ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: Το φετινό recruiting των μονομάχων της Ευρωλίγκας

Barcelona: Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε περισσότερα διαθέσιμα χρήματα αλλά και εγγενή προβλήματα να λύσει στον δρόμο για τη καινούργια ομάδα που προσπαθεί να φτιάξει στη Βαρκελώνη. Φέτος έβαλε τις πρώτες του πινελιές με κομμάτια του παζλ που θα αποτελέσουν σταθερές για τα επόμενα χρόνια όμως συνολικά στη στελέχωση των Καταλανών παρατηρούνται κενά. Το βασικό πρόβλημα του εξαιρετικού Έλληνα recruiter ήταν η απώλεια του Αμπρίνες, παίχτης ο οποίος θα του έλυνε ουσιαστικά τα χέρια  καθώς το αγωνιστικό προφίλ που διέθετε εξυπηρετούσε τα πλάνα του κόουτς και επιπλέον με τη παρουσία του μπορούσε να κλείσει άψογα τη τετράδα των Ισπανών που υποχρεούται να διατηρεί στο ρόστερ του. Η υπόθεση του Βίβες (quarterback skills που χάθηκαν με τη φυγή του Σατοράνσκι) επίσης ήταν ένα χτύπημα μιας και οι “μπλαουγκράνα” έχασαν πολύτιμο χρόνο. Η Μπαρτσελόνα έφερε στη Μεσόγειο ένα από τα καλύτερα backcourts της Ευρώπης (Ράις, Κοπόνεν) συν το πολυεργαλείο Κλαβέρ (σούπερ-κινήσεις ομολογουμένως, αρκετά όμως τα χρήματα για την αγορά τους)  όμως :

1.) της λείπει απελπιστικά ένας Defensive Stopper στο “3” και δη ο Χάνγκα ο οποίος άλλαζε ριζικά το επίπεδο λειτουργικότητας και ποικιλίας σχημάτων του ρόστερ (πιθανό να πέσει γέφυρα για την απόκτηση του πάλι μέσα στη σεζόν) 

 2.) στη θέση “4” παρά τη παρουσία του combo-Κλαβέρ, έχει δύο Stretch-4s (Ντόελμαν-Βεζένκοφ) με παρόμοια χαρακτηριστικά τα οποία θα δούμε μόνο ως PF τη στιγμή που στο “3” υπάρχει θέμα και

 3.) συνολικά το ρόστερ δεν αποπνέει φρεσκάδα (πάλι βασικοί ρόλοι σε Ναβάρο-Όλεσον, ίδιοι παίχτες στη frontcourt), τον αέρα του καινούργιου και την αύρα της ανανέωσης που χρειαζόταν η Μπαρτσελόνα φέτος ενώ παράλληλα δε βελτιώθηκε σημαντικά στο αθλητικό κομμάτι όπως οι περισσότεροι περίμεναν. Πιστεύω πως ο κόουτς θα προβεί σε “παρεμβάσεις”..

ΒΑΘΜΟΣ: Β



Olympiakos: Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με ένα εξαιρετικό Value/Money Deal με τον Khem Birch, o oποίος γρήγορα μπορεί να κοστίζει περίπου τα διπλάσια χρήματα καθώς τα “εργαλεία” του και το στυλ παιχνιδιού της ελληνικής ομάδος θα τον βοηθήσουν πολύ, όμως άλλαξε πλεύση από το αρχικό πλάνο της frontcourt και εκεί θα χρειαστεί να δουλέψει πολύ στη βάση του παιχνιδιού νέων παιδιών για να ανταποκριθεί απέναντι στον ανταγωνισμό (ειδικά τώρα με το πρόβλημα του Γιανγκ). Το αρχικό πλάνο ήταν Καββαδάς-Οκάρο (ή κάποιος άλλος ξένος) με Μιλουτίνοβ δανεικό όμως οι δύο σέντερ έκαναν “κόνξες”(ο Καββαδάς ήθελε χρόνο σε άλλη ομάδα και για να μείνει ως τρίτος έπρεπε να εξασφαλίσει πολύ καλά χρήματα) και οι εμφανίσεις των Παπαπέτρου-Αγραβάνη στο προολυμπιακό (η σελίδα σας είχε προετοιμάσει τότε εάν θυμάστε..) έγειραν τη πλάστιγγα προς τη παρούσα κατεύθυνση. Ο Ολυμπιακός διαθέτει μια γραμμή forwards (SF/PF) από την οποία μόνον ο Λοτζέσκι μπορεί να απειλήσει περιφερειακά πραγματικά και με συνέπεια. Οι υπόλοιποι 4 forwards όχι, και αυτό έχει αντίκτυπο στo πόσο λειτουργική είναι κάθε φορά η επίθεση του. Στα γκαρντ ο Γκριν αξιολογείται θετικά (πέρα από το οικονομικό κομμάτι) ως “επιλογή” (σε καλή ηλικία, coachable, καλά potential) όμως προσωπικά θα προτιμούσα τη σιγουριά ενός πιο μπαρουτοκαπνισμένου παίχτη με μεγαλύτερο leadership (είχαμε μιλήσει ενδεικτικά για τον Ντέντμον) που θα στείλει με το “έτσι θέλω” τη μπάλα στο καλάθι όταν αυτή καίει (ειδικά εάν κάποια στιγμή λείψει ο Λοτζέσκι όπως πέρυσι). Από την άλλη, εκτιμήθηκε σωστά η κατάσταση του Γιανγκ, παίχτη-βαρόμετρο (μαζί με τον Λοτζέσκι) για το ποιοτικό status της ομάδας..; O Oλυμπιακός έχει βάθος και ποιότητα όμως πλέον, είναι αναγκασμένος να δουλέψει (σαφέστατα υπό καθεστώς πίεσης πλέον και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά) και να ανεβάσει (παίρνοντας άμεσα αποτέλεσμα από) τα νεότερα παιδιά (εννοώ τους Αγραβάνη-Μιλουτίνοβ, ειδικά η πυκνή παρουσία σχημάτων με light 4s επιβάλλει το μεγάλο κορμί του Σέρβου στο “5”) γιατί αν δε το κάνει ο σχεδιασμός στη γραμμή ψηλών θα καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.  Ο βαθμός λοιπόν του κόουτς Σφαιρόπουλου ως  Recruiter βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την ικανότητα του ως Developer..
ΒΑΘΜΟΣ: B+



