Τα φαντάσματα του ΟΑΚΑ και το ξωτικό της Βαλτικής..

Όταν ο Ολυμπιακός πλησίασε το χρυσό διπλό, τα φαντάσματα του Ολυμπιακού σταδίου έκαναν την εμφάνιση τους και ο Παναθηναϊκός πήρε τη σπουδαία πρώτη νίκη στη σειρά. Το ΟΑΚΑ έχει πλέον αποκτήσει “αίγλη” Boston Garden σε αυτά τα ματς.. Το Hoopfellas αναλύει..

Τη περίοδο 1985-86 το αποπνικτικό για τον αντίπαλο Boston Garden έμοιαζε με θηλιά.. Οι Σέλτικς έτρεξαν ένα 40-1 home record στη κανονική περίοδο, τελείωσαν αήττητοι εντός τα play-offs και την επόμενη σεζόν μέτρησαν ρεκόρ 39-2 στη Βοστόνη.. Οι μύθοι στα σοκάκια της πόλης και τα πολλά irish bars μιλούν για παιχνίδια (μεγαλύτερης ή μικρότερης σημασίας) στη κακή βραδιά των Σέλτικς,  που “κερδίζονταν” από τη μυσταγωγία του γηπέδου.. Τέτοιες ιστορίες θα ακούσεις αμέτρητες από τους οπαδούς που ζούν και αναπνέουν για τα sports της Βοστόνης και τους Σέλτικς..

Πάμε σε ένα διαφορετικό ρεκόρ.. Το ΟΑΚΑ αρχίζει και αποκτά τέτοιον χαρακτήρα για τον Ολυμπιακό. Ένα ανυπέρβλητο ψυχολογικό εμπόδιο (που δεν περιορίζεται μόνο στον μεγάλο αντίπαλο του) που κάθε φορά τον καταβάλλει, τον υπνωτίζει και τον νικά.. Ο Παναθηναϊκός πέτυχε την 32η συνεχόμενη εντός έδρας νίκη του σε τελικούς Α1..

Έκανα αυτή την εισαγωγή/παρομοίωση για να τονίσω το πόσο πολύ έχει επηρεάσει τους ερυθρόλευκους (φαίνεται καθαρά στην..εικόνα τους) αυτό το ψυχολογικό τοίχος και πόσο “ασφάλεια” και αυτοπεποίθηση δίνει στον Παναθηναϊκό, μιλώντας κυρίως για τις βραδιές που πραγματικά την χρειάζεται όπως στον πρώτο τελικό. Σε ένα παιχνίδι μέτριο ποιοτικά, physical και με συναισθηματικές εναλλαγές. Για κάποιο λόγο, στοιχεία αναμενόμενα. Οι δύο αντίπαλοι τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργήσει ντέρμπι που κυλούν στη πλειοψηφία τους με συγκεκριμένο τρόπο.

-Οι πράσινοι βασίστηκαν για μια ακόμα φορά στην ασφάλεια του ποστ παιχνιδιού, με τα γκαρντς και τον Ματσιούλις. Και λέω “ασφάλεια” γιατί η post up επίθεση σου αποφέρει σε πολλούς τομείς, ακόμα και στις περιπτώσεις που δε θα σκοράρεις άμεσα. Εξασφαλίζεις αμυντική ισορροπία και μια διάταξη με μεγαλύτερο βαθμό ετοιμότητας να ελέγξει την transition offense του αντιπάλου, δίνεις ανάσες στα γκαρντς σου (πολύτιμο στοιχείο για το φετινό Παναθηναϊκό) όταν αυτά δεν αναμυγνείονται άμεσα και παράλληλα επιλέγεις τον πιο σίγουρο δρόμο για τη γραμμή των προσωπικών (ποντάροντας παράλληλα και στη παράμετρο του εντός έδρας παιχνιδιού) φθείροντας την ίδια στιγμή τον αντίπαλο. Οι προσωπικές είναι ένα από τα πιο κομβικά στοιχεία σε τέτοια κλειστά ματς με χαμηλό σκορ και συγκεκριμένο αριθμό κατοχών. Κλειδί.. Οι γηπεδούχοι -πιο aggressive και με σαφή προσανατολισμό να επιτεθούν από το ζωγραφιστό επιδιώκοντας την επαφή- φυσιολογικά εκτέλεσαν περισσότερες βολές όντας μάλιστα και πολύ πιο εύστοχοι. 22/24 προσωπικές για τον Παναθηναϊκό, 5/13 μόλις για τον Ολυμπιακό, ο ποίος θα μπορούσε να είχε παραπάνω ευκαιρίες από τη γραμμή της φιλανθρωπίας εάν σε μεγάλο μέρος του ματς δεν ..πέταγε χαρταετό από την περιφέρεια επιμένοντας στο τρίποντο και δείχνοντας φόβο να τελειώσει από το ζωγραφιστό.

-Ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέλεξε να απομονώσει αμυντικά το ζευγάρι του pick & roll, απόφαση που “έχτισε” τις προϋποθέσεις για μια κακή shooting-night του Παναθηναϊκού (βασικά τη χειρότερη των τελευταίων ετών). Ο Αλβέρτης απάντησε βάζοντας πολύ έξυπνα ένα σκριν στη πλάτη του Ντάνστον την ώρα που αυτός αμυνόταν με πίσω βήματα (αν και ο Ολυμπιακός το διάβασε) ενώ είναι γεγονός ότι ο Δημήτρης Διαμαντίδης φυλάει ποσοστό ενέργειας (από το λίγο που εξοικονόμησε τη σεζόν αυτή) για να έχει 2-3 πιο φρέσκες ενέργειες σε κάθε ματς με τον αιώνιο αντίπαλο, καθώς τον είδαμε είτε σε κατάσταση “αλλαγής” είτε σε πρώτο χρόνο μετά από σκριν επιλογής να επιδιώκει να πάει προς τα μέσα πιο φρέσκος, με περισσότερες δυνάμεις. Σκεφτείτε να είχε στελεχωθεί το μπακόρτ με υλικά που θα του εξασφάλιζαν περισσότερες ανάσες.. Πιο νέος δε πρόκειται να γίνει ο αρχηγός των πρασίνων, όμως μπορεί να μαζέψει τις δυνάμεις του για τα καυτά παιχνίδια της σεζόν όταν δε θα παίζει σπάταλα 35λεπτα γιατί δε του το επιτρέπει η ομάδα του η ίδια..

Συνεχίζοντας το σχόλιο για την άμυνα του Ολυμπιακού, μπορούμε να σημειώσουμε την καθαρά ένας με έναν άμυνα που επέλεξε ο κόουτς Μπαρτζώκας στο ποστ απέναντι στον παίκτη που έκρινε το ματς τελικά, τον Γιόνας Ματσιούλις. Νομίζω ότι κάπου “γλυκάθηκε” από την περιφερειακή αστοχία του αντιπάλου ο πάγκος του Ολυμπιακού, δε νοείται αλλιώς. Δύο είναι τα κορμιά που μπορούν να χτυπηθούν από το “3” χαμηλά με τον Λιθουανό ταύρο. Ο Παπαπέτρου και ο Κόλινς. Σε αυτούς τους δύο μπορώ να δικαιολογήσω “μονή” άμυνα (αν και πάλι οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του Ολυμπιακού όμως είναι σαφώς καλύτερες με αυτούς τους 2 στη πλάτη του Ματσιούλις), όχι όμως και από τους Περπέρογλου-Λοτζέσκι που μοιάζουν με “φτερό” πίσω από τον Λιθουανό. Συν τοις άλλοις, δείγμα της έλλειψης συγκέντρωσης που παρουσίασαν οι ερυθρόλευκοι σε μεγάλο κομμάτι του ματς, στην πιο κρίσιμη φάση (στο post up του Ματσιούλις που έγραψε το 55-53) ο Λοτζέσκι ΔΕΝ κάνει καν φάουλ. Θέμα συγκέντρωσης 100%, ανάλογο με το fast break που έφαγε στη πλάτη στυμμένης άμυνας στη πρώτη περίοδο ο ίδιος παίκτης από τον Λιθουανό..

-Ο Παναθηναϊκός έκανε ένα ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό πρώτο δεκάλεπτο. Με την αυτοπεποίθηση του undefeated στην ..αρένα του ΟΑΚΑ και τον Δημήτρη Διαμαντίδη να κυριαρχεί πλήρως απέναντι στο ερυθρόλευκο μπακόρτ, τον Ματσιούλις κορυφαίο του γήπεδο (και..εκτελεστικό όργανο) και μια πολύ καλή άμυνα που έστειλε από την αρχή το μήνυμα στον αντίπαλο (με τον Σπανούλη να τρώει συνεχείς..απαγορεύσεις). Στη πρώτη περίοδο οι πράσινοι έδειξαν ότι ψυχολογικά είναι ομάδα πιο έτοιμη να παίξει τη σειρά, λιγότερη “συναισθηματική” σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που έμοιαζε να παίζει με σβηστά φώτα.. Όχι χωρίς δικαιολογία. Ειλικρινά νόμιζα ότι οι ερυθρόλευκοι θα είχαν πιάσει το νόημα από την τελευταία τους επίσκεψη στο ΟΑΚΑ και θα επέμεναν συστηματικά και με προσήλωση να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι (κυρίως στον Ντάνστον), είτε με pick&roll, είτε με post up από τους φόργουορντς. Προσωπικά με την εικόνα που παρουσίαζε η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα στο ξεκίνημα, θα επέμενα σε συνεχόμενες επιθέσεις/τελειώματα αυστηρά από “μέσα” ανεξαρτήτου αποτελέσματος.. Αποδεδειγμένα οι ερυθρόλευκοι παίζουν καλύτερα ποντάροντας σε αυτή την τακτική.. Και φάνηκε καθαρά στο ξεκίνημα της επανάληψης όπου επέστρεψαν ενώ σταδιακά κέρδισαν και τη μάχη των κατοχών. Όταν όμως στο τέλος χρειάστηκαν “ασφαλείς” πόντους δε τους είχαν. Γιατί αυτοί δεν έρχονται μέσα από το περιφερειακό σουτ.. Πρέπει να έχεις δημιουργήσει το πλαίσιο προηγουμένως για να μπορέσεις να πάρεις τους λεγόμενους “ασφαλείς” πόντους και οι φιλοξενούμενοι δε το είχαν κάνει.

