H χρονιά της αρκούδας..;

H ΤΣΣΚΑ Μόσχας ήταν η ομάδα που διάβασε καλύτερα από κάθε άλλη  τις αδυναμίες της περυσινής της version και κινήθηκε  πολύ συγκεκριμένα στη φετινή offseason για να τις εξαλείψει. Γιατί, η βελτίωση ενός ρόστερ απαιτεί γνώση και ανάγνωση της αγοράς, προγραμματισμό,  ρίσκο και φαντασία, προπάντων πίστη στη δική σου δυνατότητα να τοποθετείς και να βελτιώνεις. Το Hoopfellas για το καινούργιο ταξίδι των Ρώσων προς το ευρωπαϊκό Έβερεστ..

Η ΤΣΣΚΑ διάλεξε τον δρόμο της υπομονής αυτό το καλοκαίρι. Ίσως είναι αυτός που οδηγεί στο ασφαλέστερο πέρασμα για την επιστροφή στη κορυφή. Μπορεί η σεζόν 2018-19 να αποτελέσει τη “χρονιά της αρκούδας”..;

Περιμένοντας να ωριμάσουν (πάλι) οι συνθήκες

Noμίζω ότι μια από τις πιο ώριμες αποφάσεις που πήρε ο οργανισμός τα τελευταία χρόνια αφορούσε το γεγονός ότι άφησε την  απογοήτευση της τέταρτης θέσης στο F4 του Βελιγραδίου να πλημμυρίσει κάθε μέρος του «σώματος» του πριν ρίξει αξιολογήσει τα δεδομένα της επόμενης ημέρας. Ο Δημήτρης Ιτούδης ήταν υπό κρίση και όντως υπήρχε έντονη η σκέψη για προσέγγιση στον Ντέηβιντ Μπλατ (το όνομα του Σάρας δεν έπαιξε ποτέ, δεν υπήρχε καν ως σκέψη). Όταν έφτασε η ώρα των αποφάσεων οι ιθύνοντες της ΤΣΣΚΑ επέλεξαν τον δρόμο της υπομονής. Δεν θέλησαν να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα της ομάδας αλλάζοντας πλεύση με έναν πολύ σπουδαίο προπονητή ο οποίος όμως θα είχε απαιτήσεις για μια νέα κοστοβόρα οικοδόμηση του ρόστερ, πιθανόν με ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στο αμερικανικό στοιχείο. Με τον κόουτς Ιτούδη η ομάδα έπαιξε καλό μπάσκετ φτάνοντας σε υψηλά ποιοτικά αγωνιστικά στάνταρντ και στη πρώτη θέση μιας πολύ απαιτητικής κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα. Το front office λοιπόν επέλεξε να κρατήσει το τιμόνι και τη πορεία του αγωνιστικού τμήματος σταθερά στον ίδιο δρόμο περιμένοντας με υπομονή να ωριμάσουν οι συνθήκες που θα φέρουν την ΤΣΣΚΑ και πάλι στη κορυφή της Ευρώπης. Όταν συνεχίζεις να δουλεύεις σε υψηλό επίπεδο περιβάλλοντας με εμπιστοσύνη τα μέλη της ομάδας σου, η πιθανότητα του να έρθει (ή στη προκειμένη περίπτωση να ..ξαναέρθει) η σειρά σου ισχυροποιείται σημαντικά.

Στην αγορά

Η ΤΣΣΚΑ βγήκε στην αγορά φέτος με ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Ήξερε ακριβώς τι ήθελε επιλέγοντας να κινηθεί πολύ συγκεκριμένα. Διάβασε κατά την άποψη μας πολύ καλά τις αδυναμίες της περυσινής της version αποδεχόμενη χωρίς ίχνος δογματισμού μερικές λανθασμένες εκτιμήσεις, κατάσταση που τη βοήθησε να καθαρίσει πλήρως το οπτικό της πεδίο σχετικά με τους πιθανούς στόχους. Ακούγεται εύκολο αλλά δεν είναι. Ο διαδραστικός χαρακτήρας της παγκόσμια αγοράς στο άθλημα (βασικοί στόχοι που χάνονται, νέοι που προκύπτουν ενώ αρχικά ήταν θεωρητικά  «κλειδωμένοι») και η πληθώρα επιλογών που έχει ένα κλαμπ με τέτοιες οικονομικές δυνατότητες μπορούν να δράσουν ως στοιχεία αποπροσανατολισμού. Πρέπει να έχεις προσήλωση στο πλάνο, να παρατηρείς και να αξιολογείς με βάση τις ανάγκες σου και όχι το φανταχτερό περιτύλιγμα κάθε νέου προϊόντος που θα βρεθεί μπροστά σου στην άκρη του διαδρόμου προσφέροντας μια «καινούργια ζάλη». Νομίζω πως οι Ρώσοι το πέτυχαν αυτό σε μεγάλο βαθμό..