Zalgiris: Ο πήχης ανέβηκε στη διοργάνωση της Ευρωλίγκας και αναγκαστικά οι Λιθουανοί έπρεπε με τη σειρά τους να βελτιώσουν την ομάδα τους. Νομίζω το πέτυχαν. Ο Σάρας όπως σας έχω πει έχει εμμονή με τα guards που έχει ευχέρεια στο ballhandling και μπορούν να δημιουργήσουν καταστάσεις με τη μπάλα στα χέρια και για αυτό κατέληξε στο δίδυμο Westerman-Pangos (θα τους δούμε και μαζί αρκετά) το οποίο θα αποτελέσει τη βάση του παιχνιδιού των Λιθουανών. Η Ζαλγκίρις είχε πολύ συγκεκριμένο πλάνο θέλοντας να εμπιστευθεί Λιθουανούς παίχτες και μάλιστα πέτυχε δύο πολύ σημαντικά deals στη κατεύθυνση αυτή με τους διεθνείς Μίλακνις και Καβαλιάουσκας. Ο Λίμα μάλιστα είναι ο μοναδικός μη λευκός παίχτης στο ρόστερ της. Νομίζω ότι η Ζαλγκίρις επένδυσε σωστά τα χρήματα της σε επίπεδο “αγορών” όμως η ταχύτητα του παιχνιδιού έχει ανέβει σημαντικά και δε θα είναι εύκολο να ακολουθήσει για μεγάλο διάστημα (γιατί υπάρχουν units που τρέχουν καλά το γήπεδο). Αυτόματα οι παραγωγικές της δυνατότητες θα είναι συγκεκριμένες. Ο νοών νοείτω..
ΒΑΘΜΟΣ: B



H Big Bertha..

CSKA Moscow: Η ..Βig Bertha του ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν είχε ιδιαίτερη δουλειά φέτος το καλοκαίρι από τη στιγμή που έκλεισε γρήγορα και διακριτικά την υπόθεση του Νάντο ΝτεΚολό. Ο Ιτούδης βρίσκεται στη θέση που κάθε προπονητής θέλει να βρίσκεται στην off season, αυτή των “πινελιών” (όπως έκανε για αρκετά χρόνια και με τον Ομπράντοβιτς στο ΟΑΚΑ), έχοντας δημιουργήσει έναν σπουδαίο κορμό ο οποίος ιδανικά θα χρειάζεται στο άμεσο μέλλον μια-δύο κινήσεις για να φρεσκαριστεί και να προχωρήσει τον δρόμο της βελτίωσης παρουσιάζοντας κάποιο νέο στοιχείο πάντα πάνω στην ίδια βάση παιχνιδιού. Ο Αντόνοβ (θα πάρει τα Spot Threes του Νίκολς) είναι επιλογή στη κατεύθυνση που έχει χαράξει η διοίκηση για “Ρωσοποίηση” της ομάδας ενώ η πιο δυνατή κίνηση έγινε με τον James Augustine έναν εξαιρετικό catcher & finisher ψηλό ο οποίος τρέχει καλά το γήπεδο και ξέρει να πασάρει, διαθέτοντας τα χαρακτηριστικά για να παράγει στο επιθετικό μοντέλο του Ιτούδη. Ο Έλληνας κόουτς θα δώσει την ευκαιρία και στον Ayres για τον οποίον μιλήσαμε πρόσφατα. Θα ήθελα καλύτερο rim protection καθώς εν τη απουσία του Hines στο κέντρο της ρακέτας η “αρκούδα” μοιάζει πιο ευάλωτη και μπαλώνει ουσιαστικά αυτή της την αδυναμία με το μήκος και τη πολύ καλή ομαδική άμυνα (στο έδαφος) που φέρνει η γραμμή των Ρώσων forwards. Η CSKA πάντως παραμένει μια σπουδαία Two-way team της οποία η φύση (ένδειξη της ποιοτικής της υπεροχής) είναι να κάνει outscore στον αντίπαλο όμως γνωρίζει ότι αυτό πλέον δεν είναι αρκετό χωρίς τη βάση του καλού αμυντικού performance.
ΒΑΘΜΟΣ: A





