2017-18 Hoopfellas Euroleague Power Rankings IV

 

 

 

 

 

 

 

Μύρισε άνοιξη και οι ήχοι από τα τύμπανα του πολέμου των φετινών playoffs αρχίζουν ήδη να ακούγονται στα αυτιά της μπασκετικής Ευρώπης. Eίναι η ώρα για την τέταρτη version των Power Rankings του Hoopfellas για τη τρέχουσα Ευρωλίγκα..

 

Καλησπέρα στη κοινότητα. Είμαστε πλέον στη τελευταία στροφή της κούρσας της κανονικής περιόδου με τη σαγηνευτική μυρωδιά των playoffs να γίνεται όλο και πιο έντονη όσο περνούν οι ημέρες. Είναι ώρα για τη τέταρτη φετινή version των Power Rankings της Ευρωλίγκας. Ξεκινάμε να δούμε που βρίσκονται οι ομάδες λίγο πριν το finish..

 

 

1.CSKA MOSCOW (23-5)

ORAT-DRAT: 124.8-110.1

PACE: 71.8

Η ΤΣΣΚΑ ρολάρει και εδώ και καιρό παίζει σε έναν δικό της ρυθμό όπου οι αντίπαλοι δύσκολα μπορούν να ακολουθήσουν. Είναι χαρακτηριστικό της ποιότητας και της συνοχής που έχει αναπτύξει  ο σκληρός πυρήνας της «αρκούδας» υπό τον Δημήτρη Ιτούδη ο οποίος προσπαθεί να βελτιώνει κάθε χρόνο το πρότζεκτ με «προσαρμογές» που κατά τη γνώμη του θα τον μετατρέπουν ως τον πιο δυνατό παίχτη στο τραπέζι. Την ώρα που η ΤΣΣΚΑ  εκτελεί  άψογα κάποιες από τις πιο σημαντικές επιταγές του μπάσκετ των καιρών μας (close out επίθεση, ασυναγώνιστη ανάπτυξη και εκτέλεση fast break, No1 στη λίγκα σε αποτελεσματικότητα από το τρίποντο, two way-χαρακτήρας) το παλιομοδίτικο (inefficient κατά τα advanced stats) midrange των περιφερειακών της αλλάζει τους συσχετισμούς περιορίζοντας τις διαθέσιμες επιλογές της άμυνες σε ball screen καταστάσεις. Ο Ντε Κολό χορεύει στο 57-51-95, ο Χίγκινς είναι ο πιο κομπλέ «πλάγιος» στη λίγκα και το μπάσκετ της προσωπικής φάσης των Ρώσων μοιάζει σαν εσωτερική, πνευματική προπόνηση του ίδιου του  Ιτούδη για τη μετάβαση του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Και όμως.. Αυτή αυτό το πανάξιο Νο1 της regular season  έχει τρωτά σημεία και δεν εμπνέει ότι διαθέτει τη κατάλληλη δόση κυνισμού για να μείνει όρθιο στο τέλος του δρόμου. Η αδυναμία της στο αμυντικό ριμπάουντ είναι σημαντική και η ικανότητα της να βγει από πάνω σε ένα κλειστό ματς με πολλά άστοχα σουτ εκατέρωθεν και απέναντι σε μια άμυνα που θα της πάρει το ψυχολογικό αβαντάζ χαμηλώνοντας τα ποσοστά της. Παραμένει (διαχρονικά) μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες της χρονιάς..

 

2. FENERBAHCE (20-8)

ORAT-DRAT: 120.1-111.3

PACE: 66.2

Η Φενέρ μετράει 11 νίκες στα τελευταία 13 ματς και έχω την αίσθηση ότι βρίσκεται στο σημείο που θέλει ο προπονητής της πριν τα playoffs. Οι συναντήσεις με τους κατευθείαν ανταγωνιστές έδειξαν «τρωτά» σημεία όμως είναι ίδιον του Ζοτς να ενεργεί καλύτερα «τσαλακωμένος». Η ομάδα  χωρίς τον Ντίξον δυσκολεύεται να ασκήσει τη θεμιτή πίεση στη μπάλα ενώ εξαρτάται σημαντικά από το efficiency του Σλούκα σε επίπεδο αποφάσεων (ο προσωπικός  AST/TO δείκτης του την επηρεάζει πολύ πλέον φέτος που δεν υπάρχει το playmaking του Μπογκντάνοβιτς). Παρά τη συνολικά  καλή επίδοση λοιπόν των main ball handlers σε αυτό το κομμάτι  (5.0/1.9 ο Έλληνας γκαρντ, 4.0/1.4 ο Ουοναμέικερ) και την ικανότητα της να προσαρμόζεται η εξαιρετική επίθεση μισού γηπέδου των Τούρκων δε κατάφερε να διατηρήσει ακέραιο τον χαρακτήρα της όταν η άμυνα έβγαλε εκτός τους δημιουργούς της. Αυτό είναι ένα θέμα. Ο Νάναλι (9.8 πόντοι με 55-58-87 σε δίποντο-τρίποντο-βολές) είναι εξαιρετικός και η συνέπεια σε συνδυασμό με τον 3&D χαρακτήρα και τη βελτίωση του τρόπου που ενεργεί απέναντι στα  close outs τον έχουν αναγάγει σε κομβικό παίχτη του rotation.

