Hoopfellas Eurobasket 2017 Power Rankings
Ποιος θα σταματήσει τους Ίβηρες; Από που μπορεί να έλθει το πιο δηλητηριώδες βέλος για αυτούς; Μήπως από τη Δυτική Ευρώπη (Γαλλία) ή από τη φαρέτρα των παραδοσιακών δυνάμεων της Ανατολής; Το Hoopfellas ανοίγει την αυλαία λίγες ημέρες πριν το ξεκίνημα του τουρνουά με τα παραδοσιακά Power Rankings της σελίδας..
Όλα έτοιμα λοιπόν για το Eurobasket του 2017 το οποίο θα φιλοξενηθεί από τις 31/8 έως τις 17/9 σε Ρουμανία, Φινλανδία, Ισραήλ και Τουρκία με τους 24 μονομάχους να τοποθετούνται όπως απαιτεί η παράδοση της σελίδας στις θέσεις τους για την αφετηρία με τα καθιερωμένα Power Rankings. Όπως σας είπα και στη κουβέντα μας, η περίοδος των παιχνιδιών προετοιμασίας είναι διαχρονικά ενδιαφέρουσα καθώς σου δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσεις τους προπονητές να δουλεύουν σε άλλες ταχύτητες και με διαφορετική οπτική προσπαθώντας να φυτέψουν όσο πιο βαθιά γίνεται (σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα) στο περιβάλλων των ομάδων τους τον σπόρο της φιλοσοφίας τους. Hoopfellas Eurobasket 2017 Power Rankings λοιπόν, λίγες μόλις ημέρες πριν τη μεγάλη εκκίνηση. Πάμε..
1. SPAIN: Μοιάζει τουρνουά κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους μιας και το υψηλό επίπεδο ποιότητας, συνοχής και η κουλτούρα νικητή στα ματς χωρίς αύριο βρίσκονται “εκεί”. Ο Σκαριόλο ψάχνει τον σωστό συνδυασμό στο βασικό του σχήμα μετά τον τραυματισμό του Γιούλ και φαίνεται ότι προκρίνει το δίδυμο Σαν Εμετέριο-Χουάν Ερναγκόμεθ αντί των Αμπρίνες-Σάστρε. Με τον φόργουορντ των Νάγκετς στο “3” οι Ισπανοί ανεβαίνουν σε όρους μεγέθους και athleticism ενώ η άμυνα τους στο μισό γήπεδο βελτιώνεται συνεχώς εντός της προετοιμασίας και θα προβληματίσει πολλές ομάδες στη διοργάνωση (κρατείστε το αυτό για την ώρα της κρίσεως). Το δίδυμο των Gasol τους δίνει συγκριτική υπεροχή απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο (ο τρόπος που προσαρμόζουν τα passing-post skills τους αλλάζοντας ρόλους σε σετ καταστάσεις είναι one of a kind) ενώ από πίσω έχουν τη πολυτέλεια να φέρουν τον Ουίλι Ερναγκόμεθ. Επαναλαμβάνω η άμυνα θα αποτελέσει το βαρόμετρο στη πορεία τους στο τουρνουά. Δικαιωματικά η pole position τους ανήκει..
2. SERBIA: Σε μια ουτοπική συνθήκη όπου όλες οι ομάδες θα κατέβαιναν πλήρεις σε αυτή τη διοργάνωση, τα λεφτά μου για το χρυσό μετάλλιο θα πήγαιναν στους Σέρβους. Υπάρχει αυτή η αίσθηση της ωρίμανσης στο σύνολο του Σάλε όπως φυσικά και οι μεγάλες απουσίες. Η εικόνα της ομάδας τους πάντως στη προετοιμασία είναι δείγμα της σπουδαίας δουλειάς που γίνεται χρόνια τώρα με τους παίχτες που μπαίνουν τώρα αλλά και αυτούς που λαμβάνουν αναβαθμισμένο ρόλο να ανταποκρίνονται εξαιρετικά, αφομοιώνοντας άμεσα τα θέλω του προπονητικού τιμ. Οι Σέρβοι θα εμφανιστούν πιο πιεστικοί και επιθετικοί στο αμυντικό κομμάτι (αναγκαστικά χωρίς τον άξονα των Τεόντοσιτς και Ραντούλιτσα στο παρκέ) σε αυτό του τουρνουά διατηρώντας πάντα την αρχή της συνεργασίας και του αλτρουισμού στην επίθεση τους. Ο Μπογκντάνοβιτς έχει λάβει το χρίσμα του ηγέτη και του κυρίως δημιουργού ενώ συνολικά η Σερβία μπορεί να μην έχει το ελίτ ταλέντο (ως μονάδες οι παίχτες της δε ξεχωρίζουν από το γκρουπ των 8-9 συνόλων, εκτός Ισπανίας, που θα διεκδικήσουν τα μετάλλια) όμως είναι η ομάδα με την υψηλότερη αξιολόγηση σε επίπεδο χημείας και ορθότητας στη διανομή ρόλων. Θα ήθελα να δω τον Νέντοβιτς στη τελική δωδεκάδα ακόμα και εάν αυτό απαιτεί να θυσιαστεί ένας σπουδαίος ρολίστας. Ο γκαρντ της Ουνικάχα φέρνει “δηλητήριο” που μόνο ο Μπογκντάνοβιτς έχει σε αυτό το σύνολο, στοιχείο σημαντικό στα ματς της μιας ανάσας..
