Αξιολόγηση: Το Recruiting στη φετινή Ευρωλίγκα

 

Δέκα ημέρες πριν το πρώτο τζάμπολ της φετινής Ευρωλίγκας, το Hoopfellas (τηρώντας τη παράδοση) αξιολογεί το recruiting συγκεκριμένων ομάδων της διοργάνωσης. Μια μικρή  πρώτη γεύση πριν το κυρίως πιάτο..

 

Μπορούμε πλέον και επίσημα πλέον να πούμε καλή σεζόν.. Πριν λίγες ημέρες είχαμε τζάμπολ σε μερικά από τα μεγαλύτερα εθνικά πρωταθλήματα τη στιγμή που για άλλες ομάδες η preseason ακόμα “τρέχει”. Η Off Season είναι παρελθόν οπότε το timing μοιάζει ιδανικό για να γίνει μια πρώτη αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίον κινήθηκαν μερικοί από τους μονομάχους της Ευρωλίγκας που ξεκινάει σε λίγο. Η περυσινή “βαθιά” σεζόν και το νέο format σε συνδυασμό με το ανέβασμα του πήχη σε επίπεδο ποιότητας και ανταγωνιστικότητας επηρέασε τους recruiters του ευρωπαϊκού μπάσκετ οι οποίοι προσπάθησαν να προσαρμοστούν γεμίζοντας τα ρόστερ τους. Επέλεξα συγκεκριμένα clubs για να εστιάσουμε σε πρώτη φάση μιας και πριν το πρώτο τζάμπολ θα ανέβουν και τα Power Rankings όπου θα έχουμε μια γενικότερη αξιολόγηση της δυναμικής (η οποία είναι διαφορετικό κομμάτι από την αξιολόγηση της στελέχωσης) όλων των ομάδων στην αφετηρία του φετινού μαραθωνίου. Η “αξιολόγηση του recruiting” και φυσικά τα Euroleague Power Rankings που τη διαδέχονται τέτοια εποχή συνιστά πλέον παράδοση για το Hoopfellas (και μια καινοτομία που φέραμε στον εντός συνόρων χώρο) αφού δίνει το έναυσμα για να ξεκινούμε μια κουβέντα η οποία θα μας συνοδεύσει σε ολόκληρη τη σεζόν. Πάμε λοιπόν..

 

KHIMKI MOSCOW

Η καινούργια κατάσταση στην οποία τοποθετήθηκε ο Γιώργος Μπαρτζώκας  του προσέφερε ένα εγγενές πλεονέκτημα. Αυτό της ευκαιρίας  του να οικοδομήσει το ρόστερ και δη τον βασικό κορμό αυτού με δικά του υλικά, σε αντίθεση με τη Μπαρτσελόνα της προηγούμενης σεζόν όπου ναι μεν είχε αρκετά χρήματα στη διάθεση του αλλά παράλληλα  και την υποχρέωση να αξιοποιήσει αθλητές τους οποίους βρήκε εκεί με θέση-μπετόν στο rotation της ομάδας. Στη Μόσχα ο  Έλληνας κόουτς φετινή offseason έφερε 8 παίχτες οι οποίοι θα αποτελέσουν (σε μεγάλο ποσοστό) τον σκληρό πυρήνα της φετινής Κίμκι η οποία δομήθηκε στα δικά του γούστα. Είναι επίσης σημαντικό το ότι η Κίμκι διαθέτει πλέον έναν καλό κορμό Ρώσων παιχτών (Shved, Monya, Zubkov, Vyaltsev,  Zaytsev, Sokolov) ο οποίος σε επίπεδο χαρακτηριστικών μπορεί να υποστηρίξει το αγωνιστικό οικοδόμημα του κόουτς Μπαρτζώκα. Οι επιλογές στην αγορά ήταν αρκετά καλές και βλέποντας το τελικό αποτέλεσμα μπορούμε να πούμε χαριτολογώντας ότι σε επίπεδο κατεύθυνσης η φετινή Khimki  ίσως είναι το πιο Hoopfellas-σύνολο της διοργάνωσης..