Η σελίδα μας έχει εκθειάσει επανειλημμένως το γεγονός ότι ο Δημήτρης Ιτούδης από την αρχή της θητείας του στη Μόσχα προσπάθησε να «σοκάρει» τον οργανισμό αλλάζοντας τελείως το αγωνιστικό στυλ μιας ομάδας που αδυνατούσε να απογαλακτιστεί από παραδοσιακές νόρμες που την είχαν τοποθετήσει σε tunnel vision σε όρους στελέχωσης και αγωνιστικής κατεύθυνσης. «Από αρκούδα, τσιτάχ» γράφαμε τότε, αναλύοντας τη καινούργια compact CSKA του Έλληνα κόουτς. Η Ρωσική ομάδα κλείδωσε τη προσκόλληση στο μέγεθος και στο low pace παιχνίδι στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και δούλεψε πάνω σε τελείως διαφορετικές, σαφώς πιο μοντέρνες βάσεις στοχεύοντας σε ένα High Octane -στυλ παιχνιδιού το οποίο σε συνδυασμό με το ποιοτικό βάθος που τη χαρακτηρίζει θα οδηγούσε στο μπάσκετ της υπεροχής που θα κατάπινε κάθε αντίπαλο.

Τη χρονιά που μας πέρασε  το coaching staff της  ΤΣΣΚΑ προσπάθησε να πάει ένα βήμα παραπέρα σχετικά με την ανάπτυξη του συγκεκριμένου αγωνιστικού μοντέλου. Πρόσθεσε έναν ακόμα mobile σέντερ (Χάντερ) δίπλα στον Χάινς ώστε να είναι σε θέση να διατηρήσει τον ίδιο υψηλό αγωνιστικό ρυθμό και κυρίως την ένταση στην επιθετικότητα της άμυνας για σαράντα αγωνιστικά λεπτά. Με τον Κλάιμπερν πήρε ένα σπουδαίο combo forward αναβαθμίζοντας το athleticism και τονώνοντας το 1on1 παιχνίδι της και στις δύο πλευρές του παρκέ ενώ στη θέση του Τζάκσον έφερε τον Ουέστερμαν αλλάζοντας οπτική στο backcourt. Η σελίδα μας τότε παρουσιάστηκε πολύ σκεπτική σχετικά με το όλο εγχείρημα και συνέχισε να υπογραμμίζει τις θέσεις της στις αξιολογήσεις μέσα στη σεζόν.

«..η φετινή ΤΣΣΚΑ παίζει το πιο.. αμερικανικό μπάσκετ ανάμεσα στις ομάδες της Ευρωλίγκας. Υψηλό τέμπο, μεταφορά της παρτίδας στο γήπεδο της προσωπικής φάσης όπου είναι χτισμένη για να έχει πλεονέκτημα. Προφανώς διαγνώσθηκε ότι φτάνοντας στα ματς της μιας ανάσας η ομάδα θα πρέπει να εξοικειωμένη σε αυτό το στυλ μπάσκετ (1on1) όπου κατά κανόνα οδηγούνται τα παιχνίδια όμως η άλλη όψη του νομίσματος λέει ότι μια τέτοια επιθετική κατεύθυνση είναι πιο εύκολα αναγνώσιμη από τις άμυνες».

