2014 FIBA WORLD CUP HOOPFELLAS’ POWER RANKINGS

Σημείωση: Οι περισσότεροι αναγνώστες είστε εξοικειωμένοι  με τον όρο Power Rankings και το τι αυτός πρεσβεύει. Καλό όμως είναι να πούμε -για την διευκόλυνση στην ανάγνωση και την κατανόηση του κειμένου- ότι τα rankings αυτά ΔΕΝ αποτελούν προγνωστικά τελικής κατάταξης. Πως θα μπορούσε άλλωστε από τη στιγμή που δύο ή και παραπάνω ομάδες του TOP-8 πιθανόν θα συναντηθούν στη φάση των “16”.. Τα Power Rankings αφορούν τη γραμμή εκκίνησης και θα πρέπει να ανανεώνονται σταδιακά κατά τη διάρκεια του τουρνουά και ανάλογα με την εξέλιξη του.


Πάμε να δούμε λοιπόν πως μπαίνουν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα οι 24 μονομάχοι μέσα από τη ματιά του Hoopfellas..

1. SPAIN: Eιλικρινά πριν ολοκληρωθεί σεζόν δεν έδινα σχεδόν καμία πιθανότητα στους Ισπανούς για το χρυσό. Η χρυσή γενιά των νικητών έχει συμπληρώσει κάμποσα χρόνια στη πλάτη της και η νεότερη -αρκετά ποιοτική- δεν έχει τόσο δηλητήριο και ..cojones, τουλάχιστον από ότι φαίνεται μέχρι τώρα, για να κάνει την έκπληξη. Έλα ντε όμως που τα κόζια άλλαξαν. Οι απώλειες των Αμερικανών είναι σημαντικές και μετά την απουσία του Ντουράντ χρειάστηκε να τα ξαναζυγίσω. Η επιλογή του κόουτς Σιζέφσκι να πάει BIG (όπως σας έγραψα στο basketblog (http://www.basketblog.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=131633%3A2014-08-23-13-29-42&catid=243%3A2013-06-06-19-24-58&Itemid=254 ) για να ματσάρει αποκλειστικά την Ισπανία στα μάτια μου σημαίνει φόβος.. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, ακόμα και εάν είχα κι άλλες απώλειες, οι Αμερικανοί είναι καλύτεροι σε individual talent από τους Ισπανούς. Αρκετά μάλιστα.. Όμως το “παιγμένο” και πολύ έμπειρο σε αυτά τα τουρνουά σύνολο (με υψηλό βαθμό συνοχής και αυτοματισμών΄και ετοιμότητας) των “Φούριος Ρόχας” μπορεί να παράγει καλύτερο μπάσκετ τη δεδομένη χρονική στιγμή. Και αυτό είναι που μετράει.. Παρ’όλα αυτά ας συμπληρώσουμε και κάτι άλλο. Την τελευταία φορά που οι Ισπανοί φιλοξένησαν μεγάλη διοργάνωση τα θαλάσσωσαν (όντας μάλιστα γκραν φαβορί..). Νομίζω λοιπόν ότι η πορεία μέχρι τον τελικό χρειάζεται υψηλότερο επίπεδο συγκέντρωσης (η πρωτιά στο γκρούπ Α δεν είναι καθόλου δεδομένη για εμένα) σε σχέση με τον ίδιο τον τελικό στον οποίο θα μιλήσουν άλλα πράγματα..

2. USA: Οκ.. Το ομολογώ. Δε θα συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου ότι έβαλα τον Coach-K Νο2 στα Rankings κάτω από τον Ορένγκα και προφανώς έχω επικηρυχθεί από την ..ιερά εξέταση του αθλήματος αλλά ας σοβαρευτούμε. Περίμενα κόουτς να μην ακολουθήσεις αλλά να το πας your way.. Κανείς δε κατάλαβε γιατί πήρες π.χ. τον Πλάμλι (που δε τον υπολογίζεις όπως φαίνεται) ως .4ο-5ο σέντερ αφήνοντας έξω τον Λίλαρντ και τον Κόρβερ. Περίμενα το spacing & running style σου. Ακούστηκε ότι άλλαξες κατεύθυνση κυριολεκτικά την τελευταία ώρα.. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να “ταπεινώσεις” την ομάδα σου για να πας με “we are on a mission” style και να διατηρήσεις τα σκήπτρα στην Ισπανία.  Κλειδί ο Κάρι και το δίδυμο Φαρίντ-Ντέηβις που σκοτώνει αμυντικά.
Το θετικό για τους Αμερικανούς είναι ότι πάνε αέρα μέχρι τους “4”, το πρόγραμμα είναι πολύ εύκολο πραγματικά. Θα ήθελα να τους δω στο γκρούπ Α στη θέση της Ισπανίας.. Νομίζω το παν για την TEAM USA είναι το πως θα διαχειριστούν τη δόση ανασφάλειας που υπάρχει με όλα αυτά που έχουν συμβεί. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος ο Σιζέφσκι: “Αυτή τη φορά είναι πιο πιθανό να ηττηθούμε από ότι στο Λονδίνο ή στο Πεκίνο. Δεν έχουμε βετεράνους και υστερούμε σε μέγεθος”. Για αυτό μάλλον φόρτωσε το ρόστερ ψηλούς.. Στη γραμμή εκκίνησης του τουρνουά, οι Ηνωμένες Πολιτείες παίρνουν το Νο2.

