Και ξαφνικά, έχουμε μάχη..

Για να είμαι ειλικρινής, προ μερικών μηνών πίστευα ακράδαντα ότι οι Αμερικανοί θα κάνουν περίπατο στην Ισπανία. Με τον Coach-K στο τιμόνι, έχουν εντρυφήσει στο FIBA Basketball, την ίδια στιγμή που το σκληρότερο “τεστ” που (θεωρητικά γιατί ποτέ δε ξέρεις) θα έβρισκαν στο δρόμο τους, η γηπεδούχος Ισπανία, είναι ένα σύνολο του οποίου οι πιο δηλητηριώδεις παίκτες (Nαβάρο, Καλντερόν, Π. Γκαζόλ) έχουν περάσει τα prime τους και δίνουν τη σκυτάλη στην επόμενη -εξίσου ταλαντούχα μεν, όχι με τέτοιο χαρακτήρα νικητή δε- γενιά. Σταδιακά όμως το πράγμα άρχισε να αλλάζει..

Ο κεραυνός που χτύπησε την Team USA με τον τραυματισμό του Τζορτζ, έμοιαζε με “τρομοκρατικό χτύπημα” σε αθλητική version. Τέτοια ήταν η παγωμάρα και το σοκ στα μάτια των παικτών αλλά και η αίσθηση της αδικίας και της αδυναμίας απέναντι στη μοίρα. Ο σούπερ σταρ των Pacers “ξέχασε” προφανώς ότι η Thomas & Mack Arena του Λας Βέγκας δεν είναι προδιαγραφών ΝΒΑ αλλά NCAA και η θέση που βρισκόταν η βάση του καλαθιού (πολύ πιο κοντά στη τελική γραμμή)  στοίχισε σε αυτόν την επόμενη σεζόν και στην αμερικανική ομάδα τον πιο σημαντικό ίσως παίκτη της (μαζί με τον Ντουράντ) στο ερχόμενο Μουντομπάσκετ, με την έννοια ότι ο Τζορτζ είχε τον ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ backcourt frontcourt και μέσα από αυτόν θα εκφραζόταν η υπεροχή του παιχνιδιού που έχει επιλέξει το προπονητικό επιτελείο για την ομάδα.

Ο κόουτς-Σιζέφσκι προσπάθησε να κρατήσει την ομάδα ήρεμη, γνωρίζοντας όμως ότι η χημεία της έχει δεχθεί ένα ισχυρό χτύπημα. Πριν αυτούς του είδους την απώλεια, τη πόρτα της εθνικής για φέτος είχαν κλείσει (πέρα από τους Τζέημς-Μέλο) οι Όλντριτζ, Λέοναρντ, Γκρίφιν, Ιγκουοντάλα, Ουέστμπρουκ και Λοβ. Ειδικά οι δύο τελευταίοι συν τον Λέοναρντ (που βρίσκεται ακόμα στο πρώτο του συμβόλαιο και δε θέλει να ρισκάρει..) ήταν χοντρές απουσίες για το πρόγραμμα του Coach-K και για το μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει. Ο Τζορτζ ήταν βασικός εκφραστής του πνεύματος του κόουτς καθώς είχε προσηλωθεί στο ρόλο του defensive stopper στη θέση “3”, απελευθερώνοντας τον Ντουράντ σαν stretch-4 ενώ παράλληλα έφερνε στο παρκέ μέγεθος και ένα πλούσιο επιθετικό ρεπερτόριο με shooting/slashing/finishing ability. Το δίδυμο αυτό των φόργουορντς ήταν η ραχοκοκαλιά του του παιχνιδιού αυτής της ομάδας.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ..?


Το χτύπημα που έχει δεχτεί η αμερικανική ομάδα σε επίπεδο χημείας είναι ισχυρό για τον απλούστατο λόγο του ότι δεν υπάρχει άλλος defensive-wing στο ρόστερ. Τη συγκεκριμένη δουλειά θα μπορούσαν να κάνουν άριστα οι Λέοναρντ-Ιγκουοντάλα αλλά κανείς τους δεν είναι διαθέσιμος. Είναι φανερό ότι θα χρειαστούν “προσαρμογές” σε όλες τις θέσεις για να μπορέσει η ομάδα να ανταποκριθεί η ομάδα στο μπάσκετ του κόουτς.