Crvena Zvezda: Η υποδειγματική (μετά και τις προσθήκες στο δεύτερο μισό της σεζόν) στελέχωση βοήθησε πέρυσι τον Ερυθρό Αστέρα να φτάσει μέχρι τα Playoffs και να προσφέρει μια πολύ ανταγωνιστική σειρά στη μετέπειτα πρωταθλήτρια CSKA. Φέτος δε θα έλεγα το ίδιο αναφορικά με τη δραστηριότητα και τις επιλογές των Σέρβων τη καλοκαιρινή περίοδο. Ο ακρογωνιαίος λίθος της κλασσικής Σερβικής Post-επίθεσης Zirbes αντικαταστάθηκε από τον Κούζμιτς ο οποίος θα κάνει καλύτερα νούμερα στο Βελιγράδι σε σχέση με τη παρουσία του στο ΟΑΚΑ (θα πάρει σαφώς περισσότερες μπάλες) όμως και λόγω ιδιοσυγκρασίας δεν είναι ο ψηλός που θα αποτελέσει τη παραγωγική βάση στο μισό γήπεδο όπως ο Γερμανός ή παλαιότερα ο Μαριάνοβιτς. Παίχτες όπως ο Κουίνσι Μίλερ ή ο Κίνσεϊ οι οποίοι σήκωναν την επίθεση με την ικανότητα τους στη προσωπική φάση (ο Τζένκινς είναι off-guard που αρέσκεται να παίζει γύρω από τα screens εκτελώντας από μέση απόσταση και όχι κάθετος) έφυγαν και δεν αντικαταστάθηκαν. Το πιο ενθαρρυντικό κομμάτι εντοπίζεται στην επιστροφή του Μίτροβιτς και τη συνεργασία του Γιόβιτς (υπέγραψε καινούργιο συμβόλαιο) με αυτόν και τον Μπιέλιτσα όμως νομίζω ότι ο Ράντονιτς θα χρειαστεί έναν Pick & Roll ψηλό αλλιώς η ομάδα του θα έχει πρόβλημα στο να παράγει στο μισό γήπεδο. Και όταν λέμε πρόβλημα εννοούμε ΠΡΟΒΛΗΜΑ..
ΒΑΘΜΟΣ: C+



Maccabi Tel Aviv: Η Μακάμπι έφερε στο Τελ Αβίβ ορισμένα ηχηρά ονόματα όμως προσωπικά δε με πείθει και μάλιστα τη θεωρώ κακοστημένη ομάδα. Έχει παίχτες αρκετά ικανούς στη προσωπική φάση όμως ο Εντελστάιν θα πρέπει να μοιράσει σωστά τη πίτα διατηρώντας χαρούμενο αρκετό κόσμο. Τη προκειμένη στιγμή οι πιθανότητες για να συμβεί αυτό δεν είναι υπέρ του. Οι Ισραηλινοί είναι καθαρά ομάδα ενστίκτου και ρυθμού. Στην άμυνα έχουν να ανέβουν βουνό (οι συνεργασίες στα μετόπισθεν βρίσκονται ακόμα σε κακό επίπεδο) και πιστεύω ότι από εκεί θα χάσουν το περισσότερο αίμα.. Αν παίχτες όπως ο Σμιθ και ο Άιβερσον ή ο Οχαγιόν καταφέρουν και βρουν ρόλο ως Defensive Stoppers η Μακάμπι μπορεί να ανατρέψει αυτή την εικόνα με τον Ουίμς να λειτουργεί περισσότερο ως δημιουργός και τον Ραντ να “μεγαλώνει” πνευματικά (εδώ χρειάζεται μαγικό ραβδάκι..) ώστε να κάνει την όλη λειτουργία πιο εύρυθμη.. Επαναλαμβάνω θεωρώ τη Μακάμπι “φορτωμένη” και πιστεύω ότι θα δυσκολευτεί να βρει ισορροπία στο παιχνίδι της παρότι φέτος έχει περισσότερο firepower με τους πιστοποιημένους σκόρερ που πρόσθεσε στο ρόστερ της.
BΑΘΜΟΣ: B-




