EUROLEAGUE POWER RANKINGS ( TOP-16)
Το Hoopfellas, στο τέλος της μικρής αυτής διακοπής της Ευρωλίγκας, σας παρουσιάζει τα Power Rankings των ομάδων, κρίνοντας με τον δικό του τρόπο το performance κάθε μιας στο ξεκίνημα του TOP-16..
Μετά από μια μίνι-διακοπή λοιπόν στη διοργάνωση και σαββατοκύριακο γεμάτο ..Κύπελλο σε όλη την Ευρώπη, επανερχόμαστε με την δημοφιλή στήλη των Power Rankings της Ευρωλίγκας, που μόνο το Hoopfellas πλέον δίνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Βεβαίως, το σωστό θα ήταν αυτή στήλη να δίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να κρίνονται οι ομάδες με βάση το διάστημα από την τελευταία του αξιολόγηση αλλά οι υποχρεώσεις είναι τέτοιες που αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Πήρα λοιπόν ως «αφετηρία» την έναρξη του TOP-16 αυτή τη φορά. Πάμε να δούμε τι βγάλαμε..
1. BARCELONA (5-0): Η μοναδική αήττητη ομάδα στο TOP-16, έχει πείσει μέχρι και τον πιο δύσπιστο για την ποιότητα του παιχνιδιού της, περνώντας μέσα από Πόλη (Φενέρ), ΣΕΦ και ΟΑΚΑ κάνοντας επίδειξη δύναμης. Η Μπαρτσελόνα παίζει παραδοσιακά καλά σε αυτή τη φάση και το αποδεικνύει και φέτος με τον Πασκουάλ να έχει στα χέρια του ένα πιο λειτουργικό σύνολο με την επιστροφή του Λόρμπεκ και την αλλαγή στο ροτέησιον της φροντκόρτ, όπου η παραφωνία με τον Λαμπέ στο «4» για αρκετό χρόνο «κόλλαγε» τους Καταλανούς στην επίθεση και τους έκανε αργούς στην άμυνα. Η Μπαρτσελόνα στηρίζεται στην έξυπνα δομημένη αμυντική γραμμή της (σε αυτό το πνεύμα έχει επιλέξει τα «ζευγάρια» στο ροτέησιον ο Πασκουάλ) που στέλνει τον αντίπαλο μαεστρικά εκεί που θέλει, κατεβάζοντας δραματικά τα ποσοστά του ενώ η ίδια παρουσιάζει στην επίθεση της το πιο υψηλό ποσοστό αποτελεσματικότητας. Οι Καταλανοί δείχνουν να έχουν καθαρίσει την υπόθεση πλεονέκτημα έδρας, με τα σημερινά δεδομένα. Σημαντικό στη παρούσα στιγμή, να μην επηρεαστούν από τον τρόπο που έχασαν τον τελικό του Κυπέλλου..
2. CSKA MOSCOW (4-1): Πλήρη στροφή στο αμυντικό κομμάτι για τον Ετόρε Μεσίνα, που έχει μεταμορφώσει την αρκούδα στην αρχή του TOP-16. Η ΤΣΣΚΑ είναι μαζί με τον Παναθηναϊκό και το Μιλάνο οι καλύτερες άμυνες στη διοργάνωση σήμερα, με τους Ρώσους να πνίγουν τον αντίπαλο κυνηγώντας μέχρι τέλους ψηλά τις προσπάθειες για σουτ και αναγκάζοντας τον στα χαμηλότερα ποσοστά στη λίγκα, ενώ παράλληλα είναι δυνατοί στο αμυντικό ριμπάουντ. Από αυτή τη δύναμη της αμυντικής τους γραμμής μάλιστα, «τρέχουν» πολύ πιο αποτελεσματικά την επίθεση τους, η οποία βρίσκεται στις κορυφαίες θέσεις σε καθαρά νούμερα αποτελεσματικότητας. Το τέμπο είναι αυστηρά χαμηλό (στα πρότυπα ΠΑΟ, Μπαρτσα) και η απουσία του τραυματία Ουίμς «βοήθησε» ώστε να βρεθεί χημεία, μιας και οι big lineups του Μεσίνα με τον Κριάπα στο «3» και τους Χάινς-Κρίστιτς στη φροντκόρτ είναι το κλειδί για αυτήν την πολύ καλή εικόνα. Με έναν «σταρ» λιγότερο (έστω και εάν αυτός είναι ο πολύ αποτελεσματικός και πειθαρχημένος Ουίμς) η ΤΣΣΚΑ μοιάζει πιο λειτουργική. Δεν με έχει πείσει η αρκούδα, όχι ακόμα, αλλά είναι η πρώτη φορά/περίοδος μέσα στη σεζόν που φαίνεται να δουλεύει στη σωστή κατεύθυνση.