3. FRANCE: Παρά τις πολλές και ηχηρές απουσίες οι Γάλλοι διαθέτουν το ρόστερ με το μεγαλύτερο star quality μετά τους Ισπανούς στο τουρνουά. Ο Κολέ έχει στα χέρια του ένα λιγότερο φορτωμένο με “εγώ” σύνολο και μαζί την ευκαιρία να δώσει ρόλους σε παιδιά που μέχρι τώρα βρίσκονταν στο βάθος του πάγκου ή έμεναν με τη γλύκα της προεπιλογής. Το βασικό του πρόβλημα είναι οι νεότεροι τραυματισμοί που έχει να διαχειριστεί (Diot, Seraphin, δίλημμα μεταξύ Tilγι-Λαμπιρί μετά το πρόβλημα του σέντερ της Μπάρτσα) και η αβεβαιότητα σχετικά με τη κατάσταση και τη συμμετοχή των συγκεκριμένων παιχτών. Όταν ρολάρουν στην επίθεση είναι πραγματικά ασταμάτητοι (De Colo, Fournier, Heurtel). O Lauvergne είναι σε καλό φεγγάρι (υπάρχει διάχυτη η αίσθηση στη Γαλλία ότι θα κάνει πάλι την εμφάνιση του ο “Ηρακλής” του Παγκοσμίου της Ισπανίας) και η ασφάλεια του Diaw είναι πάντα εκεί. Σημαντικούς ρόλους από τον πάγκο έχουν οι Edwin Jackson και ο Alex Toupane. Ο προβληματισμός γύρω από τι μπορεί να καταφέρει αυτή η αρκετά καλή ομάδα συνδέεται με τη συναισθηματική της νοημοσύνη. Δε “παραδίδει” πάντα υπό καθεστώς πίεσης και όταν κλείσει ο διακόπτης μπαίνει εύκολα στα νεύρα και δυσκολεύεται να επανέλθει, χαρακτηριστικό με κομβική σημασία στα μεγάλα ματς. Στα ματς προετοιμασίας υπήρξαν διαστήματα στα οποία ήταν απλά απολαυστικοί. Όταν όμως η άμυνα τους δε λειτούργησε προβλημάτισαν. Παραμένουν μέσα στα φαβορί για τη τετράδα και τα μετάλλια.
4. CROATIA: Οι Κροάτες είναι καλοί. Ναι αυτοί οι Κροάτες του Αλεξάντερ Πέτροβιτς.. Δεν έχουν ιδιαίτερο βάθος ως σύνολο όμως αυτό κάνει το ρόστερ πιο ευελικτο και ευανάγνωστο στη διανομή ρόλων για τον προπονητή. Είναι σημαντικό επίσης το γεγονός ότι πρόκειται για μια ομάδα βρίσκεται σε άνοδο (μιλώντας πάντα για τους κωδικες επικοινωνίας που αναπτύσσονται εντός του συγκεκριμένου συνόλου προσώπων) και -βασικό αυτό- οι σταρ της διαθέτουν το απαιτούμενο skillset για το μπάσκετ της FIBA. Το μέσα-έξω/μπαλαρίνα & γκανγκστερ – παιχνίδι των Μπογκντάνοβιτς και Σάριτς γαρνιρισμένο από το δολοφονικό ένστικτο του Σιμόν δημιουργεί έναν πολύ καλό συνδυασμό δεξιοτήτων ο οποίος μπορεί να μετρήσει στα κλειστά ματς, εκεί που η αντίπαλη ομάδα είναι ο δεύτερος εχθρός των παιδιών με τα κόκκινα και το φάντασμα του Hvratska mentality ο πρώτος.. Ο Αco δίνει ρόλο στον Dominic Mavra στο backcourt (προϊόν του Ζάγκρεμπ, πρώην της Τσιμπόνα, έπαιξε πέρυσι στα Σκόπια, τον υπέγραψε η Χουβεντούτ) του οποίου το μεγάλο κορμί δένει αρμονικά στο πλαίσιο των big guards που χρησιμοποιούν οι Κροάτες ενώ ενδιαφέρον θα έχει να δούμε το πόσο μπορεί ο Μπέντερ να αποτελέσει παράγοντα από τον πάγκο μένωντας στο παρκέ στα κρίσιμα λεπτά. Οι Κροάτες έχουν firepower στην επίθεση και μπορούν να σε σκοτώσουν από τη περίμετρο όμως η άμυνα τους έχει αρκετές αδυναμίες. Για να δούμε πως θα λειτουργήσουν σε αυτό το κομμάτι λοιπόν.. Πάντως, επαναλαμβάνω, είναι ένα σύνολο που βρίσκεται σε άνοδο και φέτος ο “δαίμονας” της Σερβίας δε μοιάζει τόσο τρομακτικός. Το είπε και ο κόουτς απαντώντας σε σχετική ερώτηση περί “συμπλέγματος κατωτερότητας” απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο..