Ο Σιζέφσκι αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο του αμερικανικού μπάσκετ σε αυτές τις διοργανώσεις. Παραπάνω από σταρ όπως ο Λεμπρόν, ο Ντουράντ ή ο Άντονι (ο καλύτερος FIBA player που έχει αυτή στιγμή το αμερικανικό μπάσκετ κατά τη γνώμη μου). H ήττα του (η μοναδική στη θητεία του, 62-1 το ρεκόρ του..) από την Εθνική μας ομάδα ήταν ..ευλογία ουσιαστικά μιας και τον βοήθησε να εντρυφήσει στο μπάσκετ των τουρνουά της FIBA και να σταδιακά να πάρει το μάξιμουμ στις διοργανώσεις που ακολούθησαν από την ομάδα του. Ο Σιζέφσκι έχει χτίσει τη δική του φιλοσοφία για τα διεθνή τουρνουά, στοχεύοντας σε ένα στυλ παιχνιδιού μέσα από το οποίο θα μεγιστοποιήσει τα σημεία υπεροχής του Αμερικανικού μπάσκετ απέναντι στον ανταγωνισμό. Ουσιαστικά χτίζει πάνω σε ένα spacing & running style, προσπαθώντας να ανοίξει το γήπεδο και να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερους διαθέσιμους χώρους με ναυαρχίδα την πολύ πιεστική άμυνα στη μπάλα. Το προπονητικό επιτελείο του είναι πραγματικά ότι καλύτερο μπορούσε να παρουσιάσει το αμερικανικό μπάσκετ, με τους Μπεχάημ, Θίμποντο και Μόντι Ουίλιαμς να έχουν εξαιρετική χημεία μεταξύ τους, δείγμα του πόσο σοβαρά παίρνουν οι Αμερικανοί αυτά τα τουρνουά πλέον.. Μέσα από εκεί θα βρεθεί λοιπόν η λύση..

Ο ανταγωνισμός σήμερα μέσα στην Team USA είναι τεράστιος. Η φιλοσοφία του κόουτς (παρουσία του Τζορτζ) ήταν να επιλέξει έναν σκληρό πυρήνα 8 παικτών που θα αποτελέσουν τη πρώτη γραμμή του rotation και να συμπληρώσει τις υπόλοιπες 4 θέσεις με “σπεσιαλίστες” δηλ. παίκτες που έχουν συγκεκριμένη δεξιότητα και εξειδίκευση σε στοχευμένα κομμάτια του παιχνιδιού (σουτ, άμυνα κλπ). Η απώλεια του Τζορτζ άλλαξε την κατάσταση. Το βασικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν υπάρχει defensive stopper να τον αντικαταστήσει, μιας και κανένας εκ των διαθέσιμων wings δε διακρίνεται για αυτή του την ικανότητα. Στο δικό μου το μυαλό και όσο μπορώ να διαβάσω τη σκέψη του κόουτς Σιζέφσκι (της δουλειάς του οποίου είμαι μελετητής χρόνια όπως και της όλης φιλοσοφίας του προγράμματος του στο Ντιούκ) οι λύσεις είναι δύο:

1. Mετατόπιση του Τζέημς Χάρντεν ως starting-3: Υπήρχε αρχικά η σκέψη, ο Χάρντεν να ξεκινάει στο “2” δίπλα στους Τζορτζ-Ντουράντ, δεδομένου ότι διαθέτει playmaking abilities και μπορεί να ανέβει σε αρκετά plays και στο “1”, με τον Κάρι σε ρόλο 6ου παίκτη/μπαλαντέρ στις δύο θέσεις των γκαρντς. Πλέον παίζει δυνατά το ενδεχόμενο ο “μούσιας” να ξεκινά στο “3”. Ο Χάρντεν ενώ είναι υπερόπλο στο επιθετικό κομμάτι, έρχεται από μια πολύ κακή αμυντικά χρονιά, με την απόδοση του στο συγκεκριμένο κομμάτι να σχολιάζετε πολύ άσχημα, σε σημείο που από Harden μετονομάστηκε σε Haren (λόγω έλλειψης ..D). Ενώ τα στοιχεία είναι αδιάσειστα (και αναμφισβήτητα όσον αφορά τη σεζόν που πέρασε) θα πω ότι το παρελθόν του παίκτη έχει δείξει ότι δεν είναι τόσο κακός αμυντικά. Το αντίθετο. Θεωρώ ότι η διάθεση του στο συγκεκριμένο κομμάτι ήταν στο πάτωμα και σε αυτό έπαιξε ρόλο (εκτός από το κεφάλι του..) και το γενικό αμυντικό χάλι των Ρόκετς. Ήδη από την πρώτη ημέρα της συγκέντρωσης της Team USA σχολιάζεται πολύ θετικά η αμυντική απόδοση του Χάρντεν και η διάθεση που δείχνει στα μετόπισθεν μπορεί να αποτελέσει κλειδί.