 

3. OLYMPIAKOS (19-9)

ORAT-DRAT: 110.2-108.4

PACE: 69.2

Ο Ολυμπιακός κατάφερε για εξασφαλίσει για μια ακόμα σεζόν το πλεονέκτημα έδρας κάνοντας επίδειξη χαρακτήρα στα τρία μεγάλα ματς με Φενερ, Ρεάλ και Παναθηναϊκό τα οποία του έδωσαν και το τελικό αβαντάζ. Η εικόνα της ομάδας τον τελευταίο καιρό δίνει το ερέθισμα για να βγουν συγκεκριμένα συμπεράσματα. Το πρώτο αφορά την εξαιρετική κατάσταση του Βασίλη Σπανούλη ο οποίος νιώθει και πάλι άνετα πατώντας στο ζωγραφιστό (το στοιχείο που λείπει από την ερυθρόλευκη επίθεση φέτος) και την άνοδο του Νίκολα Μιλουτίνοφ. Οι δύο τους είναι πολύ αποτελεσματικοί τον τελευταίο μήνα και όσοι διαβάζετε αυτή εδώ τη σελίδα μάλλον γνωρίζετε ότι ο συγχρονισμός αυτός στην αγωνιστική άνοδο αυτών των δύο παιχτών δεν είναι τυχαίος.  Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η συνολική αγωνιστική συμπεριφορά του Ολυμπιακού σε αυτό το διάστημα δεν έχει πείσει ότι οι ερυθρόλευκοι θα είναι απόλυτα έτοιμοι μπαίνοντας σε μια απαιτητική σειρά playoffs. Χωρίς τον Παπανικολάου ο Ολυμπιακός δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικός στα μετόπισθεν ενώ συνολικά η ομάδα δίνει την αίσθηση ότι χάνει σημαντικά σε φυσική/αθλητική πρώτη ύλη γεγονός που της στερεί τη δυνατότητα να επιβάλλει το παιχνίδι της.  Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει πλέον περισσότερο βάθος με τους Μπράουν (του ζητήθηκε να προσπαθεί περισσότερο στα μετόπισθεν) και Τιλί  όμως θα πρέπει να βρει  τον τρόπο να αναμείξει  περισσότερο τον Στρέλνιεκς (3.5 ποντους στα τελευταία 6 ματς, ο καλύτερος σουτέρ που διαθέτουν οι ερυθρόλευκοι παίζει μακριά από τα καλά του σημεία) στην επίθεση του Ολυμπιακού και να διατηρήσει όσο μπορεί πιο φρέσκο τον εξαιρετικό το τελευταίο διάστημα Πρίντεζη. Η αποτελεσματικότητα του τελευταίου στο low post (βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το επίπεδο της φυσικής του κατάστασης) νομίζω ότι θα είναι και πάλι το κλειδί για μια ακόμα επιστροφή του Ολυμπιακού στο F4 της Ευρωλίγκας..

4. REAL MADRID (17-11)

ORAT-DRAT: 120.1-111.6

PACE: 71.0

 

Ο τραυματισμός του Αγιόν φαίνεται ότι δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρός (αναμένεται να είναι διαθέσιμος για τη τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου) και η καρδιά του Λάσο πήγε στη θέση της τη στιγμή που είδε και τον Λούκα Ντόνσιτς να επιστρέφει. Η Ρεάλ αξιοποίησε το  ποιοτικό της βάθος που τη βοήθησε να αναρριχηθεί στη πρώτη τετράδα όμως είναι φανερό ότι πρέπει να βελτιώσει πράγματα στο παιχνίδι της για να κοιτάξει στη κορυφή. Η περιφερειακή της άμυνα είναι σημαντικό πρόβλημα καθώς πολλές είναι οι ομάδες που τη χτυπούν σε συνέχεια  βρίσκοντας εύκολα καλές ματιές προς το καλάθι από το τρίποντο. Ο Άντονι Ράντολφ κινείται στη μετριότητα ακόμα με τον Πάμπλο Λάσο να γνωρίζει ότι η άνοδος του Αμερικανού είναι στη παρούσα φάση πιο σημαντική ακόμα και από μια ενδεχόμενη (σε αβέβαια κατάσταση) επιστροφή του Σέρχιο Γιούλ στα playoffs. Ο Φακούντο Καμπάτσο έχει βγει μπροστά (12.3 πόντοι-8.3 τελικές με 45.8% στο τρίποντο) κερδίζοντας πανάξια το επόμενο συμβόλαιο του στη Μαδρίτη ενώ ο Κοζέρ (13.8 πόντους στα τελευταία 4 ματς) παρουσίασε μεγαλύτερο μέρος των δεξιοτήτων όταν απεγκλωβίστηκε από τη μοναξιά της αδύνατης πλευράς (αν και ομολογουμένως τα weak side staggered και οι flopy δράσεις της Ρεάλ για τους off guard της εκτελούνται εξαιρετικά). Επαναλαμβάνω, η Ρεάλ έχει προβλήματα και στα μετόπισθεν παρουσιάζει διακυμάνσεις με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να μην εμπνέει την ίδια εμπιστοσύνη με πέρυσι τέτοιο καιρό. Μοιάζει πιο ευάλωτη φέτος. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως θα εξελιχθεί το αγωνιστικό της πρόσωπο εφόσον (γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο) ο κόουτς Λάσο καταφέρει να παρουσιάσει το παζλ με όλα τα κομμάτια στη θέση τους.