5. LITHUANIA: Χωρίς τη σιγουριά του magician των τουρνουά της FIBA, Γιόνας Καζλάουσκας στην άκρη των πάγκων οι Λιθουανοί προσπαθούν να ξεπεράσουν ανώδυνα αυτή τη μικρή μεταβατική περίοδο δουλεύοντας με τον ανερχόμενο Dainius Adomaitis o οποίος γνωρίζει το αντικείμενο, έχει μάτι και το υπόβαθρο του δείχνει προπονητή που θέλει να παίζει το άθλημα στη σωστή του βάση αλλά σίγουρα δεν είναι τεσταρισμένος σε αυτό το επίπεδο. Τον βαθμό δυσκολίας αναφορικά με τη προσαρμογή στα καινούργια δεδομένα αύξησε η ταυτόχρονη απουσία των Γιανκούνας-Σαμπόνις η οποία επέφερε την αναβάθμιση του Μοτεγιούνας (στερείται χαρακτήρα) ως βασικού παρτενέρ του Βαλαντσιούνας στη παραδοσιακά δυνατή γραμμή της Λιθουανικής ομάδας. Η άμυνα των Λιθουανών είχε σκαμπανεβάσματα στα παιχνίδια προετοιμασίας αν και η αλήθεια ότι ο κόουτς πειραματίστηκε αρκετά. Οι “Λιέτουβο” έχουν τα εργαλεία για να είναι ανταγωνιστικοί πάντως. Έναν dominant ψηλό (ο Βαλαντσιούνας τελείωσε τη σειρά φιλικών με 13.5 πόντους και 9.3 ριμπάουντ, έχει το νταμπλ-νταμπλ για πρωινό), έναν PG που τα καλοκαίρια φοράει τη μάσκα του efficient τιμονιέρη (7.8 τελικές για 1.6 λάθη από τον Καλνιέτις, κλασσικό παράδειγμα μετάλλαξης στο FIBA Basketball) και sharpshooters όπως οι Γκεσεβίτσιους και Μίλακνις. Ο Adomaitis χρησιμοποιεί τον Γκουντάιτις ως μπαλαντέρ στις δύο θέσεις τον ψηλών από τον πάγκο και έχρισε ως safe επιλογή το χαμηλότερο σχήμα με τη ταυτόχρονη συνύπαρξη Ματσιούλις-Κουζμίνσκας στα forwards. Ο παίχτης των Νικς θα είναι πολύ σημαντική μονάδα για τους Λιθουανούς στο τουρνουά (το γιατί θα το καταλάβετε γρήγορα..). Οι Βορειοευρωπαίοι διεκδικητές έχουν ουκ ολίγες ανορθογραφίες ακόμα στο παιχνίδι τους (πολύ ρηχοί στη θέση “1” πλήγμα ο τραυματισμός του Λεκαβίτσιους) όμως διαθέτουν και παραδοσιακά όπλα πέραν του αγωνιστικού (δύναμη στο ριμπάουντ, low mistake basketball) με κυριότερα την αφοσίωση σε ότι περιβάλλει τον όρο “Εθνική ομάδα μπάσκετ”, τη μαχητικότητα και τη κουλτούρα νικητή στα ματς που κρίνουν την επιτυχία από την αποτυχία. Θέλω πολύ να τους δω..
6. LATVIA: Έχει αυτή τη στιγμή το υπόβαθρο να αποτελέσει την “ομάδα του τουρνουά”. Όποιος μπόρεσε να την παρακολουθήσει στα παιχνίδια προετοιμασίας και να αποκωδικοποιήσει τα χαρακτηριστικά της πιθανόν να συμφωνεί. O “agressive” επιθετικός χαρακτήρας των παιχτών δένει αρμονικά με τη φιλοσοφία του Μπάγκατσκις ο οποίος έχει δημιουργήσει ένα σύνολο με έμφυτο παραγωγικό ταλέντο και athleticism το οποίο διαθέτει βαρύ οπλισμό στη περιφέρεια γύρω από τον βασικό άξονα που λέγεται Πορζίνγκις. Oι Davis και Dairius Bertans με τον Strelnieks εγγυούνται για τους διαθέσιμους χώρους ενώ οι Timma, Smits και Meiers αποτελούν τη πανοπλία του σταρ των Νικς. Οι Λετονοί μπορούν να τρέξουν αλλά και να παραδώσουν στο μισό γήπεδο όμως το ερωτηματικό έγκειται στην έλλειψη εμπειριών στα μεγάλα ματς αυτού του επιπέδου. Το Group D μοιάζει στα μέτρα τους αναφορικά με το κόλπο της πρόκρισης όμως αλήθεια, ποια θα είναι η συμπεριφορά τους σε ένα δυνατό σταύρωμα στους “16”..;
7. SLOVENIA: Από τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες του τουρνουά. Ο Κοκόσκοφ προσπαθεί να εμφυσήσει τον αμερικανικό δυτικό τρόπο παιχνιδιού στην Εθνική ομάδα της Σλοβενίας παίζοντας γρήγορο μπάσκετ με ένα guard based σύνολο. Η 3-Point Guard Lineup που λανσάρει με τους Ντράγκιτς-Πρέπελιτς-Ντόνσιτς δε μου βγαίνει από το μυαλό ότι έχει τις ρίζες του στο πείραμα των Σανς (την εποχή μάλιστα που ο Κοκόσκοφ είχε αποχωρήσει μετά από μακρά θητεία από το Φοίνιξ) όταν και ο Χόρνασεκ πάντρεψε τον Σλοβένο PG με τους Bledsoe και Thomas στην ίδια πεντάδα. Ο Ντόνσιτς κ΄σανει ασύλληπτα πράγματα και στο FIBA.. Το περιφερειακό σουτ του Ντράγκιτς (6/34 σε μια σειρά αγώνων προετοιμασίας) προβληματίζει σημαντικά τον Σέρβο κόουτς ο οποίος παίζει Small με τον Μuric στο “4” δίπλα στον Βίντμαρ. Υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας εχει επιδείξει ο ΄ Αντονι Ραντολφ (έρχεται ως πρώτη αλλαγή από τον πάγκο) ο οποίος έχει όλο το πακέτο για να αποτελέσει το κλειδί στη προσπάθεια των Σλοβένων για το βήμα παραπάνω στη διοργάνωση. Μου αρέσουν..
