Η χαμένη “τέχνη” της στελέχωσης..

“Το βαρύ της χαρτονόμισμα, βγαίνοντας στην αγορά, δεν βρίσκεται στο «πορτοφόλι» ή σε κάποιο τραπεζικό λογαριασμό αλλά στην ικανότητα της να βελτιώνει  νέους παίχτες μέσα στο σύστημα της”.  Το Hoopfellas αξιολογεί την οπτική της Ζάλγκιρις στη φετινή Off-season, κάνει μια βόλτα επάνω από τη Βαρκελώνη και σχολιάζει τη προσπάθεια του Άρη να χτίσει, παρά τις αντιξοότητες,  ένα ανταγωνιστικό σύνολο..

H Off-season κυλάει και οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες σιγά σιγά κλείνουν τα ρόστερ τους, με μερικές από αυτές να περιμένουν τον Αύγουστο για να ολοκληρώσουν το παζλ. Οι δύο “αιώνιοι” της χώρας μας τελείωσαν τη φετινή τους διαδρομή στη καλοκαιρινή αγορά για την οποία θα αναφερθούμε εκτενέστερα (για τον καθένα) μέσα στον Αύγουστο, καταλήγοντας στη παραδοσιακή αξιολόγηση του recruiting των ομάδων της EL τον πρώτο μήνα του Φθινοπώρου. Στο σημερινό άρθρο θα ξεκινήσουμε από το Κάουνας (εκεί που δημιουργούν υπεραξίες), κατηφορίζοντας στη Βαρκελώνη (εκεί που τις πληρώνουν) με τερματικό σταθμό τη Θεσσαλονίκη ώστε να ρίξουμε μια ματιά στη δουλειά που έχει γίνει μέχρι τώρα στη Ζάλγκιρις, τη Μπαρτσελόνα και τον δικό μας, Άρη..

Ψάχνει το τελευταίο κομμάτι του παζλ ο Γιασικεβίτσιους

H Ζάλγκιρις ψάχνει έναν PG στην αγορά για να κλείσει το backcourt της. Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι ότι το ίδιο το front office έχει αφήσει να εννοηθεί ότι οι πράσινοι του Κάουνας  θέλουν να υπογράψουν back up-PG, επενδύοντας στον γνωστό μας Nate Wolters (1.93-PG-1991). O 27χρονος Αμερικανός έρχεται από μια εξαιρετική σεζόν με τη Σαλόν στη Γαλλία ενώ έπαιξε πολύ καλά (στο ξεκίνημα της χρονιάς) και στη G-League παίρνοντας την ευκαιρία από τους Τζαζ. Ο  Wolters (έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι πρόπερσι απέναντι στη Ζαλγκίρις στο Βελιγράδι με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα) είναι ένα παιδί που ξέρει να παίξει τη θέση. Έχει advanced ball handling & passing (βλέπει πολύ καλά το γήπεδο, η τεχνική πάσας του είναι καλή, θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη) και υψηλή αντίληψη του παιχνιδιού. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ο Σάρας γοητεύτηκε από τη προοπτική που είδε σε αυτά τα στοιχεία και κυρίως στο efficiency του παίχτη στο κομμάτι της απόφασης. Ο Wolters είχε 6.2 ΑST για 1.6 λάθη στη ProA  και 6.9 τελικές για 2.6 λάθη στη G-League. Από τα κολεγιακά του χρόνια διακρινόταν για το playmaking του άλλωστε.

Για να είμαι ειλικρινής (και σε αντίθεση με τις πληροφορίες που πήραμε από τη Λιθουανία) πίστευα ότι ο απόφοιτος του South Dakota State αποκτήθηκε για να είναι (πιθανόν μεταξύ ίσων τιμολογιακά)  ο back up PG όμως οκ, μιλάμε για το καλύτερο πρόγραμμα βελτίωσης γκαρντ στην Ευρώπη όπου (ειδικά) PG με playmaking αλλά όχι σταθερά αποτελεσματική περιφερειακή εκτέλεση (Ουέστερμαν, Μίσιτς) έχουν παίξει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας τους. Ο Wolters, όπως και ο Πάνγκος, έχει εξαιρετικό AST/TO Ratio αλλά και το μέγεθος (όπως οι Ουέστερμαν, Μίσιτς) που τον βοηθάει να δει πάσες επάνω από την αντίπαλη άμυνα, στοιχείο σημαντικό για την επίθεση της Ζάλγκιρις η οποία θέλει να χρησιμοποιεί κάθε εκατοστό χώρου στο μισό γήπεδο και βασίζεται στη μετακίνηση της μπάλας (και κατά προέκταση της άμυνας) αλλά και την  επικοινωνία δυνατής-αδύνατης πλευράς. Ο Σάρας σχεδιάζει να ανεβάσει τον Valinskas (έδειξε πολύ καλό βαθμό ανταπόκρισης πέρυσι) φέτος δίνοντας του περισσότερο χρόνο στο backcourt αλλά παράλληλα  θα έχει ενδιαφέρον ο τύπος του γκαρντ που θα επιλέξει να προσθέσει δίπλα στον Wolters (σουτ & δημιουργία ή quarterback skills). Εκτιμώ πάντως ότι θα είναι ένα παιδί που θα δώσει ισχυρό εσωτερικό ανταγωνισμό στον Αμερικανό γκαρντ, θεωρώντας πολύ πιθανό ο Σάρας  να στραφεί στο πακέτο “πόδια & playmaking”.