3. FRANCE: Οι Γάλλοι ήταν λίγο “μπλαζέ” στα παιχνίδια προετοιμασίας τους και εκτός των δεδομένων απουσιών τους (που είναι μεγάλες) έχασαν και τον καλύτερο γκαρντ τους, τον Ντε Κολό, με τραυματισμό. Παρ’όλα αυτά η ομάδα του Βινσέντ Κολέ διατηρεί τα υψηλά ποιοτικά στάνταρντς της και το βάθος στο ρόστερ δείχνοντας το μέγεθος της δεξαμενής παικτών του Γαλλικού μπάσκετ. Οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν αμυντικό φίλτρο και εκεί ποντάρω προσωπικά συν το οτι το δίδυμο Μπατούμ-Ντιαό είναι πολύ δυνατό για πολλούς αντιπάλους “ίδιας ταχύτητας” στη διοργάνωση με την εντυπωσιακή ικανότητα των δύο παικτών να δημιουργήσουν για τους υπόλοιπους και να κάνουν τη διαφορά απέναντι σε οποιονδήποτε σε σχεδόν όλες τις γραμμές του γηπέδου. Ο Κολέ έχει στήσει γύρω τους παίκτες αλτρουιστές/αμυντικά εργαλεία ενώ η γραμμή των ψηλών (με προεξέχοντα τον Λοβερνί) είναι πολύ ανταγωνιστική απέναντι στον καθένα. Ακόμα και εάν φάνε χαστούκια στον όμιλο (έχουν ένα θέμα απέναντι στη Σερβία την οποία δυσκολεύονται να ματσάρουν) νομίζω ότι μπορούν να ρεφάρουν στα ματς της μιας ανάσας. Ποτέ δε ξέρεις.. Γάλλοι είναι αυτοί..

4. BRAZIL: Η Βραζιλία δεν έγινε υπερομάδα ούτε ξαφνικά σφυρηλάτησε κάποιον ατσαλένιο χαρακτήρα, όμως στη γραμμή εκκίνησης νομίζω ότι αυτή είναι η θέση που της αναλογεί. Yπό τον -πρώην κόουτς της Εθνικής Αργεντινής- Ρούμπεν Μανιάνο, οι Βραζιλιάνοι έχουν βελτιώσει τη συμπεριφορά τους στο αμυντικό κομμάτι και προσπαθούν να γίνουν (στα μέτρα του δυνατού) λιγότερο “αλέγκρο”. Η frontcourt των NBAers, Σπλίτερ-Νένε-Βαρεχάο συν τον Χεητσχέημερ και η περιφερειακή γραμμή των Χουέρτας-Γκαρσία-Μπαρμπόσα μαζί, συνθέτουν τον σκληρό πυρήνα του Μανιάνο και ένα παραγωγικό επιθετικά σύνολο με τρανζίσιον επίθεση και pick’n roll execution. Παρ’όλα αυτά το πρόγραμμα και οι διασταυρώσεις δε της φέρθηκαν καλά. Βρίσκεται σε έναν πολύ δυνατό όμιλο και θα κληθεί να παίξει ματς επιπέδου μεταλλίων από την αρχή. Μου έχουν αφήσει καλές εντυπώσεις στα ματς που τους παρακολούθησα όμως το παιχνίδι των “16” θα αποτελέσει ζαριά και ελπίζω (και πιστεύω..) να τη χάσουν εφόσον την παίξουν απέναντι μας..