8. TURKEY: Ο Sarica είναι κόουτς με ενδιαφέρουσες ιδέες σχετικά με το μπάσκετ της FIBA. Σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας προσπαθεί να φέρει την ομάδα στα μέτρα του με βάση ένα πολύ συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού το οποίο θα παρακολουθήσω με αρκετή προσοχή. Ο Τούρκος κόουτς (αρχιτέκτονας της άμυνας επί Αταμάν) λανσάρει ένα φουτουριστικό smallball παίζοντας με 4 περιφερειακούς και ένα μεγάλο κορμί στο “5” στοχεύοντας με αυτά τα σχήματα να υποστηρίξει απλωμένες/επιθετικές άμυνες και post iso καταστάσεις χαμηλά για τον Ερντεν. Είδαμε αρκετά τον Κοκσάλ στο “4” (ενίοτε ψηλώνει με τον Ερσέκ) δίπλα στον Οσμάν (σε αρκετά καλή κατάσταση), πίεση στη μπάλα και κατανοήσαμε το πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να φέρεις σε αυτό το επίπεδο από πίσω σουτέρ όπως ο Κορκμάζ και ο Μαχμούτογλου. Η έδρα θα τους δώσει ώθηση ώμος ακόμα τα σκαμπανεβάσματα στο performance τους είναι πολλά. Η Τουρκία θα στοχεύσει στην επιβολή του δικού της ρυθμού κεφαλαιοποιώντας τη ταυτόχρονη παρουσία των Ντίξον-Γκιουλέρ στη πεντάδα και τα εκρηκτικά διαστήματα που μπορεί να παράγει η πιεστική της άμυνα η οποία όμως δεν είναι ακόμα τόσο καλά κατασκευασμένη για να αποτελέσει σταθερά κάθε βράδυ.
–GREECE: Στο Νο8 η χώρα μας μαζί με τους Τούρκους λοιπόν. Ξεκινάμε ταπεινά, με γνώση των αγωνιστικών μας προβλημάτων ελπίζοντας ότι θα ρολάρουμε μέσα στο τουρνουά και όσο προχωρούν τα παιχνίδια. Μιλήσαμε αναλυτικά άλλωστε στη προηγούμενη ανάρτηση. Μια ρεαλιστική ματιά στον καθρέφτη μας φέρνει αντιμέτωπους με κάμποσες αδυναμίες (έλλειψη συνοχής, απουσία περιφερειακού firepower, ταχύτητα στο βάθος των αμυντικών rotations και όσο αυτά εξελίσσονται όταν η άμυνα μας έχει μπει σε αυτή τη διαδικασία) όμως θαρρώ ότι είναι σωστό να δούμε και τα καλά μας στοιχεία πατώντας σε αυτά στην αφετηρία της διοργάνωσης. Όπως είναι τώρα τα πράγματα η ομάδα το έχει ανάγκη. Η ίδια λοιπόν ματιά στον καθρέφτη δείχνει ότι έχουμε ένα από τα πιο βαθιά και ποιοτικά ρόστερ στη διοργάνωση. Υπάρχει η ατομική ποιότητα και για να σας το κάνω λιανά σας προτρέπω να εξετάσετε το αντίστοιχο των Σέρβων πάντα σε όρους individual status των παιχτών. Το θέμα βέβαια είναι πως λειτουργούμε “μαζί”.. Στο άρθρο που προηγήθηκε δώσαμε έμφαση στις αμυντικές μας αδυναμίες γιατί η σχολή μας μας έχει κάνει να είμαστε απαιτητικοί στο συγκεκριμένοι κομμάτι. Έχουμε αθλητές με αμυντική συνείδηση και μπορούμε σταδιακά να βελτιώσουμε τo performance μας καταθέτοντας το μέγιστο δυνατό effort ώστε η αξιολόγηση μας στα μετόπισθεν να μας φέρει ψηλά σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Με προβληματίζει η συμπεριφορά μας στο ριμπάουντ. Χωρίς βελτίωση εκεί δε πάμε πουθενά. Ο Σλούκας και ο Παπανικολάου (σε καλή κατάσταση) μαζί με τους δύο σκόρερ μας, Πρίντεζη και Παππά, αποτελούν τις μεγαλύτερες ελπίδες μας για να φτάσουμε όσο πιο κοντά στο πολυπόθητο “καλό, ισορροπημένο παιχνίδι” που ψάχνουμε απεγνωσμένα. Το playmaking του γκαρντ της Φενέρ και τα intangibles των τριών