Η τετράδα των Thomas Robinson -Gill (φετινές προτάσεις της σελίδας για τον Ολυμπιακό) –Ηοneycutt-Markovic είναι εξαιρετική και θα δώσει έναν τραχύ & πληθωρικό χαρακτήρα στους Μοσχοβίτες στα μετόπισθεν. Η γραμμή ψηλών είναι υπέρ του δέοντος γεμάτη (βασικά «παραείναι» γεμάτη και ελπίζω αυτό το traffic να μη γυρίσει μπούμερανγκ σε επίπεδο Ευρωλίγκας όπου παιδιά όπως οι Ζούμπκοβ-Μόνια πιθανόν να πάνε λίγο πιο πίσω στο rotation αν και πιστεύω ότι ο Μ.Τhomas με τον Gill θα βρούν ισχυρό ανταγωνισμό)  καθώς προστέθηκε ένας facilitator όπως ο Malcolm Thomas, τη στιγμή που υπήρχε ήδη ένας «μπάνγκερ» με μεγάλο κορμί όπως ο Sokolov και ένας πλαστικός PnR σέντερ όπως ο Τοντόροβιτς που μπορεί να αποτελέσει έξτρα άσσο στο μανίκι καθώς έρχεται από πολύ καλή σεζόν (και μη ξεχνάμε είναι και προϊόν της αγαπημένης μας «Πένια»).  Οι Ρώσοι απέκτησαν το δίδυμο Τζένκινς-Τζέιμς Άντερσον στα «φτερά». Ομολογώ περίμενα κάτι πιο φρέσκο όμως είναι απολύτως κατανοητό το ότι ο κόουτς επένδυσε σε «παιγμένα» σε αυτό το επίπεδο παιδιά τα οποία μπορούν να του εξασφαλίσουν σε έναν βαθμό μια παραγωγική ροή τις στιγμές που δε θα «αγαπιέται» τόσο πολύ με τον Σβεντ..)  Παίχτης-κλειδί σε αυτό το οικοδόμημα με τον τρόπο που έχει χτιστεί θα είναι ο Μάρκοβιτς. Φέρνει leadership, quarterback skills και έναν pass first χαρακτήρα που αλλάζει  την ταχύτητα στους χτύπους της καρδιάς αυτής της ομάδας. Είναι σημαντικό να μείνει υγιής.. Ο Μπαρτζώκας έχει από πίσω του τον Zaytsev (μακρύς, αθλητικός γκαρντ) αφήνοντας σκόπιμο κενό δεδομένου του ότι παίζει  επίσης τον Σβεντ αρκετά στο «1» και υπό περιπτώσεις τον Τζένκινς. Εκεί ίσως έχουμε μια προσθήκη μέσα στη σεζόν ανάλογα με το performance των Ρώσων παιχτών-ρόλων που θα οριοθετήσουν το πραγματικό βάθος της γραμμής. Η Κίμκι συνολικά είναι πολύ γεμάτη επαναλαμβάνω έχοντας όχι απλά ένα πολυπρόσωπο ρόστερ αλλά ένα σύνολο το οποίο της προσφέρει πληθώρα λύσεων και σχημάτων (μπορεί να χαμηλώσει ή να παίξει Big χωρίς τη παραμικρή ποιοτική παραχώρηση) που συνεπάγονται και υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας σε διαφορετικές καταστάσεις, στοιχείο απαραίτητο στο σύγχρονο μπάσκετ. Μένει να δούμε το πώς το τέμπο που θα επιλεγεί ως βάση στην αγωνιστική της φιλοσοφία θα επηρεάσει τη παραγωγική δυναμικότητα αυτού του συνόλου παιχτών σε συνάρτηση με τα χαρακτηριστικά τους. Εξαιρετική δουλειά.

 

ΒΑΘΜΟΣ: A

 

 

 

 

BROSE BASKETS

Ολική αλλαγή φιλοσοφίας μετά την αποχώρηση του Daniele Baiesi από τον Αντρέα Τρινκιέρι ο οποίος στράφηκε στην αμερικανική αγορά και πάλι για να καλύψει τα κενά από τη φυγή σημαντικών παιχτών αποδημώντας τον καθαρά «ευρωπαϊκό» χαρακτήρα της  περυσινής ομάδας. Αυτό δε  που ξένισε περισσότερο ήταν η επιλογή παιχτών με αρκετά διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τους αθλητές οι οποίοι πέρυσι παρουσίασαν ότι πιο fundamental σε επίπεδο επιθετικής λειτουργίας είδε η διοργάνωση. Η φετινή Brose είναι πιο φυσικό/αθλητικά ικανό σύνολο (ειδικά στο backcourt) όμως φείδεται ευχέρειας στη περιφερειακή εκτέλεση, χαρακτηριστικό πάνω στο οποίο βάσισε τη περυσινή της –ιδανικού spacing- επιθετική λειτουργία.