Είναι αν μη τι άλλο θετικό για τη Ζάλγκιρις ότι στον Thomas Walkup βρήκε στοιχεία τόσο από το πακέτο του Toupane (ο Τεξανός διαθέτει όπως και ο Γάλλος ένα πολύ δυνατό κορμί, σπουδαίο αθλητικό πακέτο και μπορεί να παίξει τον ρόλο του perimeter defensive stopper) αλλά και από αυτό του Μίσιτς (μέγεθος, facilitating από το «2» δίπλα στον κυρίως δημιουργό). Ο Walkup μπορεί να παίξει και τις τρεις περιφερειακές θέσεις και αποτελεί μέρος της προσπάθειας του κόουτς Γιασικεβίτσιους να παρουσιάσει φέτος ένα σύνολο που θα παίξει παιχνίδι χαμηλού αριθμού λαθών.

Πέρυσι το καλοκαίρι είχαμε πει από αυτό εδώ το βήμα ότι η Ζάλγκιρις θα πρέπει να βελτιώσει την άμυνα και το αθλητικό της επίπεδο. Είδατε πως κινήθηκε στη περασμένη off season καταφέρνοντας να πιάσει τον επιθυμητό βαθμό βελτίωσης στα μετόπισθεν ο οποίος τη βοήθησε να σπάσει τα όρια της (F4). Φέτος, ένας από τους βασικούς στόχους είναι να παρουσιάσει η ομάδα ένα πιο low mistake παιχνίδι που θα αποτελέσει το εργαλείο για την εκτόξευση του επιθετικού της efficiency. Ο Walkup είναι επίσης (όπως και ο Wolters) ένας περιφερειακός με σπουδαίο δείκτη στην αναλογία AST/TO και ικανότητα να παίξει με τη μπάλα στα χέρια.

Σημείωση: Σε αντίθεση με ότι γράφτηκε στα ελληνικά media, η Ζαλγκίρις σε καμία περίπτωση δε καιγόταν να διατηρήσει τον Toupane (είχε την option στα χέρια του) στο ρόστερ της, άσχετα με τον διπλωματικό τρόπο που χειρίστηκε την «απώλεια» του. Συζητήθηκε πολλάκις μέσα στη σεζόν το γεγονός ότι η λιθουανική fluid επίθεση κολλούσε όταν η μπάλα έφτανε στα χέρια του Γάλλου wing . «Ας πούμε ότι δεν είναι στις πρώτες μας επιλογές αυτό το καλοκαίρι» ήταν η απάντηση τους σε σχετική ερώτηση λίγο πριν υπογράψει ο παίχτης στην Ελλάδα. Ο Τoupane μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τον Ολυμπιακό βέβαια (καλοπροπονημένος, παιδί που δουλεύει πολύ και δεν εφησυχάζεται εντός και εκτός παρκέ –η «άχρηστη» πληροφορία της ημέρας είναι ότι τα καλοκαίρια παίρνει μαθήματα σχετικά με τις επιχειρήσεις όντας co-owner σε μια start up-έχει την ιδιοσυγκρασία του παίχτη-ομάδας και σε αυτόν έχει παίξει ρόλο ότι ο πατέρας του υπήρξε προπονητής για πάνω από 20 χρόνια) αρκεί ο κόσμος να ξέρει τι να περιμένει από αυτόν. Θα τα πούμε πιο αναλυτικά σε σχετικό κείμενο..