3. REAL MADRID (4-1): Το προφίλ της απόλυτης ομάδας λερώθηκε λίγο μετά τα ματς στη Μόσχα και στη Μαδρίτη με τη Μακάμπι, όμως οι Μαδριλένιοι παραμένουν τοπ-διεκδικητές του εισιτηρίου για το φάιναλ-4 και φυσικά του τίτλου. Η τριβή με δύο ισχυρούς αντιπάλους θα δείξει πολλά για το σύνολο του Λάσο, που πρόσφατα κέρδισε το Κόπα Ντελ Ρέη με εκπληκτικό τρόπο. Παραμένει η ομάδα με το μεγαλύτερο οπλοστάσιο στη λίγκα και την αποτελεσματικότερη επίθεση με μια εντυπωσιακή ανάπτυξη στο ανοιχτό γήπεδο και συνεργασία/εκτέλεση σε σετ παιχνίδι. Παρουσιάζει πτώση στο αμυντικό της performance και αυτό το κομμάτι θεωρώ ότι δουλεύει τώρα ο Λάσο, μιας και τα νούμερα στα μετόπισθεν είναι πεσμένα. Το σημαντικό είναι ότι συνεχίζει να παίζει σε πολύ χαμηλό αριθμό λαθών, στατιστικό αν μη τι άλλο εντυπωσιακό για μια ομάδα με τη συγκεκριμένη δομή, προϊόν συνοχής. Κοιτώντας το πρόγραμμα έχει καλή τύχη για την πρωτιά, ειδικά σε περίπτωση που κερδίσει στο Τελ Αβίβ, τη στιγμή που η ΤΣΣΚΑ μετρά ήδη ένα στραβοπάτημα στο Βελιγράδι.
4. MACCABI TEL AVIV (4-1): Είναι φανερό ότι δε πρόκειται για underdog στη κούρσα για το Μιλάνο. Ο Μπλατ έχει φέρει τη Μακάμπι εκεί που θέλει. Είναι η μόνη διεκδικήτρια (μαζί με την πιο ποιοτική αλλά λιγότερο σκληρη Ρεάλ) που παίζει σε τόσο υψηλό αριθμό κατοχών, συνδυάζοντας υψηλό ποσοστό αποτελεσματικότητας σε επίθεση (με πολύ υψηλό efficiency στα σουτ και low mistake basketball) και άμυνα δηλ. ισορροπημένο παιχνίδι. Πολύ σημαντικό αυτό. Σου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να επιβιώσει σε οποιοδήποτε τέμπο, μα παίξει στο μισό και στο ανοιχτό γήπεδο. Οι Ισραηλινοί είναι στην αγορά για ψηλό που θα πλαισιώσει τους Τάιους-Σοφοκλή μετά την τεράστια ατυχία του Τζέημς, γνωρίζοντας ότι με μια καλή επιλογή εδώ, μπορούν να λάβουν την απαραίτητη ώθηση για να φτάσουν μέχρι τέλους. Έχασαν δικό τους ματς στη Μαδρίτη (με απίστευτα λάθη στο τέλος), από αυτά που σπάνια χάνουν ομάδες του Μπλατ όταν έχουν φέρει τον αντίπαλο στα σχοινιά. Η Μακάμπι παίζει σωστό και σύγχρονο μπάσκετ, με ταχύτητα-κίνηση-δημιουργία και επιλογές και όσο καλύτερα μακιγιάρει τις αδυναμίες της τόσο πιο «μέσα» στην υπόθεση Μιλάνο θα βρεθεί.