5. CROATIA: Πριν το καλοκαίρι σας είπα ότι μου αρέσουν οι Κροάτες και νομίζω ότι μπορούν να παρουσιάσουν κάτι καλό, σαν συνέχεια της αρκετά καλής ομάδας που είδαμε στη Σλοβενία. Ο Ρέπεσα έχει ένα αρκετά ταλαντούχο σύνολο στη διάθεση του όμως καλείται να διορθώσει τα αμυντικά λάθη που είδαμε στα παιχνίδια προετοιμασίας. Αντί το Ντράπερ έφερε έναν “νατουραλιζέ” με περισσότερα playmaking abilities (Λαφαγιέτ) από τον γκαρντ της Εφές αν και βάσει της τελικής στελέχωσης της ομάδας το backcourt μου μοιάζει λίγο ρηχό.. Η γραμμή των ψηλών και οι versatile ικανότητες της τριάδας των φόργουορντς, Μπογκντάνοβιτς-Σάριτς-Ρούντεζ, αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των Κροατών που είναι αρκετά καλοί και στο μισό και στο ανοιχτό γήπεδο (πολύ σημαντικό, ειδικά στα νοκ-άουτ ματς). Δε θα μου κάνει έκπληξη να τους δω πρώτους στον όμιλο (το ποντάρισμα τους έχει παικτική αξία σε σχέση με τη παρούσα κατάσταση των άλλων δύο δυνατών ομάδων του γκρούπ) όπως (ας μη κρυβόμαστε) δε θα μου κάνει επίσης έκπληξη να τους δω τρίτο-τέταρτους. Hvratska mentality γαρ.. Kακή η διασταύρωση πάντως για τη συνέχεια. Σε άλλον όμιλο θα είχε πολύ μεγαλύτερη τύχη να φτάσει ψηλότερα, δεδομένου ότι δεν είναι ομάδα που έχει σφυρηλατήσει χαρακτήρα στα ματς της μιας ανάσας..

6. GREECE: Για την Εθνική μας τα έχουμε πεί (γράψει δηλαδή..). Πάμε να καθαρίσουμε τους (θεωρητικά πάντα) “από κάτω” γιατί αυτά τα ματς εγκυμονούν όντως μεγάλους κινδύνους και μετά κοιτάμε το πλασάρισμα. Προσωπικά θεωρώ ότι έχουμε καλή τύχη τους δύο άλλους διεκδικητές, περισσότερο με την Αργεντινή στη παρούσα φάση και μετά με την Κροατία. Γνώμη μου, πρέπει να είμαστε στη δυάδα, είναι στόχος εφικτός. Ανεξάρτητα από αυτό πάντως, η Σερβία είναι η ομάδα με την οποία ματσάρουμε καλύτερα στις διασταυρώσεις..

7. SERBIA: Όλος ο πλανήτης λιακάδα και πάνω από το Βελιγράδι μαύρο συννεφάκι και βροχή.. Χωρίς το δίδυμο των Μίσιτς-Νέντοβιτς (που τόσο περιμέναμε..) και τον Μίτσοβ (μπράβο Σάλε..), ο Τζόρτζεβιτς την είδε ..Coach-K και φόρτωσε την ομάδα ψηλούς (Ραντούλιτσα που είναι και φορμαρισμένος, Κρίστιτς που πάει ακόμα και για λεπτά στο “4”, Στίματς και Κάτις) ανεβάζοντας τον Μπιέλιτσα στο “3” και μένοντας ουσιαστικά με τρία γκαρντς (Μίλος-Μπόγιαν-Μάρκοβιτς συν τον Γιόβιτς..) με τον Μίροσλαβ Νίκολιτς να κρατάει δύο “δικά” του (λόγω Ραντνίσκι) παιδιά στη δωδεκάδα. Καταλαβαίνετε ότι το run & gun του Τριέστε πηγαίνει περίπατο καθώς ο Σάλε άλλαξε κατεύθυνση πηγαίνοντας σε πιο συντηρητικές μεθόδους (πιθανόν είδε τις frontcourts που έχει στον όμιλο..). Οι Σέρβοι εξακολουθούν να έχουν ποιότητα αλλά από την ομάδα λείπουν τα αμυντικά φίλτρα της αντίστοιχης του Ντούντα και για αυτό δυσκολεύονται να ελέγξουν τον ρυθμό. Αν δεν παρουσιαστούν σταθερά αναβαθμισμένοι (σε σχέση με την προετοιμασία) σε αυτό το κομμάτι θα είναι underachievers και αυτό γιατί η ομάδα έχει δυνατότητες να προχωρήσει τουλάχιστον μέχρι την οχτάδα. Θα το πω για άλλη μια φορά ολοκληρώνοντας.. Το μεγαλύτερο στοίχημα αυτής της ομάδας είναι ο ίδιος της ο προπονητής..