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο κόουτς θα αλλάξει τον τρόπο που εκτελεί μέσα από PnR  δράση θέτοντας διαφορετικούς στόχους σχετικά με τη φύση της τελικής προσπάθειας. Ο Τρινκιέρι βασίζει πολύ την επιθετική του φιλοσοφία στα close outs και τη μετακίνηση της αντίπαλης άμυνας οπότε φέτος είναι πιθανόν να δούμε τους Γερμανούς να πατούν περισσότερο στο ζωγραφιστό (Χίκμαν-Χάκετ) επιτιθέμενοι σε αυτό το πλαίσιο. Με τον Bryce Taylor στο «3» (υπάρχει κενό αφού πίσω του υπάρχουν οι δύο Γερμανοί SF  με κοινή βάση παιχνιδιού) και τον Augustine Rubbit να συμπληρώνει τον Ραντόσεβιτς στο «5»  οι Γερμανοί είναι υποχρεωμένοι να κοιτάξουν περισσότερο το ανοιχτό γήπεδο. Κλειδί (παραδοσιακά στον τρόπο παιχνιδιού του Ιταλού κόουτς) για τη φετινή προσπάθεια θα είναι και πάλι η θέση «4» όπου η Brose επένδυσε σε δύο παιδιά που έχουν πολλά να αποδείξουν, τον Μίτροβιτς και τον Κουίνσι Μίλερ. Ειδικά ο βαθμός ανταπόκρισης του Αμερικανού θα επηρεάσει σημαντικά τη συνολική εικόνα και αυτό πιθανόν να έχει αντίκτυπο στο προσωπικό του status είτε θετικά είτε αρνητικά. Λείπει ο Defensive Anchor  Ντάνιελ Τάις (πιθανόν θα χρειαστούν σχετικά γρήγορα παίχτη στη frontcourt) και με μια πρώτη ματιά ο υψηλός δείκτης ευφυΐας που χαρακτήριζε τη περυσινή ομάδα. Για κάποιο λόγο πιστεύω ότι σε μεγάλο ποσοστό οι παίχτες που ήρθαν φέτος στη Βαμβέργη θα αναβαθμίσουν το προσωπικό τους status (σχεδόν όλοι, εξαιρετικοί individuals με κίνητρο) αλλά δεν ακόμα δεν είμαι σίγουρος πως θα λειτουργήσουν μαζί.

 

ΒΑΘΜΟΣ: B-

 

 

 

CSKA MOSCOW

Τρέφω τεράστιο σεβασμό στην ικανότητα (εκτός των άλλων) του Δημήτρης Ιτούδη ως recruiter. Αδιαμφισβήτητα αντίστοιχη με αυτήν του στο coaching η οποία τον τοποθετεί στη κορυφή της Ευρώπης. Μετά από  την επιστροφή στους χαμένους ημιτελικούς πέρυσι η «αρκούδα» στράφηκε σε μια μάλλον επιβεβλημένη «μετάγγιση αίματος» προσπαθώντας να πάει στη μάχη φέτος με φρέσκα, αμόλυντα από το κακό κάρμα, πρόσωπα σε βασικούς ρόλους. Ο Ροντρίγκεθ αποτελεί τη  καλύτερη δυνατή αντικατάσταση του Τεόντοσιτς και τον νέο go-to guy της ομάδας σε κριτικές καταστάσεις. Με αυτόν στο τιμόνι ο κόουτς διασφαλίζει τη συνέχεια της  up tempo επιθετικής λειτουργίας που ο ίδιος εγκαθίδρυσε στη Μόσχα, σε υψηλό επίπεδο. Ο αντικαταστάτης του Τζάκσον, Λέο  Ουέστερμαν είναι ένας παίχτης με διαφορετικά χαρακτηριστικά (είναι δεδομένο ότι η ΤΣΣΚΑ χάνει στα μετόπισθεν) τον οποίον η ρωσική ομάδα καλείται να αναπτύξει στο υψηλό επίπεδο. Ο Γάλλος γκαρντ (τεράστια η ευκαιρία που του δίνεται) μπορεί να αναπτύξει χημεία με τον Ντε Κολό και να βοηθήσει με το passive χαρακτήρα του την επίθεση των Ρώσων όμως ακόμα έχω δεύτερες σκέψεις όχι αναφορικά με το ταλέντο του αλλά για το κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί στη πρώτη του σεζόν. Με τον Κλάιμπερν (θα υποστηρίξει με το φυσικό/αθλητικό του πακέτο Small ball καταστάσεις παίζοντας παντού) δίπλα στον Χίγκινς  (συν τον Ντε Κολό) η ΤΣΣΚΑ διαθέτει μερικούς από τους καλύτερους finishers της Ευρώπης σε traffic και ανοιχτό γήπεδο όντας ίσως η πιο δυνατή ομάδα της διοργάνωσης σε επίπεδο προσωπικής φάσης. Ο Χάντερ συνιστά αναβάθμιση σε σχέση με τον Όγκουστιν δεδομένης της παραπλήσιας ικανότητας του στα μετόπισθεν όμως έχω την αίσθηση ότι οι Ρώσοι ίσως χρειάζονταν την ασφάλεια ενός μεγαλύτερου κορμιού στο βάθος του πάγκου. Πιθανόν ο Κριάπα φέτος να πάρει τα περισσότερα λεπτά του στο «5»..