Φαινόταν από την αρχή ότι η «αρκούδα» θα αντιμετωπίσει πρόβλημα στο να ελέγξει τη μπάλα στη περιφερειακή της άμυνα (ουσιαστικά οι τρεις SF, Κλάιμπερν-Κουρμπάνοβ-Χίγκινς- ήταν οι πιο αποτελεσματικοί παίχτες του Ιτούδη παίζοντας ψηλά, στο «κεφάλι» της ρωσικής άμυνας) τη στιγμή που η ίδια η φύση του ρόστερ σε συνάρτηση με τη κατεύθυνση του αμυντικού playbook (πάντα με στόχο την αύξηση των κατοχών και του ρυθμού ως το ιδανικό πλαίσιο εντός του οποίου οι Ρώσοι θα κεφαλαιοποιούσαν την υπεροχή τους σε όρους αγωνιστικής ποιότητας) δημιουργούσε υποψίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα της ομάδας στο αμυντικό ριμπάουντ (όπως και τελικά έγινε). Ο Δημήτρης Ιτούδης μέσα στη σεζόν ακούμπησε σε multi-forwards lineups (Ντε Κολό μόνος γκαρντ, τρεις φόργουορντ στις ενδιάμεσες θέσεις) για να ματσάρει την έλλειψη «κυβικών» στη θέση «5» και σε βάθος χρόνου πέτυχε να βελτιώσει σημαντικά την απόδοση της ομάδας του στο αμυντικό κομμάτι (credit στο staff) διατηρώντας παράλληλα το πιο υψηλό pace στη λίγκα. Όμως στη πραγματικότητα η επιμονή της ΤΣΣΚΑ σε αυτό το υψηλό τέμπο και κυρίως το παιχνίδι προσωπικής φάσης στην επίθεση που απαιτούσε συγκεκριμένη αμυντική κατεύθυνση για να παραχθεί της αφαίρεσε μέρος του versatile χαρακτήρα με γνώμονα τον οποίον είχε δομηθεί το καλοκαίρι. Η ΤΣΣΚΑ ουσιαστικά δεν μπορούσε να «αλλάξει δέρμα» τόσο εύκολα πλέον γιατί δεν ήταν πνευματικά έτοιμη για elite execution στο μισό γήπεδο όντας εξαρτημένη από τον ομφάλιο λώρο που γέννησε η υπεροχή της σε fast pace καταστάσεις. Νομίζω ότι φέτος, με κάποιες «προσαρμογές» σε όρους αγωνιστικής κατεύθυνσης (ειδικά στον τρόπο με τον εκφράζει την επιθετική της συμπεριφορά) θα είναι πιο έτοιμη. Αυτό εξέλαβα τουλάχιστον από τη φετινή offseason..

Τhoughts & Quotes

-Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η πολύ ισχυρή σε οικονομικό επίπεδο ομάδα της Μόσχας δεν προέβη σε φανταχτερές κινήσεις με σκοπό να ενισχύσει το star quality της αλλά υπέγραψε αθλητές οι οποίοι ήταν προσιτοί σχεδόν για οποιαδήποτε ομάδα της Ευρωλίγκας. Ο στόχος ήταν πολύ συγκεκριμένος και αφορούσε το να τακτοποιήσει και να κάνει πιο λειτουργικό το οπλοστάσιο της. Όχι επίδειξη, μόνο ουσία. Η ομάδα ήταν ήδη αρκετά καλή για να βρεθεί και πάλι μεταξύ των κορυφαίων θέσεων όμως χρειαζόταν διορθωτικές κινήσεις στο δυναμικό που βρίσκεται λίγο πίσω από τη βιτρίνα των σταρ και αποτελεί το λάδι της μηχανής.