Fenerbahce: H Φενέρ έκανε μεγάλη προσπάθεια και πέτυχε να διατηρήσει στο ρόστερ της τους Βέσελι-Ούντο, διασφαλίζοντας πολλά πράγματα στο παιχνίδι της με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι και λίγο ειδικά με τα ποσά που έπαιξαν αυτό το καλοκαίρι στην Αμερική.. Το θέμα για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτςς είναι ότι μετά τη περυσινή μουρμούρα ήταν αναγκασμένος να ανεβάσει Τούρκους παίχτες στο rotation. Και εδώ θα παιχτεί μεγάλο παιχνίδι.. Ο Ζοτς άφησε τον Χίκμαν χωρίς να τον αντικαταστήσει. Δεν έχει ούτε Οσμάν ούτε Κορκμάζ.. Πίσω από τον Μπογκντάνοβιτς θα παίξει τον Μαχμούτογλου (καλός σουτέρ αναμφίβολα αλλά δεν είναι Κάρολ, ούτε Φριντζόν ) και τον Ουγκουρλού ως τρίτο πόιντ. Ουσιαστικά έχει τρία γκαρντ που μπορούν να παίξουν με τη μπάλα στα χέρια (Ντίξον, Σλούκα, Μπογκντάνοβιτς) και τον κίνδυνο της ξαφνικής απώλειας κάθε βράδυ κάτω από το μαξιλάρι του. Ο Nunally είναι καλός παίχτης και η μετακίνηση του στους πρωταθλητές Τουρκίας θα τον βοηθήσει σημαντικά ενώ η Φενέρ θα κερδίσει έναν έξτρα wing προκειμένου ο Μπογκντάνοβιτς να παίξει πλέον περισσότερο στα guards και να κεφαλαιοποιηθεί η ευελιξία σχημάτων που προσφέρει η παρουσία του Ντατόμε (παίζει και τις τρεις ενδιάμεσες θέσεις). Οι Τούρκοι πάντως ομολογώ ότι μου έδωσαν την αίσθηση ότι κινήθηκαν στο πλαίσιο της περυσινής CSKA. “Ξεφόρτωσαν” ελαφρώς το ρόστερ για να δώσουν μια ένεση εγχώριου στοιχείου και δίνουν την ευκαιρία σε έναν καλό Αμερικανό παίχτη που διακρίθηκε στη λίγκα του (Nunally όπως ο Χίγκινς) να δείξει τι μπορεί να κάνει στο υψηλό επίπεδο. Είναι έτοιμη ομάδα απλά ο Ζέλικο θα χρειαστεί να της μεταδώσει όλη τη φρεσκάδα που μπορούν να του δώσουν οι λίγες αλλαγές στο rotation (Τούρκοι παίχτες σε ρόλο, νέες units με Nunally) για να ανανεώσει το πνεύμα της. Πάντως κάτι μου λέει ότι η Φενέρ θα προσθέσει ξένο γκαρντ μέσα στη σεζόν. Μη ξεχνάτε, η πίεση φέτος θα είναι μεγάλη..

ΒΑΘΜΟΣ: A-




Unics Kazan: Η Ούνιξ Καζάν ακολουθεί και αυτή τον δρόμο της εμπιστοσύνης στο εγχώριο προϊόν όμως στο συγκεκριμένο timing δε ξέρω πόσο μπορεί να τη βοηθήσει. Οκ, μου αρέσει όταν ομάδες επιλέγουν αυτή τη κατεύθυνση (όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να έχεις δυνατό κορμό αθλητών της χώρας σου για πολλούς λόγους) όμως αυτό πρέπει να συνάδει με τους στόχους σου. Ο Πασούτιν έφερε πίσω στο Καζάν τον Αντίποβ στα forwards, έκανε μια; πραγματικά καλή κίνηση με τον Βορόνοβ (Λοκο) στα φτερά (μη ξεχνάμε ότι έχασε τον Μίλακνις)  και πρόσθεσε τον Κότι Κλαρκ, combo forward  που παλαιότερα είχε ερωτευτεί ο Ντάνι Έιντζ και μπορεί να παίξει καλό μπάσκετ σε αυτό το επίπεδο. Όμως αλήθεια.. Πόσο βελτίωσε την ομάδα του ο κόουτς Πασούτιν..; Πόσο καλύτερη είναι αυτή η ομάδα από το σύνολο που ηττήθηκε πέρυσι δις από τον Άρη του Πρίφτη; Η Ευρωλίγκα (ειδικά η φετινή) δεν είναι VTB.. Και ένας Λάνγκφορντ δε φτάνει..

