Ποιός είναι ο κορυφαίος Pass-first PG του αιώνα που διανύουμε?

Τίτλοι τέλους λοιπόν για τον τεράστιο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ένα από τα μεγαλύτερα τοτέμ της σύγχρονης εποχής και μάλλον τον μεγαλύτερο showman των γηπέδων μας. Μαζί του, στον πάγκο της Ζαλγκίρις, θα πάρει πολλά κρυμμένα μυστικά και ..πρωτόκολλα των σοφών του αθλήματος καθώς και μια κοπιά αθλητή που δύσκολα θα ξαναβγεί. Με το άθλημα να ανοίγει την πόρτα του μέλλοντος, η παραγωγή τέτοιων βιρτουόζων μειώνεται στο ελάχιστο. Η  “τέχνη” όμως των Floor Generals, των pure pass first PGs ακόμα πληρώνεται σε ένα Ευρωπαϊκό μπάσκετ που ζητάει όλο και περισσότερο δημιουργία ανεξαρτήτου θέσεως. Στον αιώνα που διανύουμε, μεσουράνησαν μερικοί τέτοιο, οι οποίοι δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι κάποιοι από αυτούς κυριάρχησαν πλήρως κάνοντας προσωπική τους υπόθεση την υπόθεση κορυφή στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, ως άλλοι “μάγοι” στην εποχή που το άθλημα άλλαζε ρώτα. Το Hoopfellas σας τους παραθέτει στο δικό του παρκέ και περιμένει τις δικές σκέψεις για τον καλύτερο..

Μη ξεχνάτε άλλωστε ότι η δύναμη του μυαλού είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη του σώματος..

Πάμε να δούμε τη Shortlist των υποψηφίων..

Σαρούνας Γιασικεβίτσιους: The Pianist..


Τα δάση και οι λίμνες της Βαλτικής είναι γεμάτα θρύλους, όμως ο πιο λαμπρός εξ αυτών πήρε σάρκα και οστά στο παρκέ.. Όταν τον έβλεπα να αγωνίζεται, ενδόμυχα είχα την εικόνα ότι παίζει πιάνο. Ένας ασύλληπτος, σχοιζοφρενής καλλιτέχνης γιατί μια δόση τρέλας ή σχοιζοφρένιας είχαν πολλές διάνυες αυτού του πλανήτη, σε όλους τους τομείς. Ο Σάρας είναι αυτό ακριβώς. Καλλιτέχνης. Από παλιά δε τον συμπαθούσα ιδιαίτερα.. Αυτό το Jonathan Rhys Meyers στυλάκι του και το γεγονός ότι προσπαθούσε σε μερικές αγωνιστικές εκδηλώσεις του να μιμηθεί τον αείμνηστο Ντράζεν μου γύρναγε το μάτι (άσε που ήταν αντίπαλος της αγαπημένης μου Σερβικής ομάδας και εκφραστής της ..απέναντι σχολής μπάσκετ). Ήταν τέτοια όμως η μπασκετική υπεροχή του που είναι αδύνατο να μην υποκλιθείς. Ιδιοφυΐα, προφανώς ο καλύτερος pick’n roll δημιουργός που γνώρισε ποτέ το άθλημα σε όλα τα επίπεδα (ναι, ο υπογραφών έχει ζήσει τον Τζον Στόκτον στα prime του..). Η εμπειρία της Αμερικής από τα σχολικά χρόνια έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του παίκτη και ανθρώπου-ηγέτη Σάρας του οποίου το star quality είναι ασυναγώνιστο στην Ήπειρο μας (ειδικά από τα πρόσωπα της λίστας αυτής).. Το μεγαλύτερο όμως προσόν του Big Saras δεν ήταν η ανεπανάληπτη ικανότητα να επιβάλλεται (βασικά να συντρίβει..) με το τετραγωνισμένο μυαλό του στον αντίπαλο αλλά το αίσθημα της υπεροχής με το οποίο πότιζε την ομάδα που αγωνιζόταν σε ματς τίτλων. Χωρίς athleticism ή  τεράστια σωματικά προσόντα αλλά μια αίσθηση μεγαλοσύνης και ύπαρξης μέσα του ενός ιδιαίτερου δώρου από τον Θεό (που ταίριαζε γάντι με τη μυσταγωγική ατμόσφαιρα και μπασκετική παράδοση της χώρας του) που έκανε άλλους σταρς να μοιάζουν γατάκια μπροστά του..Ηγέτης μιας από τις μεγαλύτερες ομάδες της σύγχρονης εποχής (Μακάμπι 2003-2005) και της τεράστιας Λιθουανικής ομάδας. Απολαυστικός στο ανοιχτό γήπεδο, ασύγκριτος στο μισό με χέρι αλφάδι. Όταν τον γνωρίσεις και αποδεχθείς την τρέλα του θα τον λατρέψεις και σαν άνθρωπο. Σαν παίκτη έτσι και αλλιώς.. Νομίζω το πιο ατόφιο μπασκετικό ταλέντο που γνώρισε η Ήπειρος μας τα τελευταία 15 χρόνια.Ο πιανίστας..