ΒΑΘΜΟΣ: B

 

 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Βγαίνοντας στη φετινή Off season, είχα την εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός θα έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους και προτεραιότητες με σκοπό να βελτιώσει κομμάτια (τα οποία είχαμε θίξει νωρίς στο ξεκίνημα της περασμένης σεζόν) του παιχνιδιού του τα οποία  «πλήγωσαν» τη περυσινή του προσπάθεια. Playmaking/εναλλακτικές πηγές δημιουργίας (πέραν του Σπανούλη) στη προσπάθεια να παρουσιάσει μια πιο versatile επίθεση, βάθος στη προσπάθεια να αποσυμπιεστούν συγκεκριμένες μονάδες (Πρίντεζης), κάθετο παιχνίδι/μεγαλύτερη ικανότητα στο να πατήσει η ομάδα στο ζωγραφιστό στη τελική ευθεία της επίθεσης για εκτέλεση ή δημιουργία. Η απώλεια του Birch στη πορεία απαιτούσε επίσης την αντικατάσταση του με έναν ικανό rim protector στη προσπάθεια των ερυθρολεύκων να διατηρήσουν τα υψηλά standards σε βασικές για τη φύση του παιχνιδιού τους κατηγορίες όπως η προστασία του ζωγραφιστού ή η ικανότητα στο αμυντικό ριμπάουντ, οι οποίες αποτελούσαν διαχρονικά βασικά συστατικά της φιλοσοφίας τους. Η συνολική επένδυση χρημάτων στην αγορά, με βάση τα ισχύοντα δεδομένα, ήταν παραπάνω από καλή. Όλοι σχεδόν οι παίχτες που υπέγραψαν οι ερυθρόλευκοι είναι εξαιρετικοί. Εξαιρετικοί. Όμως είναι επίσης εξαιρετικά  αμφίβολο εάν μπορούν εντασσόμενοι μαζί σε αυτό το αγωνιστικό περιβάλλον να δώσουν  έναν πιο πληθωρικό χαρακτήρα στο παιχνίδι του Ολυμπιακού και στις δύο πλευρές του παρκέ.

 

Ο κόουτς Σφαιρόπουλος επέμεινε στη προσθήκη περιφερειακού firepower γεμίζοντας το ρόστερ με πολύ ποιοτικούς σουτέρ όμως το άθροισμα δείχνει ότι δεν έχει έναν παίχτη με κάθετο παιχνίδι ή προσωπική φάση για να δημιουργήσει το πλαίσιο για αυτούς. Οι Ρόμπερτς-Στρέλνιεκς (παίχτες που μου αρέσουν πολύ ως μονάδες, ξεχωριστά) φέρνουν ποιότητα και παιχνίδι οικονομίας όμως μιλάμε για γκαρντ με παρόμοια χαρακτηριστικά (ο Λετονός θα αναγκαστεί να βγει μπροστά στο αμυντικό κομμάτι). Μήπως με την (μετέπειτα) επιλογή του Τόμπσον στο «3» (είχαμε πει ότι από τη στιγμή που επενδύεις στο δίδυμο των «Παπ», ιδανικά εκεί θα κούμπωνε ένας παίχτης ειδικών ρόλων που δε θα ζητήσει χοντρά λεπτά) οι ερυθρόλευκοι έπρεπε να είχα πάει σε διαφορετικό τύπο γκαρντ ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο να εμφανίσουν υπερβολικά περιφερειακή συμπεριφορά στην επίθεση τα λεπτά που ο Σπανούλης θα βρίσκεται εκτός παρκέ; Ο Tillie είναι σπουδαίο εργαλείο και ο Mclean φέρνει επιθετικές δεξιότητες που δεν υπήρχαν πέρυσι στο «5» των ερυθρολεύκων όμως μπορεί ο Μιλουτίνοφ (αναβαθμισμένο footwork, είπαμε πέρυσι ότι θα είναι βασικός πυλώνας στην επίθεση της νέας ομάδας, προσθέτω τώρα ότι θα αποτελέσει ένα από τα καλύτερα «5» της διοργάνωσης) να ελέγξει μόνος του την εναέρια κυκλοφορία πάνω από το καλάθι; Ξεκάθαρα (όπως και πέρυσι βέβαια) τα μέλη της ομάδας διακυρήσουν  τη προσπάθεια να τρέξει αυτή περισσότερο επιδιώκοντας το ανοιχτό γήπεδο όμως υπάρχουν πραγματικά ικανοί finishers ή δημιουργοί στο fast break. O Oλυμπιακός έχει περισσότερο «δηλητήριο»(και προσωπικότητα)  φέτος όμως θα έχει ενδιαφέρον να δούμε μέσα από ποια διαδικασία ο κόουτς θα φτάσει να ενεργοποιήσει αυτά τα περιφερειακά βέλη (χωρίς τον Σπανούλη γιατί με αυτόν στο παρκέ είναι δεδομένο ότι θα ρολάρουν). Μπορεί ο Ολυμπιακός να εμφανίσει τον ίδιο σκληροτράχηλο αμυντικό χαρακτήρα (σταθερά χρόνων) με τη παρούσα μορφή σε backcourt και frontcourt; Είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Το όλο εγχείρημα αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον..

