών) επέλεξα να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στον Demetrius Jackson (1.85-G-1994). Αυτή τη στιγμή φυσικά δεν υπάρχει πρόσβαση σε μια τέτοια περίπτωση (καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν είναι «πρόταση» ή κάτι τέτοιο)  καθότι έχει two-way συμβόλαιο με τους Σίξερς,  όμως μπορεί να υπάρξει μετά από λίγο καιρό δεδομένου του ότι η Phily έχει φουλάρει το ρόστερ της με PG (Simmons, Fultz, McConnel, Shamet στη πρώτη ομάδα και το φετινό ντραφτ Shake  Milton με τον Jackson στην αντίστοιχη της αναπτυξιακής). O Jackson είναι  ένας «τέτοιος» παίχτης. Πολύ δυνατό κορμί, μακριά άκρα (6’5’’), δυνατά πόδια που τον βοηθούν στην άμυνα επάνω στη μπάλα (ώστε να κατευθύνει τον αντίπαλο ball handler). Καλό πρώτο βήμα και ικανότητα στη προσωπική φάση (παίζει επάνω στην επαφή, γκαρντ που πιάνει λόμπες στη baseline και τελειώνει πραγματικά δυνατά για παίχτη του ύψους του), αξιόπιστο περιφερειακό σουτ και κυρίως ικανότητα να είναι παραγωγικός παίζοντας με και μακριά από τη μπάλα.

Εντάσσεται στους περιφερειακούς αυτούς που ενώ έχουν δημιουργικές ικανότητες, δεν ακουμπούν ακριβώς το advanced playmaking (ειδικά όταν αυτή ακριβώς η ικανότητα μεταφράζεται στο ευρωπαϊκό παιχνίδι των  μικρότερων διαθέσιμων χώρων). Ο γεννημένος στην Ιντιάνα Jackson υπήρξε draftee των Σέλτικς  (Νο45 το 2016, Notre Dame) χωρίς να καταφέρει να βρει θέση σε ένα ομολογουμένως πολύ γεμάτο backcourt. Είναι ο γκαρντ που ναι, πρέπει να γίνει πιο efficient με τη μπάλα στα χέρια αλλά μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό σε ένα παιχνίδι ερχόμενος από τον πάγκο, ωθούμενος από την ικανότητα του στο σκοράρισμα και το πολύ καλό φυσικό/αθλητικό του πακέτο, χωρίς να καπελώσει τον Γκος και να σταθεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη του. Καλό θα είναι να κρατήσουμε τη ματιά μας στη περίπτωση του, όχι απαραίτητα με βάση τη παρούσα ανάγκη των ερυθρολεύκων αλλά σαν έναν αθλητή που πιθανόν να δούμε σχετικά σύντομα στην Ευρώπη.

Στον Πειραιά εξετάζεται το ενδεχόμενο να δοθεί δανεικός ο Τολιόπουλος, με τον  Κολοσσό Ρόδου να είναι μια επιλογή.

Οι δύο αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό ανέδειξαν το πρόβλημα των ερυθρολεύκων στην άμυνα εντός του ζωγραφιστού. Και αυτό δεν είναι μόνο θέμα έλλειψης rim protector.. Οι περιφερειακοί έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης επίσης. Οι αναγνώστες της σελίδας μας θα θυμούνται πέρυσι στο πόσο είχαμε εστιάσει στη δουλειά που έκανε ο Παπανικολάου στη πίσω γραμμή άμυνας καλύπτοντας τις αδυναμίες του Μακλίν. Ο Ολυμπιακός έχει δρόμο να διανύσει (και) εδώ,  όμως αυτό σίγουρα δε συνιστά έκπληξη. Έτσι φτιάχνονται οι ομάδες.. Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να περάσει από αυτό το σημείο της πρόσκαιρης απογοήτευσης και των άσχημων αποτελεσμάτων για να ζυμωθεί, να σφυρηλατήσει χαρακτήρα και εν τέλει να γίνει ομάδα πραγματικά υψηλού επιπέδου. Ας είμαστε λοιπόν υπομονετικοί..

 

Μπορεί να βγάλει τη Μακάμπι από το τέλμα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος;

 

Όπως είχαμε πει το καλοκαίρι, το ενδιαφέρον της Μακάμπι για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο ήταν υπαρκτό. Συγκεκριμένα άτομα στη διοίκηση είχαν κυκλώσει το όνομα του Έλληνα τεχνικού όμως το θέμα κόλλησε στη διαφωνία που υπήρξε (σύνηθες φαινόμενο εντός της διοικήσεως της Μακάμπι τα τελευταία χρόνια) για το εάν πραγματικά συνέφερε την ομάδα οικονομικά μια ενδεχόμενη διακοπή συμβολαίου με τον Νέβεν Σπάχια.