Πάμπλο Πριγκιόνι: The Hitman


Αργεντίνος γαρ, με ιταλικό διαβατήριο. Μικρή σημασία έχει αυτό για αυτό και φυσικά “έπιασε” τη λίστα.

Σχολή.. Αυτό είναι ο “Παμπλίτο”, ένα ζωντανό πανεπιστήμιο της θέσης του PG. Ίσως ο πιο σκληρός και ανθεκτικός παίκτης που γνώρισε ιστορικά η Ευρωλίγκα. Θυμάμαι τον (συμπαίκτη του στη Βιτόρια) Πιτ Μάικλ να διηγείται ..” Τον βλέπεις έτσι αδύνατο και δε δίνεις σημασία. Όταν όμως περάσει τη πόρτα του γυμναστηρίου και αρχίσει τα βάρη θυμίζει Hitman της μαφίας..” πληροφορώντας μας ότι ο Πριγκιόνι σήκωνε πάγκο τα περισσότερα κιλά από όλους τους άλλους (πληροφοριακά στην τότε ΤΑΟΥ αγωνίζονταν οι Σπλίτερ, Μάικλ, Μακντόναλντ, Τελέτοβιτς, Ρακόσεβιτς..) Ο “Ντάλντον” από την ..Αργεντινή είναι ο PG που ο καθένας θα ήθελε δίπλα του. Ξέρει όσο ελάχιστοι να αναμυγνύει και να κρατά του συμπαίκτες του ζεστούς και “μέσα” στην επίθεση. Φοβερός pick’n roll PG, η συνεργασία του με τον Σκόλα και μετέπειτα με τον Σπλίτερ είναι από τις καλύτερες που είδε ιστορικά η διοργάνωση. Φοβερά οξυδερκής παίκτης με τεράστιο IQ. Χέρια τανάλιες, από τους καλύτερους αμυντικούς γκαρντς που είδε η διοργάνωση, προσόν του που δεν τιμήθηκε όσο έπρεπε στη σκιά των φοβερών playmaking δυνατοτήτων του.  Όταν δοκίμασε το ΝΒΑ στα 35 του κάποιοι γέλασαν.. Κατάπιανε το γελάκι τους όταν με αυτόν στην πεντάδα τους οι Νικς έφτασαν μετά από 13 χρόνια στο β’ γύρο των play-offs. Σπουδαία προσωπικότητα στα αποδυτήρια. Θυμάμαι ότι στην πάσα υπολόγιζε την ώθηση και τις περιστροφές που θα δώσει στη μπάλα για να την πιάνει σωστά με τα ακροδάχτυλα ο Ρακόσεβιτς βγαίνοντας από το σκριν.. Σπουδαία προσωπικότητα και leader στα αποδυτήρια. Ασύγκριτος στο κομμάτι “φυσική κατάσταση”. Κάποτε (Πεκίνο 2008) η πιο ισχυρή ίσως ιστορικά ελληνική περιφερειακή γραμμή δεν κατάφερε να τον χειραγωγήσει παρότι ήταν ο μόνος PG της εθνικής του ομάδας και αναγκάστηκε να μείνει στο παρκέ υπό καθεστώς μεγάλης πίεσης για 36 λεπτά, υποπίπτοντας σε 1 και μοναδικό λάθος. Σπάνιο υλικό..