Ο έτερος wing που αποκτήθηκε, Marius Grigonis,  μπορεί να εξελιχθεί σε κρυφό χαρτί για το φετινό σύνολο του Σάρας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σάρας με τους Grigonis-Walkup έφερε στο στο Κάουνας δύο από τους πιο κομπλέ περιφερειακούς της γερμανικής λίγκας, ικανούς να προσφέρουν και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Τεξανός ήταν TOP-5 παίχτης στη λίγκα σε όρους Offensive και Defensive Rating ενώ ο Λιθουανός ήταν Νο1 αθλητής της BBL σε Offensive Rating διατηρώντας έναν από τους υψηλότερους βαθμούς στην αμυντική αξιολόγηση για τη θέσης του. Ο Grigonis (1.97-G/F-1994) αποτελούσε μια από τις βασικές επιλογές της σελίδας φέτος το καλοκαίρι για την αντικατάσταση του Λοτζέσκι στον Παναθηναϊκό (δεν έχει την εκτέλεση του Ματ μετά από pin down όμως είναι καλύτερο κορμί, έχει παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια παρότι το ball handling του θέλει δουλειά και φέτος σούταρε με φοβερή αποτελεσματικότητα στο Βερολίνο) δεδομένου του ότι πρόκειται για ένα παιδί που δίπλα στο status του αναβοσβήνει ένα βαθύ πράσινο βελάκι αναφορικά με τη ταχύτητα με την οποία βελτιώνει το παιχνίδι του. Υπέγραψε όμως στο Κάουνας (η Ζάλγκιρις πλήρωσε buy out στην Άλμπα) και για αυτό δεν έγινε  αναφορά σε αυτόν. Ο τρόπος μάλιστα που  ανταποκρίθηκε και το πόσο βελτιώθηκε (έχοντας μεγαλύτερες ευθύνες) στη pace & space επίθεση του Ρενέσες στο Βερολίνο γεμίζουν προσδοκίες σχετικά με τη μετακόμιση του στο περιβάλλον της Ζάλγκιρις.

Από τον Grigonis δεν περιμένω σπουδαία νούμερα φέτος αλλά εκτιμώ ότι μπορεί να κάνει την επίθεση της Ζαλγκίρις πιο πληθωρική κινούμενος στην αδύνατη πλευρά ως ένας ακόμα shooting wing (τα αναίσθητα σουτ του από τη περίμετρο μπορούν να χρησιμοποιηθούν) μαζί με τον Μίλακνις.

Κάπως έτσι ο Grigonis θα έχει την ευλογία (γιατί περί τέτοια πρόκειται για έναν παίχτη τέτοιας κάστας) να αγωνιστεί σε συνεχόμενες σεζόν στα δύο ίσως πιο αποτελεσματικά και μοντέρνα επιθετικά πλαίσια του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ (από την Άλμπα του Ρενέσες στη Ζάλγκιρις του Σάρας), σε μια ηλικία κομβική για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων του.

Οι Λιθουανοί  διατήρησαν την εξαιρετικής συνοχής γραμμή-ψηλών τους προσθέτοντας τον Laurynas Birutis (2.13-C-1998) στο «5», έναν από τους καλύτερους και πιο υποσχόμενους ψηλούς της εγχώριας λίγκας . Έστειλαν δανεικό στη Νεπτούνας τον Gytis Masiulis και έφεραν στη θέση του τον Martinas Geben (2.08-F/C-1995) από το Notre Dame (οι φίλοι των Fighting Irish θα θυμούνται ότι έκανε εξαιρετικό δίδυμο με τον Μatt Farell, έναν PG στυλ-JJ Barea/Marko Popovic). H Zάλγκιρις έλαβε επίσης 650.000 δολάρια από τους Ρόκετς οι οποίοι εξαγόρασαν το συμβόλαιο του Isaiah Hartenstein.

Οι πρωταθλητές Λιθουανίας έχουν και πάλι ένα ρόστερ το οποίο περιλαμβάνει μια δεξαμενή δεξιοτήτων ταιριαστών με αυτό που παίζουν ως ομάδα (σπουδαία δουλειά και από τον GM Paulius Motiejunas). Διαθέτουν διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε θέση και αυτό είναι πολύ σημαντικό στο μπάσκετ σήμερα. Post και PnR παίχτες, Off ball παιχνίδι, εναλλακτικές πηγές δημιουργίας, πολυθεσίτες που κάνουν το ρόστερ να μοιάζει πιο βαθύ από ότι στη πραγματικότητα είναι. Το βαρύ τους χαρτονόμισμα, βγαίνοντας στην αγορά, δε βρίσκεται στο «πορτοφόλι» ή σε κάποιο τραπεζικό λογαριασμό αλλά στην ικανότητα της ομάδας να βελτιώνει  νέους παίχτες μέσα στο σύστημα της. Επιλέγει λοιπόν χαρακτηριστικά και χαρακτήρα τα οποία αποτελούν fits στο περιβάλλον της (αγωνιστικά και μη) και όχι σπουδαίους individuals για τους οποίους θα χρειαστεί να διαλύσει και να επανακατασκευάσει δεσμούς στο αγωνιστικό της πλάνο. Εγώ αυτό το λέω σωστό recruiting κύριοι. Μια «τέχνη» η οποία πλέον τείνει να χαθεί από τις τάξεις πολλών φημισμένων ευρωπαϊκών clubs..