Ο καιρός πέρασε και αυτή η κίνηση έγινε επιβεβλημένη. Η Μακάμπι και φέτος με αυτό το μοντέλο αδυνατούσε (πρωτίστως) να δημιουργήσει αγωνιστική ταυτότητα. Για τον κόουτς Σφαιρόπουλο αυτή η συμφωνία είναι σαφέστατα ένα σημαντικό βήμα (κεφαλαιοποίησε τη καλή του πορεία με τον Ολυμπιακό) και παράλληλα μια μεγάλη πρόκληση. Δε θα έχει καθόλου εύκολη δουλειά. Μιλάμε για έναν προπονητή ο οποίος είναι εξαιρετικός στο κατασκευάζει ένα αμυντικό οικοδόμημα αλλά θα κληθεί να το κάνει σε μια ομάδα που δεν έχει τη συμβατή αμυντική κουλτούρα. Είναι επίσης ένας προπονητής που παραδοσιακά ακουμπάει στο μισό γήπεδο με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον οργανισμό της Μακάμπι..

Ο Έλληνας τεχνικός θα βρει στο Τελ Αβίβ παίχτες με αμυντικές αρχές στο παιχνίδι τους όπως οι Kane (νομίζω ότι μπορεί να εξελιχθεί στο αγαπημένο του «εργαλείο») Roll και Wilbekin όμως συνολικά θα έχει πολύ δουλειά για να πείσει τους παίχτες του να μείνουν συγκεντρωμένοι στα μετόπισθεν ιεραρχώντας την άμυνα στη κορυφή των προτιμήσεων τους. Μεγάλο ενδιαφέρον θα υπάρξει και στις επιλογές του κόουτς στο επιθετικό κομμάτι. Η λογική λέει ότι θα ακουμπήσει στα δυνατά χαρακτηριστικά των καλών του παιχτών (Wilbekin, Black, παιχνίδι 2on2) ποντάροντας σε PnR δράσεις ειδικά από τη στιγμή που η Μακάμπι έχει μια πλειάδα παιχτών ικανών σε αυτήν την επιθετική κατεύθυνση. Σαφέστατα, το μεγάλο ερωτηματικό προκύπτει από το πώς θα διαχειριστεί εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών ένα καθαρά αμερικανικό σύνολο. Είναι μεγάλη πρόκληση (και πιστέψτε με, καθόλου εύκολη δουλειά) το να μπορέσει να τους εμπνεύσει. Περιμένουμε με ανυπομονησία αλλά και γνώση του βαθμού δυσκολίας της αποστολής. Θα είναι τεράστια επιτυχία να καταφέρει ένας Έλληνας προπονητής να βγάλει (επιτέλους) τη Μακάμπι από το τέλμα..

Η νίκη δεν είναι αρκετή..

 

 

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κερδίσει δύο φορές σε διάστημα δέκα ημερών τον Ολυμπιακό, επίτευγμα διόλου ευκαταφρόνητο. Το έκανε παίρνοντας μάλιστα δύο καθαρές νίκες απέναντι στον «αιώνιο», επιτυγχάνοντας να ανταπεξέλθει στη πίεση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει σε συγκεκριμένα σημεία των δύο παιχνιδιών. Γιατί λοιπόν όλη αυτή η γκρίνια ενώ  υπό κανονικές συνθήκες η διπλή αυτή επικράτηση θα έπρεπε να είχε γεννήσει στις τάξεις του οργανισμού  συναισθήματα ευφορίας; Απλά γιατί όλοι βλέπουν τον καθρέφτη του παρκέ.. Ο Παναθηναϊκός δεν παίζει καλό μπάσκετ και υστερεί σε πολύ ζωτικά κομμάτια του παιχνιδιού που εύλογα δημιουργούν προβληματισμό. Αυτό βέβαια δε θα πρέπει να αναιρέσει την αξία των δύο νικών επί του Ολυμπιακού. Οι πράσινοι επέστρεψαν στη πρώτη αναμέτρηση από μια προβληματική αμυντική κατάσταση στο πρώτο εικοσάλεπτο του παιχνιδιού της Ευρωλίγκας και από ένα πρώτο μισό επιθετικής αφλογιστίας στο ματς της ελληνικής λίγκας. Ο Παναθηναϊκός αμύνεται σε καλό επίπεδο και στη συγκεκριμένη περίπτωση έπαιξε μεγάλο ρόλο το ότι μπόρεσε να ελέγξει σχετικά εύκολα ένα backcourt (αυτό του ΟΣΦΠ) από το οποίο απουσίαζε η επιθετικότητα.