8. LITHUANIA: Έπαιζαν μεταξύ Νο5 και 6 στο μυαλό μου μέχρι εχθές (πάνω από εμάς), όμως δυστυχώς ο τραυματισμός του Καλνιέτις (καλά να’ναι το παιδί) άλλαξε τα δεδομένα. O Σαρούνας (ειρωνικό..) Βασιλιάουσκας της Τρεφλ θα πάρει το τιμόνι αλλά δεν έχει χέρια για τέτοιο αυτοκίνητο (και ο Σεημπούτις δεν είναι γκαρντ-δημιουργός).. Και αυτό γιατί η φρόντκορτ της “Λιέτουβα” (από το “3” και κάτω ουσιαστικά στελεχώνεται από παίκτες με τέτοια ροπή στο παιχνίδι τους) αλλά και οι off guards της αποτελούν ένα σύνολο με ψηλά κορμιά, ταχύτητα και μπόλικο athleticism, το οποίο “ζητάει” ένα πόιντ γκαρντ που θα ταΐσει τους υπόλοιπους εκμεταλλευόμενος τα πλεονεκτήματα τους. Ούτε ο Καλνιέτις είναι ο παίκτης που θα βάλει τη μπάλα στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή για αυτό και θεωρώ υπερβολικό το Νο3 που τους έδιναν πολλοί μπούκ πριν τον τραυματισμό. Το γερό τους χαρτί είναι ο Βαλαντσιούνας (από πέρυσι είχαμε πεί ότι είναι όλα τα λεφτά), το βάθος της γραμμής ψηλών και η γνώση των τουρνουά της FIBA από τον Καζλάουσκας. Ακόμα και έτσι έχει καλή τύχη για την οχτάδα λόγω διασταυρώσεων. Περιμένω με ενδιαφέρον το πως θα αντιμετωπίσει ο κόουτς το θέμα στον “άσσο”..

9. AUSTRALIA: Πιθανόν να αποτελέσει την ομάδα-έκπληξη του τουρνουά. Tην παρακολούθησα αρκετά στην προετοιμασία όπου σταδιακά βελτιώθηκε αισθητά. Two-way team, μπορεί να επιβιώσει και στο μισό και στο ανοικτό γήπεδο. Έχει τα όπλα για να το κάνει και αυτή η ιδιαιτερότητα της, της δίνει σημαντικό πλεονέκτημα που πιθανόν να φανεί όσο προχωράμε στο τουρνουά. Ηγέτης της ομάδας ο Μάθιου Ντελαβεντόβα των Καβς, παίκτης που ήθελα να προτείνω στη σελίδα για τους δύο αιωνίους πέρυσι. Δυναμικός PG, εξαιρετικός σε καταστάσεις pick’n roll με αρκετά καλό σουτ. Δεν έκανε καλά ματς προετοιμασίας αλλά νομίζω πως το τουρνουά θα μπορέσει να δείξει τον πραγματικό του εαυτό. Οι Boomers έχουν πολύ βάθος σαν ομάδα. Ο κόουτς Λεμανίς ξεκινάει τον Γκούλντινγκ στο “2” (summer league με τους Μαβς, τον υπέγραψε η Σαραγόσα, εξαιρετικός σουτέρ με γρήγορο release) δίπλα στον Ντελαντόβα, βγάζοντας από πίσω το περιβόητο Νο5 του φετινού ντραφτ  Ντάντε Εξάμ των Τζαζ και τον Μπράντ Νιούλεη ενώ ο πρωταθλητής Ευρώπης Τζο Ίνγκλς δίνει δημιουργία από το φτερό. Η φροντκόρτ όμως των “καγκουρό” είναι το δυνατό τους σημείο. Μπέηνς (πρωταθλητής με τους Σπερς, τον σημαδεύουν στην επίθεση τους συνεχώς), Ντ. Άντερσον (κρατάει ακόμα, το σουτ του είναι απαραίτητο για να ανοίξει η ρακέτα), Τζαγουάη και το δίδυμο των φρέσκων στο ΝΒΑ, Κάμερον Μπέρστοου (Νο49 επιλογή των Μπούλς φέτος) και Μπροκ Μοτούμ (στη Μπολόνια πέρυσι, υπέγραψε πριν λίγες ημέρες με τους Τζαζ, συμπαίκτης του Εξάμ πλέον).. Σκληροί και δυνατοί στο ριμπάουντ οι Αυστραλοί, με πολύ βάθος. Θεωρώ ότι εάν είχαν και τους Μιλς-Μπόγκουτ θα διεκδικούσαν μετάλλιο.. Τώρα θα αρκεστώ να τους “τικάρω” ως την πιθανή έκπληξη της διοργάνωσης και μια value/money επιλογή για πόντα.. Δε βλέπω τι τόσο παραπάνω έχει η Σλοβενία και η -χωρίς Καλνιέτις- Λιθουανία για να δικαιολογεί τη διαφορά στις αποδόσεις για την πρωτοκαθεδρία στον όμιλο. όπου οι Boomers δίνονται τρίτο φαβορί.. Μόνη μου αναστολή, η απειρία του κόουτς Λεμανίς σε τέτοιο επίπεδο. Έχει κάνει θαύματα στην εγχώρια λίγκα αλλά εδώ οι προδιαγραφές είναι διαφορετικές.