Ναι μεν, αλλά.. Ξανά.

Ομολογώ ότι χάρηκα ιδιαιτέρως βλέποντας τους δύο πρώην gunners της Γκραν Κανάρια, Πάνγκος και Κούριτς, να σμίγουν πάλι στη Βαρκελώνη σε μια πολύ ώριμη μάλιστα ηλικία της καριέρας τους. Ο Πάνγκος είχε πάει στα Κανάρια τη σεζόν που ο Κuric αναγκάστηκε (μετά το ξεκίνημα) να μείνει εκτός λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε και έτσι οι δύο τους δε κατάφεραν να αναπτύξουν τους κατάλληλους αγωνιστικούς δεσμούς σε βάθος χρόνου. Το γράφουμε αυτό γιατί το παιχνίδι των δύο μοιάζει να έχει μια αόρατη κλωστή επικοινωνίας με το playmaking και την επιθετικότητα του Καναδού να δένει αρμονικά με τη κίνηση μακριά από τη μπάλα και την επιλογή σωστών εκτελέσεων του αποφοίτου του Λούισβιλ.

Πρόκειται για δύο περιφερειακούς που μπορούν να βάλουν μεγάλη πίεση στις αντίπαλες άμυνες και νομίζω θα είναι ευεργετικό για τη Μπαρτσελόνα να τους βάλει να δουλέψουν μαζί στο μισό γήπεδο. Αυτό που δε μπορώ να πω βέβαια ότι με κάνει ιδιαίτερα αισιόδοξο είναι το ότι θα βρεθούν στο σύστημα του κόουτς Πέσιτς και σε ένα σύνολο αρκετά ταλαντούχο μεν αλλά με αρκετά ερωτηματικά σε επίπεδο λειτουργίας.

Η Μπαρτσελόνα μοιάζει να πέφτει για μια ακόμα Off season στα ίδια λάθη παρότι έχει επενδύσει σεβαστό ποσό σε επίπεδο χρημάτων, φέρνοντας αρκετό ταλέντο στη Καταλονία. Η υπογραφή του Κρις Σίνγκλετον είναι αν μη τι άλλο μια σπουδαία κίνηση. Το δίδυμο Χάνγκα-Σίνγκλετον μπορεί να αποτελέσει τον καλύτερο αμυντικό συνδυασμό στη γραμμή των φόργουορντ στη διοργάνωση δίνοντας ένα versatility στα μετόπισθεν που δεν έχουν πολλές ομάδες. Είναι επίσης δεδομένο ότι η Μπαρτσελόνα θα είναι και πάλι δυνατή στο κομμάτι του ριμπάουντ.  Ας πάμε όμως λίγο πιο βαθιά.. Οι Καταλανοί τοποθέτησαν δίπλα στον Ερτέλ  έναν PG με τα ίδια χαρακτηριστικά (Πάνγκος). Διαθέτουν πλέον στο ρόστερ τους δύο από τους καλύτερους Pick & Roll-PGs της Ευρώπης με εξαιρετική εκτέλεση μετά από ντρίμπλα. Έχουν όμως ξεχάσει να πλαισιώσουν αυτό το φανταχτερό προσόν του οπλοστασίου τους με το κατάλληλο συμπλήρωμα. Αναφέρομαι φυσικά σε έναν Pick & Roll ψηλό. Τέτοιος δεν είναι ο Seraphin, ούτε ο Τomic, ούτε ο Pustovyi που βρίσκεται κοντά σε συμφωνία. Ο πιο ικανός σε αυτόν τον τύπο παιχνιδιού είναι ο Oriola. Και κάπως έτσι, είναι (πάλι) πιθανόν να αναρωτιούνται οι πάντες  πως ο σκληροτράχηλος Καταλανός F/C έχει ανεβάσει κατακόρυφα τα λεπτά του σε μια frontcourt γεμάτη πιο ταλαντούχους από αυτόν παίχτες..