Δημήτρης Διαμαντίδης: 3-Dimensional..



Ο παίκτης που άλλαξε πολλά στο πως πρέπει να παίζεται το άθλημα στην Ευρώπη από την άποψη ότι ουσιαστικά  πιστοποίησε το πέρασμα σε μια νέα εποχή, από τον Παναθηναϊκό του Μποντιρόγκα στον Παναθηναϊκό τον δικό του.. Ποτέ άλλοτε ένας defensive minded PG δε παρουσίασε τέτοια καταλυτική υπεροχή στο υψηλότερο επίπεδο, βάζοντας τη σφραγίδα του στην νέα εποχή του athleticism, της ομαδικής δουλειάς και των συνεργασιών, αναπτύσσοντας παράλληλα το πρότυπο του big guard που είχε εισάγει ο σπουδαίος Θοδωρής Παπαλουκάς. O Διαμαντίδης υπήρξε το πρότυπο του quarterback guard, όντας όμως πολλά παραπάνω από την ίδια την έννοια. Hard nosed-defense, basketball IQ, Pick’n roll offense. Αυτά τα χαρακτηριστικά της “σχολής μπάσκετ” του Παναθηναϊκού αντικατοπτρίζονται στον τρισδιάστατο αρχηγό του που δημιούργησε το κορυφαίο ίσως pick’n roll δίδυμο που έχει δεί η λίγκα, με τη συνεργασία του Μάικ Μπατίστ, το οποίο αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά αυτό που χαρακτηρίζεται ως Panathinaikos basketball.  Το ότι πραγματικά υπάρχει ισχυρή πιθανότητα το βραβείο του κορυφαίου αμυντικού να πάρει το όνομα του όταν αποσυρθεί τα λέει όλα.. Ο Διαμαντίδης δεν είχε ποτέ το θεόσταλτο ταλέντο του Γιασικεβίτσιους όμως ήταν αυτός  που δημιούργησε (για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό) μια νέα σχολή οπαδών του αθλήματος ακόμα και σε νεαρές ηλικίες σε όλη την Ευρώπη η οποία δεν επικροτούσε τους πόντους, τη θεαματική πάσα ή το κάρφωμα αλλά όλα αυτά τα fundamentals που δημιουργούν το winning basketball. Αυτό τον τίτλο ίσως θα έβαζα στην αγωνιστική βιογραφία του.. Χειρούργος στα τελευταία λεπτά ενός κλειστού παιχνιδιού, σπουδαίος closer κυρίως μέσα από την ικανότητα του να παίρνει σωστές αποφάσεις υπό καθεστώς μεγίστης πίεσης. Αντί-σταρ και παιδί χαμηλών τόνων, έχει τον δικό του τρόπο επικοινωνίας με τους συμπαίκτες. Απλά Διαμαντίδης..