10. ARGENTINA: Τέλος εποχής για τους “γκαούτσος” καθώς ο “απόλυτος FIBA player” Μάνου Τζινόμπιλι δε θα είναι στην Ισπανία. Το χειρότερο είναι οτι η απώλεια αυτή συνέπεσε με την απουσία του ιδανικού αντι-Τζινόμπιλι, Κάρλος Ντελφίνο (άλλος ένας παίκτης κομμένος και ραμμένος για τέτοια τουρνουά). Η Αργεντινή έχει “μεγαλώσει” και αυτό είναι εμφανές στο αμυντικό κομμάτι. Δεν είναι η ομάδα-τρόμος  πλέον, αυτό είναι εμφανές. Ο Λάμας ξεκινάει το Ντελία στο “5” δίπλα στον Σκόλα για να αποφορτίσει τον σούπερ σταρ του, ο οποίος παρά τα 34 του παραμένει φόβητρο για πολλές άμυνες. Νοτσιόνι, Χέρμαν, Καμπάτσο και ο “αρχηγός των Ντάλτονς” Πριγκιόνι θα είναι εκεί. Τους είδα αρκετά στα ματς προετοιμασίας. Το ριμπάουντ επίσης είναι ένα πρόβλημα για τον κόουτς που ψάχνει απεγνωσμένα τον έξτρα παίκτη που θα φρεσκάρει την ομάδα του στα πρόσωπα των Μάτα (F) Λαπροβιτόλα (G) Σαφάρ (G). Δε ξέρω τι τύχη έχει η Αργεντινή όσο προσπαθεί να κάνει outscore στον αντίπαλο, ειδικά στα δυνατά ματς τη στιγμή μάλιστα που οι επιλογές είναι λιγότερες πλέον. Αυτό που θα πω όμως είναι ότι το mentality αυτής της συμμορίας δεν υπάρχει πουθενά.. Κρίμα, γιατί εάν κατέβαιναν πλήρεις (με Τζινόμπιλι και Κάρλος “το τσακάλι”..) έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, θα μπορούσαν να τρελάνουν κόσμο..

11. SLOVENIA: Για τη Σλοβενία τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Προσπαθεί να αποφύγει την τέταρτη θέση στον όμιλο (που θα την ρίξει πάνω στους Αμερικανούς) και αμέσως-αμέσως βρίσκεται ένα παιχνίδι (σίγουρα μέσα στις δυνατότητες της ανεξαρτήτου αντιπάλου) από την οχτάδα.. Περιμένω βελτίωση στο αμυντικό κομμάτι. Η frontcourt των Όμιτς-Μούριτς (ο Ζντοβτς κατεβάζει συχνά τον παίκτη-πρόταση του Hoopfellas στο “4”) δίνει τόνους ενέργειας στην ομάδα, στοιχείο που δένει αρμονικά με το δολοφονική ικανότητα στο transition των αδερφών Ντράγκιτς και του Μπλάζιτς. Όποια ομάδα πάντως τους κλείσει το γήπεδο έχει μεγάλη τύχη απέναντι τους. Θέλουν πολύ δουλειά στη σετ επίθεση..