παιχτών των αιωνίων αποτελούν σημείο αναφοράς για αυτή την ομάδα. Δεν έχουμε καθόλου εύκολη δουλειά από το ξεκίνημα, αρχής γενομένης με την υπόθεση πρόκριση όπου οι περισσότεροι τη θεωρούν ως δεδομένη. Κυρίως γιατί δε μπορούμε να ελέγξουμε θεωρητικά λιγότερο ποιοτικούς αντιπάλους μέσα από την άμυνα μας. Η πρόγνωση σε πρώτη φάση δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη. Όμως σε αυτά τα τουρνουά με τα συνεχόμενα ματς αυτό μπορεί να αλλάξει. Αρκεί να αποκτήσεις (μέσα από ένα καλό δεκάλεπτο ή μια καλή βραδιά) σημείο αναφοράς καταφέρνοντας να ανέβεις στο άρμα που μεταφέρει τις “Σταχτοπούτες” (όσο και εάν για την Ελλάδα ο όρος δεν είναι τόσο δόκιμος) τέτοιων διοργανώσεων στο τέλος του δρόμου..
10. ITALY: Οι ελπίδες των Ιταλών για κάτι σπουδαίο στο Ευρωμπάσκετ αυτό έγιναν συντρίμμια μαζί με το χέρι του Ντανίλο Γκαλινάρι ο οποίος άφησε “ορφανή” την ομάδα του από πραγματικό σταρ για αυτό το επίπεδο. Ο Μεσίνα έγινε έξαλλος με τον “Γκάλο” (τραυματίστηκε όταν γρονθοκόπησε αντίπαλο στο φιλικό με την Ολλανδία) καθώς με αυτόν εντός, ο ίδιος ο κόουτς των Σπερς έβλεπε τη διοργάνωση ως μια ευκαιρία για προσωπική εξιλέωση μετά το ναυάγιο στο προολυμπιακό, πέρυσι στο Τορίνο. Ο “καθηγητής” έχει κάνει focus στο αμυντικό κομμάτι στοχεύοντας να χτίσει τη πορεία της ομάδας του στη διοργάνωση πάνω σε μια TOP-5 άμυνα. Ο δεύτερος πυλώνας της φιλοσοφίας του είναι η καλή κυκλοφορία της μπάλας, τομέας στον οποίο δουλεύει συνεχώς μιας και πλέον χωρίς τον Γκαλινάρι τα πράγματα στο μισό γήπεδο μοιάζουν δυσοίωνα για τους “ατζούρι”. Παράλληλα έχει δώσει το πράσινο στους σουτέρ του για περιφερειακή εκτέλεση απαιτώντας όμως υπομονή για τη καλύτερη δυνατή συνθήκη. Παρακολουθώντας σχεδόν όλα τα παιχνίδια προετοιμασίας των Ιταλών θα έδινα ένα 7/10 ως βαθμό ανταπόκρισης και αφομοίωσης της φιλοσοφίας των παιχτών στα θέλω του κόουτς. Ας μη γελιόμαστε.. Αυτό που λείπει από την ομάδα της Ιταλίας τα τελευταία χρόνια είναι η μαχητική φύση. Βλέπουμε συνεχώς soft ομάδες σε σχέση με τα σύνολα των επιτυχιών του όχι τόσο μακρινού παρελθόντος. Θα ήθελα πολύ να τους δω να πετυχαίνουν ρολάροντας μέσα στο τουρνουά όμως η εικόνα τους μέχρι τώρα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική.
11. GEORGIA: Με τον Ζάζα Πατσούλια διαθέσιμο η Γεωργία μπαίνει στο Eurobasket με σκοπό να κάνει θόρυβο. Είναι παραπάνω από προφανές ότι υπό τον κόουτς Ζούρο οι Γεωργιανοί έχουν αναβαθμίσει τη συμπεριφορά τους στην άμυνα γεγονός πους βοηθάει να είναι ανταγωνιστικοί και να μπορούν να κερδίσουν παιχνίδια σε βραδιές όπου το αποτελεσματικό περιφερειακό σουτ απουσιάζει. Πολύ σημαντικό αυτό το στοιχείο, βαρόμετρο για το συνολικό performance τους στη διοργάνωση που έρχεται. Η γραμμή ψηλών είναι η δύναμη πυρός τους (Σενγκέλια, Σερμαντίνι, Πατσούλια) ενώ αξιοσημείωτη είναι η προσπάθεια τους να μοιραστούν τη μπάλα στην επίθεση παίζοντας με μεγαλύτερη υπομονή. Η εικόνα της ομάδας στα φιλικά ήταν άκρως ενθαρρυντική όμως δε πρέπει να ξεγελάει καθώς θα έχουν δύσκολο έργο στο πολύ ανοιχτό Group D..