 

ΒΑΘΜΟΣ: B

 

 

ANADOLU EFES

Πάμε και στη διαχρονικά ιδιαίτερη πρόταση του Περάσοβιτς. Αρχίζοντας να πω ότι παίχτες όπως ο Μότουμ ή ο Σιμόν (ή ο Κοζέρ που κατέληξε στη Ρεάλ)  μου άρεσαν ιδιαίτερα αναφορικά με μια πιθανή μετακίνηση τους στις ελληνικές ομάδες όμως εδώ μιλάμε για το πλαίσιο μπάσκετ του Περάσοβιτς (Dynamic basketball ως φιλοσοφία πάνω στην οποία πηγάζει κάθε δράση).  Ο Κροάτης τεχνικός γύρισε ξανά στους iso guards υπογράφοντας τον Ερικ Μακόλουμ (αδιαμφισβήτητα ένας ελίτ σκόρερ) και Τζος Άνταμς (είχαμε μιλήσει παλαιότερα εδώ μέσα σχετικά) ψάχνοντας στο πακέτο του δευτέρου τον επόμενο Μάικ Τζέιμς . Οι Στίματς-Μούριτς είναι παίχτες-εργαλεία όμως ο δεύτερος θα κληθεί να αναλάβει μεγαλύτερο (από τον βαθμό ετοιμότητας του ίσως)   ρόλο παίζοντας για έναν προπονητή που πριν στη θέση του είχε εκεί αθλητές όπως ο Χάνγκα και ο Χόνεϊκατ.. Ο Μπατούκ ήρθε για να προσθέσει περιφερειακή εκτέλεση (όμως πλέον «τρακάρει» με τον Σιμόν αν και το έξτρα παιχνίδι του Κροάτη με τη μπάλα υπαγορεύει σχήματα με δύο G/F στα «φτερά»). Ο Ledo είναι ένας προικισμένος swingman και μπορεί να κάνει καλά νούμερα σε αυτό το πλαίσιο παιχνιδιού (τραβώντας βλέμματα) όμως δεν είναι ιδιαίτερα efficient όταν θα κληθεί να αποφασίσει υπό πίεση. Pick & Roll-PG δεν υπάρχει (και εδώ βλέπω τον Σιμόν να τρέχει τέτοιες καταστάσεις) για να δουλέψει με τον Ντάνστον σε σταθερή βάση.. Η Αναντολού «βρωμάει» προσωπική φάση. Θα στηριχτεί πολύ στο επιθετικό transition όμως είναι αμφίβολο εάν μπορεί να είναι λειτουργική (με χαμηλό αριθμό λαθών όταν θα κληθεί να συνεργαστεί, πυλώνας σε αυτό το στυλ μπάσκετ) σε σετ καταστάσεις όπου μοιάζει ευανάγνωστη.

ΒΑΘΜΟΣ: Β-

 

 