12. UKRAINE: Ο Φρατέλο τρέλανε κόσμο πέρυσι στη Σλοβενία έχοντας δημιουργήσει μια american-style ομάδα, αρκετά αθλητική με τρεξίματα και κορμιά που εντυπωσίασε με την ενέργεια της. Το παραμύθι συνεχίζεται στην Ισπανία.. Το μπακόρτ των Τζέτερ-Γκλαντίρ είναι η ραχοκοκαλιά, ο Κραβτσόβ των Σανς η κολόνα ενώ σας συνιστώ να προσέξετε (βασικά να ξεματιαστείτε..) τον 17χρονο Σβιάτοσλαβ Μιχαηλιούκ (1.98-wing), επιλογή του Μπιλ Σελφ για το Κάνσας. Οι Ουκρανοί παίζουν πολύ καλή άμυνα, βγάζουν ενέργεια και είναι άκρως επικίνδυνοι γιατί έχουν εξοπλιστεί με no-fear attitude. Στον όμιλο μπορούν να πάνε οπουδήποτε εκτός της 1ης θέσης (λόγω Αμερικής). Θεωρητικά είναι η καλύτερη ομάδα πίσω από την TEAM USA, πολύ εφικτός στόχος λοιπόν η 2η θέση..

13. PUERTO RICO: Νταξ.. Για εμάς που μεγαλώσαμε με τη συμμορία των Μίνσι, Ορτίθ, Ρίβας, Λεόν αυτή η ομάδα μας μοιάζει λίγο βούτυρο αλλά δε παύουμε να μιλάμε για Πορτορίκανς.. Ο Όλμος έχει ένα πολύ επιθετικό σύνολο που παίζει με πολλά σουτ στηριζόμενο στο μπακόρτ των Αρόγιο-Μπαρέα (σε πολλά ματς προετοιμασίας ο κόουτς τον έβγαλε από τον πάγκο ξεκινώντας δίπλα στον Αρόγιο τους Φράνκλιν-Βάσαλο). Η φρόντκόρτ θέλει δουλειά με τον Ρενάλντο Μπάλκμαν (ναι είμαι φαν, όταν δε μπορούσα να πάρω τον Στόουνρουκ τον υπέγραφα στις ομάδες μου στο WBM, ωραία χρόνια..) και τον παλαίουρα Σαντιάγκο (παίζει ελάχιστα) να προσπαθούν να ξεσηκώσουν μνήμες από το bad boy παρελθόν. Όποια ομάδα επιπέδου αμυνθεί στοιχειωδώς σωστά απέναντι τους, δε θα απειληθεί. Αν όχι, τη πάτησε.. Ο όμιλος είναι ανοιχτός και η 4η θέση ανοιχτή με τους Πορτορικάνους φαβορί. Δε θα μου κάνει την παραμικρή έκπληξη κάτι διαφορετικό από τη θέση αυτή (είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω).

14. FINLAND: Ε ρε δουλειές που ανοίξαμε.. Ο τρελός επιστήμονας Ντέτμαν φτάνει στην Ισπανία με την ομάδα που κέρδισε τις εντυπώσεις στο περυσινό Ευρωμπάσκετ. Είναι καλύτεροι από το 1-6 που μέτρησαν στα φιλικά. Διατηρούν το μαχητικό πνεύμα τους και προσπαθούν να αυξήσουν τις κατοχές παίζοντας κοντά στους 90 πόντους (δε ξέρω κατά πόσο θα μπορέσουν να τους βρούνε σε τέτοιο επίπεδο). Σαλίν δίπλα στον Κόπονεν, Ράνικο από πίσω, Λι, Χαφ, Μούρινεν.. Σε αντίθεση με τους πολύ πιο ποιοτικούς Τούρκους, έχουν τουλάχιστον μια κατεύθυνση. Παίζουν αυτό που παίζουν (καλώς ή κακώς) και το υποστηρίζουν..

15. TURKEY: Η Τουρκία με έχει απογοητεύσει μέχρι στιγμής για αυτό κατρακύλησε στα Rankings μου παρόλο που έχει μεγαλύτερο ποιότητα (παρά τις απουσίες) από ομάδες όπως το Πουέρτο Ρίκο και η Φινλανδία. Της λείπει απελπιστικά το πνεύμα μαχητικότητας ενώ σε αντίθεση με τις ομάδες του Αταμάν, παρουσιάζουν μεγάλο θέμα λειτουργικότητας στην επίθεση. Ο κόουτς νομίζω ότι γρήγορα πρέπει να καταλάβει ότι η μόνη διέξοδος είναι να βασιστεί στο δίδυμο Πρέλντζιτς-Ασίκ και στα δυνατά πόδια των Γκιουλέρ-Οσμάν (το σίγουρο κέρδος από το τουρνουά) για να βρεί κάτι καλό φέτος και ύστερα να προβεί σε πλήρη ανανέωση με τα πολύ ταλαντούχα παιδιά που έρχονται από πίσω. Ο όμιλος είναι βατός (και μια καλή αρχή μπορεί να αλλάξει το κλίμα) αλλά με την εικόνα που μου βγάζουν οι Τούρκοι σαν ομάδα αμφιβάλλω ακόμα και για την πρόκριση. Ειλικρινά..