5. EA7 (3-2): Credit στον Μπάνκι που μετέτρεψε ένα σύνολο με περιορισμένα ομαδικά ένστικτα σε «αρπακτικό». Η ΕΑ7 παίζει αυτή τη στιγμή την πιο επιθετική άμυνα στη λίγκα, πιέζοντας πολύ τη μπάλα στα ¾ του γηπέδου και οδηγώντας τους αντιπάλους σε μεγάλο αριθμό λαθών. Ειδικά τα λεπτά που βρίσκεται ο Μος στο παρκέ, το performance στα μετόπισθεν είναι εντυπωσιακό με τους διαδρόμους να κλείνουν και τον Αμερικανό να δίνει defensive stops σε ..ότι βρίσκεται μπροστά του. Οι Λομβαρδοί σπρώχνουν τη μπάλα γρήγορα στην επίθεση, παίζουν πολύ με τα one on one προσόντα των περιφερειακών τους (που πηγαίνουν πολύ συχνά στις προσωπικές), ενώ η προσθήκη του Χάκετ έχει αλλάξει το DNA της επίθεσης στο κομμάτι των αποφάσεων. Βεβαίως, συνολικά τα πολλά λάθη παραμένουν και αυτό ίσως είναι απόρροια της φύσης του ρόστερ ενώ υπάρχει το πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ που διέπει τις ιταλικές ομάδες σε σχέση με τον διεθνή ανταγωνισμό. Το κίνητρο ενός φάιναλ-4 στην πόλη σου είναι μεγάλο, για κάθε ομάδα που τουλάχιστον έχει δυνατότητες για πλέη-οφς- όμως η ΕΑ7 θα πρέπει να αναπτύξει δολοφονικά ένστικτα για να κοιτάξει προς τα εκεί, «τελειώνοντας» τον αντίπαλο όταν πρέπει. Η πρόσφατη τραγωδία του Κυπέλλου αλλά και το ματς με την Εφές στη Πόλη είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Μη ξεχνάτε ότι χωρίς το απίστευτο καλάθι του Πλάνινιτς, το Μιλάνο θα βρισκόταν στο 4-1, περιμένοντας στο τέλος του μήνα Ουνικάχα & Παναθηναϊκό σε κολλητά παιχνίδια στο Φόρουμ..
6. PANATHINAIKOS (3-2): Βρίσκεται στο πιο κομβικό σημείο της σεζόν. Εκεί που θα δείξει η πυξίδα την κατεύθυνση, ειδικά εάν αναλογιστούμε τα παιχνίδια του Φεβρουαρίου, που ακολουθούν. Τα πραγματικά καλά νέα έρχονται από την μετάλλαξη της ομάδας στο αμυντικό κομμάτι από τη στιγμή που έκλεισε το ροτέησιον (το περιβόητο οι 7+Φώτσης για το οποίο μιλούσαμε εδώ μετά τα πρώτα ματς της σεζόν). Ο Παναθηναϊκός είναι η καλύτερη αμυντική ομάδα στη λίγκα στο ΤΟP-16. Η άμυνα του στο μισό γήπεδο είναι πολύ πιεστική σε βαθμό που μειώνει το ποσοστό του αντιπάλου στη λήψη σωστών αποφάσεων, ενώ οι πράσινοι «βουτάνε» πάνω στη μπάλα, καταπίνοντας τα ριμπάουντς στις δύο πλευρές του παρκέ συν το ποσοστιαίο νούμερο τους στα κλεψίματα, στοιχεία που βγάζουν aggressiveness. Τέλος τα καλά νέα. Πάμε και στα άλλα.. Η ομάδα χαρακτηρίζεται από μια limited offense η οποία, απέναντι σε μια έξυπνη, σωστά στημένη άμυνα- καταφεύγει σε πολλά περιφερειακά σουτ από το τρίποντο. Ο Παναθηναϊκός δε πατάει με συνέπεια ζωγραφιστό –ούτε με τους περιφερειακούς ούτε με τους ψηλούς- ενώ το πρόβλημα του Ούκιτς έχει κοστίσει πολύ στην εύθραυστη χημεία των 8 του σκληρού πυρήνα. Επίσης, ο εφιάλτης των λαθών έχει γυρίσει πάλι, στοιχείο που σίγουρα δε περνά απαρατήρητο. Περιμένουμε να δούμε για να κρίνουμε. Η επόμενη τριάδα αγώνων είναι όλα τα λεφτά.