 

 

 

Η εικόνα της Πόλης από την άλλη πλευρά είναι χαρακτηριστική των προβληματισμών που γεννήθηκαν αμέσως μετά την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου ρόστερ. Δυστυχώς στις βραδιές που οι ανορθογραφίες  αυτές  βρεθούν μαζί στην ίδια σελίδα, το αγωνιστικό αποτέλεσμα θα είναι ανάλογο. Απέναντι στην Αναντολού εκτιμώ ότι υπήρχε εξ αρχής λάθος διάβασμα στο ματσάρισμα. Συμβαίνουν αυτά. Οι προπονητές όπως έχουμε πει πολλάκις έχουν (όπως και οι παίχτες) «φόρμα» η οποία μεταφράζεται σε πνευματική διαύγεια και αντανακλαστικά στη διαδραστικότητα του αθλήματος και τη διαφορετικότητα της  εκάστοτε κατάστασης. Αυτή αφορά τον τρόπο και τον χρόνο που κάνουν adapt στη κάθε καινούργια «πληροφορία».  Οι πράσινοι μέχρι τώρα στη σεζόν έχουν έρθει αντιμέτωποι (μεταξύ άλλων) με δύο ελλείψεις ζωτικής σημασίας που έχουν «γράψει» στο παιχνίδι τους.

-Την απουσία 3&D «συγκολλητικού» υλικού. Η ύπαρξη τέτοιων παιχτών  στο σύγχρονο μπάσκετ λειτουργεί ευεργετικά στην εύρεση ισορροπίας ακόμα και σε βραδιές που το αρχικό πλάνο δεν δουλεύει και η ομάδα χρειάζεται να καλύψει έδαφος. Οι καλές (ή μάλλον οι καλύτερες δυνατές) shooting lineups των πρασίνων παρουσιάζουν αμυντικές αδυναμίες ενώ οι αποτελεσματικές defensive lineups αδυνατούν να ανοίξουν τις άμυνες σουτάροντας αποτελεσματικά από τη περίμετρο.

-Την έλλειψη «κυβικών» και κυρίως (κυρίως ..) ενός πραγματικού ριμπάουντερ στο «ζωγραφιστό» της ομάδας.

Αυτά τα δύο στοιχεία έχουν αλλοιώσει το αγωνιστικό προφίλ που προσπαθεί να παρουσιάσει ο Τσάβι Πασκουάλ και αποτρέπουν το «τριφύλλι» από το να πατάει πιο γερά στα πόδια του στη προσπάθεια του να εκμεταλλευτεί πλήρως τα πλεονέκτημα της νέας του version. Η ευκολία με την οποία η Αναντολού δημιουργούσε ρήγμα στην ελληνική άμυνα (ο Μicic κυριάρχησε πλήρως, απολαυστικός ο Beaubois) και οι χρόνοι στην εκτέλεση των αμυντικών rotations κάθε φορά που αυτά ξετυλίγονταν με την εμπλοκή τρίτου παίχτη στην αμυντική συνεργασία έδωσαν ένα καθοριστικό προβάδισμα στους Τούρκους. Η απουσία συνέχειας (γιατί το μπάσκετ είναι συνέχεια) και σύνδεσης μεταξύ άμυνας και επίθεσης στην αναζήτηση του προσδοκώμενου αγωνιστικού ρυθμού και της ισορροπίας θα είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που θα κληθεί να λύσει ο κόουτς, ειδικά στα εκτός έδρας ματς.

 

Η διαφορετικότητα της φύσεως των ενδιάμεσων παιχτών που διαθέτουν οι πράσινοι φέτος έχει οδηγήσει σε μια ηθελημένη (σωστά) μετακίνηση στην εκτέλεση των παραδοσιακών επιθετικών δράσεων του Τσάβι Πασκουάλ. Στη Flare Action (όταν δε συμμετέχει ως παίχτης κορυφής ο Λοτζέσκι)  ο Παναθηναϊκός πλέον σημαδεύει το Weak side cut..

 

..ενώ σε Pin Down καταστάσεις η παρουσία του Παπαπέτρου έχει αυξήσει σημαντικά την εμφάνιση  curling.