Θοδωρής Παπαλουκάς: The Steppe Wolf


Ένας ακόμα Έλληνας Euroleague-Legend, με πολλά γαλόνια στο θεσμό. Αποτέλεσε ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της λίγκας, επηρεάζοντας το άθλημα με το προσωπικό του στυλ, αποτελώντας τον πρόδρομο για πολλά από τα big guards που κυκλοφορούν σήμερα στην Ευρώπη. Τραγική ειρωνεία.. Έπιασε το προσωπικό του απόγειο στο ματς που αποτέλεσε ίσως την  πιο δύσκολη ήττα της καριέρας του (τελικός ΟΑΚΑ, 2007). Ναι, σε αυτό το ματς στο οποίο για ένα βράδυ κάποιος έφερε το παιχνίδι του Μάτζικ Τζόνσον στα ευρωπαϊκά παρκέ.. Η εικόνα του κλαμένου Θοδωρή ήταν η μισή αλήθεια, καθώς ο Έλληνας PG είχε μεν χάσει έναν σπουδαίο τελικό αλλά είχε αυξήσει το status του κατακόρυφα προκαλώντας θαυμασμό ακόμα και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού όπου εστίασαν πάνω του ως κεντρικό πρόσωπο ενός τεράστιου ματς. Η ΤΣΣΚΑ αποτέλεσε τη δική του ..στέπα όπου έζησε τις δικές του Glory days. Ο Ολυμπιακός η ομάδα που αγάπησε, το απωθημένο του και τελικά μελανό (κατά μια έννοια, λόγω του χωρισμού) κομμάτι της καριέρας του τσάρου.. Ο Παπαλουκάς έθεσε νέα στάνταρντς στο ρόλο του 6ου παίκτη, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στον ρόλο και την καινοτομία του ηγέτη που έρχεται από τον πάγκο. Υπήρξε το κεντρικό πρόσωπο στις θρυλικές ανατροπές της Εθνικής μας ομάδας με ανεπανάληπτα heroics που δύσκολα θα φθάσει άλλος. Παίκτης με χτυπητές αδυναμίες (όπως στο σουτ) αλλά μάστερ στο κομμάτι των αποφάσεων, της δημιουργίας, της help-defense, με τεράστιο μπασκετικό IQ. Δημιούργησε με τον Σμόντις ένα από τα καλύτερα δίδυμα που γνώρισε η Ευρωλίγκα στην ιστορία της. Έκανε κάθε συμπαίκτη του καλύτερο. Το μεγάλο χάρισμα του Παπαλουκά, που τόσο ανεπτυγμένο και σε τέτοιο βαθμό σε αυτή λίστα έχει μόνο ο Σάρας, ήταν η ικανότητα του να βλέπει μπροστά, την επόμενη φάση. Γραφείο μέντιουμ..

Χοσέ Μανουέλ Καλντερόν: La Torpedo


Ένας ακόμα τεράστιος PG που σε αντίθεση με τους “συναδέλφους” του σε αυτή τη λίστα έδωσε τα prime του στο αμερικανικό μπάσκετ, δεδομένου του ότι έκανε το βήμα για το ΝΒΑ στα 24 του. Η ισπανική “τορπίλη” αποτέλεσε το κινητήριο μοχλό πάνω στον οποίο έχτισε ο Ιβάνοβιτς το up-tempo μπάσκετ της φοβερής και τρομερής Ταουγκρές. Πόιντ γκαρντ με ανεξάντλητες ικανότητες και ρεπερτόριο, το μέγεθος του οποίου άλλωστε φάνηκε στο ΝΒΑ άμεσα. Φοβερά πόδια, δυνατό κορμί, σκληρόςω δίσκος πίσω από το διαπεραστικό του βλέμμα, ο οποίος φιλτράρει όλα τα δεδομένα του παιχνιδιού. Σπουδαίος στο να παίρνει τη σωστή απόφαση στο κατάλληλο τάιμινγκ, χαρακτηριστικό πάνω στο οποίο στήριξε η κραταιά ομάδα της Ισπανίας τις επιτυχίες της σε πολλά κλειστά παιχνίδια. Εξαιρετικά 1 on 1 skills, IQ στα ύψη και ακρίβεια στην εκτέλεση είτε πρόκειται προσπάθεια για σκορ είτε για πάσα ή οτιδήποτε άλλο. Τρέχοντας την transition offense του Ιβάνοβιτς έβαζε “αινίγματα” του στυλ “θα φτιάξει fast break” ή “θα ισοπεδώσει τον αντίπαλο φθάνοντας μέχρι τέλους”? Δεν είναι τυχαίο ότι έκανε την μεγαλύτερη καριέρα στο ΝΒΑ  από τα μέλη αυτής της shortlist. Άλλωστε είναι ο μοναδικός που είχε ένα πραγματικά καλό αθλητικό πακέτο και αυτό είναι το συν του σε αυτή τη μάχη μεταξύ των pass-first PGs. Στα 33 του, τον επέλεξε o Φιλ Τζάκσον για να τρέξει την τριγωνική επίθεση των Νικς. Έχει άλλωστε τις προδιαγραφές να παίξει σε έναν τέτοιο τύπο επίθεσης. Σπουδαίος..

Εύφημος μνεία στον μεγάλο Πέπε Σάντσεθ.. Floor general από τους λίγους.. 

ΥΓ: O Σέρχιο Ροντρίγκεθ μπορεί να συνεχίσει αυτή τη βαριά κληρονομιά στη θέση..? Οι προδιαγραφές είναι σίγουρα εκεί..