-OLYMPIAKOS (3-2): Είναι η στιγμή που πρέπει να ανεβάσει ρυθμούς. Τώρα, όχι αύριο, μιας και το πλεονέκτημα έδρας στην ποστ σίζον βρίσκεται το ίδιο κοντά με μακριά. Η απαράδεκτη εμφάνιση στο Μιλάνο (που μπορεί να τον βάλει σε μπελάδες..) και η καθαρή εντός ήττα από την Μπάρτσα είναι σίγουρα τα μελανά σημεία σε αυτή τη φάση αλλά μπορούν να αποτελέσουν κίνητρο για μια ομάδα που δεν έχει μάθει και δε θέλει να είναι ατσαλάκωτη. Οι ερυθρόλευκοι πρέπει να βελτιώσουν το efficiency στα σουτ τους που είναι χαμηλό ώστε να αξιοποιήσουν τα χαμηλά ποσοστά στα οποία οι ίδιοι αναγκάζουν τους αντιπάλους τους και τα λίγα λάθη τα οποία κάνουν. Δουλεύουν στο αμυντικό ριμπάουντ και περιμένουν τον Μούν από τον 2ο γύρο που θα δώσει βάθος στα φόργουορντς. Πολλά θα εξαρτηθούν από το performance του Γιώργου Μπαρτζώκα στη συνέχεια. Ο Ολυμπιακός είναι μια εκ των τοπ-ομάδων στην transition offense και εάν λάβουμε υπόψη μας τις βάσεις που έχει σαν ομάδα (καλή αμυντική συμπεριφορά, αποτελεσματικότητα και στο σετ παιχνίδι, πνευματικά χαρίσματα, βαθύ ρόστερ) μπορεί να ξαναβάλει το τραίνο στις ράγες..
8. LOKOMOTIV KUBAN (3-2): Εκτιμώ πολύ τον Πασούτιν και έχω πεί από τον Οκτώβρη ότι με έναν πικ εν ρολ γκαρντ αυτή η ομάδα (στυλ Καλάθη) θα μπορούσε να αποτελέσει το μαύρο άλογο στη κούρσα για το Μιλάνο. Όμως οι αυτοκαταστροφικές τάσεις και ο πόλεμος που γίνεται μέσα στο ..ρώσικο κεφάλι του κόουτς (συνεχώς θέματα με τους Αμερικανούς, τώρα με τον Μπίκοβ που τα πληρώνει η ομάδα) με κάνει να αναρωτιέμαι..
9. GALATASARAY (2-3): Σε δύσβατο μονοπάτι ο Αταμάν. Η Γαλατά φτιάχτηκε με άλλες προδιαγραφές το καλοκαίρι όμως «όταν κάνεις σχέδια για τη ζωή, η ζωή κάνει άλλα σχέδια για εσένα..» Οι Τούρκοι έχουν πολλές αυξομειώσεις στο performance τους, κατάσταση αλληλένδετη του τρόπου παιχνιδιού τους. Παίζουν σε χαμηλό αριθμό κατοχών, τρέχουν μια εξαιρετικά αποτελεσματική επίθεση που ξεκινάει από την ασφάλεια που τους δίνει το αμυντικό ριμπάουντ και τα λίγα λάθη αλλά η άμυνα τους είναι κάτω του μετρίου. Το διπλό στο Μόναχο είναι όλα τα λεφτά, δεν είναι φαβορί για την ποστ σίζον και αυτό μάλλον αρέσει στον Αταμάν. Θέλουν έξτρα νίκες –εκτός προγράμματος- μακριά από την Πόλη για να «μπούν» γερά. Αυτό είναι δεδομένο.
10. UNICAJA (2-3): Δεν αποτελεί χαρτί που θα ποντάρεις πάνω του.. Στο ξεκίνημα του ΤOP-16 έχουμε δεί τα πάντα από την Ουνικάχα. Επιβλητική 4η περίοδο και νίκη στην Ανδαλουσία απέναντι στη Φενέρ, σπουδαία εμφάνιση στη Βαρκελώνη, διπλό στην Εφές αλλά και συντριβή εντός από την Λαμποράλ και ένα άσχημο δεύτερο ημίχρονο στο ΣΕΦ. Το πρόβλημα της ομάδας του Πλάθα είναι αμυντικό και παρότι είναι πολύ δυνατή στο επιθετικό ριμπάουντ πληρώνει την τακτική της να το διεκδικεί με έξτρα παίκτη, στο αμυντικό τρανζίσιον. Ήθελε σίγουρα έναν fundamental γκαρντ αλλά πάνε οι εποχές που στην Ανδαλουσία βόλταρε ο Πέπε Σάντσεθ.. Παίζει στις λιγότερες κατοχές από κάθε άλλον στο ΤΟP-16.. Είναι μέσα στο παιχνίδι σαφώς και το ματς που ακολουθεί με τον Παναθηναϊκό είναι κλειδί για τη συνέχεια όπως και τα δύο παιχνίδια με την Αρμάνι. Για να σε δούμε κόουτς Πλάθα..