2. Step up για τον Κλέη Τόμπσον στη θέση “3”. Ο “φονιάς” των Ουόριορς είναι ο καλύτερος πλέον αμυντικός που έχει ο Σιζέφσκι στα “φτερά”. Η χημεία του με τον starting-SG, Στεφ Κάρι, μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του συνόλου ενώ η ταυτόχρονη παρουσία της τριάδας Κάρι-Τόμπσον-Ντουράντ στο παρκέ μπορεί να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα σαν βεντάλια και να δημιουργήσει τεράστιους χώρους για παίκτες όπως ο Ρόουζ ή ο Ίρβινγκ (σπεσιαλίστες στη προσωπική φάση).

Αυτή τη στιγμή και πριν η ομάδα ξεκινήσει τα παιχνίδια προετοιμασίας, 5 είναι οι παίκτες που έχουν κλειδώσει τη θέση τους στη τελική δωδεκάδα για την Ισπανία.

PG: Ντέρικ Ρόουζ– Ο Σιζέφσκι λάμπει από χαρά υπογραμμίζοντας συνεχώς το πόσο εντύπωση του έκανε η εξαιρετική κατάσταση του σταρ των Μπούλς από την πρώτη επαφή με το παρκέ, σε σημείο που μοιάζει σαν να μην έχει περάσει τραυματισμό. Ο Ρόουζ μπήκε στην προετοιμασία σαν underdog (λόγω της χρόνιας απουσίας του) όμως φαίνεται ότι έχει κλειδώσει τη θέση του PG, τη στιγμή μάλιστα που το αθλητικό του πακέτο είναι απαραίτητο στο μπακόρτ.

PG/SG: Στέφεν Κάρι- Στη δική μου επιλογή (έγινα και εκλέκτορας πανάθεμα με..) τον Ιανουάριο (http://hoopfellas.blogspot.gr/2014/01/the-choice.html) σας είχα πεί πόσο ανυπομονώ να τον δώ στο “2”, όπου μπορεί κάνει θραύση στα διεθνή τουρνουά. Βασικά, ψοφάω..

SG/SF: Τζέημς Χάρντεν-Τα είπαμε πιο πάνω..

SF/PF: Κέβιν Ντουράντ-Άνευ σχολιασμού.. Η “ασφάλεια” της ομάδας.

PF/C: Άντονι Ντέηβις-Ο επόμενος σούπερ σταρ της λίγκας και βασικός σέντερ της ομάδας. Απέναντι σε ομάδες με macho φρόντκορτ όπως η Βραζιλία (Σπλίτερ, Νένε) και φυσικά η Ισπανία (αφοί Γκαζόλ, Ιμπάκα) μπορεί να χρειαστεί να ανέβει και στο “4” αν και είμαι της άποψης ότι οι αντίπαλοι θα πρέπει να βρούν λύση απέναντι στον Ντουράντ και όχι οι Αμερικανοί να ακολουθήσουν ψηλά σχήματα. Δεν είναι αυτό το μπάσκετ του Σιζέφσκι έτσι και αλλιώς..

Για τις υπόλοιπες θέσεις γίνεται σκληρή μάχη. Μερικά σχόλια..

-Ο Κ. Ίρβινγκ και ο Κ. Φαρίντ είναι στα μάτια μου οι δύο..μετά τους πέντε. Ο Ίρβινγκ ήταν εξαιρετικός το 2012 στη προετοιμασία κλέβοντας την παράσταση και φέτος δείχνει έτοιμος να πάρει όχι μόνο τη συμμετοχή αλλά και χοντρά λεπτά στο παρκέ. Παιδί του Σιζέφσκι από το πρόγραμμα του Ντιούκ, δε θα μου κάνει εντύπωση να τον δω ως στάρτερ, το γράφω από τώρα.

Ο Φαρίντ είναι ο mobile ψηλός που θα αμυνθεί στο pick & roll, κομμάτι στο οποίο (μετά τη γαλανόλευκη σφαλιάρα) ο coach-K δίνει μεγάλη σημασία. Θεωρώ ότι δεδομένης της έλλειψης defensive stopper στα φτερά και της ικανότητας του Ντέηβις να απειλήσει από μακριά, μπορεί μάλιστα ανέλπιστα να βρεί έξτρα χρόνο εάν ο Σιζέφσκι προωθήσει μια lineup με τους Ντουράντ, Φαρίντ, Ντέηβις..