16. DOMINICAN REPUBLIC: Οι Δομηνικανοί είχαν διακυμάνσεις στηνν απόδοση τους κατά τη διάρκεια της pre-season όπου διαγνώστηκε αμυντικό πρόβλημα. Υπήρξαν ματς που είχαν συνεργασίες και έβγαζαν “δουλειά” στο παιχνίδι τους και άλλα που σκουντούφλαγαν.. Πέρα από τον ΝΒΑer και αστέρα της ομάδας Φραντσίσκο Γκαρσία (έχει all-around ρόλο, προσέχει -συνήθως- το shot selection του, κάνει και βρώμικες δουλειές θέλοντας γενικότερα να αποτελέσει συνδετικό κρίκο μεταξύ περιφερειακών-ψηλών) ρίξτε μια ματιά στον “New-Yorker” Τζέημς Φελντέην (1.91-G) που παίζει δίπλα του στο “2” (εμπειρία από Ισπανία, τον υπέγραψε η Καντού) και τραβάει βάρος στην επίθεση. Επαναλαμβάνω, ο συγκεκριμένος όμιλος είναι ανοιχτός με “μυστήριο” κλίμα και αυτό αφήνει ανοιχτό παράθυρο για όλους.

17. MEXICO: Το “Μέχικο” κεφαλαιοποιεί το περυσινό θαύμα με την κατάκτηση του τίτλου στο Παναμερικανικό του Καράκας, επιστρέφοντας στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα μετά από 30 ακριβώς χρόνια. O κόουτς Σέρχιο Βαλντεολμίλος έχει δώσει μεγάλη βάση στο αμυντικό κομμάτι (είναι αρκετά physical) στο οποίο οι Μεξικανοί θα στηρίξουν τις ελπίδες τους. O Γκουστάβο Αγιόν φυσικά είναι το αφεντικό της ομάδας ενώ στη περιφέρεια ο έταιρος ΝΒΑερ κόμπο Χόρχε Γκουτιέρεθ κάνει το κουμάντο με τη μπάλα. Από το shot selection του τελευταίου θα κριθούν πολλά, για αυτό και ο προπονητής του πολλές φορές επιλέγει να βάλει δίπλα του (στο “1”) τον Πολ Στολ (πρωταθλητή Ισραήλ το 2013 με τη Χάιφα). Θα παιχτούν πολύ δυνατά με την Ανγκόλα για το εισιτήριο. Είναι σαφώς μέσα στις δυνατότητες τους. Στο Μεξικό μάλιστα πιστεύουν ότι η ομάδα τους μπορεί κάτι παραπάνω από την εξασφάλιση της πρόκρισης στους “16”, αναφορικά πάντα με την κατάταξη στον όμιλο..

18. ANGOLA: Η.. Ισπανία της Αφρικής. 9η το 2006, 2-4 ρεκόρ και 15η θέση το 2010. Το μεγάλο χτύπημα ήταν η απώλεια του off-guard και ηγέτη των Αφρικανών, Κάρλος Μοραϊς που τραυματίστηκε στο γόνατο, γεγονός που ανάγκασε το κόουτς Πάουλο Μασέδο να μοιράσει μπάλες στην επίθεση του. Και εδώ περίπτωση ομάδας που είναι καλύτερη από ότι έδειξε στα ματς προετοιμασίας. Η Ανγκόλα  (που επέλεξε μια σειρά φιλικών υψηλού επιπέδου) θα παίξει δυνατά με το Μεξικό για την 4η θέση στο γκρούπ D.

19. IRAN: Η οικογένεια Μπετσίροβιτς σε ρόλο Κυρίλλου και Μεθοδίου στο Ιράν.. Ο Μέμι προσπαθεί να ποτίσει το μυαλό των Ιρανών με ευρωπαϊκή σκέψη αλλά ο δρόμος είναι κόντρα ανηφόρα ακόμα, παρά τη μικρή βελτίωση που παρουσιάζουν (τους είδα με Σλοβενία, Βραζιλία). Αδύναμοι στο επιθετικό κομμάτι. Το γκρούπ σίγουρα δεν αφήνει περιθώρια εκπλήξεως..