11. ANADOLU EFES (2-3): Η ρουκέτα του Πλάνινιτς στο ματς με το Μιλάνο και το διπλό στη Βιτόρια κράτησαν ζωντανή την Εφές που πέρασε (και ακόμα περνάει δηλαδή..) μια πραγματικά άσχημη περίοδο. Ο Αγγέλου παλεύει να βρεί αμυντικές πεντάδες (εξ ου και τα λεπτά του Μπαλμπάι)γνωρίζοντας ότι μόνο από εκεί μπορεί να βρεί λύση μιας και η επίθεση του είναι πολύ κακή (η χειρότερη ουσιαστικά σε αυτή τη φάση) με τον dominated ballhandler Πλάνινιτς να δικαιώνει την άποψη που εκφράσαμε το καλοκαίρι. «Κάηκε» και ο Χόπσον στο «βωμό» του Μπατούκ που είναι ο γηγενής που υπολογίζεται περισσότερο για τη νέα σεζόν..
– FENERBAHCE (1-4): Η μαγική εικόνα του Οκτώβρη χάθηκε και η Φενέρ έχει σκορπίσει, βγάζοντας τη κακή στελέχωση του καλοκαιριού από τον Ομπράντοβιτς. Σου κάνει «κάπως» να βλέπεις ομάδα του Σέρβου mastermind να τα τρώει από παντού (η χειρότερη άμυνα, 122π. ανά 100 κατοχές..) με ανύπαρκτα defensive stops και πόδια που θα βγούν μπροστά για να κυνηγήσουν και να αμυνθούν ώστε να κολλήσει το μείγμα και να βγούν στο παρκέ τα individual offensive skills που έχουν οι Τούρκοι. Σοβαρή απουσία για τη φύση του ρόστερ ο Βίντμαρ. Και όμως, η Φενέρ δεν έχει μείνει βαθμολογικά τόσο πίσω. Το πρόγραμμα της είναι καλό και είναι πολύ πιθανό να παίξει την πρόκριση στη Τουρκία.. Αυτό κρατείστε το.
13. BAYERN MUNICH (2-3): Ο Πέσιτς κάνει πολύ αξιόλογη προσπάθεια και οι Βαυαροί, αν και ομάδα με συγκεκριμένες δυνατότητες σε αυτό το επίπεδο, παραμένουν μέσα στο κόλπο. Το πρόγραμμα δεν είναι άσχημο, αν και κόστισε η εντός απώλεια από την κατευθείαν ανταγωνιστική Γαλατά. Αυτό που πρέπει να δουλέψουν οι Γερμανοί (ο Πέσιτς δηλαδή γιατί μόνοι τους αμφιβάλλω αν καν το έχουν εντοπίσει σαν πρόβλημα…) είναι στο να γίνουν πιο κυνικοί στο παιχνίδι τους. Στέλνουν εύκολα τον αντίπαλο στο φάουλ ενώ οι ίδιοι πηγαίνουν αραιά, χρειάζονται λίγο περισσότερη εξυπνάδα για να εξαργυρώσουν το physical strength που έχουν ως σύνολο. Ο νοών νοείτω.. Καλή παρακαταθήκη για του χρόνου από μόνο του το γεγονός ότι όσο περνάνε οι αγωνιστικές μένουν μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης για την ποστ σίζον.
14. PARTIZAN (1-4): Έκανε τη μεγάλη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ αλλά οι συνεχόμενοι τραυματισμοί, με βάση τη δομή του ρόστερ, την άφησαν πίσω. Το πρόβλημα στον άσσο και η έλλειψη stretch-4 (α ρε Μπέρτανς) που θα «μεγαλώσει» το γήπεδο για τους slashers του Ντούλε απεικονίζονται πολύ πειστικά κάθε βράδυ στο παρκέ. Η Παρτίζαν είναι φανερό ότι έχει μεγάλη πρόβλημα στην επίθεση, ειδικά στο μισό γήπεδο. Παρόλα αυτά εάν κάνει το 2 στα 2 στη συνέχεια ίσως παίξει μια ζαριά στο Κράζνονταρ (αν και με τα τωρινά αγωνιστικά δεδομένα δεν έχει τύχη, ότι και αν κάνει η «αρρώστια» που λέγεται Μπογκντάνοβιτς). Ο Βουγιόσεβιτς πάντως υπέγραψε τον Πάβλοβιτς (επιτέλους) που θα «κολλήσει» στο «4» στοχεύοντας τον εγχώριο τίτλο. Εκεί όπου μετά από πολλά χρόνια, η Παρτίζαν δεν είναι φαβορί.