-“Αίμα” χύνεται για τη θέση του μπακ-απ σέντερ. Ο Κάζανς είναι μεν ο πιο ταλαντούχος παίκτης ασυζητητί αλλά όπως έχουμε πεί, το θέμα είναι η καλύτερη προσθήκη για το παιχνίδι της ομάδας. Και εδώ τελείως απροσδόκητα, ο Μέησον Πλάμλι (ένα ακόμα προϊόν του Ντιούκ) έχει πάρει κεφάλι. Ο Σιζέφσκι γνωρίζει ότι με τη μπάλα στα χέρια του Ντουράντ και των πολύ ικανών περιφερειακών του, χρειάζεται ψηλούς που θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά καθώς δε περισσεύουν μπάλες για πολλές post up καταστάσεις, δηλ. το παιχνίδι του Κάζανς. Εγώ θα συμπληρώσω ότι είναι και θέμα νοοτροπίας. Δε ξέρω  αν τα χνώτα του Σιζέφσκι θα ταίριαζαν ποτέ με κάποιον σαν τον Κάζανς.. Ο Ντράμοντ από την άλλη είναι ο ψηλός που ταιριάζει λιγότερο στο FIBA Basketball (σε αντίθεση με την αμερικανική λίγκα όπου είναι εντυπωσιακός και μπορεί να κυριαρχήσει) ενώ η αστοχία του από τη γραμμή του φάουλ αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Οι προπονητές της ομάδας ψάχνουν γρήγορους ψηλούς αυτό είναι δεδομένο (εξ ου και το προβάδισμα του Πλάμλι) όμως εγώ θα πω ότι δε μπορεί να μην έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ένα ματς χωρίς αύριο απέναντι στην Ισπανία. Εγώ λοιπόν, σε μια τέτοια κατάσταση θα προτιμούσα να έχω μαζί μου τον Ντράμοντ.. Ο Σιζέφσκι όμως δύσκολα θα το κάνει, το έχει αφήσει να εννοηθεί άλλωστε. Πάντως, να σημειωθεί ότι -ειδικά μετά τον τραυματισμό του Τζορτζ- η Team USA δεν έχει μέγεθος στα φόργουορντς, όπου δεν υπάρχουν κορμιά όπως αυτά του Μέλο ή του Λεμπρόν που κάλυπταν εύκολα τις δύο θέσεις της φροντκόρτ. Για αυτό και πιθανόν να χρειαστεί έξτρα ψηλός..

Η επιλογή του Ηoopfellas όσον αφορά τη δωδεκάδα..

PG: Ρόουζ, Ίρβινγκ

PG/SG: Λίλαρντ (έχει και το σούτ και τα guts, προσωπικά θα έπαιρνα ένα κόμπο αντί του Ντε Ρόζαν που εντυπωσίασε στο scrimage αλλά του λείπει η άμυνα)

SG: Κάρι

SG/SF: Χάρντεν, Τόμπσον

SF/PF: Ντουράντ, Χέηγουορντ (έχει βάλει κιλά, του πάει το μπάσκετ αυτών των τουρνουά)

PF/C: Φαρίντ

C/PF: Nτέηβις, Πλάμλι

*Η μία θέση που μένει θα εξαρτηθεί από το εάν ο κόουτς Σιζέφσκι υπολογίζει τον Φαριέντ ως “5” (οπότε θα πάρει τον Πάρσονς ή τον Κόρβερ στη δωδεκάδα, μάλλον τον πρώτο ως stretch-4) ή ως “4” (η τελευταία θέση θα παιχτεί μεταξύ Κάζανς-Ντράμοντ)..

ΥΓ: Παρακολουθώ τα φιλικά.. Η Σερβία θέλει να παρουσιάσει ένα αρκετά πιο γρήγορο μπάσκετ στο επιθετικό κομμάτι. Δε θα είναι εύκολο εξ αρχής, θέλει υπομονή και προσήλωση. Αμυντικά κρατάει την πίεση στα 3 ή 4/4 που είχε στο playbook, αλλά στην επίθεση σπρώχνει πολύ γρήγορα τη μπάλα μπροστά εξαντλώντας της πιθανότητες τρανζίσιον ακόμα και μετά από καλάθι. Για να δούμε την ομάδα του Τζόρτζεβιτς.. Μεγάλη ατυχία για τον Νέντοβιτς. Ξενέρωσα, ήθελα πολύ να τον δω.. Χτύπησε και ο φορμαρισμένος Τεόντοσιτς..Θα δούμε.