ΒΑΘΜΟΣ: C+




Brose Baskets: Η καταπληκτική ομάδα του Τρινκιέρι είναι πάλι εδώ σχεδόν ..αρτιμελής αφού έχασε μόνο τον Wanamaker αυτό το καλοκαίρι και πέτυχε να κρατήσει στη Βαυαρία όλα τα υπόλοιπα σημαντικά κομμάτια που έκαναν θραύση στο συγκεκριμένο σύστημα πέρυσι. Καθαρά “Made in EU” oμάδα στην εποχή του Ιταλού κόουτς (είναι πραγματικό εντυπωσιακό το turnaround καθώς μιλάμε για έναν οργανισμό που βασιζόταν καθαρά στη γνώση της αμερικανικής αγοράς επί Φλέμινγκ) ανέπτυξε κι άλλο τη φιλοσοφία της αυτή φέτος. Ο Τρινκιέρι ποντάρει πολύ στην ομοιογένεια τη στιγμή μάλιστα που η φετινή του Brose θα κινηθεί στο ίδιο αγωνιστικό πλαίσιο. Η μετακίνηση του Κοζέρ στο Μπάμπεργκ μοιάζει ως perfect fit και για τις δύο πλευρές, ειδικά όμως για αυτή του Γάλλου γκαρντ μιας και η Brose Basket φαίνεται ότι αποτελεί το τέλειο περιβάλλον για τις δεξιότητες και την ιδιοσυγκρασία του. Ο Κοζέρ εγκλιματίστηκε αμέσως και θα αποτελέσει το “βαρύ πυροβολικό” σε μια πραγματικά ισορροπημένη επίθεση. Ο Τρινκιέρι (έπαιξε πολύ τους νεαρούς Νίκολιτς και Κράτζερ  στη προετοιμασία με την “ευκαιρία των απουσιών” των διεθνών) έφερε από το Columbia τον διεθνή Maodo Lo στο backcourt (11.3 πόντοι-4.0 ριμπ.-5.8 τελικές στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ, κάποιοι ίσως τον θυμάστε από το εντυπωσιακό “τελευταίο του Ντιρκ” ματς που είχε κάνει απέναντι στους Ισπανούς το 2015) και προσέθεσε στη frontcourt τον γνωστό μας Vladimir Veremeenko.Από τους Βαυαρούς σε πρώτη φάση φαίνεται να λείπουν τα πολύ χρήσιμα για το σύστημα slashing abilities και η ταχύτητα του Wanamaker ενώ αυτό που μπορώ να πω ότι με προβλημάτισε περισσότερο είναι το ότι και φέτος, με αυτό το ρόστερ και όσο προχωράει η σεζόν, η ομάδα θα στηριχτεί σε ένα short rotation 8 παιχτών στην Ευρωλίγκα τη στιγμή που πέρυσι από την ομάδα έλειψε κυρίως το βάθος για την υπέρβαση. Η Brose Baskets είναι πλέον (με γνώμονα τον τρόπο που ενεργεί και “βλέπει” το άθλημα) ένα από τα πιο μπασκετικά clubs στις ημέρες μας  και εκτιμώ πολύ τις επιλογές της στην αγορά όμως νομίζω ότι αυτή τη σεζόν και με τον πήχη να έχει ανέβει αισθητά χρειαζόταν παραπάνω βάθος.

ΒΑΘΜΟΣ: B






Saski Baskonia: Βρε, βρε τα παιδιά.. Οι Βάσκοι άλλαξαν αρκετά πρόσωπα σε σχέση με τη περυσινή πολύ επιτυχημένη σεζόν τους όμως έχτισαν ακριβώς πάνω στην ίδια βάση όσον αφορά τη αγωνιστική κατεύθυνση και τη φιλοσοφία. Ο Αlonso (χρόνια καψούρα του Κερεχέτα) θα πατεντάρει το ίδιο dynamic-aggressive up tempo στυλ που λατρεύει ο οργανισμός χρόνια τώρα όμως η εξίσωση που οδηγεί στην επιτυχία είναι πολύ πιο σύνθετη. Το νέο δίδυμο των guards έρχεται στη Βιτόρια με καλύτερες προδιαγραφές από το περυσινό των Άνταμς-Τζέιμς όμως δεν είναι καθόλου εύκολο το να φτάσουν τα κατορθώματα τους.Μου αρέσει ο τρόπος που κλιμακώνεται το ρόστερ των Βάσκων από το δίδυμο Larkin-Beaubois στον συνδετικό κρίκο Ηanga και στους PFs Tillie-Senghelia μέχρι τον πολύ καλό πασέρ Voightman. Όμως παραείναι μεγάλο το ρίσκο με τον Μπαρνιάνι.. Υπάρχει κίνητρο μέσα σε έναν άνθρωπο με τελείως διαφορετική ψυχοσύνθεση από τον Μπουρούση; H Βaskonia (είχε πολλές απουσίες στη διάρκεια της προετοιμασίας)  συνολικά δεν έχει χάσει σε ποιότητα σε σχέση με το περυσινό σύνολο, θα παίξει ωραίο στο μάτι μπάσκετ, επιτρέψτε μου όμως να είμαι πολύ σκεπτικός σχετικά με το εάν θα έχει την ίδια επιτυχία ειδικά στο τέλος κλειστών παιχνιδιών όπου τη σεζόν που αφήσαμε πίσω έκανε θραύση.