FENERBAHCE

Oι πρωταθλητές  καλούνται να υπερασπιστούν τα σκήπτρα τους μετά τη περυσινή θριαμβευτική σεζόν, κατάσταση η οποία, αν μη τι άλλο, ενέχει σημαντικό βαθμό δυσκολίας. Το δίδυμο Ομπράντοβιτς-Τζεραρντίνι χρειάστηκε να δουλέψει πολύ σε αυτή την off season από τη στιγμή που η ομάδα έχασε τους δύο ίσως πιο βασικούς πυλώνες του αγωνιστικού της οικοδομήματος με τη φυγή των Μπογκντάνοβιτς-Ούντο για το ΝΒΑ. Μη ξεχνάτε ότι οι δύο τους δεν αποτελούσαν μόνο δύο ελίτ παίχτες σε όρους ποιότητας για το μπάσκετ της Ευρωλίγκας αλλά παράλληλα και δύο αθλητές οι οποίοι ηγούνταν της συνολικής προσπάθειας έχοντας εντρυφήσει στη φιλοσοφία του Ζοτς, γεγονός πολύ σημαντικό. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η αντικατάσταση τους στο αγωνιστικό οικοδόμημα απαιτεί χρόνο και όχι απλά την υπογραφή δύο θεωρητικά το ίδιο ποιοτικών παιχτών σε αντίστοιχες θέσεις.  Με όπλο τη παρουσία του ιερού τέρατος-Τζεραρντίνι οι Τούρκοι απέσπασαν την υπογραφή του Νίκολο Μέλι (ίσως του πιο πληθωρικού PF τριγύρω..) και επένδυσαν αναφορικά με τη στελέχωση της γραμμής ψηλών, σε έναν προικισμένο και φτασμένο Αμερικανό ο οποίος πέρασε σχεδόν μια ολόκληρη καριέρα στους Κινγκς, τον Jason Thompson. Κοινή συνισταμένη στις επιλογές αυτές ήταν η ικανότητα των δύο αυτών ψηλών να πασάρουν (θυμηθείτε τον κομβικό ρόλο του Ούντο ως δημιουργού πέρυσι από τη γραμμή των προσωπικών και το low post) με στόχο να μπορεί η Φενέρ να ακολουθήσει παρόμοια standards στην επίθεση της στο μισό γήπεδο. Ο Γκιουλέρ προσθέτει εκτός από τη παρουσία ενός ποιοτικού Τούρκου παίχτη, έναν facilitator που θα δώσει βάθος στο backcourt σε μια σεζόν όπου ο Ντίξον πατάει τα 34 και ο Σλούκας θα κληθεί να βγει σε πρώτο ρόλο (καλό το τάιμινγκ με το leadership που επέδειξε στο Ευρωμπάσκετ ως ακολουθία της πετυχημένης περυσινής σεζόν με τη συμβολή του σε ομαδικό επίπεδο), μια εσωτερική αλλαγή που μπορεί να φρεσκάρει την εικόνα των Τούρκων. Αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον η τριβή του Γκούντουριτς στη πρώτη σεζόν του με τον Ζοτς (θα είναι σκληρή για τον νεαρό Σέρβο wing) και το πόσο θα βελτιωθεί μέχρι τη τελική της ευθεία σε επίπεδο σκέψης, αποφάσεων και συμπεριφοράς με τη μπάλα στα χέρια. Ο Ουοναμέικερ ήταν κομμάτι απαραίτητο για να ολοκληρωθεί το παζλ μιας και μιλάμε για έναν από τους καλύτερους overall παίχτες που αγωνίζονται στην Ευρώπη σήμερα, με το κάθετο παιχνίδι και συνολικά την εντυπωσιακή ικανότητα του στη προσωπική φάση να αποτελεί παραγωγή ευκαιριών για τους υπόλοιπους. Υπάρχει νομίζω ένα σκόπιμο κενό στο «4» (ο Ζοτς θα πάει με short rotation στη γραμμή ψηλών ακουμπώντας στη τριάδα Μέλι-Βέσελι-Τόμπσον) για να αξιοποιηθεί το βάθος στο «3» (Ντατόμε, Νάναλι σε ρόλο defensive stopper ψηλά, Κάλινιτς) με τον Ομπράντοβιτς να προορίζει τον Κάλινιτς και σε ρόλο PF (το είδαμε με υψηλό βαθμό επιτυχίας τη περασμένη σεζόν) αφήνοντας ένα «παράθυρο» στον Ντουβέριογλου για λεπτά στο «5».  Η Φενέρμπαχτσε έκανε ότι καλύτερο μπορούσε..

ΒΑΘΜΟΣ: A

 

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Ο Παναθηναϊκός κινήθηκε κάτω από πολύ συγκεκριμένα οικονομικά standards στη φετινή αγορά στοχεύοντας σε βάθος και καλά fits  με γνώμονα πάντα τη φιλοσοφία του κόουτς Πασκουάλ. Οι «πράσινοι» θα στοχεύσουν σε αλλαγή της φιλοσοφίας στο επιθετικό κομμάτι ακουμπώντας περισσότερο σε όρους όπως η κίνηση, η κυκλοφορία της μπάλας και το λεπτομερειακό spacing αντίθετα με πέρυσι όπου βασίστηκαν σημαντικά στη προσωπική φάση. Η πρόθεση είναι πολύ σωστή όμως το εγχείρημα δύσκολο και απαιτεί υπομονή. Το «τριφύλλι» έχασε σε προσωπικότητα (Τζέιμς, Μπουρούσης) όμως μακροπρόθεσμα μπορεί να καλύψει το έλλειμμα με τη σωστή αποκωδικοποίηση των καινούργιων αγωνιστικών στόχων μέσα από τη συνεργασία. Στο ρόστερ κάνει «μπαμ» η συσσώρευση περιφερειακού firepower δεδομένου του ότι στις ενδιάμεσες θέσεις υπάρχουν σουτέρ όπως οι Ντένμον, Ρίβερς, Λοτζέσκι και Σίνγκλετον (κλειδί το να συνεχίσει με την ίδια συνέπεια να ανοίγει τις άμυνες από τη θέση «4»).

 