 

5. PANATHINAIKOS (17-11)

ORAT-DRAT: 111.8-110.6

PACE: 69.6

Το αγωνιστικό οικοδόμημα του Παναθηναϊκού δέχθηκε έντονους κλυδωνισμούς από μια σειρά γεγονότων τα οποία συνέπεσαν και αφορούσαν τη προσθήκη νέων παιχτών και την απουσία (ντεφορμάρισμα-τραυματισμός) αποτελεσματικής περιφερειακής εκτέλεσης πάνω στην οποία δομήθηκε η φετινή επίθεση των πρασίνων. Ξαφνικά ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να παράγει καλή εκτέλεση από τη περίμετρο, κατάσταση που έφερε στον αφρό την έλλειψη versatility σε επίπεδο επιλογών για να φτάσει στο καλάθι. Είναι σαφές ότι αυτό που προσδοκούσαμε το καλοκαίρι αναφορικά με τη καινούργια φύση της επίθεσης του «τριφυλλιού» δεν είναι «εκεί» παρότι φέτος ο Τσάβι Πασκουάλ δουλεύει περισσότερο με συνεργασίες χωρίς όμως να έχει απλώσει την επίθεση του κατά μήκος του μισού γηπέδου ώστε να αυξήσει τη πίεση στις άμυνες. Είναι πολύ θετικό ότι ο Παναθηναϊκός αντέδρασε ανεβάζοντας την άμυνα του. Έπαιξε εξαιρετικά στα μετόπισθεν σε μεγάλο μέρος των τριών τελευταίων παιχνιδιών και αυτό του το performance παρήγαγε δύο σημαντικές νίκες μακριά από το ΟΑΚΑ. Σε αυτό το σημείο της σεζόν ο δρόμος είναι ένας και κατά τη γνώμη μου, ξεκάθαρος. Το «τριφύλλι» πρέπει, με βάση την άμυνα του, να ανεβάσει το τέμπο του παιχνιδιού του και να ακουμπήσει στο «μπάσκετ της ταχυδύναμης» το οποίο αποτελεί και ιδανικό πλαίσιο για το συγκεκριμένο σύνολο παιχτών. Αυτή η αλλαγή στους χρόνους ίσως μπορέσει να ξετυλίξει και το κουβάρι σε μια επίθεση η οποία πρέπει να μπορέσει να βρει σκορ μέσα από το ζωγραφιστό σε κάποιο βαθμό για να λειτουργήσει. Είναι επίσης ζωτικής σημασίας να μπορέσει η ομάδα να βρει σταθερή 3&D παρουσία (πόσο έλειψε στο Τελ Αβίβ) στις θέσεις των πλαγίων. Ο Μάικ Τζέιμς μπορεί να αποτελέσει ένα σπουδαίο Plan B με την η ικανότητα του στη προσωπική φάση τώρα που η ομάδα θα κληθεί να παίξει πολλά ματς που θα κριθούν σε αυτή. Δεν είναι  spot shooter εξ ου και η δυσκολία του να «μπει» σε αυτό το πλαίσιο επίθεσης. Όπως έλεγα και σε έναν συνεργάτη μου από το εξωτερικά σχετικά, «ο Καλάθης θέλει δίπλα του Λάνγκτον, όχι Λάνγκφορντ..». Νομίζω πως εκείνο το ματς με τη ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ, ίσως το παιχνίδι υψηλότερης έντασης που είδαμε φέτος στη διοργάνωση συνολικά, θα πρέπει να λειτουργήσει ως «φάρος» αναφορικά με αυτό που πρέπει να παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο μισό της σεζόν. Τώρα που τύμπανα της μάχης με τις ομάδες της ελίτ έχουν αρχίσει να ηχούν..

 