ΒΑΘΜΟΣ: B





Real Madrid: Η Ρεάλ έκανε μια πολύ συνειδητοποιημένη επιλογή και πρέπει να τη στηρίξει μέχρι τέλους. Ο Λάσο επέλεξε να ανεβάσει τον Ντόνσιτς (μιλάμε για τον καλύτερο νέο παίχτη της Ευρώπης, όχι κάποιον τυχαίο, με προοπτική να κάνει παπάδες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού σύντομα) και για αυτό έφερε πίσω στη Μαδρίτη τον βετεράνο Ντρέιπερ ο οποίος όχι μόνο δε “καπελώνει” τον νεαρό Σλοβένο αλλά εφόσον ο Ντόνσιτς κάνει το παραπάνω βήμα σύντομα, θα μείνει πίσω του χωρίς να δημιουργήσει τριγμούς. Η Ρεάλ χάνει σε ποιότητα όμως όταν έχεις τον Ντόνσιτς αξίζει το ρίσκο αρκεί να έχεις εμπιστοσύνη στην ικανότητα σου να τον βελτιώσεις και πιάσεις όσα σχεδίασες στον προγραμματισμό σου. Ο ερχομός των Ράντολφ-Χάντερ δεν επιδέχεται κριτικής. Πολύ καλοί παίχτες που θα φέρουν versality σε άμυνα-επίθεση και ο σπόρος των δεξιοτήτων τους πέφτει σε σωστό έδαφος (υπάρχουσα στελέχωση της γραμμής ψηλών) και θα αποφέρει. Όμως ρε Παμπλίτο.. Έχεις Γιούλ (το απόλυτο κουμάντο και ο μόνος παίχτης που απλά δε πρέπει να λείψει καθόλου φέτος), Ρούντι (το παιχνίδι του τείνει να γίνει καθαρά περιφερειακό πλέον με το slashing να φεύγει κάθε χρόνο λίγο λίγο από μέσα του), Κάρολ, Ράντολφ, Αγιόν και επιβάλεις (μάλιστα) τη παραμονή των Τέηλορ-Τόμκινς; Η περυσινή “όλα πράσινα” εικόνα στην άμυνα της Ρεάλ μάλλον δεν άγγιξε τον κόουτς Λάσο ο οποίος συνεπικουρούμενος και από τη καλή παρουσία των δύο παιχτών στους τελικούς (γιατί όλη τη σεζόν τους ψάχναμε..) αποφάσισε να τους διατηρήσει στο ρόστερ και να μη αποκτήσει στα forwards δύο παίχτες που θα έδιναν μια πιο Hard caliber όψη με τη μορφή αμυντικής ενέσεως  σε μια Ρεάλ η οποία πλέον χωρίς τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ έχασε και λίγη από την πεποίθηση ότι μπορεί απλά να κάνει outscore σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Η αλήθεια είναι ότι ο Λάσο προσπάθησε να φέρει αμυντικό versality με τον Κλαβέρ (ο ίδιος ο παίχτης ήθελε πρωτίστως να παίξει στη Ρεάλ) όμως το φλερτ δεν ολοκληρώθηκε..

ΒΑΘΜΟΣ: B+







Anadolu Efes: Πριν το φιλικό με τον Ολυμπιακό σας προετοίμασα για τη φετινή Αναντολού η οποία μοιάζει, μετά από μια εξαιρετική καλοκαιρινή σεζόν, να έχει όλα τα εργαλεία εκεί που πρέπει ώστε να παίξει το μπάσκετ του προπονητή της. Ο Περάσοβιτς έχει φέρει ένα δυναμισμό ο οποίος εκφράζεται σε ένα πλαίσιο παιχνιδιού που μπορεί να βοηθήσει σημαντικά αρκετούς από τους παίχτες του (κυρίως κάποιους οι οποίοι πέρυσι είχαν σκαμπανεβάσματα). Χαίρομαι επίσης που κάποιος ακολουθεί αυτό που αυτή εδώ η σελίδα έχει υπογραμμίσει στο παρελθόν αναφορικά με τη περίπτωση του Ερτέλ, παίχτη που αποτελούσε τον παράδεισο και τη κόλαση ταυτόχρονα για την ομάδα της ευρωπαϊκής πλευράς της Κωνσταντινούπολης. Υπάρχει δεδικασμένο κύριοι.. Ο Περάσοβιτς ακολουθεί την αντίστοιχη τακτική του Ιτούδη με τον Τεόντοσιτς, φέρνοντας τον Γάλλο μαέστρο από τον πάγκο και δίνοντας παραπάνω τη μπάλα στον Γκρέηντζερ. Ο Κότον είναι καλός παίχτης και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα απορροφηθεί σε ένα αγωνιστικό περιβάλλον που ναι μεν του ταιριάζει αλλά παίζοντας περισσότερο μακριά από τη μπάλα (πείτε με τρελό αλλά εγώ προτιμούσα τον Σαλίν από τα Κανάρια, μεγαλύτερη ροπή στην αφομοίωση αυτού του στυλ μπάσκετ). Μου άρεσαν επίσης πολύ οι επιλογές των Honeycutt (ο φετινός Hanga του Περάσοβιτς), Ντισόουν Τόμας και Όμιτς στη frontcourt. Θεωρώ ότι το μεγάλο κορμί και συνολικά το skillset του Σλοβένου δένει άψογα με τους δύο Forwards την ίδια στιγμή στο παρκέ (ένα μεγάλο μέρος των πόντων του Τόμας στη D-League ερχόταν από face up jumpers, είναι φανερό πόσο έχει δουλέψει αυτό το κομμάτι το οποίο για τη θέση “4” είναι σημαντικό έξτρα). Περιμένω καλή σεζόν και από τον Οσμάν. Η Αναντολού είναι φτιαγμένη για να παίξει το δυναμικό, two way style μπάσκετ του Περάσοβιτς και έχει περισσότερο ταλέντο και βάθος από τη περυσινή Λαμποράλ έστω και εάν της λείπει η κουλτούρα νικητή σε αυτό το επίπεδο. Με γνώμονα τον αριθμό των αλλαγών στις οποίες προέβει, η Αναντολού είναι η ομάδα που στελεχώθηκε πιο σωστά πάντα σε συνάρτηση με αυτό που θέλει να παρουσιάσει.

