Μήνυμα εστάλη..

Published by Jim Conway at 28 Μαΐου 2014

Tags

Ο Ολυμπιακός έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα στον δεύτερο τελικό του Φαλήρου για το ποια είναι η ομάδα που βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση αυτό το διάστημα. Απογοητευτικός ο Παναθηναϊκός από το παρκέ μέχρι την άκρη του πάγκου, πρέπει να βελτιώσει πολλά ενόψει του πολύ μεγάλου τρίτου ματς. Το Hoopfellas σχολιάζει..

Δυναμικό come-back του Ολυμπιακού στη σειρά προχθές.. Ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που οι ερυθρόλευκοι επέβαλλαν τον ρυθμό τους πλήρως, άνοιξαν σαν βεντάλια την τρανζίσιον επίθεση τους βρίσκοντας αρκετά ελεύθερα σουτ. Κακός ο Παναθηναϊκός που θα πρέπει να αντιδράσει άμεσα και να βρεί λύση στον εφιάλτη της περιφερειακής γραμμής που κρατάει την παραγωγικότητα της ομάδας χαμηλά. Πόσο ακόμα θα κρατάει η μαγεία του ΟΑΚΑ..?

Πάμε στο σχόλιο..

-Ο Ολυμπιακός τιμώρησε τη τακτική του Παναθηναϊκού να τραβάει τον παίκτη που αμύνεται στη γωνία της weak side εντός του ζωγραφιστού είτε για να κλείσει διαδρόμους είτε για να κάνει παγίδα στο post, αξιοποιώντας:

1.) τη γρήγορη μεταφορά της μπάλας από τη weak στη strong side κάθε φορά είτε με επιθετική ντρίμπλα (που μάζευε την άμυνα) και κατά μήκος πάσα είτε με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας

2.) την έλλειψη ταχύτητας στο αμυντικό ροτέησιον, ειδικά μετά την πρώτη περιστροφή, που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός (κυρίως σε σχήματα που δεν βρίσκονται στο παρκέ οι Γκιστ-Μπράμος) σε σημείο που τη στιγμή όπου ο ερυθρόλευκος εκτελεστής στη περιφέρεια υποδεχόταν τη μπάλα με τα ακροδάχτυλα του, ο αμυντικός των πρασίνων μόλις είχε ξεκινήσει το σπριντ από τα ..έγκατα της ρακέτας προς τα έξω. Ήταν από τις λίγες φορές που οι ερυθρόλευκοι δε χτύπησαν συστηματικά με close out επίθεση γιατί πολύ απλά η άμυνα δεν προλάβαινε να κάνει close out.. Εξ ου και τα πολλά σουτ από τη περιοχή που ορίζεται από τις γωνίες και γενικότερα χαμηλά του “φτερού”..

3.) τα back screens των ψηλών του όσο η μπάλα ταξίδευε προς την αδύνατη πλευρά τα οποία μεγαλώνουν τους χρόνους αντίδρασης της πράσινης άμυνας.

-Οι γηπεδούχοι ήταν φανερά πιο έτοιμοι να παίξουν post up άμυνα. Χάλασαν τη γωνία της εισαγωγικής πάσας, έδωσαν μάχες χαμηλά για να μείνουν μπροστά από τον Ματσιούλις ενώ η “προσαρμογή” του Γιώργου Μπαρτζώκα που τράβηξε το “5” πιο κοντά στο συγκεκριμένο ματς απ, γυρισμένο μάλιστα με πρόσωπο στον Λιθουανό (fake trapping αλλά σίγουρα έτοιμος να μπεί στη βοήθεια όταν ο Ματσιούλις θα κέρδιζε το παραπάνω εκατοστό που του δίνει πλεονέκτημα στο τελείωμα). Για αυτό και ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με τα μακριά χέρια του Σίμονς στο παρκέ. Ουσιαστικά οι ερυθρόλευκοι δεν έδωσαν ένας με έναν καταστάσεις στο ποστ όπως στο ματς του ΟΑΚΑ..