-Με τον Ντάνιελ Χάκετ η ΤΣΣΚΑ διορθώνει το λάθος με τον Ουέστερμαν. Ο 30χρονος Ιταλός αποτελεί έναν από τους πιο αποτελεσματικούς περιφερειακούς στην Ευρώπη για να υποστηρίξει σε αυτό το επίπεδο στελεχώσεις στη βάση των Oversized Guards-Undersized Bigs οι οποίες αποσκοπούν σε επιθετική τακτική στα μετόπισθεν με όπλο το defensive versatility. Είναι σπουδαίος στην άμεση μετατροπή της άμυνας σε επίθεση, χαρακτηριστικό το οποίο μεταφράζεται άρτια σε ένα περιβάλλον με πολύ ικανούς fast break-δημιουργούς και ακόμα καλύτερους finishers στο επιθετικό transition. Στη Μόσχα πίστεψαν πέρυσι στη δημιουργία ενός ισχυρού γαλλικού backcourt εκτιμώντας ότι ο passive χαρακτήρας του Ουέστερμαν θα δέσει αρμονικά με τα scoring instincts του ΝτεΚολό όμως το πείραμα απέτυχε γιατί η ομάδα έμεινε χωρίς defensive stopper στη γραμμή των γκαρντ. Ο Χάκετ είναι ακριβώς αυτό, δηλαδή ένας ball mover (επίθεση)-ball stopper (άμυνα) του οποίου η παρουσία θα διευκολύνει σημαντικά τους υπόλοιπους. Δε θα κάνει νούμερα όμως θα βοηθήσει την ομάδα να κάνει μεγαλύτερα νούμερα, δίνοντας της την ευκαιρία να παρουσιάσει ένα πιο «σκληρό κέλυφος» φέτος.

Η ΤΣΣΚΑ στο παρελθόν έχει καταφέρει να μετατρέψει με επιτυχία Αμερικανούς scoring guards με την ύποπτη φήμη του individual σε facilitators και team oriented παίχτες που κάνουν τη διαφορά με το παιχνίδι υψηλής ενέργειας τους. Τα παραδείγματα των Χόλντεν και Τζάκσον είναι χαρακτηριστικά. Τώρα πλέον αγοράζει έναν έτοιμο τέτοιον περιφερειακό παίχτη-ρόλων του οποίου τα quarterback skills μεταφράζονται πολύ σωστά δίπλα στις δύο πυρηνικές κεφαλές, Ροντρίγκεθ και ΝτεΚολό, και το ολοκληρωμένο παιχνίδι του Χίγκινς. Εκτιμώ ότι αυτή η τετράδα περιφερειακών (μπορούν να παίξουν όλοι με όλους σε δυάδα και σε οποιαδήποτε θέση) συνιστά σε όρους ποιότητας και λειτουργικότητας το καλύτερο backcourt της Ευρωλίγκας τουλάχιστον στη γραμμή εκκίνησης της διοργάνωσης. Επαναλαμβάνω, δε περιμένω από τον Χάκετ να κάνει νούμερα και ίσως αυτό είναι το κλειδί στη συγκεκριμένη κατάσταση. Ο αλτρουισμός του ως μέρος της γενικότερης φιλοσοφίας του για το άθλημα και το φυσικό του προφίλ που μπορεί να λειτουργήσει ως «πανοπλία» για τους αρτίστες της περιφερειακής γραμμής του Δημήτρη Ιτούδη θα δώσει «πόντους» στην αποτελεσματικότητα του αγωνιστικού στυλ της ΤΣΣΚΑ.

-Για τον Alec Peters και τον Joel Bolomboy μιλήσαμε νωρίτερα φέτος το καλοκαίρι. Πρόκειται για δύο νέα παιδιά, rookies στον θεσμό της Ευρωλίγκας, τα οποία θα χρειαστούν τον χρόνο τους. Ο Peters μπαίνει σε μια τελείως διαφορετική κατάσταση σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή πρόταση της σελίδας για τον Ολυμπιακό Anthony Gill (ο νυν παίχτης της ΤΣΣΚΑ αποτέλεσε τη φετινή πρόταση του Hoopfellas για τους ερυθρόλευκους). O Gill (τελείως διαφορετικός παίχτης) πήγε στη Κίμκι για να παίξει βασικό ρόλο σε μια ομάδα που στόχευε στη πρόκριση στα playoffs ενώ ο Peters καλείται να παίξει (ή πιο σωστά να ξεκινήσει από )έναν πιο δεύτερο ρόλο σε ένα ελίτ σύνολο. Ο απόφοιτος του Valparaiso είναι εξαιρετικός σουτέρ (θα το χρειαστεί η ΤΣΣΚΑ ειδικά όταν στο «3» θα βρίσκονται οι Κλάιμπερν-Κουρμπάνοβ), έχει πρόσωπο-πλάτη παιχνίδι και μπορεί να τονώσει τη δυναμική της ομάδας στο αμυντικό ριμπάουντ ανοίγοντας τη γκάμα σχημάτων κοντά στο καλάθι με την ικανότητα του να υποστηρίξει ψηλά ή χαμηλά σχήματα. Σημαντική παράμετρος για το παιχνίδι του θα είναι το διάβασμα των close outs απέναντι στις ευρωπαϊκές άμυνες των μικρότερων διαθέσιμων χώρων αν και βασική του αρμοδιότητα θα είναι το αποτελεσματικό shooting.