6. ZALGIRIS KAUNAS (16-12)

ORAT-DRAT: 116.2-115.3

PACE: 69.3

Η Ζαλγκίρις έδειξε σημάδια πνευματικής κόπωσης  με αποτέλεσμα να χάσει έδαφος στη μάχη του πλεονεκτήματος έδρας όμως δε πάτησε (σε μια κριτική στιγμή) τη «μπανανόφλουδα» του εντός έδρας ματς με την Αρμάνι όπως οι ανταγωνιστές της (Μπασκόνια, Χίμκι) μένοντας ζωντανή στη κούρσα του πλασαρίσματος στην οχτάδα. Ο Σάρας διατηρεί στο Κάουνας το καλύτερο πρόγραμμα βελτίωσης περιφερειακών παιχτών στην Ευρώπη (ο Μίσιτς παρά τις συχνές μεταπτώσεις έχει διαστήματα όπου είναι απλά εξαιρετικός) και η Spread PnR Offense της Ζαλγκίρις  συνεχίζει να λειτουργεί πολύ καλά. Το τελευταίο πρόβλημα που προέκυψε με τον Ουάιτ (τραυματίστηκε στον αστράγαλο) έχει δημιουργήσει ανησυχία στις τάξεις των Λιθουανών οι οποίοι δεν έχουν τη πολυτέλεια πλέον να χάνουν παιδιά που ανεβάζουν το αθλητικό τους επίπεδο. Το είδαμε άλλωστε και με τον Τουπάν στη Μαδρίτη.. Ο Σάρας πιέζει τους παίχτες του ζητώντας να κυνηγήσουν το μέγιστο των φιλοδοξιών τους και (σε πρώτη φάση) το πλεονέκτημα έδρας διατηρώντας τη πίστη τους. Μετά την ήττα από τη Ρεάλ και ενώ έδειχνε απογοητευμένος δήλωσε ότι  η είσοδος στα playoffs (για πρώτη φορά από το 1999 και μετά)  είναι ένα σημαντικό επίτευγμα. «Θα πάω να πιω μερικές μπύρες και όλα θα είναι οκ..»

 

 

-BASKONIA (15-13)

ORAT-DRAT: 116.9-111.6

PACE: 71.1

Από το τελευταίο δεκαήμερο του Γενάρη και μετά τη τραυματική εντός έδρας ήττα από το Μιλάνο, η Baskonia έχει φουλάρει τις μηχανές ανεβάζοντας πολύ τη συγκέντρωση και την αποφασιστικότητα της και κατ’επέκταση το συνολικό performance της, κατάσταση που απεικονίζεται  τόσο στην ACB (8-0) όσο και στην Ευρωλίγκα (7-2). Ο Μαρτίνεθ έχει ισχυροποιήσει μια μικρή βάση λεπτομερειών στο παιχνίδι της Μπασκόνια η οποία περιλαμβάνει απλές δράσεις και απαράβατους κανόνες με το αποτέλεσμα να είναι πολυεπίπεδο στην επίθεση ενός συνόλου το οποίο έχει κατακτήσει αυτό το διάστημα τη ταμπέλα της two way team.  Η frontcourt της δύσκολα ματσάρεται (συνδυασμός μεγέθους-ταχύτητας με πλήθος δεξιοτήτων, όχι συνηθισμένος στα ευρωπαϊκά δεδομένα) και το δίδυμο των Granger-Beaubois must watch σε μισό και ανοιχτό γήπεδο. Αυτή τη στιγμή το μομέντουμ και η ορμή των Βάσκων τραβάει τα βλέμματα καθώς δείχνουν ότι είναι το μόνο σύνολο που μπορεί να ακολουθήσει τις ταχύτητες της ΤΣΣΚΑ (συν ότι έχει τα κορμιά στο ζωγραφιστό, επαναλαμβάνω η γραμμή ψηλών είναι εξαιρετική) αν και σε ένα ενδεχόμενο ματσάρισμα δε ξέρω εάν η ισπανική ομάδα έχει το είδος της συναισθηματικής νοημοσύνης για να επιβληθεί στον συγκεκριμένο αντίπαλο. Η Μπασκόνια  κλείνει με δύο εντός έδρας ματς (Μακάμπι, Αναντολού) προσδοκώντας το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στην οχτάδα.

 

8. KHIMKI (16-12)

ORAT-DRAT: 111.8-111.9

PACE: 70.0

Πάμε και στη Χιμκάρα μας.. Η Ρωσική ομάδα κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση στα playoffs της Ευρωλίγκας για πρώτη φορά στην ιστορία της και αυτό συνιστά μια σημαντική επιτυχία για τον κόουτς Μπαρτζώκα. Η Χίμκι είχε και στο παρελθόν σπουδαίες παίχτες στα χρόνια του Σκαριόλο (Λάνγκφορντ, Μοζγκόφ) ή του Κουρτινάιτις (Κοπόνεν, Πλάνινιτς, Ρίβερς, Πολ Ντέηβις) όμως δεν είχε καταφέρει να μάθει να νικάει. Πρόκειται σαφέστατα για επιτυχία λοιπόν. Πέρασε τη δική της περίοδο «μελαγχολίας» λίγο μετά τον τραυματισμό του Ρόμπινσον (11.3 πόντοι-7.7 ριμπάουντ στα 9 πρώτα ματς μέχρι τα τέλη Νοέμβρη) γεγονός που δεν αποτελεί έκπληξη εάν αναλογιστούμε ότι πρόκειται για τον καλύτερο  ριμπάουντερ της πιο αδύναμης rebounding team της διοργάνωσης. Κατάφερε να επανέρθει δείχνοντας χαρακτήρα μακριά από την έδρα της (κέρδισε στο Μπάμπεργκ, το Κάουνας, το Τελ Αβίβ) τη στιγμή που το πολυεργαλείο Anthony Gill (16.8 πόντοι με 63.2% δίποντα και 55.5% τρίποντα συν 5.0 ριμπάουντ στα 6 ματς που προηγήθηκαν του πιο πρόσφατου με τη ΤΣΣΚΑ) έβαλε πλάτη όντας clutch για την ομάδα όταν χρειάστηκε. Ο κόουτς ξέρει ότι χρειάζεται πίσω το καλό πρόσωπο του Τζέιμς Άντερσον (είναι κακός το τελευταίο διάστημα) ώστε να έχει σκορ και προσωπική φάση τις στιγμές που ο Σβεντ θα βρίσκεται στον πάγκο ή όντας σε ..νιρβάνα δε θα βλέπει έγκαιρα τα νοήματα του προπονητή για να επανέλθει στο παρκέ. Με το βλέμμα στο μέλλον θα έλεγα ότι η Χίμκι μπορεί να προσφέρει στον Ολυμπιακό μια σειρά αντίστοιχη με τη περυσινή απέναντι στην Αναντολού. Και σήμερα (που ακόμα κάτι τέτοιο είναι υποθετικό σχετικά με τις πιθανότητες διασταυρώσεως) αυτό δεν ακούγεται τόσο άσχημο για την ελληνική ομάδα..