-Στον Παναθηναϊκό προβληματίζει σίγουρα το ποσοστό από το τρίποντο. 1/20 είναι χοντρό.. Και το χειρότερο είναι ότι η ομάδα πρέπει να το αφήσει πίσω από τα πρώτα λεπτά στο ματς του Φαλήρου γιατί μπορεί να σε ακολουθεί μια αστοχία στο τρίποντο σε όλη τη σειρά (δηλ. να βρεί και ο Παναθηναϊκός το δικό του φάντασμα). Θα χρειαστεί λοιπόν το ξύπνημα των Κάρι-Μπράμος ο Φραγκίσκος Αλβέρτης στη συνέχεια γιατί η σειρά είναι μακρά και αυτό το κομμάτι σημαντικό στο επιθετικό παιχνίδι των πρασίνων. Προχθές μάλιστα ήταν μια από τις αιτίες του πράσινου μπλακ-αουτ, καθώς δυνάμωσε την άμυνα του Ολυμπιακού και έκανε την πράσινη επίθεση να φαίνεται ξύλινη.. Πρόβλημα και μάλιστα σημαντικό.. Είναι ενδιαφέρον να δούμε εάν ο Μπαρτζώκας, σε περίπτωση που ο Παναθηναϊκός συνεχίσει να είναι άστοχος από το τρίποντο, τζογάρει ηθελημένα το σουτ στέλνοντας διπλή κάλυψη στον Ματσιούλις..

-Σε προσωπικό επίπεδο ο Λιθουανός φόργουορντ του Παναθηναϊκός έπαιξε σαν “ξωτικό” της Βαλτικής. Κατάπιε κάθε αντίπαλο χαμηλά και βγήκε νικητής στο συντριπτικό ποσοστό των προσωπικών μονομαχιών. Στον Ματσιούλις αντικατοπτρίζονται στοιχεία της ταυτότητας του παιχνιδιού των πρασίνων. Έξυπνο και physical μπάσκετ.. Γαρνιρισμένο μάλιστα και με μεγάλη διάθεση, την οποία έβγαλε από το ξεκίνημα. Μακράν ο πολυτιμότερος του γηπέδου ενώ για τους νικητές σημαντικός ήταν και ο Δημήτρης Διαμαντίδης που δεν πήρε βοήθεια στο μπακόρτ ενώ θετικό πρόσημο παίρνουν και οι Λάσμε-Γκιστ. Στην αντίπερα όχθη, το πολυεργαλείο Μάρντυ Κόλινς (7π.-8 ριμπ.-6 τελικές) δείχνει ότι λόγω στυλ παιχνιδιού μπορεί να σταθεί παντού στο γήπεδο σε αυτά τα physical παιχνίδια ενώ από τους υπόλοιπους οι Περπέρογλου-Ντάνστον ξεχώρισαν. Κακός ο Μάντζαρης (που είναι πολύ σημαντικός στη συγκεκριμένη σειρά) ενώ η επιθετικότητα του Σλούκα γύρισε “μπούμερανγκ” (1/8 FG).

Πάμε Φάληρο τη Δευτέρα.. Το άγχος στον Ολυμπιακό. Περιφερειακή ευστοχία από πλευράς Παναθηναϊκού θα προσθέσει πίεση στον γηπεδούχο. Αναμένονται με ενδιαφέρον οι επιλογές των προπονητών..Ειδικά του Μπαρτζώκα που πρέπει να αλλάξει τη φύση των αγώνων αυτών σε ένα ποσοστό για να κάνει την ομάδα του να φανεί καλύτερη από τον αντίπαλο. Τρία γκαρντς? Ματς-απ ζώνη? Διπλή άμυνα στο ποστ και παγίδα επιλογής τζογάροντας με συγκεκριμένο παίκτη? Τα παιχνίδια είναι υψηλών προπονητικών απαιτήσεων και σίγουρα και οι πράσινοι θα χρειαστούν παραπάνω πράγματα από τον προπονητή τους επίσης.  Ίδωμεν..