ΒΑΘΜΟΣ: A 

Darussafaka: Για την ομάδα του Μπλατ τα είπαμε αναλυτικά πριν μερικές ημέρες. Παρότι στο Ισραήλ ο κόουτς είχε υποπέσει σε καλοκαιρινά λάθη και κακές εκτιμήσεις τις οποίες προσπαθούσε να μακιγιάρει μέσα στη σεζόν, φέτος στη Πόλη έκανε καλή δουλειά. Διατήρησε ένα σημαντικό μέρος του κορμού της ομάδας προσθέτοντας spacing (με παιδιά που μπορούν πραγματικά να ανοίξουν το γήπεδο) και ποιότητα στο επιθετικό κομμάτι. Το δίδυμο Wanamaker-Anderson τράβηξε τα φώτα όμως η σπουδαιότερη φετινή κίνηση είναι ο Γάλλος Adrien Moerman, ένας two way-PF ο οποίος έχει έρθει η στιγμή να αναρριχηθεί στους κορυφαίους αθλητές στη θέση του.  Aπό το Eurocup επίσης (όπως και ο Μόερμαν) ο Μπλατ ψώνισε και τον Ντάιρις Μπέρτανς ενώ ενίσχυσε παράλληλο το εγχώριο στοιχείο με ένα σημαντικό Τούρκο παίχτη όπως ο Μπατούκ. O Αμερικανός κόουτς στόχευε να δέσει στα forwards το δίδυμο Κουζμίνσκας-Μόερμαν όμως ο Λιθουανός τη τελευταία στιγμή πήρε το αεροπλάνο για τη Νέα Υόρκη και στη θέση του ήρθε ο πολύ πιο οικονομικός Will Clyburn (μισή τιμή, θα τα βγάλει τα λεφτά του σίγουρα). Κλειδί θα το ξαναπώ για τη φετινή Darussafaka μπορεί να αποτελέσει ο Ουίλμπεκιν ο οποίος είναι σε εξαιρετική κατάσταση στη preseason και δίνει τη δυνατότητα στον Μπλατ να παίξει με τις αγαπημένες του Two-guard lineups. H Nταρουσάφακα δεν είναι το “showy” σύνολο με τις φανταχτερές κινήσεις και τη σπατάλη αλόγιστου χρήματος. Το αντίθετο.. Είναι μια σωστά φτιαγμένη ομάδα μπάσκετ που τοποθέτησε τα χρήματα της σωστά στην αγορά. Ίσως να βρίσκεται μια προσθήκη (στα γκαρντ) μακριά από αυτό που ονειρεύεται ο Μπλατ..

ΒΑΘΜΟΣ: B+





The FIBA Team

EA7: O Ρέπεσα έχει μαζέψει μια πλειάδα παιχτών (τυχαία ή όχι αυτός ξέρει) που διακρίνονται στο FIBA Basketball συγκεντρώνοντας μεν αρκετό ταλέντο στο Μιλάνο το οποίο όμως έχω την εντύπωση ότι δε το έχει “απλώσει” σωστά κατά μήκους του ρόστερ. Καλνιέτις, Σιμόν, Ραντούλιτσα, Μάτσβαν, Τζεντίλε, Ντράγκιτς, καλοί διεθνείς Ευρωπαίοι παίχτες όλοι με παραστάσεις στο υψηλό επίπεδο του FIBA Basketball. Το Μιλάνο έχει συσσωρεύσει πολύ κόσμο στα φτερά ενώ αντίθετα η frontcourt του κρίνεται  ρηχή με φανερή έλλειψη σε κορμιά. Πίσω από τον Ραντούλιτσα (ο μόνος πραγματικά ψηλός παίχτης ρακέτας που μπορεί με τη παρουσία του να υποστηρίξει σχήματα με light 4s στα οποία αναγκαστικά θα καταφύγουν οι Λομβαρδοί) το χάος.. Επίσης ο Ρέπεσα μπορεί να έφερε για παράδειγμα έναν Well Rounded Ιταλό παίχτη (και σε καλή ηλικία) όπως ο Abass όμως δεν έχει δημιουργήσει το πλαίσιο για να αναπνεύσει και να αναπτυχθεί ο πρώην φόργουορντ της Καντού με τόσο traffic στη θέση (όλοι οι Ιταλοί παίχτες της ομάδας εκτός του Τσιντσιαρίνι και του Πασκόλο είναι ουσιαστικά SF) . Η ομάδα πάντως συνολικά είναι σαφώς πιο ποιοτική από πέρυσι. Ο Χίκμαν μπορεί να παίξει καλό μπάσκετ στο Μιλάνο ενώ υπάρχουν κάμποσοι παίχτες με ικανότητα στη προσωπική φάση και ανεπτυγμένα παραγωγικά ένστικτα (Τζεντίλε, Σιμόν, Ντράγκιτς). Θα δούμε αρκετό Small ball. Πιστεύω και έναν ψηλό ακόμα και σύντομα γιατί όποιος περνάει στο βαμμένο της θα “γράφει”(η above the rim άμυνα είναι ανύπαρκτη). Άλλο Ευρωλίγκα άλλο Lega A..