12. RUSSIA: Δεν είμαι φαν του κόουτς Μπαζάρεβιτς, το ομολογώ. Οι Ρώσοι με το υλικό που διαθέτουν θα μπορούσαν με ένα μπάσκετ διαφορετικής κατεύθυνσης (μεγαλύτερο focus στην άμυνα) να παράγουν καλό αποτέλεσμα μιας και έχουν τη πρώτη ύλη. Δυνατό “5” με τον Μοζγκοφ, versatile αθλητικά forwards (Βοροντσέβιτς-Κουρμπάνοβ) , προσωπική φάση (Σβεντ), έναν elite shooter (Φριντζόν). Δεν έχουν ξεκάθαρη κατεύθυνση αυτή τη στιγμή και δε παίζουν “μαζί”. Θα σκοτώσουν την ομάδα που θα αφήσει την επίθεση τους να “πατήσει” αλλά μια καλά προετοιμασμένη άμυνα μπορεί να θολώσει έντονα το τοπίο στα μάτια τους καθώς δεν έχουν δημιουργήσει κώδικες επικοινωνίας και ασφαλείς δρόμους για να τελειώσουν κλειστά παιχνίδια.
13. ISRAEL: Ο Edelstein έχει βρει σημείο αναφοράς στο ζωγραφιστό με τη μαχητικότητα του Richard Howell ο οποίος θα καλύψει τη διαχρονική τρύπα στη θέση “5” του Ισραήλ όμως ακόμα η ομάδα του θέλει δουλειά. Η παρουσία του Κάσπι είναι σημαντική (έχει σημαντικό μερίδιο στο δημιουργικό κομμάτι) όμως από το Ισραήλ λείπει η φρεσκάδα. Ο κορμός των βετεράνων (Ελιάγχου, Οχαγιόν, Μέκελ, Χαλπερίν, Πνίνι) θα είναι εκεί όπως και η έδρα του Τελ Αβίβ η οποία μπορεί να παίξει ρόλο στη πρώτη φάση αναφορικά με τη πρόκριση σε ένα ανοιχτό γκρουπ. Από το Ισραήλ λείπει η ποιότητα, μειονέκτημα το οποίο θα προσπαθήσει και πάλι να ματσάρει με τη μαχητική του φύση. Δύσκολο το έργο τους.
14. POLAND: Για τον κόουτς Μάικ Τέηλορ έχουμε ξαναμιλήσει παλαιότερα (γνωστός από τη θητεία του στην Ουλμ και τους Main Red Claws). Νομίζω κάνει καλή δουλειά σε συνάρτηση με τα εργαλεία που έχει στα χέρια του για να εργαστεί.. Χωρίς τον Γκόρτατ ο Μίλερ έχει ανεβάσει το θωρηκτό του Γκονζάκα, Premyslaw Karnowski στο “5”, ξεκινώντας στα φτερά το δίδυμο των Ponitka-Waczynski με τον AJ Slaughter να έρχεται από πίσω σε ρόλο combo παίζοντας είτε στο “1” (όχι τόσο λειτουργική σαν σκέψη) είτε στο “2” δίπλα στον Κόζαρεκ ο οποίος είναι σε αρκετά καλή κατάσταση. Οι Πολωνοί είναι ένα σύνολο αρκετά δυνατό στο ριμπάουντ ενώ είναι φανερό ότι έχουν κάνει βήματα προόδου σε επίπεδο αμυντικής συνοχής παρότι τους λείπει το ταλέντο. Θέλουν προσοχή, δεν έχω να πω κάτι άλλο..
15. MONTENEGRO: O μεγάλος Μπόγκνταν Τάνιεβιτς αδυνατεί να βρει τη γραμμή σύνδεσης μεταξύ των γκαρντ και των post ψηλών του με αποτέλεσμα το Μαυροβούνιο να αντιμετωπίζει επιθετικό πρόβλημα έχοντας μεγάλα κενά διαστήματα στο επιθετικό κομμάτι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Η παρουσία του Ράις μέχρι τώρα εντάσσεται στο όλο πρόβλημα καθώς το παιχνίδι του (ειδικά όταν προβαίνει σε overdribbling) δείχνει να μπερδεύει τους υπόλοιπους. Άγνωστη λέξη η ισορροπία. Κρίμα γιατί το δίδυμο Βούτσεβιτς-Ντούμπλιεβιτς θα μπορούσε να παρουσιάσει σπουδαία πράγματα σε αυτό το επίπεδο..