 

9. MACCABI TEL AVIV (13-15)

ORAT-DRAT: 111.7-115.4

PACE: 73.0

H Mακάμπι παίρνει αυτό που της αξίζει. Δομήθηκε σωστά το καλοκαίρι φρεσκάροντας το πρόσωπο της και απέσπασε θετικές κριτικές  στο 1/3 της σεζόν αφήνοντας καλές εντυπώσεις μετά από καιρό. Όλα κατέρρευσαν όταν «έπεσε» το οχυρό του καλού αμυντικού performance. Οι επιδόσεις των Ισραηλινών στα μετόπισθεν (αρκετά καλές αρχικά) σημείωσαν αξιοσημείωτη «βουτιά» και μαζί της η αποτελεσματικότητα του συνόλου. Η ευθύνη του Νέβεν Σπάχια είναι σημαντική δεδομένου ότι απέτυχε σε σημαντικούς στόχους του φετινού πρότζεκτ. Η Μακάμπι κατασκευάστηκε για να παίξει ένα διαφορετικό –πιο ευρωπαϊκών καταβολών- μπάσκετ βασίζοντας την επίθεση της στη κυκλοφορία της μπάλας όμως αυτό πρακτικά απέτυχε φτάνοντας στη σημερινή, παραδοσιακή για το κλαμπ, 1on 1 κατεύθυνση η οποία τη κάνει εύκολα αναγνώσιμη απέναντι σε καλά διαβασμένες άμυνες. Παράλληλα κανένας παίχτης του ολοκαίνουργιου εγχωρίου κορμού δε μπόρεσε να ανταποκριθεί στη πρόκληση του υψηλού επιπέδου της Ευρωλίγκας. Σημαντικό ρόλο επίσης στη πτώση αυτή της Μακάμπι παίζει και η απόφαση να μην ενισχυθεί η ομάδα στη θέση «5» όπου ήταν παραπάνω από προφανές ότι χρειαζόταν βοήθεια. Η «ομάδα» του λαού (έχει χάσει τα 5 από τα τελευταία 6 ματς) διαθέτει έναν καλό κορμό ξένων αθλητών (Τζάκσον, Ρολ, Κέην, Μπόλντεν) όμως δε πήρε το boost που χρειαζόταν από τον προπονητή της. Τελειώνει τη σεζόν με δύο εκτός έδρας ματς (Μπασκόνια, Βαλένθια).

10. VALENCIA (11-17)

ORAT-DRAT: 116.4-120.3

PACE: 67.4

Η Βαλένθια μπορεί να ανταγωνιστεί κάθε αντίπαλο όταν το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού της, η επίθεση δηλαδή, ρολάρει. Ο κόουτς Vidorreta είναι άλλωστε οπαδός του low pace παιχνιδιού (έτσι έπαιζε από τα χρόνια του στη Μαδρίτη με την Εστουντιάντες ενώ άλλαξε όλη τη ταυτότητα του συλλόγου στα Κανάρια με την Τενερίφη) και της fundamental επίθεσης εξ ου και η στοχευμένη καλοκαιρινή επιλογή των νυχτερίδων το καλοκαίρι. Το θέμα της Βαλένθια βέβαια (και με βάση ακριβώς τα ιδεώδη του κόουτς) βρίσκεται στα μετόπισθεν. Οι πρωταθλητές Ισπανίας υστερούν στο αθλητικό κομμάτι και αυτή η Ευρωλίγκα και τα μειονεκτήματα τους πρέπει να λειτουργήσει ως οδηγός για το μέλλον. Έπαιξαν για μεγάλο διάστημα χωρίς  PG μέχρι να επιστρέψει ο Βίβες και ο Βαν Ρόσομ. Μεγάλο κέρδος ο Αμπάλντε (βελτίωσε την ομάδα στο φυσικό/αθλητικό κομμάτι στη περιφερειακή, παίχτης με προσόντα και καρδιά) ο οποίος ανέβηκε μέχρι και στο «1». Η πρόσφατη νίκη επί της Ρεάλ βελτίωσε το κλίμα στο εσωτερικό της ομάδας κατάσταση η οποία έστρωσε το χαλί για το διπλό στο Μιλάνο. Θα ήθελα να τους δω με γεμάτο, υγιές backcourt και τον Λατάβιους Ουίλιαμς (επέστρεψε αλλά είναι εκτός φόρμας ακόμα) όμως επαναλαμβάνω η Ευρωλίγκα έχει τους δικούς της κανόνες και επ’ουδενί δεν είναι ACB..