Όλο το παιχνίδι για τον Παναθηναϊκό φέτος (πέραν της ποιότητας της δουλειάς του προπονητή του ο οποίος θα είναι το βαρόμετρο σε αυτή τη προσπάθεια όπως τονίσαμε αμέσως μετά το τέλος της περασμένης σεζόν) θα παιχτεί στα παιδιά που έρχονται από πίσω. Αυτοί οι αθλητές θα κληθούν (ανεξάρτητα από το μέγεθος του ρόλου που θα αναλάβουν) να στηρίξουν το οικοδόμημα. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί ένα step up από κάποιον εκ των δύο «5» που θα έρχονται πίσω από τον Γκιστ  (Όγκαστ, Βουγιούκας). Είναι επίσης προφανές ότι το performance του Λούκας Λεκαβίτσιους κατά τη μετάβαση του στο επόμενο επίπεδο και σε έναν πολύ βασικό ρόλο θα αποτελέσει βαρόμετρο για την εικόνα της ομάδας. Μπορεί ο Τζέιμς Γκιστ (περίμενα κάτι πιο φρέσκο, πιο «πεινασμένο»  εδώ) να μείνει υγιής διατηρώντας την ισορροπία ρόλων στο rotation; Ο Παναθηναϊκός έχει αμυντικό versatility με τη παρουσία τον Αντετοκούνμπο-Γκάμπριελ πίσω από βασικό σχήμα και ο Ματ Λοτζέσκι μπορεί σταδιακά να αποτελέσει σημείο αναφοράς στη Weak side και συνολικά στη Close out επίθεση. Συνολικά οι πράσινοι έκαναν λιγότερο φανταχτερές κινήσεις από τον αιώνιο αντίπαλο ο οποίος υπέγραψε παίχτες με μεγαλύτερο προσωπικό status όμως οι επιλογές του δείχνουν κατεύθυνση και μπορούν να λειτουργήσουν στο συγκεκριμένο αγωνιστικό πλαίσιο που έχει στο μυαλό του ο κόουτς Πασκουάλ.

ΒΑΘΜΟΣ: B+

 

 

 

BARCELONA

H Μπαρτσελόνα κινήθηκε στην αγορά με σκοπό να υπογράψει παίχτες οι οποίοι θα μπορούν να υποστηρίξουν το γρήγορο μπάσκετ του Σίτο Αλόνσο τη στιγμή που οι Καταλανοί στοχεύουν να αναβιώσουν το fast pace του μακρινού παρελθόντος στην εποχή του καινούργιου τους προπονητή.  Η ομάδα τους θα είναι πιο γρήγορη φέτος με έμφαση στη ταχύτητα ανάπτυξης και εκτέλεσης όμως το όλο εγχείρημα θα χρειαστεί δουλειά. Υπάρχει αρκετό ταλέντο και βάθος. Η γραμμή των forwards είναι υπερπλήρης (Χάνγκα –ο μόνος swingman- Σάντερς, Κλαβέρ, Μόερμαν και φυσικά Βεζένκοφ, ο Αλέξανδρος θα είναι ακόμα πιο σημαντικός φέτος παρά τον τεράστιο ανταγωνισμό) και δίνει στον κόουτς πληθώρα επιλογών όμως η συνολική φύση του ρόστερ όπως αυτό έχει δημιουργηθεί, δίνει την εντύπωση ότι οι Καταλανοί πόνταραν ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι έπρεπε στη συγκέντρωση επιθετικών δεξιοτήτων χωρίς να τοποθετήσουν αμυντικούς πυλώνες κατά μήκους αυτού. Για παράδειγμα το δίδυμο των Heurtel-Pressey στο «1» μπορεί να κρύψει τη μπάλα στο ανοιχτό γήπεδο προσφέροντας superb playmaking skills (ικανότατοι στη PnR δράση) όμως με τα πόδια των Κοπόνεν-Ρίμπας σε διαδικασία ανάρρωσης, είναι αβέβαιο το κατά πόσο θα μπορούν να δώσουν defensive stops (Χάνγκα ετοιμάσου). Στο «5» ο Seraphin φέρνει σκορ και ένα σπουδαίο φυσικό πακέτο όμως (ειδικά με τον Τόμιτς ως συμπλήρωμα) στερείται σπουδαίων αμυντικών ενστίκτων (παρότι μπορεί να αμυνθεί ψηλά). Προβλέπεται λοιπόν και Small ball βασισμένο στη πληθωρική γραμμή των φόργουορντ.. Θα έχει επίσης ενδιαφέρον να δούμε το πόσο καλά μπορεί να σουτάρει αυτή η ομάδα και κυρίως το πώς θα μοιράσει τις μπάλες στην επίθεση της έχοντας πολλούς παίχτες οι οποίοι «μπαίνουν» στο ματς μέσα από το κομμάτι της εκτέλεσης.  Η Μπαρτσελόνα έχει το υπόβαθρο να προσφέρει εξαιρετικό θέαμα όμως υπάρχουν ερωτηματικά σχετικά με το πόσο γρήγορα μπορεί να βρει ισορροπία στο παιχνίδι της ώστε να αξιοποιήσει σε βάθος το υλικό της.