O Bolomboy έρχεται ως τρίτο «5» για να φέρει δύναμη και κυβικά στο ζωγραφιστό τα οποία θα χρειαστούν απέναντι στους Αγιόν και Ταβάρες αυτού του κόσμου. Δεν είναι τόσο ψηλός (2.07) όμως έχει πολύ δυνατό upper body και εξαιρετικά χέρια, χαρακτηριστικά που μπορεί να αξιοποιηθεί στο έπακρο (σε όρους finishing) δίπλα στους δημιουργούς της ομάδας. Ο Bolomboy θα ξεκινήσει από το βάθος του πάγκου. Η ικανότητα του στο αμυντικό ριμπάουντ και το φυσικό του προφίλ όμως μπορεί να φανούν χρήσιμα σε συγκεκριμένα ματσαρίσματα ειδικά στο δεύτερο μισό της σεζόν όπου η ΤΣΣΚΑ θα χρειαστεί game changers. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα να πάρει το κάλεσμα από ένα κλαμπ μικρότερου βεληνεκούς. Όμως, όπως και στη περίπτωση του Peters, στελέχωση πολλές φορές απαιτεί ρίσκο, φαντασία και εμπιστοσύνη στη δυνατότητα ανάπτυξης τέτοιων παιχτών μέσω του staff σου.  Η προοπτική εξέλιξης τέτοιων αθλητών  εντός του εσωτερικού ανταγωνισμού δημιουργεί, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ένα πιο υγιές προφίλ σε μια ομάδα αυτού του επιπέδου.

-Ενδιαφέρον εντοπίζεται και στην απόφαση της ΤΣΣΚΑ να φρεσκάρει την εικόνα και κατ’επέκταση τα αποδυτήρια της αφήνοντας ελεύθερους τους πολύπειρους γηγενείς, Φριντζόν και Χριάπα. Δύο σημαντικές προσωπικότητες για τον σύλλογο αλλά και δύο αθλητές που πλέον δυσκολεύονταν ιδιαίτερα να ακολουθήσουν το νέο, ταχύτερο στυλ παιχνιδιού της «αρκούδας». Η ΤΣΣΚΑ προτίμησε να δώσει αυτούς τους δεύτερους ρόλους σε πιο νέα παιδιά. Σε αυτό το πλαίσιο υπέγραψε αντί του Φριντζόν τον 23χρονο Ivan Ukhof (1.93-SG-1995) από την Πάρμα. Ο αριστερόχειρας Ukhof (αγωνίζεται στο Περμ σε ολόκληρη τη καριέρα του) είναι ένας καλός spot shooter που θέλει δουλειά όμως με τη μπάλα στα χέρια ενώ  παράλληλα πρέπει να βελτιώσει τα κάτω άκρα και το footwork του για να διεκδικήσει χρόνο πέραν των παιχνιδιών της VTB.