 

11. BROSE BAMBERG (11-17)

ORAT-DRAT: 110.7-116.4

PACE: 69.2

H Brose παίζει καλύτερα με τον Μπάνκι ο οποίος σε αυτό το 2-2 των τελευταίων τεσσάρων ματς έχει κάνει μια ένεση ηθικού στην ομάδα. Ο Ιταλός κόουτς προσπαθεί να ακουμπήσει περισσότερο τη μπάλα στο χαμηλό post  (παίζει τον Ρούμπιτ περισσότερο στο «4» δίπλα στον Ραντόσεβιτς στοχεύοντας σε post καταστάσεις του Αμερικανού με ελαφρύτερους αντιπάλους στη πλάτη του) και δίνει έμφαση στο spacing ώστε να ώστε να βρουν χώρους οι περιφερειακοί του περνώντας προς τα μέσα. Είναι βασικό για τους Βαυαρούς να βρουν τη φόρμουλα για να παράγουν δεδομένου του ότι φέτος το καλοκαίρι (στον βωμό του athleticism) πέταξαν τη καλύτερη και πιο fundamental σε επίπεδο λειτουργίας επίθεση της περυσινής Ευρωλίγκας αλλάζοντας τελείως κατεύθυνση με στόχο να δημιουργήσουν ένα πιο hard caliber σύνολο. Ο Leon Radosevic (έφυγε από το Μιλάνο όταν υπέγραψε ο Μπάνκι στη Λομβαρδία) μοιάζει αναγεννημένος μετρώντας 11.3 πόντους με τον νέο του προπονητή. Συνολικά η γερμανική ομάδα μετράει 5 σερί νίκες στο Μπάμπεργκ.

 

12. UNICAJA MALAGA (11-17)

ORAT-DRAT: 113.6-118.1

PACE: 69.0

Η Ουνικάχα έχει καταφέρει να διατηρήσει ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο και αυτό πιστώνεται σε ένα σημαντικό ποσοστό στον κόουτς Πλάθα ο οποίος  παρότι έχει δημιουργήσει ένα ρόστερ έλλειμμα athleticism και ικανότητας σε επίπεδο προσωπικής φάσης, πέτυχε να βάλει τους παίχτες του στην ίδια σελίδα στην επίθεση μισού γηπέδου. Έχουμε ξαναπει ότι η Ουνικάχα δουλεύει σωστά επιτιθέμενη σε σετ καταστάσεις εκτελώντας με πειθαρχία δράσεις που στοχεύουν να τονίσουν συγκεκριμένες δεξιότητες των παιχτών της. Το βασικό της πρόβλημα βρίσκεται στα μετόπισθεν όπου η περιφερειακή της άμυνα είναι αρκετά αδύνατη (οι αντίπαλοι σουτάρουν με 38.7% στο τρίποντο ενώ παράλληλα είναι και η ομάδα που δίνει τα περισσότερα σουτ πίσω από τη γραμμή σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη). Ο Νεμάνια Νέντοβιτς μετράει στα τελευταία 6 ματς 17.8 πόντους (24/24 προσωπικές, 58.3% στο δίποντο) και 4.8 τελικές ενώ ο Τζέιμς Όγκουστιν έχει 8.1 ριμπάουντ στα τελευταία 7 (συνολικά πρώτος ριμπάουντερ της διοργάνωσης με 6.8 και πρώτος στα επιθετικά με 3.0). Το επιθετικό ριμπάουντ είναι το στοιχείο που παραδοσιακά υποστηρίζει την επίθεση μισού γηπέδου της Ουνικάχα..

 

 

 