-Είδαμε ότι στα side picks των γηπεδούχων, με δημιουργό περιφερειακό που δεν λέγεται Σπανούλης, τον αρχηγό του Ολυμπιακού να τραβιέται ανοιχτά στη strong side, στα 9 μέτρα και σε απόσταση μιας πάσας, “σέρνοντας” τον πράσινο αμυντικό έξω από το τρίποντο και δημιουργώντας καταστάσεις 2 εναντίον 2 για την επίθεση της ομάδας του. Γενικά το spacing καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τα ματς μεταξύ των δύο “αιωνίων” την τελευταία διετία όπου γίνεται μάχη για τα “εκατοστά” στο γήπεδο. Όμως δεν είναι τόσο απλό για μια ομάδα να το πετύχει γιατί πολύ απλά δεν είναι απλά θέμα διάταξης.. Τους χώρους στην επίθεση σου τους δημιουργείς μόνο σου με τις συνεργασίες, τον συγχρονισμό, τη γρήγορη κυκλοφορία και την ποικιλία στην εκτέλεση. Η περιφερειακή ευστοχία των γηπεδούχων, αφού πρώτα κοίταξαν περισσότερο το ζωγραφιστό για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για καλύτερο σουτ, βοήθησε πολύ όπως και η οξυδέρκεια του Μάντζαρη στο να μεταφέρει με τέτοια ταχύτητα τη μπάλα από τη μια πλευρά της επίθεσης στην άλλη. Η συνεργασία του μάλιστα με τον Πρίντεζη αποτελεί τη βάση της ερυθρόλευκης τρανζίσιον επίθεσης (είτε πρόκειται για τη γνωστή σκαστή πάσα στη base line) είτε για συνεργασία μετά από τρέξιμο του “Πρι” στον κεντρικό διάδρομο. Αυτή η φυσική ικανότητα του Πρίντεζη να τρέξει το γήπεδο και να εκτελέσει σε μηδενικό χρόνο μαζί με το timing στην πάσα του Μάντζαρη είναι κατ’εμέ η ραχοκοκαλιά της ερυθρόλευκης transition offense που φέτος έχει ενισχυθεί με την παρουσία ενός παίκτη με την ικανότητα του Λοτζέσκι σε αυτό τον τύπο επίθεσης.

-O Παναθηναϊκός ήταν απογοητευτικός, κυρίως όσον αφορά τον τρόπο που προσέγγισε ένα τέτοιο ματς. Η γνώμη μου είναι ότι φέρει πολύ μεγάλο μερίδιο ο ίδιος ο Φραγκίσκος Αλβέρτης από το πλάνο προετοιμασίας και κυρίως το rotation που επέλεξε για το παιχνίδι, τη στιγμή που γνώριζε ότι θα στερηθεί τον Γκιστ. Τελείως λάθος προσέγγιση.

Σου λείπει ο Γκιστ και θέλεις να καλύψεις το κενό ανακατεύοντας την τράπουλα ώστε να μη μείνει “ρηχός” στο “4”..? Όχι, δε κατεβάζεις απλά τον Γιάνκοβιτς εκεί και ότι γίνει.. Δεν είναι έτοιμο το παιδί ακόμα και φάνηκε το πόσες μπάλες φόρτωσε πάνω του ο Ολυμπιακός στην επίθεση του. Οι πράσινοι θα μπορούσαν για παράδειγμα να ξεκινήσουν τον Μπράμος πεντάδα (παράλληλα με Μαυροκεφαλίδη εάν υπάρχει η διάθεση να επιτεθείς από το ποστ στο ξεκίνημα) και βγάζει τον Ματσιούλις από πίσω (μπαλαντέρ στις δύο θέσεις τον φόργουορντς) για να αλλάξεις τον Φώτση και να μη χάσεις αμυντικά χαμηλά. Απλά μου φαίνεται αδιανόητο να κρατάς τον Ματσιούλις στο “3” (μέχρι το 35′) όταν υπάρχει αυτή η απουσία λες και είναι ο Στογιάκοβιτς και παίζεις καμιά ball screen offense πάνω του ή δε θέλεις να τον φθείρεις στην άμυνα.. Στον ίδιο τύπο ροτέησιον που ανέφερα φυσικά και έχει χρόνο και ο “Βλάντο”, στο “3” μαζί με τον Μπράμος. Το ότι μπορεί να καλύψει το “4” για κάποια λεπτά δεν έχει να κάνει με τίποτα από όσα λέω.. Ή το ότι στο half court trapping του Μπαρτζώκα με τον Πέτγουέη, μπορεί να ανοίξει στη γωνία και να σουτάρει. Είναι τα πάντα θέμα λειτουργικότητας και αφορούν τη συγκεκριμένη κατάσταση, αυτόν τον αντίπαλο και αποκλειστικά το συγκεκριμένο ματς..

Λάθος στο rotation δεύτερο. Το Hoopfellas πρώτο μέσα στη σεζόν τόνισε ότι ο Παναθηναϊκός, με όλα τα λάθη στελέχωσης που έγιναν το καλοκαίρι, δεν είχε άλλη λύση από το να “κλείσει” το περιφερειακό rotation στηριζόμενος στην περυσινή τριάδα (Ούκιτς-Διαμαντίδης-Κάρι) που “δένει” καλύτερα. Αυτό έγινε μετά από λίγο καιρό και οι πράσινοι όντως έπαιξαν καλύτερα, φτάνοντας ένα παιχνίδι πριν το φάιναλ-4 της Ευρωλίγκας. Αυτή τη στιγμή όμως οι πρωταθλητές Ελλάδας βιώνουν μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Το πρόβλημα στα γκαρντς είναι τεράστιο, ειδικά απέναντι σε έναν αντίπαλο με το βάθος και την ποιότητα του Ολυμπιακού στη συγκεκριμένη γραμμή. Δεν υπάρχει ο περιφερειακός που θα στηρίξει τον Διαμαντίδη και χωρίς τέτοιον οι πράσινοι δύσκολα θα μπορέσουν να αντέξουν στη σειρά και να αξιοποιήσουν τη δυναμική της front court τους. Ο Κάρι σε χαμηλή πτήση καιρό τώρα, ο Ούκιτς ..ασχολίαστος και ο Ράιτ “εκτός κλίματος”. Δε νοείται λοιπόν στον δεύτερο τελικό να μη δοκιμάζεται η λύση του Παππά. Έχετε κάνει πολλές φορές ανάλογο σχόλιο φέτος, έχω βρεθεί απέναντι σας και επιμένω. Αλλά επειδή κάθε ματς και κατάσταση μέσα στη σεζόν είναι διαφορετικά/ες, με την εικόνα που είχε η επίθεση και η περιφερειακή γραμμή του Παναθηναϊκού η συμμετοχή του Παππά θα έπρεπε να είναι δεδομένη. Ειδικά από τη στιγμή που η επίθεση της ομάδας ήταν μονοδιάστατη και της έλειπε σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο η προσωπική φάση αλλά και ο αθλητικός εγωισμός. Γιατί ο Παππάς με τη θέση που έχει αυτή τη στιγμή στο ροτέησιον (5ος γκαρντ) μόνο ως παίκτης “ειδικών καταστάσεων” μπορεί να λειτουργήσει. Στο σημείο που ήταν το ματς και με αυτή τη διαφορά θα έπρεπε να δοκιμαστεί εκτός και εάν το πρόβλημα είναι διαφορετικής φύσεως, οπότε δε το γνωρίζω..

Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός έμεινε στο παρκέ του Φαλήρου στατικός και μονοδιάστατος. Το ότι υπερφόρτωσε μπάλες στον Μαυροκεφαλίδη, έναν παίκτη που όπως έχουμε υπογραμμίσει έχει την ικανότητα να σκοράρει σε συνέχεια μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, με τον Έλληνα σέντερ-φόργουορντ να τελειώνει το παιχνίδι με 7/17 δίποντα και ποσοστό χαμηλό για το offensive accurate του παίκτη.. Ούτε ο Ράτζα τόσες προσπάθειες..

-Το σκορ είναι 1-1 και το πλεονέκτημα έδρας βρίσκεται ακόμα στο ΟΑΚΑ. Αυτά σε περίπτωση που κάποιοι έχουν ενθουσιαστεί ή απογοητευτεί μετά το ματς της Δευτέρας. Ο δεύτερος τελικός και ο τρόπος που κύλησε είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας στις αναμετρήσεις των “αιωνίων”. Έχει διαπιστωθεί ότι στο συντριπτικό ποσοστό των περιπτώσεων ο Ολυμπιακός αδυνατεί να ανοίξει το γήπεδο απέναντι στον Παναθηναϊκό, οπότε συμπεραίνουμε ότι για να κάνει το break θα πρέπει να τον κερδίσει στο δικό του στυλ παιχνιδιού δηλ. στο σετ παιχνίδι. Και έπειτα να νικήσει και τον ίδιο του τον εαυτό μαζί με τον τοίχο του ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη είναι φανερό ότι θα πρέπει να παίξει πολύ καλύτερα για να κερδίσει αυτόν τον τίτλο. Το προπονητικό επιτελείο πρέπει να παρουσιάσει μια “θυμωμένη” με τον εαυτό της ομάδα αύριο στον καθοριστικό τρίτο τελικό. Είναι οι πρωταθλητές, έχουν την τεχνογνωσία να κερδίσουν το ψυχολογικό πεδίο μάχης. Προσωπικά όμως πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κάνει και ένα είδος αγωνιστικής υπέρβασης σε σύγκριση με αυτό που παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα και μετά το τέταρτο ματς με την ΤΣΣΚΑ. Αυτή η σειρά, παρά το πλεονέκτημα έδρας, δε θα είναι business as usual.. Και ναι, ένα μεγάλο μέρος των πιθανοτήτων κάθε ομάδας για το τρόπαιο θα κριθεί αύριο το βράδυ στο ΟΑΚΑ..