Και η κατεύθυνση της επίθεσης..;

Και εδώ το ενδιαφέρον είναι μεγάλο. Ενώ το skill set και το αθλητικό επίπεδο των παιχτών της ΤΣΣΚΑ δύσκολα ματσάρονται στην Ευρώπη, όντας σε θέση να εγγυηθούν υψηλό επιθετικό efficiency, η κατεύθυνση της επίθεσης των Ρώσων κατά τη ταπεινή μου γνώμη θα παίξει σημαντικό ρόλο στη προσπάθεια της ομάδας να πατήσει και πάλι στη κορυφή. Για να είμαι ειλικρινής, η περυσινή έμφαση των Ρώσων σε παιχνίδι προσωπικής φάσης  με έκανε να σκέφτομαι ότι ο κόουτς Ιτούδης διανύει μια περίοδο προσωπικής προετοιμασίας για το επόμενο βήμα του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.. Ομολογώ ότι θα ήθελα να δω ball movement ως βασική πηγή ανάπτυξης αν και η φύση του ρόστερ δεν ενισχύει τόσο πολύ αυτή τη πιθανότητα. Ο Ιτούδης ξέρει να κατασκευάσει (καλύτερα από κάθε άλλον Έλληνα προπονητή) μια τέτοια επίθεση. Το έχει αποδείξει στο παρελθόν. Επίσης γνωρίζει τον τρόπο να παρουσιάζει υψηλό επιθετικό efficiency μέσα από χαμηλό AST%. Mη ξεχνάτε ότι κάποιες versions του κραταιού Παναθηναϊκού επί των ημερών του εκφράζονταν ανάλογα, πηγαίνοντας με αρκετή ντρίμπλα προς το καλάθι μετά τη δημιουργία και την αποκωδικοποίηση του mismatch. Είναι πολύ ενθαρρυντικό ότι αυτή η ΤΣΣΚΑ έχει παιχνίδι και με πρόσωπο αλλά και πλάτη στο καλάθι από όλες τις θέσεις της πεντάδας. Ακόμα και εάν δεν διαθέτει τον straight post up ψηλό έχει μια πλειάδα παιχτών (γκαρντ και φόργουορντ) οι οποίοι  μπορούν να επιτεθούν μέσω αυτής της κατάστασης.

Η εκτίμηση μας είναι ότι οι Ρώσοι είναι ίσως η ομάδα που κοίταξε πιο καθαρά στον καθρέφτη αυτό το καλοκαίρι διαβάζοντας τις αδυναμίες του συνόλου της. Κινήθηκε μετρημένα και σωστά στην αγορά με στόχο τη βελτίωση σε πολύ συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού τα οποία θα ενισχύσουν τις πιθανότητες επιβίωσης της στα ματς της μιας ανάσας. Η χρονιά είναι πολύ μεγάλη και το performance ενός συνόλου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και μεταβλητές. Όμως έχω την αίσθηση ότι φέτος η «αρκούδα», ξεκινάει τη προσπάθεια της από καλύτερη βάση..

Υ.Γ: Όπως σας είπα έχω ήδη ξεκινήσει τα κείμενα με την αξιολόγηση των δεδομένων στα ρόστερ των δύο «αιωνίων». Νομίζω η κουβέντα μας φέτος θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Λίγες ημέρες υπομονή..

Υ.Γ1: Τόσες εικόνες, τόσες αναμνήσεις.. Στο παιχνίδι και τον χαρακτήρα του Τζινόμπιλι απεικονίζεται ο τρόπος με τον οποίον βλέπει η σελίδα μας το άθλημα. Το ταξίδι μαζί του ήταν ανεπανάληπτο. Hatts Off..

Υ.Γ2: Τις προάλλες είχα πάει στο πατρικό μου με τη μικρή. Σε ανύποπτο χρόνο μπαίνει στο παλιό μου δωμάτιο (είναι ικανή να δημιουργήσει «χάος» οπουδήποτε εντός 60’’), ανοίγει συρτάρια-ντουλάπες και σκορπίζει παλιά βιβλία και περιοδικά. Μεταξύ αυτών βρήκα ένα πολύ παλιό τετράδιο που δε θυμόμουν ότι υπήρχε. Το είχα φτιάξει όταν ήμουν 12 ετών και περιείχε σε κάθε σελίδα μια κομμένη από εφημερίδα φωτογραφία ξένου παίχτη της τότε Α1 σε συνδυασμό με μια ολοσέλιδη απόπειρα scouting report. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό ήταν το πρώτο Hoopfellas. Λίγο πρόχειρο αλλά οκ, ήταν μια κάποια προσπάθεια..