13. CRVENA ZVEZDA (11-17)

ORAT-DRAT: 111.6-120.2

PACE: 69.5

Ο Ερυθρός Αστέρας παίζει πολύ άσχημα εκτός έδρας τον τελευταίο καιρό και αυτό οφείλεται κυρίως στην αδυναμία του να ελέγξει τη μπάλα στα μετόπισθεν. Οι Σέρβοι άλλαξαν αγωνιστικό προφίλ φέτος προσπαθώντας να παίξουν πιο γρήγορα στο μισό γήπεδο (σημειώστε ότι έχουν το χαμηλότερο αριθμό λαθών). Η  Heavy Pick & Roll Offense του Ράντονιτς μπήκε στο ντουλάπι (συνολικά επιδιώκουν τη προσωπική φάση και λιγότερο τη συνεργασία) μαζί με τον συμπαγή χαρακτήρα της ομάδας στα μετόπισθεν. Παρ’όλα αυτά θεωρώ ότι η παρουσία του Ερυθρού Αστέρα είναι επιτυχημένη αξιολογώντας την εικόνα του σε συνάρτηση με το υλικό και με τα προβλήματα που έπρεπε να διαχειριστεί το κλαμπ οικοδομώντας αυτό το σύνολο. Ο Αλιμπίγιεβιτς  (ακόμα και όταν απειλεί τους παίχτες του με χαστούκια..) είναι το μεγαλύτερο κέρδος της φετινής σεζόν.  Ο Ντέγιαν Νταβίντοβατς έχει κερδίσει δικαιολογημένα τις εντυπώσεις. Απέναντι σε ελίτ ανταγωνισμό (Φενέρ, ΠΑΟ) στα δύο τελευταία ματς , ο 23χρονος φόργουορντ είχε 17.5 πόντους και 5.0 ριμπάουντ. Επαναλαμβάνω.. Με τη κατεύθυνση που έχει πάρει το άθλημα, αθλητές που μπορούν να συμμετάσχουν σε μια επίθεση και  ως screeners και ως δημιουργοί, τρέχοντας καταστάσεις ως main ball handlers, θα ανεβάσουν την αξία τους..

 

14. BARCELONA (9-19)

ORAT-DRAT: 112.7-111.5

PACE: 71.7

Στη Βαρκελώνη ζουν την «ημέρα της μαρμότας»..  Η Μπαρτσελόνα έχει εγκλωβιστεί σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου ανά τακτά χρονικά διαστήματα βιώνει σε επανάληψη τον ίδιο εφιάλτη. Πάμε πίσω στις αρχές Δεκέμβρη και την αρχειοθήκη της σελίδας μας..

«Η αδυναμία του να κλείσεις παιχνίδια ξεπερνώντας οριακές καταστάσεις μπορεί να σε «τσακίσει» και ο κόουτς Αλόνσο προβληματίζεται έντονα από ότι μαθαίνω.. Σας θυμίζει κάτι αυτό που βιώνουν οι Καταλανοί..;  Περυσινή Brose.. Kαι εδώ, στη περίπτωση της Μπαρτσελόνα, υπάρχει παρόμοιο «μικρόβιο» με αυτό που η σελίδα διέγνωσε πέρυσι για την ομάδα του Τρινκιέρι. Λέγεται «απουσία πολύ ικανού κάθετου/1 on 1 παίχτη» (ειδικά σε ένα ρόστερ που δεν έχει advanced PnR ψηλό). Λεπτομέρεια:  Η Μπαρτσελόνα είναι η ομάδα που πηγαίνει στη γραμμή των προσωπικών λιγότερο από κάθε άλλη ομάδα. Δε περιγράφω άλλο. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε..»

 

Η Μπαρτσελόνα δεν έχει κερδίσει ΚΑΝΕΝΑ παιχνίδι που κρίθηκε με διαφορά μικρότερη των 13 πόντων φέτος. Στις 9 νίκες τους η διαφορά υπέρ τους αγγίζει τους 22.5 πόντους. Ο Πέσιτς προσπαθεί να κάνει το ηλεκτροσόκ στην ομάδα αλλάζοντας ελαφρά τους χρόνους ανάπτυξης στην επίθεση του (η μπάλα βγαίνει νωρίτερα από τα χέρια του Ερτέλ στις PnR δράσεις μετακινώντας το «δημιουργικό κέντρο») ενώ είναι εμφανές ότι προσπαθεί  να αναβαθμίσει τον ρόλο συγκεκριμένων παιχτών. Στα 4 τελευταία ματς ο Πέτερι Κοπόνεν μετράει 16.0 πόντους και 13/17 (!) τρίποντα ενώ ο Άντε Τόμιτς μέτρησε 17.0 πόντους και 7.0 ριμπάουντ. Η τελευταία εβδομάδα διπλών παιχνιδιών που μόλις πέρασε επανέφερε στη πραγματικότητα τους Καταλανούς μετά την ειδυλλιακή σύντομη περίοδο των σπουδαίων εμφανίσεων με Ερυθρό Αστέρα και Ολυμπιακό. Στη Βαρκελώνη έχουν χάσει ήδη δύο σεζόν και έναν πακτωλό χρημάτων. Xάνουν όμως σταδιακά και τη κουλτούρα νικητή που συνόδευε για πολλά χρόνια το κλαμπ και αυτό είναι το σημαντικότερο διακύβευμα σε αυτά τα δύο άσχημα χρόνια..