Η Μπαρτσελόνα έφερε στη Βαρκελώνη (τον είχε υπογράψει με πολυετές από πέρυσι) τον Rolands Smits (2.07-PF-1995) για τον οποίον η σελίδα μας είχε μιλήσει παλαιότερα. Ο Λετονός διεθνής  δε πιάνει θέση ξένου καθώς παίζει μπάσκετ σε ολόκληρη τη καριέρα του στην Ισπανία,  είναι πολύ δυνατός και το motor του μπορεί να φανεί χρήσιμο από τον πάγκο. Ο κόουτς Πέσιτς έχει ένα κενό στο «2» αυτή τη στιγμή όπου τον Κούριτς θα πλαισιώσει ο Ρίμπας, με τον Χάνγκα να ανεβαίνει εκεί ως εναλλακτική για να καλύψει την έλλειψη defensive stopper στη περίμετρο. Ας περιμένουμε να δούμε πως θα κλείσει το ρόστερ για να κάνουμε ένα πιο ολοκληρωμένο σχόλιο..

Kαλή προσπάθεια στον Άρη

Στον Άρη γίνεται μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσει η ομάδα να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο ενόψει της νέας σεζόν. Ο Βαγγέλης Αγγέλου βιώνει ένα deja vu ευρισκόμενος στη δύσκολη θέση να ηγηθεί της κατασκευής της νέας αυτής ομάδας υπό τη σκιά σημαντικών εξωαγωνιστικών προβλημάτων. Ίσως όμως να είναι και ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για τη δουλειά όντας από τους λίγους που μπορεί να εμπνεύσει τους παίχτες, κάνοντας ψυχολογικά ηλεκτροσόκ που πολύ πιθανόν θα χρειαστούν μέσα στη σεζόν.

Μέχρι τώρα οι κιτρινόμαυροι έχουν προσπαθήσει να κινηθούν έξυπνα στην αγορά, με βάση πάντα τις δυνατότητες τους. Κράτησαν τον Μπελ τον οποίον ήθελε η Κύμη και  διατήρησαν στις τάξεις τους τον Μποχωρίδη τον οποίο συνιστά επίτευγμα στη παρούσα φάση. Έδωσαν οντότητα στο ζωγραφιστό και παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη με τους McGhee και Kyser, versatility στα forwards με τους Jones (σπουδαία κίνηση) και Harris, quarterbacking στα γκαρντ με τον Dalloσυμπληρώνοντας με το καλό σουτ και την απαραίτητη στα δύσβατα μονοπάτια της ελληνικής λίγκας εμπειρία του Βεργίνη. Θα είναι σημαντική σεζόν για το δίδυμο Φλιώνη-Χρηστίδη οι οποίοι μετά τη περυσινή “τριβή” οφείλουν να δείξουν ότι μπορούν να παίξουν καλό μπάσκετ υπό συνθήκες πίεσης, σε αυτό το επίπεδο.

Εκτιμώ ότι ο κόουτς Αγγέλου θα επενδύσει στη παραγωγή πόντων από transition επίθεση αγκαλιάζοντας την άμυνα του. Δεν νομίζω πως έχει πολλές επιλογές. Η ομάδα όπως έχει κατασκευαστεί μπορεί να παίξει σπουδαία, επιθετική άμυνα σε όλο το μήκος του παρκέ κατεβάζοντας το σκορ του αντιπάλου χαμηλά. Νομίζω σε αυτήν θα επενδύσει ο κόουτς μιας και το σύνολο του υστερεί εκ πρώτης όψεως (γιατί πρέπει να δούμε και το επιθετικό πλαίσιο εντός του οποίου θα κληθεί να εκτελέσει) σημαντικά σε περιφερειακή εκτέλεση και δημιουργία στο μισό γήπεδο. Ο νέος Άρης θα έχει “τρεξίματα” και στις δύο πλευρές του παρκέ, ένα σκληροτράχηλο, αθλητικό κέλυφος αλλά και συγκεκριμένες παραγωγικές δυνατότητες τις οποίες θα καθορίσει η ικανότητα της ομάδας να πάρει έξτρα πόντους στο ανοιχτό γήπεδο μέσα από την άμυνα της. Ο Αγγέλου το έχει καταφέρει αυτό παλαιότερα έχοντας, σε ατομικό επίπεδο το λιγότερο αθλητικό σύνολο στη κατηγορία βασιζόμενος στο δόγμα που λέει ότι “η μπάλα ταξιδεύοντας στον αέρα κινείται πιο γρήγορα από οποιοδήποτε ζευγάρι πόδια” (γρήγορες μεταβιβάσεις, σωστό τρέξιμο μακριά από τη μπάλα). Ελπίζω απλά, αυτό το σύνολο που δημιουργείται στο Nick Galis Hall να μη μετρήσει αποχωρήσεις λόγω οικονομικών προβλημάτων μέσα στη σεζόν. Αυτό..