– CAJA LABORAL (1-4): Μοναδικές παραστάσεις Σέρτζιο Σκαριόλο σε όλο τους το μεγαλείο. Κανείς δε καταλαβαίνει τι παίζει η Λαμποράλ . Βασικά τι βλέπει και κινείται σε αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο ουραγοί αυτής της λίστας παίζουν στο υψηλότερο pace από όλους, παράγοντας τον μεγαλύτερο αριθμό κατοχών στην επίθεση από τους υπόλοιπους.. Το θέμα είναι πως και σε ποιο πλαίσιο το κάνουν.. Για αυτό σας λέω, ο μάγος Σέρτζιο για μερικές παραστάσεις ακόμα στην πόλη. Τρέξτε να προλάβετε. Δε θα τα δείτε αλλού..
16. ZALGIRIS (0-5): Η Ζαλγκίρις έκανε μεγάλη υπέρβαση που έπιασε το TOP-16 και η γύμνια της ομάδας βγήκε σε αυτή τη φάση. Τα οικονομικά προβλήματα γονάτισαν το αμιγώς μπασκετικό Κάουνας. Ειδικά στο αμυντικό κομμάτι η ομάδα του Στομπέργκας είναι για κλάματα.. Και η επίθεση για μπόλικα δάκρυα..
Υ.Γ: Ρε λέτε μετά την επιτυχία του Ιτούδη να ξεκινήσει να ψωνίζει και ο Ζοτς από το Hoopfellas..? Πιερ Τζάκσον ακούω.. Δεν είναι όμως αυτό που θέλει η Φενέρ, είναι εμφανές. Επίτηδες το κάνει..?
Υ.Γ1: Πονάει πλέον να βλέπεις αυτό το πανηγύρι, τη γιορτή του μπάσκετ στο εξωτερικό και να συγκρίνεις το απαξιωμένο ελληνικό προϊόν. Βαρεθήκαμε τους συνεχείς τελικούς ΟΣΦΠ-ΠΑΟ και τη δομή της διοργάνωσης η οποία μικραίνει την πιθανότητα ο Άρης π.χ.να γίνει μια νέα Σάσσαρι και να πάρει το τρόπαιο. Ναι, η διαφορά είναι μεγάλη μεταξύ των δύο αιωνίων και των υπολοίπων (στον τελικό ο τροπαιούχος είχε 25-30 φορές μεγαλύτερο μπάτζετ από τον φιναλίστ..) αλλά και η παρούσα δομή δε βοηθά καθόλου στο να δούμε κάτι διαφορετικό. Ο Άρης δεν άξιζε τέτοια ήττα ακόμα και εάν θεωρητικά πολεμούσε με σφεντόνες τα ..καλάσνικοφ και σημαντικό μερίδιο σε αυτήν έχει και ο προπονητής του, ο οποίος ήταν θεατής στην εντυπωσιακή τρίτη περίοδο του Παναθηναϊκού που τελείωσε το ματς. Καμία αντίδραση, κανένα τρικ (αγωνιστικό ή ψυχολογικό) για να αλλάξει το μομέντουμ. Δυστυχώς λοιπόν δικαιώθηκαν όσοι χαρακτήριζαν ως τελικό τον ημιτελικό του ΟΑΚΑ και ο Παναθηναϊκός πήρε απόλυτα δίκαια τον πρώτο τίτλο της σεζόν. Η γιορτή όμως που στήνεται στην Ευρώπη είναι άδικο να μην υπάρχει και σε μια τόσο μπασκετική χώρα όπως η Ελλάδα..
Υ.Γ2: O Vasilije Micic απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι ο ντόρος που γίνεται για αυτόν στη σελίδα μας, δεν είναι άδικός. 18π.-4 ριμπ.-9 τελικές στον τελικό απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα όπου η Μέγκα Βιζούρα ηττήθηκε με 81-80..
Υ.Γ3: Για ψηλό ο Ολυμπιακός στην αγορά..? Μμμ.. Ο Μπαρτζώκας το καλοκαίρι είχε ζητήσει παραμονή Σερμαντίνι όμως το ποσό που ζήτησε η πλευρά του Γεωργιανού κρίθηκε υπερβολικό. Τώρα φαίνεται να υπάρχει προσέγγιση. Για να δούμε..
Περισσότερα στη σελίδα μας στο Facebook