 

15. EA7  (9-19)

ORAT-DRAT: 115.1-121.6

PACE: 69.6

Ειλικρινά δε μπορώ να καταλήξω εάν οι Λιθουανοί παίχτες «έμπλεξαν» με τον Πιανιτζιάνι ή αυτός με τους Λιέτουβο ή σε μια tρίτη περίπτωση, όλοι μαζί με την ιδιοσυγκρασία που έχει ποτίσει το Μediolanum τα τελευταία χρόνια.. Οι Λομβαρδοί  (στη καλύτερη κίνηση που μπορούσαν να κάνουν) ανανέωσαν μέχρι το 2020 τον Αρτούρας Γκουντάιτις ο οποίος οδηγεί την Ευρωλίγκα σε Offensive Rating, Defensive Rebound% ενώ είναι τέταρτος σε efficient FG%.. O Kουζμίνσκας γκρινιάζει γιατί παίζει στο «4» και ο Καλνιέτις γιατί δε παίζει καθόλου.. Οι αρχικές διακηρύξεις του «Σίμο» για στροφή στην άμυνα έχουν ξεχαστεί γρήγορα (η ΕΑ7 είναι η τελευταία σε αμυντική αποτελεσματικότητα ομάδα στη φετινή EL αδυνατώντας να εκτελέσει βασικές αμυντικές συνεργασίες σε αυτό το επίπεδο) τη στιγμή που η επίθεση της ομάδας είναι καλή διατηρώντας τον παραδοσιακά χαμηλό αριθμό λαθών που χαρακτηρίζει τα σύνολα του Πιανιτζιάνι. Το γεγονός πάντως ότι η Αρμάνι έχει σοκάρει εκτός έδρας καλύτερες ομάδες που μάλιστα καίγονται για το αποτέλεσμα (Μπασκόνια, Κίμκι) είναι επιτυχία για το καινούργιο format της διοργάνωσης..

 

16. ANADOLU EFES (6-22)

ORAT-DRAT: 109.6-119.2

PACE: 70.3

 

Μιλώντας εκ του προσωπικού πάντοτε οφείλω  να σας γνωστοποιήσω ότι το τελευταίο διάστημα έχω πιάσει τον εαυτό μου να βαριέται  παρακολουθώντας  την Αναντολού. Προσέξτε.. Δε μιλάμε για τον μέσο θεατή αλλά κάποιον για δέσιμο που παρακολουθεί ευχάριστα Lugano Tigers -Geneve Lions για το ελβετικό πρωτάθλημα χρόνια τώρα. Πλήρης απογοήτευση για ένα σύνολο που δεν έχει καμία κατεύθυνση και πηγαίνει όπου τον πάει ο αντίπαλος κάθε φορά. Το τελευταίο «στραβό ξύπνημα» του Αταμάν αφορά τον Τόνι Ντάγκλας ο οποίος έχει μείνει πολύ πίσω στο rotation με τον Τούρκο προπονητή να έχει ανεβάσει  τον Μπαλμπάι (μαζί με τον Μπατούκ παίρνουν περισσότερο χρόνο) ψάχνοντας έναν ball mover-ball stopper ώστε να λειτουργήσει ως «τροχονόμος» (που λέμε στη μπασκετική αργκό) σε ένα ρόστερ γεμάτο σκόρερ. Ο Ντάνστον έχει ανεβάσει ρυθμούς ίσως γιατί οσφρίζεται τον άνεμο της αλλαγής που χτυπάει τη πόρτα του κλαμπ. Η Αναντολού παρουσιάζει τη χειρότερη επίθεση στη λίγκα (της λείπει απελπιστικά η δημιουργία και η συνεργασία σε δράσεις στη επάνω στη μπάλα ή και μακριά από αυτήν) για τον απλούστατο λόγο ότι σε επίπεδο στελέχωσης δεν δομήθηκε αξιολογώντας δεξιότητες ( συμβατές μεταξύ τους και  με το μπάσκετ που ήθελε να παίξει) αλλά πρόσωπα. Το πρόβλημα όπως σας έχω πει ξεκινάει από πολύ ψηλότερα..

 

 

 

Υ.Γ: Ο Βαγγέλης Αγγέλου επέστρεψε στο Nick  Galis Hall και πάλι σε μια δύσκολη στιγμή για τον Άρη. Καλείται να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση και ένα σύνολο που σχεδιάστηκε το καλοκαίρι έχοντας έντονο έλλειμμα σε athleticism και επιθετικό ταλέντο (δημιουργία, εκτέλεση, συνολικά προσωπική φάση). Πολύ σωστά –και όντας πρακτικός στη σκέψη του- εστίασε στο πνευματικό κομμάτι προσπαθώντας να φρεσκάρει τον αέρα στους πνεύμονες της ομάδας, κατάσταση που θα παρήγαγε πιο καθαρή σκέψη. Κάποτε, στα ίδια λημέρια, ο κόουτς είχε καταφέρει να παρουσιάσει γρήγορο μπάσκετ με παίχτες που υστερούσαν στο αθλητικό κομμάτι βασιζόμενος στη λογική του ότι ..η μπάλα ταξιδεύει πάντα πιο γρήγορα από ένα ζευγάρι πόδια. Το βασικό πρόβλημα του Άρη φυσικά εδρεύει μακριά από τις  τέσσερις γραμμές του γηπέδου και πρέπει να λυθεί σύντομα. Η ελληνική λίγκα, στη προσπάθεια της να ζήσει και πάλι τη δική της «άνοιξη», δεν έχει τη πολυτέλεια της απουσίας ενός ισχυρού Άρη ειδικά τώρα που η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ εντείνουν τη προσπάθεια τους για να παρουσιάσουν ξανά κάτι αξιόλογο..