ΒΑΘΜΟΣ: B

 

 

 

 

 

MACCABI TEL AVIV

Ολική αναδόμηση στο Τελ Αβίβ με τη Μακάμπι να φτιάχνει μια εντελώς καινούργια ομάδα πάνω σε διαφορετικές βάσεις και κατεύθυνση. Ο Νέβεν Σπάχια φέρνει τη κουλτούρα των Pace & Space επιθέσεων την οποία υιοθέτησε στην Ατλάντα στο πλευρό του κόουτς Budenholzer. Ο Κροάτης έκανε (ερχόμενος από την Αμερική αλλά από ένα οργανισμό με βαθύτατες ευρωπαϊκές επιροές και ένα αγωνιστικό στυλ βγαλμένο από τη δεξαμενη των Σπερς) έκανε βαθιά τομή στην ομάδα αλλάζοντας τα πάντα και κατά τη γνώμη μου αυτό ακριβώς χρειαζόταν η MTL.  Oι βετεράνοι γηγενείς (Πνίνι, Μέκελ, Οχαγιόν, Λάντεσμπεργκ) αποχώρησαν ως μέρος του πρόβληματος με τον Σπάχια να κρατάει μόνο τον Segev φέρνοντας τους Di Βartolomeo  και Mashour (εξαιρετική σεζόν και οι δύο), τον Κοέν (επιστροφή) για “γέμιση” στη frontcourt ενώ παράλληλα ανέβασε στη πρώτη ομάδα  τον 98αρη SF Yovel Zoosman (τον παίζει αρκετά ο Κροάτης, παιδί που μπορεί να σουτάρει, τον είδαμε φέτος στο U20 της Κρήτης) . Αυτός ο νεανικός κορμός Ισραηλινών παιχτών είναι σπουδαίο νέο και παράλληλα μια σημαντική παράμετρος αναφορικά με τον βαθμό ανταπόκρισης των παιδιών αυτών σε πρώτους ή δεύτερους (αλλά εξίσου σημαντικούς) υποστηρικτούς ρόλους μιας και όλο το ρόστερ έχει δομηθεί αφήνοντας εκούσια κενά με το σκεπτικό αυτό. Η στελέχωση του βασικού κορμού έγινε με κινήσεις-Σπάχια, δηλαδή με αθλητές που μπορούν να υποστηρίξουν το παιχνίδι του. Γκαρντ που μπορούν να σουτάρουν και να δημιουργήσουν (Πιέρ Τζάκσον-Μάικλ Ρολ), ένας draftee των Σπερς στα φόργουορντ (Deshaun Thomas), ένα πολύ δυνατό κορμί με συγκεκριμένο φυσικό/αθλητικό πακέτο  ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε ρόλο defensive stopper στα φτερά όπως ο Deandre Kane συν τα γρήγορα πόδια του Τάιους δίπλα στο μέγεθος του Παραχούσκι. Κερασάκι στη τούρτα ο δις πρωταθλητής ΝΒΑ-Νόρις Κόουλ που φέρνει το απαραίτητο star quality στη περιφερειακή γραμμή (αν και ο Τζάκσον μοιάζει περισσότερο συμβατικός σε αυτό το στυλ μπάσκετ).  Από τις πιο ιντριγκαδόρικες στο μάτι κινήσεις ήταν η υπογραφή του Αυστραλού Jonah Bolden ο οποίος θα ξεκινήσει στο “4” με την ανάπτυξη του (σπουδαίες προδιαγραφές όπως έχουμε πει, θέλει χρόνο όμως για να κάνει adapt το παιχνίδι σε αυτό το επίπεδο για αυτό ίσως πάρει μπρος λίγο αργά) να αποτελεί στοίχημα για τον οργανισμό. Η Μακάμπι είναι πιο φρέσκια, πιο μοντέρνα, πιο ορθολογικά χτισμένη για τα σύγχρονα standards του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Σίγουρα πιο “ομάδα” (με την έννοια ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, φέτος έχει κατεύθυνση) από το περυσινό συνονθήλευμα. Βαρόμετρο στο παιχνίδι της η αμυντική της συμπεριφορά. Υπάρχουν σε πρώτη φάση ερωτηματικά αναφορικά με το εάν ο Σπάχια μπορεί να βάλει αυτό το γκρουπ παιχτών στην ίδια σελίδα στα μετόπισθεν. Συνολικά όμως και με βάση τη φιλοσοφία που στελεχώθηκε αυτό το καινούργιο σύνολο, η δουλειά που έγινε στην off season αξιολογείται με θετικό πρόσημο.

ΒΑΘΜΟΣ: B+

 

Y.Γ: Ο Μίλος κάνει το μεγάλο βήμα σε ώριμη ηλικία με τα συν και τα πλην που έχει μια τέτοια απόφαση. Εχθές έδωσε τα πρώτα διαπιστευτήρια των ικανοτήτων του..

 

Συνειρμικά θυμήθηκα την “αντίθετη” (σε όρους timing) επιλογή του Βλάντε Ντίβατς ο οποίος πήγε στην Αμερική στα 21 του και σίγουρα (ο συγκεκριμένος) κέρδισε από αυτό. Είναι και θέμα κουλτούρας βέβαια.. Δείτε τον νεαρό τότε Βλάντε να δουλεύει με τον Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ..

 

 

 

Υ.Γ1: Τα ειλικρινή και θερμά συλλυπητήρια εκ μέρους όλης της κοινότητας του Hoopfellas στην οικογένεια Αντετοκούνμπο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει..