Euro Signs: Σχολιάζοντας μετακινήσεις στη φετινή Offseason..

Το Hoopfellas ενεργοποιεί μια από τις πιο παλαιότερες στήλες της σελίδας με τις “Euro Signs”, αξιολογώντας επιλεκτικά μερικές από τις φετινές μετακινήσεις  στο υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ..

Μια από τις πιο παλιές στήλες της σελίδας έρχεται σήμερα στο προσκήνιο. Αρχές Αυγούστου, το θερμόμετρο ανεβαίνει όμως το μπάσκετ δε σταματάει ποτέ, ειδικά σε αυτήν εδώ τη σελίδα. Euro Signs για σήμερα λοιπόν με σχολιασμό μερικών κινήσεων των ομάδων της EL ως αφορμή για περαιτέρω προβληματισμό..

Ray McCallum (Unicaja Malaga): Η λεπτή γραμμή στην αποκωδικοποίηση των δεξιοτήτων..

Ο Plaza απέρριψε τον Phil Pressey (κακώς) αλλά βρήκε έναν καλό περιφερειακό παίχτη στο πρόσωπο του Ray McCallum  τον οποίον νωρίτερα είχε απορρίψει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος καθώς δε θεώρησε ότι είναι ο γκαρντ ο οποίος θα δώσει την ώθηση στην ομάδα του για ένα deep run και στη φετινή EL (η σχετική ατάκα του μάλιστα είναι πολύ περιγραφική..) Και όμως, ο Αμερικανός (Νο36 του ντραφτ το 2013 από τους Κινγκς) έχει στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον Ολυμπιακό δεδομένης της δυνατότητας του να δημιουργήσει ρήγμα με drive και να τελειώσει μετά από επαφή ενώ έχει τη βάση να εξελιχθεί σε συνολικά καλό αμυντικό παίχτη με την ικανότητα να μετατρέπει άμεσα την άμυνα σε επίθεση (γνώρισμα του παιχνιδιού του Χάκετ) παράγοντας στο transition με αφετηρία το hustling στα μετόπισθεν. Ο McCallum δεν έχει το fundamental playmaking του Pressey όμως μπορεί να αποτελέσει αιχμή του δόρατος στο ανοιχτό γήπεδο και έναν facilitator σε ένα σύνολο που έχει παίχτες οι οποίοι μπορούν να σκοράρουν οπότε και δε θα του ζητηθεί να το κάνει αυτός άμεσα.

Υπάρχει βέβαια και μια λεπτή γραμμή, αναφορικά με τη σωστή αποκωδικοποίηση των δεξιοτήτων του Αμερικανού PG εντός του ρόστερ και κατά προέκταση του παιχνιδιού της Ουνικάχα, πάνω στην οποία πρέπει να ισορροπήσει ο Χουάν Πλάθα. Αναφέρομαι βέβαια στον τρόπο με τον οποίο θα εντάξει τον McCallum δίπλα στον Νέντοβιτς. Οι δύο τους μπορούν να αποτελέσουν θεριστές στο επιθετικό transition όμως όταν μιλάμε για σετ καταστάσεις, στις οποίες η Ουνικάχα πλέον έχει μάθει να παίζει με τον Νέντοβιτς ακουμπώντας τη μπάλα στα χέρια του, το όχι ιδιαίτερα προικισμένο περιφερειακό σουτ του McCallum δε τον βοηθά να παίξει μακριά από τη μπάλα (αντίθετα είναι καλός επιτιθέμενος στα close outs). Ο Πλάθα έχει προσθέσει δύο περιφερειακούς που εκτελούν εξαιρετικά από τη περίμετρο και έχουν μάθει να παίζουν δίπλα σε main ballhandlers (Σαλίν, Μιλοσάβλιεβιτς) και τώρα πρέπει να βρει τους σωστούς συνδυασμούς στο backcourt σε συνάρτηση με το playbook πάντα. Η Ουνικάχα πέρυσι ήταν η πιο low pace ομάδα της ACB μετά την Τενερίφη όμως φέτος ίσως χρειαστεί να χαϊδέψει το γκάζι λίγο περισσότερο..

Kevin Seraphin (Barcelona): Επιστροφή στην ACB

Η Μπαρτσελόνα έβαλε μύες φέτος το καλοκαίρι υπογράφοντας τον Rakim Sanders και τον Kevin Seraphin ενισχύοντας το φυσικό/αθλητικό της πακέτο.  Θα είναι η δεύτερη εμπειρία του 28χρονου Γάλλου σέντερ με ομάδα της ACB μιας και το 2011 είχε αγωνιστεί στη Λαμποράλ. Ο Seraphin είναι ένας ωμός παίχτης του “βαμμένου” με χαρακτηριστικά που μεταφράζονται ικανοποιητικά δίπλα στο skillset του Τόμιτς αναφορικά με τη θέση “5” των Καταλανών. Έχει καταπληκτικά χέρια, είναι πολύ δυνατός και έχει την ικανότητα του strong finishing χαμηλά στο ζωγραφιστό. Πέρυσι στους Pacers βρήκε μερικά λεπτά ως ο ψηλός που μπορούσε να μείνει στα μέτρα μετατρέποντας το πλαίσιο τις   iso και  curling καταστάσεις του Τζορτζ ως πιο βολικό. Αν και σε πολλά κομμάτια το παιχνίδι του κρίνεται ακόμα λίγο ακατέργαστο, η Αμερική τον βελτίωσε δεδομένου ότι έμαθε να απειλεί από τα 5 μέτρα για να επιβιώσει στη μεγάλη λίγκα και αναβάθμισε τη προσωπική του άμυνα χαμηλά (στην ομαδική έχει δουλειά ο Σίτο μαζί του). Με αυτό το πακέτο πάντως συν το αναβαθμισμένο baby hook το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του ο Γάλλος δε θα έχει πρόβλημα να σκοράρει σε επίπεδο EL και να έχει μάλιστα μερικές εξαιρετικά παραγωγικές βραδιές.

Οι Καταλανοί έχουν μια γεμάτη γραμμή forwards με μεγάλα κορμιά που φέρνουν ο καθένας διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Αλόνσο πρόσθεσε τον Οριόλα ως “μπάνγκερ”  στον ρόλο πέμπτου ψηλού και μένει να δούμε εάν υπάρχει πραγματικά πρόσφορο έδαφος για τον Χάνγκα ο οποίος μπορεί να αποτελέσει τον παίχτη που θα τους ανεβάσει επίπεδο. Η Μπαρτσελόνα χρειάζεται έναν defensive stopper στη περιφέρεια, πόσο μάλλον όταν αυτός είναι ίσως ο πληρέστερος τριγύρω και φέρνει μαζί του έναν πλουραλιστικό χαρακτήρα και team player νοοτροπία. Ανεξάρτητα πάντως με την υπόθεση-Χάνγκα ο Σίτο θα χρειαστεί έναν έξτρα περιφερειακό στη θέση “2”..

Ognjen Kuzmic (Real Madrid): Η αλήθεια μακριά από τη wonderland του Βελιγραδίου..

Το “ευρωπαϊκό Τζορτζτάουν” (Βελιγράδι) αποτέλεσε το ιδανικό περιβάλλον για την αναγέννηση του Ognjen Kuzmic ο οποίος κεφαλαιοποίησε μια πολύ καλή σεζόν στον Ερυθρό Αστέρα με ένα συμβόλαιο στη “Βασίλισσα”. Ο τρόπος που δουλεύουν οι σερβικές ομάδες με τους ψηλούς τους και πιο συγκεκριμένα η διαδικασία εντάξεως του post παιχνιδιού στην επίθεση ως βάση για τον έλεγχο του ρυθμού είναι υποδειγματικός. Παρτίζαν και Ερυθρός Αστέρας παρουσίασαν τα τελευταία 10 χρόνια τις πιο fundamental post based-επιθέσεις στην Ευρωλίγκα εντός των οποίων αναδείχθηκαν τα προσόντα πολλών ψηλών (Πέκοβιτς, Μάριτς, Κάτιτς, Μούσλι, Μαριάνοβιτς, Τσίρμπες, Κούζμιτς) οι οποίοι κέρδισαν σπουδαία συμβόλαια μετέπειτα, στις περισσότερες των περιπτώσεων μεγαλύτερα της πραγματικής τους αξίας ως παίχτες κάτι που φάνηκε στη πορεία μακριά από την αστρόσκονη του αέρα του Βελιγραδίου.

Ο Κούζμιτς σε καμία περίπτωση δεν είναι κακός παίχτης όπως δεν είναι και mobile “5”. Στον Παναθηναϊκό το κατάλαβαν αμέσως.. Πιθανόν το ίδιο θα γίνει και στη Μαδρίτη . Ο Κούζμιτς δε μπορεί να φέρει το αμυντικό versatility και τη ταχύτητα του Χάντερ στη θέση “5”. Πιστεύω ότι ο Λάσο σκόπιμα θέλησε να “ψηλώσει” (με γνώμονα ότι έχει και το Ράντολφ που μπορεί να κατεβάσει στη θέση του σέντερ) έχοντας στο μυαλό του εικόνες από τα χαμένα ματς-τίτλων μέσα στη σεζόν όπου οι Ούντο-Βέσελι και Ντούμπλιεβιτς έκαναν ζημιά στους Μαδριλένους. Θεωρώ επίσης ότι υπολογίζει στη ταχύτητα του Αγιόν ο οποίος είναι αρκετά γρήγορος για παίχτη της σωματοδομής του αλλά όχι αρκετά για να καλύψει πλήρως μια ολόκληρη γκάμα αμυντικών επιλογών με τον τρόπο που παίζουμε το άθλημα στην Ευρώπη. Η Ρεάλ ποντάρει στο μέγεθος όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση διατηρώ σημαντικές αμφιβολίες σχετικά με την ορθότητα της ανακατασκευής στη frontcourt της..

James Feldeine (Crvena Zvezda): Θέμα intangibles..

Ο Ερυθρός Αστέρας ξεπούλησε και σταδιακά προσπαθεί να χτίσει ένα καινούργιο, ανταγωνιστικό σύνολο. O Covic υποσχέθηκε ένα μπάτζετ ανάλογο με το περυσινό (κάτι λιγότερο από 3 εκατομμύρια για τα συμβόλαια αθλητών-σταφ) και  4 ξένους παίχτες. Ο ένας από αυτούς θα είναι ο γνωστός μας James Feldeine ο οποίος αποχωρεί από το ΟΑΚΑ και μετακομίζει στο Βελιγράδι. Και οι υπόλοιπες κινήσεις των Σέρβων θα είναι σε αυτά τα οικονομικά πρότυπα.

Ο Δομινικανός αναμφίβολα έχει τη ποιότητα να παίξει καλό μπάσκετ στη Σερβία. Τη διετία του στο απαιτητικό περιβάλλον δικαιολόγησε τα λεφτά του αποτελώντας μια value/money επιλογή. Ήταν όμως φανερό ότι δε μπορούσε να δώσει κάτι παραπάνω. Το range του είχε εξαντληθεί γιατί πολύ απλά η επίδραση του εσωτερικού του κόσμου βρίσκεται παντού στο παιχνίδι του. Ο Feldeine στερήθηκε των απαιτούμενων intangibles  για να κάνει το δικό του βήμα παραπάνω και να αποτελέσει σταθερά σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό κλαμπ. Και επειδή το recruiting είναι πλέον επιστήμη, τα πράγματα στο Βελιγράδι δε θα είναι τόσο απλά. Το μπάσκετ του Ερυθρού Αστέρα και η ιδιοσυγκρασία ολόκληρου του οργανισμού γράφει παντού intangibles. Αυτή ακριβώς (μαζί με τη σταθερά του team work) είναι η βάση για την υπέρβαση που ξανά και ξανά βλέπουμε από τους Σέρβους.. Το παιχνίδι του  Φελντέιν δε στερείται σε επίπεδο δεξιοτήτων  του αντίστοιχου του Τζένκινς ο οποίος σταδιοδρόμησε επιτυχημένα στο συγκεκριμένο κλαμπ. Σε καμία περίπτωση.. Όμως κύριοι ο νυν παίχτης του Μπαρτζώκα είχε τα απαιτούμενα ψυχικά χαρίσματα για να πάρει και να ευστοχήσει σε μεγάλα σουτ ή να δαγκώσει στην άμυνα όταν τα δευτερόλεπτα τρέχουν μανιασμένα προς το μηδέν και όλα κρίνονται τις επόμενες στιγμές. Η ποιότητα υπάρχει. Ο βαθμός δυσκολίας όμως έγκειται στο πως θα μεταφραστεί ως αγωνιστική συμπεριφορά το πακέτο του Φελντέιν σε ένα πολύ απαιτητικό περιβάλλον εντός του οποίου πιθανόν θα του ζητηθεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο..

Fabian Causeur (Real Madrid): Η μεγάλη πρόκληση..

Η ώρα της αλήθειας για τον Causeur έφτασε. H Ρεάλ τον φλερτάρει έντονα τη τελευταία διετία βλέποντας τον ως μια καλή ένεση τώρα που τα καλά ματς του Ρούντι Φερνάντεθ μέσα στη σεζόν μειώνονται όπως και η θέληση του για να πατήσει στο ζωγραφιστό. Για τον Γάλλο σας είχα μιλήσει όταν βρισκόταν στη Σολέ και αργότερα με την ευκαιρία της μετακίνησης του στη Βιτόρια. Αποτελούσε επιλογή του, λάτρη της γαλλικής αγοράς, Ντούσκο Ιβάνοβιτς ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από την ικανότητα του Κοζέρ να παίζει και κυρίως να αποφασίζει σε γρήγορους ρυθμούς. Η fundamental, ball-movement-based επίθεση του Τρινκιέρι αποτέλεσε το ιδανικό fit για τις δεξιότητες του Γάλλου γκαρντ ο οποίος έκανε σπουδαία σεζόν στη Βαυαρία. Το πακέτο του και κυρίως το γεγονός ότι μπορεί να απειλήσει με σουτ, drive, κίνηση μακριά από τη μπάλα όντας παράλληλα πολύ δημιουργικός με αυτήν στο παρκέ αποτέλεσαν στοιχεία που εκτοξεύθηκαν στο εξαιρετικό spacing της επίθεσης της Brose.

Ομολογώ ότι ενδόμυχα ήθελα να δω τον Κοζέρ στην Ελλάδα φέτος όμως φάνηκε ότι ήταν η χρονιά που θα πληρωνόταν.. Φαντάζεστε πολλούς καλύτερους από αυτόν ως αντικαταστάτες του Λοτζέσκι στον Ολυμπιακό δεδομένης της ικανότητας του Γάλλου να δημιουργήσει ρήγμα και καταστάσεις σκορ για τους συμπαίκτες του..; Ή μήπως σε μια “πράσινη” επίθεση συνεργασίας, που εκτιμώ ότι θα προσπαθήσει να παρουσιάσει ο Πασκουάλ φέτος, ο Κοζέρ δε θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ καλό fit δίπλα στον Καλάθη όντας μέλος του βασικού  backcourt του Παναθηναϊκού..; Στη Μαδρίτη φυσικά ο ανταγωνισμός θα είναι μεγάλος. Ο Λάσο πιθανόν να τον δει περισσότερο ως “γκαρντ” (όπως αρχικά με τον Ρούντι). Θα είναι λάθος νομίζω να τον εντάξει στην επίθεση αποκλειστικά ως sniper. Ο Κοζέρ θα πρέπει να παρουσιάσει το καλύτερο του πρόσωπο για να μείνει ζωντανός στη μάχη του rotation σε ένα πολύ απαιτητικό περιβάλλον το οποίο έχει τις δικές του σταθερές σε επίπεδο προσώπων.

Othello Hunter (CSKA Moscow): Πιστός στο δόγμα

Την ώρα που ο ανταγωνισμός “ψηλώνει” (βλ. Ρεάλ) ο Ιτούδης παραμένει πιστός στον compact χαρακτήρα που χάραξε στη δική του CSKA από τη πρώτη στιγμή φέρνοντας στη Μόσχα τον Othello Hunter. Σας είχα πει παλαιότερα ότι ο κόουτς είναι θιασώτης της σύγχρονης εποχής όπου το pure height έχει αντικατασταθεί από τα τεράστια wingspans και τα γρήγορα πόδια στη θέση “5” του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Εκεί βασίστηκε η επιτυχία των ομάδων που έφτασαν μέχρι τέλους τα τελευταία χρόνια. Όταν μάλιστα το mobility συνδυάζεται με το μέγεθος (βλ. περυσινή Φενέρ) τότε το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εντυπωσιακό. Η CSKA βάζει πλέον τον Χάντερ δίπλα στον Χάινς με τον Ιτούδη να ποντάρει στο μέγεθος (και την ικανότητα να παίξουν κοντά στο καλάθι) των forwards του ώστε να ματσάρει την έλλειψη ύψους στο κέντρου του ζωγραφιστού. Ο Χάντερ είναι ένας καλός finisher γύρω από το καλάθι (με γνώμονα το ίδιο προσόν επιλέχθηκε πέρυσι ο Όγκουστιν ο οποίος μετακόμισε στην Ουνικάχα)  στοιχείο το οποίο δένει αρμονικά στην επίθεση με τον ball dominant-καινούργιο PG της ομάδας, Σέρχιο Ροντρίγκεθ. O Χάντερ είχε καλή σεζόν στη Μαδρίτη πέρυσι όπου μέτρησε 7.6 PTS (65.5% 2PT)- 4.5 REB σε 16.1′.. Είναι καλύτερος αμυντικός του Όγκουστιν με τον Ιτούδη φανερά πλέον να στοχεύει στο να διατηρεί σχεδόν για 40′ λεπτά στο παρκέ έναν mobile ψηλό με χαρακτηριστικά ανάλογα αυτών των Χάινς. Η “αρκούδα” ανανέωσε τον Κριάπα (έπαιξε σε ουκ ολίγες περιπτώσεις πέρυσι και αυτός ως σέντερ) και έκανε ειδικό συμβόλαιο ενός έτους στον Κορόμπκοβ το οποίο θα γίνει εγγυημένο όταν ο παίχτης πείσει ότι μπορεί να προπονηθεί σε συνέχεια με την ομάδα αφήνοντας πίσω το πρόβλημα στο γόνατο το οποίο του κόστισε τρεις εγχειρήσεις και τη περυσινή χρονιά.

Simone Pianigiani (EA7): Το όνειρο της “ανακατασκευής”..

Με τον Ρέπεσα το Μιλάνο προσπάθησε να εξευρωπαΐσει το ρόστερ του δίνοντας μάλιστα στο δεύτερο μισό της σεζόν (όταν το τραίνο στην EL είχε χαθεί) μεγαλύτερη προσοχή στο εγχώριο προϊόν ανεβάζοντας στο rotation παιδιά όπως ο Abass και ο Fontecchio. Ο Ρέπεσα βέβαια απέτυχε πλήρως μιας και η αγωνιστική εικόνα της ομάδας ήταν πολύ κακή απόρροια  της ψυχοσύνθεσης του συνόλου. Ο Πιανιτζιάνι φυσικά ήρθε καβάλα στ’άλογο μετά τον τίτλο στο Ισραήλ και έδειξε ότι δε καταλαβαίνει τα περί εξευρωπαϊσμού επιβάλλοντας από την αρχή τη δική του γραμμή. Οκ, όλων μας το μυαλό πηγαίνει στο ότι ο Ιταλός κόουτς θα προσπαθήσει να αναβιώσει τον θρύλο της Σιένα στη Λομβαρδία πατώντας στο ίδιο, πολύ επιτυχημένο αγωνιστικό μοντέλο που περιελάμβανε έντονο αμερικανικό στοιχείο, γρήγορο μπάσκετ και παραγωγή πόντων στο επιθετικό  transition μέσω μιας δυνατής, καλά δομημένης άμυνας. Για αυτό το τελευταίο κυρίως επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω.. Άλλο Πιανιτζιάνι+Μπάνκι και άλλο Πιανιτζιάνι μόνος..

Η ΕΑ7 έχει προβεί σε ένα μπαράζ υπογραφών προσθέτοντας ποιοτικούς παίχτες των γούστων του Πιανιτζιάνι. Ο Cory Jefferson για παράδειγμα (τον χειμώνα δεν ήθελε να έρθει στην Ευρώπη όμως ένα ταξιδάκι στις Φιλιππίνες τον έπεισε γρήγορα για το που είναι το μέλλον του..) είναι κλασσικό παράδειγμα των shooting-big men που αρέσουν διαχρονικά στον κόουτς (Λαβρίνοβιτς, Άντερσεν, Ρες) στο πλαίσιο του “ανοίγω χώρους για penetration των guards στη ρακέτα”, δόγμα το οποίο στιγμάτισε το επιθετικό playbook της MPS την εποχή του. Δε ξέρω εάν στον Μπέρτανς ο “Σίμο” βλέπει μια νέα έκδοση του Καουκένας, στον Τσερέλα τον 3&D πλάγιο από το βάθος του πάγκου στυλ-Καραρέτο, στον Αμπάς έναν καινούργιο Σάτο  και στους Θίοντορ-Γκάουντλοκ στοιχεία από το άρμα μάχης που λεγόταν Μακιντάιρ όμως ο μακροπρόθεσμος στόχος του σίγουρα είναι η δημιουργία για δεύτερη φορά μιας κραταιάς ομάδας που θα κυριαρχήσει στην Ιταλία και σταδιακά θα κοιτάξει τη κορυφή της Ευρώπης. Κατά τη γνώμη μου, ο Πιανιτζιάνι θα έχει πολύ δύσκολο έργο στο Μιλάνο. Το δυσκολότερο μάλιστα κομμάτι της αποστολής του θα είναι να καταφέρει να κάνει τους παίχτες του να δεσμευθούν και κυρίως να παίξουν “μαζί” χτίζοντας κώδικες επικοινωνίας οι οποίοι μακροχρόνια θα οδηγήσουν στο μονοπάτι της προόδου. Ο οργανισμός είναι “άρρωστος” τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας μάταια να βρει τη χαμένη κουλτούρα νικητή που τον συνόδευε πριν πάρα πολλά χρόνια. Η βάση από την οποία λοιπόν θα ξεκινήσει η προσπάθεια του Πιανιτζιάνι σίγουρα δεν είναι η καλύτερη δυνατή..

Υ.Γ: Καλή κίνηση του ΠΑΟΚ με τον Owen Klassen ο οποίος είχε ένα εξαιρετικό ξεκίνημα στη γερμανική λίγκα πριν μετακομίσει στη Μπούντουτσνοστ . Είναι δυνατό παιδί, φέρνει μέγεθος, κιλά, athleticism και hustling στον “δικέφαλο”. Κυρίως όμως βρίσκεται σε άνοδο και στη σωστή κατάσταση μπορεί να παίξει πραγματικά καλό μπάσκετ. Περίμενα κάτι τύπου Uros Lukovic στο “5” του ΠΑΟΚ. Δε μπορεί λοιπόν να μην είναι ικανοποιημένος ο κόσμος της ομάδας από την επιλογή του 26χρονου Καναδού..