16. FINLAND: Η εικόνα της ομάδας του Dettmann στα παιχνίδια προετοιμασίας ήταν κατώτερη του αναμενομένου έως κακή. Σύμφωνοι.. Πιστεύω όμως ότι με τον Κοπόνεν πλέον στην ομάδα (μπήκε στο τέλος της προετοιμασίας αφού έκανε αποθεραπεία από τον τραυματισμό του) οι Φινλανδοί θα αρχίσουν να παίζουν σταδιακά καλύτερα και η πιθανότητα να παρουσιάσουν ένα διαφορετικό πρόσωπο στο τουρνουά είναι καλή. Στη παρούσα φάση το μεγάλο τους πρόβλημα βρίσκεται στα μετόπισθεν όπου αδυνατούν χαρακτηριστικά να δώσουν defensive stops. Με τον γκαρντ της Μπαρτσελόνα στο ρόστερ είναι άλλη ομάδα, πιο “επιθετική” και επικίνδυνη καθώς η παρουσία του γεμίζει με αυτοπεποίθηση τους συμπαίχτες του. Ο Lauri Markannen (No7 του ντραφτ από τους Γουλβς, μετακινήθηκε στο Σικάγο) θα τραβήξει πολλά μάτια πάνω του σε αυτή τη διοργάνωση με το συνδυασμό μεγέθους και ικανότητας να εκτελέσει από τη περίμετρο (αδιαμφισβήτητα από τους players to watch). Ο κορμός Σαλίν, Ουίλσον, Μέρφι, Χαφ, Ράνικο θα είναι εκεί μαζί με τους αφοσιωμένους οπαδούς της ομάδας. Ο Dettmann έχει εμπειρία σε αυτό το επίπεδο και θα σημαδέψει συγκεκριμένα παιχνίδια. Εάν ο Κοπόνεν είναι παραγωγικός δημιουργικά και δέσει με τον Markannen η κακή εικόνα των παιχνιδιών προετοιμασίας μπορεί να αποτελέσει σύντομα παρελθόν και οι Φινλανδοί θα είναι ανταγωνιστικοί στο παιχνίδι της πρόκρισης.
17. GERMANY: Περίμενα για να είμαι ειλικρινής περισσότερα πράγματα από τον κόουτς Φλέμινγκ. Σίγουρα όχι ένα one man show του Dennis Schroeder στην επίθεση της “Νασιοναλμανσάφτ”. Το υλικό των Γερμανών δεν είναι κακό. Ο Danilo Barthel (πουλέν του Σάλε για τη σεζόν που έρχεται στο Μόναχο) δείχνει ότι μπορεί να καλύψει την απουσία του Κλέμπερ, οι Τάις-Βόιτμαν είναι εκεί, το ίδιο και ο Μπένζινγκ με τον Λο. Οι Γερμανοί θα παρουσιάσουν μια καινούργια ομάδα με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας . Περιμένω να εμπλακούν σε μερικά κλειστά ματς τα οποία θα κρίνουν τη τύχη τους στο ανοιχτό γκρουπ όπου συμμετέχουν.
18. BELGIUM: Το Βέλγιο είχε δυο καταπληκτικές βραδιές ρίχνοντας εικοσάρες σε Ισπανία (το άτυχο ματς για τον Γιούλ) και Ιταλία όμως χωρίς τον Ερβέλ στο παρκέ μοιάζει να χάνει το σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο βετεράνος φόργουορντ της Μπιλμπάο αποτελεί τον στρατηγό των Βέλγων σε άμυνα και επίθεση (το playmaking του είναι βασικό χαρακτηριστικό της) και με την απουσία του Λοτζέσκι θα έχει πολύ δουλειά σε αυτό το τουρνουά. Ο Eddy Casteels παίζει πολύ τον Εμανουάλ Λακόμπ του Baylor στη θέση “1” ελπίζοντας ότι ο ταλαντούχος PG θα αποτελέσει τη διάδοχη κατάσταση του Βαν Ρόσομ. Στο γκρουπ D οι Βέλγοι πάντως θα έχουν δύσκολη αποστολή παρότι είναι ομάδα η οποία αρέσκεται στις εκπλήξεις. Κλειδί το ματς με τους Ρώσους..
19. CZECH: Χωρίς τον ακρογωνιαίο λίθο της στο αμυντικό κομμάτι (Βέσελι) και το πληθωρικό παιχνίδι του Σιλμπ, η Τσεχία σαφώς χάνει μεγάλο μέρος της δύναμης της. Ο Ginzburg έχει στήσει την ομάδα γύρω από τον Σατοράνσκι ελπίζοντας ότι το σύνολο του θα παρουσιάσει περισσότερα καλά αμυντικά διαστήματα σε σχέση με τα παιχνίδια προετοιμασίας όπου το πρόβλημα στα μετόπισθεν ήταν εμφανές. Οι Τσέχοι έπαιξαν καλύτερα στο Μάριμπορ όμως συνολικά και επιθετικά στερούνται λύσεων και αυτό αυτό πιθανόν τους κοστίσει. Είναι τυχεροί πάντως που το γκρουπ στο οποίο συμμετέχουν είναι βατό (Ουγγαρία, Ρουμανία) δίνοντας τους βάσιμες ελπίδες πρόκρισης.