20. NEW ZEΑLAND: Με τις μνήμες του έπους της Ιντιανάπολις ζούν οι Tall Blacks και ο Νέναντ Βούτσινιτς όμως τα κόζια έχουν αλλάξει πλέον. “Άκρη-πάτο” περιφερειακή ομάδα, η οποία στοχεύει με το ιδιαίτερο/δυσπροσάρμοστο για τον αντίπαλο στυλ της να τον βάλει στο ρυθμό της. Έχει μόλις δύο παίκτες άνω των δύο μέτρων, στηρίζεται στο “γερόλυκο” Κιρκ Πένη και τους Ουέμπστερς. Ο  μικρός Τάη (95αρης) αγωνίζεται στο Νεμπράσκα και είναι ο παίκτης που θα στηριχθεί η Ν.Ζηλανδία τα επόμενα χρόνια. Όσο θα υπάρχουν ομάδες όπως η Σερβία (στα δύο φιλικά του Βελιγραδίου οι Νεοζηλανδοί πραγματικά ξεγύμνωσαν τις αμυντικές της αδυναμίες) ο Βούτσινιτς ελπίζει. Αντικειμενικά, η πιο αδύναμη όμως ομάδα σε έναν κατά τα άλλα ανοιχτό όμιλο.

21. SENEGAL: Εδώ υπάρχει δυνατότητα για κάτι καλύτερο από τα προγνωστικά. Οι Σενεγαλέζοι έχουν προσόντα αλλά τους λείπει η κατεύθυνση. Χρειάζονται κάποιον να τους βάλει να παίξει. Ο Γκ. Ντένγκ (μέτριος στα ματς προετοιμασίας) των Γούλβς είναι η κολώνα της ομάδας στο ζωγραφιστό (τον θυμάστε στην αντί-Λάσμε λίστα του Hoopfellas? http://hoopfellas.blogspot.gr/2013/06/show-me-money.html παρεμπιπτόντως και οι 4 βρίσκονται στο ΝΒΑ σήμερα..) μαζί με τον  Ντιαγιέ των 87ers (D-League) τη στιγμή που ο Νταλμέιδα τρέχει το πόιντ. Θέλουν προσοχή, ιδιαίτερα από τη στιγμή που τους παίζουμε στο ξεκίνημα. Αμυντικό ριμπάουντ και ρυθμός για να τους “πνίξουμε” και να μη δώσουμε υποψία για κάτι καλό. Είναι κοντά με τις Φιλιππίνες ενώ το Πουέρτο Ρίκο δεν είναι απαγορευτικό. Μέσα στο παιχνίδι όλοι..

22. PHILIPPINES: H παρουσία του Μπλάτσε έβαλε στο χάρτη τις Φιλιππίνες μιας και ο σταρ των Νετς αποτελεί απειλή για οποιαδήποτε άμυνα στο Μούντομπάσκετ και θα είναι βαρόμετρο τα λεπτά που θα παραμείνει στο παρκέ. Το θέμα είναι ότι η ομάδα υστερεί σημαντικά σε ύψος. Μέσος όρος στο μπακόρτ 1.79μ. και συνολικά 1.91.. Αυτό είναι το βασικό τους μειονέκτημα απέναντι στη Σενεγάλη με την οποία θα παιχτούν δυνατά. Ο Γκάμπριελ Νόργουντ (1.98μ.-F) είναι ο παίκτης που πιστεύει ο κόουτς Ρέγιες ως το καλύτερο supporting cast του Μπλάτσε.

23: EGYPT: Τους παρακολούθησα πέρυσι στο Παναφρικανικό. Σκληρή ομάδα, προσπαθεί να κρατήσει χαμηλά το σκορ και τις κατοχές. Βέβαια στον όμιλο που βρίσκονται οι πιθανότητα για κάτι καλό είναι μικρή. Το μόνο θετικό είναι ότι παίζουν πρώτο ματς με τη Σερβία. Την ομάδα που είναι ικανή να πάρει αμπάριζα τους πάντες αλλά και να χάσει στο Βελιγράδι από τη Ν. Ζηλανδία..

24. SOUTH KOREA: Η πιο αδύναμη ομάδα του τουρνουά. Έπαιξαν δύο φιλικά μόνο, με τη Ν. Ζηλανδία. Με τη απουσία του Μίνγκου στον “άσσο” η Κορέα έχασε σε ποιότητα ενώ ο κόουτς Γιού δείχνει δείγματα defensive minded προπονητή διακυρήσοντας ότι σε αυτό το κομμάτι στοχεύει πρωτίστως φέτος η ομάδα του.