 

Πολύ σωστά. Υπάρχει όμως το κατάλληλο υποστηρικτικό πλαίσιο για να δουλέψει αυτό σε βάθος χρόνου; Υπάρχει ο πλουραλισμός που σου δίνει τη δυνατότητα να εκτελείς συνεχώς την ίδια δράση, με τους ίδιους παίχτες, χωρίς η άμυνα να ξέρει πως θα ξετυλιχτεί το κουβάρι της εκτέλεσης;  Όχι. Όσο ο Παναθηναϊκός δεν εξασφαλίζει με σχετική άνεση το αμυντικό ριμπάουντ για να τρέξει και κυρίως όσο δε σουτάρει αποτελεσματικά από θέση θα δυσκολευτεί να σπάσει το ταβάνι του.  Είναι δεδομένο ότι η ομάδα πρέπει να εστιάσει με κάποιον τρόπο στη περίπτωση του τρομερά ακατέργαστου και αδύναμου σε επίπεδο αντίληψης Παπαγιάννη. Απλά «πρέπει», πιέζοντας τον διεθνή σέντερ στο όριο καθώς είναι ο μόνος που μπορεί να αποτελέσει δυνητικά,  χωρίς περαιτέρω οικονομικό κόστος, το πρόσωπο που θα βοηθήσει με τον δικό του τρόπο στο να φυσήξει ένας καινούργιος άνεμος στη γραμμή ψηλών των πρασίνων.

Η σελίδα μας είχε σημειώσει τον σημαντικό ρόλο που θα παίξει η καμπύλη προόδου του Παπαγιάννη στη συνολική αξιολόγηση της frontcourt του Παναθηναϊκού. Ο Νίκος Παππάς (εκπληκτικό ματς εχθές, δικαιολόγησε πλήρως τη «παίχτης-γεννημένος για αυτά τα εντός έδρας ντέρμπι» ταμπέλα που του έχει τοποθετήσει η σελίδα) ως ο μόνος (εκτός Καλάθη) two-way περιφερειακός  και ο Ντίνος Μήτογλου (ο καλύτερος ριμπάουντερ αυτής της ομάδας) είναι δύο παίχτες που οφείλουν (χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο ρήμα για να τους μεταθέσω την ευθύνη) να αποτελέσουν μέρος αυτής, της προσδοκώμενης αλλαγής  στο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας. Κύριοι, ο Παναθηναϊκός έχει ένα ικανότατο προπονητικό επιτελείο, έναν καλό πυρήνα παιχτών όμως στη παρούσα φάση χρειάζεται  «εξειδίκευση»  με τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα προσφέρει στον κάθε παίχτη την ευκαιρία να κινηθεί εντός των δεξιοτήτων του χωρίς να αναλώνεται σε προσπάθειες μακριά από αυτές. Αυτή η μικρή μετακίνηση σε αυτό το σημείο, μπορεί να είναι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά όσο φαίνεται στη παρούσα στιγμή. Η λύση ίσως περιμένει σε κάποιον επόμενο σταθμό του ταξιδιού. Ο Παναθηναϊκός απλά πρέπει να προχωρήσει.

 

H ικανότητα του να συνεχίζεις ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα..

 

 

 

 

 

Υ.Γ: Ο Jonas Mattisseck (1.94-PG-2000) έκλεψε τη παράσταση στη Γερμανία την εβδομάδα που πέρασε. Ο 18χρονος PG της Άλμπα κέρδισε δίκαια το χειροκρότημα στην αναμέτρηση του Eurocup με την Τσεντεβίτα (ήττα της Άλμπα με 102-109) παίζοντας με τη συγκέντρωση και την αποφασιστικότητα βετεράνου, κάνοντας επίδειξη έμφυτου leadership (16 πόντοι, 5/6 σουτ, 4 τελικές πάσες για κανένα λάθος). Εχθές είχε επίσης πολύ καλή παρουσία στο μεγάλο ματς με τη Brose «γράφοντας» 6 πόντους και 6 τελικές για 1 μόλις λάθος. Το πιο σημαντικό στην όλη υπόθεση είναι ότι ο νεαρός Γερμανός παίζει για τον Ρενέσες, έναν «δάσκαλο» που ξέρει να αναπτύσσει νέους παίχτες όσο λίγοι στην Ευρώπη.

 

Υ.Γ1: Το αμυντικό πρόβλημα των Νικς (112.1 DRAT, No28 στη λίγκα) «γεννάει» συνεχώς καινούργια ανέκδοτα στο Μεγάλο Μήλο με την ομάδα του Fizdale να έχει δεχτεί τουλάχιστον 128 πόντους σε κάθε ένα από τα τρία τελευταία ματς. Κάτι ανάλογο έχει να συμβεί 40 χρόνια και δη από τον Μάρτιο του 1978..