20. HUNGARY: Οι Ούγγροι έχουν πολύ αναιμική επίθεση και η παρουσία του μεγάλου του σταρ, Άνταμ Χάνγκα, δεν αρκεί για να μπορέσει να τους αναβαθμίσει αρκετά για αυτό το επίπεδο. Είναι “ευλογία” που συμμετέχουν στο ίδιο γκρουπ με τη Ρουμανία (το ίδιο ίσως ισχύει και για τους Ρουμάνους βέβαια..) , γεγονός που αυτόματα τους δίνει ελπίδες πρόκρισης (οι Τσέχοι είναι ποιοτικότεροι αλλά σίγουρα δεν αποτελούν απροσπέλαστο εμπόδιο). Ο Rosco Allen και ο David Vojvoda (G/F, σουτέρ της Szolnok θα τραβήξουν όλο το κουπί
21. ICELAND: O 94αρης Martin Ηernannsson (1.90-G) έκανε εξαιρετική σεζόν στο Charleville της Βόρειας Γαλλίας και τη ProB παίρνοντας το κάλεσμα και το συμβόλαιο από τη ProA όπου θα αγωνίζεται τη νέα σεζόν με τα χρώματα της Chalon-Reims. Fun to Watch γκαρντ, ταλαντούχος δημιουργικά και εκτελεστικά, θα αποτελέσει το βασικό όπλο των Ισλανδών σε αυτό το τουρνουά. Προσθέστε δίπλα τον γίγαντα Tryggvi Hlinason ο οποίος έκανε θραύση στο πρόσφατο πανευρωπαϊκό U20 (πολύ δυνατό παιδί, τελειώνει χωρίς να κατεβάσει τα χέρια γύρω από το ζωγραφιστό) τραβώντας τα μάτια πολλών scouters επάνω και ήδη έχετε δύο καλούς λόγους να παρακολουθήσετε τα παιχνίδια των Ισλανδών..
– GREAT BRITAIN: Η ομάδα του πρώην Spur και νυν Buckm coach Τζο Πράντι δεν ήταν τόσο κακή στα παιχνίδια προετοιμασίας επιδεικνύοντας σε πολλές των περιπτώσεων μαχητικότητα όμως υστερεί ακόμα σε εμπειρία και αντίληψη. Εκτός των άλλων βρίσκεται και σε δύσκολο γκρουπ. Τα τελευταία χρόνια ο assistant των “Ελαφιών” προσπαθεί να συγκροτήσει έναν κορμό κάνοντας τα πρώτα βήματα προόδου όμως σίγουρα υπάρχει μπροστά ανηφόρα. Ολασένι και Κλαρκ θα αποτελέσουν τη δύναμη πυρός στο ζωγραφιστό. Θα είναι πολύ σημαντικό (αναφορικά με το ψυχολογικό κομμάτι) για τη δουλειά που γίνεται και τη πορεία του πρότζεκτ που έχει ξεκινήσει στο νησί να καταφέρουν να είναι ανταγωνιστικοί.
23. UKRAINE: Την ομάδα του Φρατέλο με το αμερικανικό στυλ τη θυμάστε..; Καμία σχέση.. Οι Ουκρανοί ήταν πολύ limited επιθετικά και χωρίς σημείο αναφοράς πέρα από τη θέση “5” (Κραβτσοβ, Πουστόβι) δύσκολα θα μπορέσουν να παρουσιάσουν κάτι καλό στο τουρνουά. Για να είμαι ειλικρινής, ήταν μάλλον η πιο απογοητευτική παρουσία όλων στη διάρκεια των παιχνιδιών προετοιμασίας.
24. ROMANIA: Η πιο αδύναμη ομάδα του τουρνουά. Τις λείπουν στοιχειώδεις αρχές στη προσπάθεια της να υπερασπιστεί το καλάθι της. Tη παρακολουθήσατε και στη Πάτρα απέναντι στην εθνική μας..Ο Vlad Moldoveanu (θα παίζει στη Buyukcekmece τη νέα σεζόν) είναι ότι καλύτερο διαθέτουν.
Ταξιδεύοντας στον ευρωπαϊκό βορρά και με σημείο αναφοράς τον Έλληνα, ο Καζαντζάκης έγραφε..
“Kάποτε συλλογιέμαι πως εμείς που ερχόμαστε από ανατολίτικα λιμάνια, τα πολυβασανισμένα, τα πολυδουλεμένα, που ο αγέρας τους χρόνια τώρα είναι κορεσμένος από λαχτάρες είμαστε σαν παμπόνηροι γέροι που πάμε στον αθώο και βάρβαρο εφηβικό βορρά και το μάτι μας είναι αχόρταγο πάντα και αρπαχτικό, μα ελαφριά κουρασμένο και περιπαιχτικό, σαν να ήξερε τα πάντα. Γριές ό,τι και εάν κάνουν οι ράτσες τούτες της Ανατολής. θύμησες βαριές, προαιώνιες και στο πιο ασήμαντο ανατολίτικο παιδί μορφάζει μια ζωή που ξεπερνάει τη λιγόχρονη εμπειρία του ατόμου και πιάνει ολόκληρη τη μνήμη της ράτσας..”
Αυτό θέλω να δω από την ομάδας μας σε αυτό το τουρνουά..