ΒΑΘΜΟΣ: B






Galatasaray: Μου άρεσε πολύ πέρυσι ο τρόπος που ο Αταμάν το έψαξε, το ξαναέψαξε και τελικά βρήκε φόρμουλα να φέρει την ομάδα στα ίσα με αρκετό Small ball και σωστό μοίρασμα ρόλων το οποίο έφερε ένα Ευρωπαϊκό τίτλο στη τροπαιοθήκη της Γαλατά. Φέτος οι Τούρκοι ήταν πολύ ενεργοί στην αγορά υπογράφοντας αρκετό ταλέντο και παρότι έχασαν σημαντικές μονάδες κατάφεραν να αναβαθμίσουν το ποιοτικό τους επίπεδο και να μεγαλώσουν τη δεξαμενή ταλέντου. Επιθετικά η Γαλατά έχει μεγαλύτερο ταλέντο για παράδειγμα από τη Μακάμπι έχοντας στο ρόστερ της πολύ παραγωγικά guards όπως οι Diebler-R.Smith, versatile πλάγιους με δημιουργική ικανότητα όπως οι Micov-Schilb, κανόνια όπως οι Diebler-Daye και ψηλούς με διαφορετικές δεξιότητες. Όμως πραγματικά σπάω το κεφάλι μου για να δω πως αυτό το σύνολο θα βρει ισορροπία και συνέχεια στο παιχνίδι του. Θα μπορέσουν να είναι τουλάχιστον average στην άμυνα..; Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Προσωπικά διατηρώ μεγάλες αμφιβολίες. Κάποια στιγμή ο Αταμάν θα αναγκαστεί να βγάλει μπροστά τον Γκιουλέρ και να στεναχωρήσει κάποιον από τους stars του. Αρκετό ταλέντο μαζεμένο, εξαιρετικά αμφίβολο το ομαδικό αποτέλεσμα εν τη απουσία παιχτών με την ιδιοσυγκρασία του role player ειδικά στα μετόπισθεν οι οποίοι θα στήριζαν το οικοδόμημα αποτελώντας τη βάση για να αρχίσει να παράγει το οπλοστάσιο.

ΒΑΘΜΟΣ: B





Panathinaikos: Μετά τις ανορθογραφίες των πρόσφατων, τελευταίων ετών οι πράσινοι κινήθηκαν σωστά τη φετινή Off season αναβαθμίζοντας ποιοτικά το ρόστερ τους και χτίζοντας ένα σύνολο πιο γρήγορο και versatile σε δεξιότητες, γεγονός που αυτόματα διευρύνει τις επιλογές στο επιθετικό και αμυντικό playbook του Αργύρη Πεδουλάκη. Ο κόουτς των πρασίνων βγήκε στην αγορά με συγκεκριμένους στόχους αυτό το καλοκαίρι τοποθετώντας τα διαθέσιμα χρήματα σε παίχτες που θα έδιναν στην ομάδα του 1. προσωπική φάση (Τζέημς, Low post Μπουρούσης) 2. αμυντική ικανότητα και στις δύο γραμμές (Νίκολς, Ρίβερς, Σίνγκλετον)  και 3. ταχύτητα και  4. ευελιξία σχημάτων χαρακτηριστικό το οποίο κάνει ένα ρόστερ να μοιάζει πιο βαθύ μιας και ο ίδιος αριθμός ατόμων προσφέρει περισσότερους συνδυασμούς units. Δύο σημεία στα οποία έχω εστιάσει τώρα.. Ο Ρίβερς αποκτήθηκε για να συμπληρώνει τον Χαραλαμπόπουλο και όχι το αντίθετο. Ο νεαρός πρέπει να βγει είναι καθόλα ενεργός μιας και αποτελεί ζωτικό κομμάτι  εξέλιξης της ομάδας στη παρούσα φάση και όχι στα επόμενα χρόνια. H παρουσία του ως συνδετικός κρίκος από τη θέση του SF ανανεώνει την εικόνα του συνόλου της και δίνει μια ένεση φρεσκάδας σε σχήματα που αλλιώς θα φάνταζαν ως πεντάδες ξένων λεγεωνάριων. O Ρίβερς (και σε δεύτερη φάση ο Νίκολς) είναι εκεί για να τον υποστηρίξει και όταν χρειαστεί (που θα χρειαστεί) να βάλει πλάτη για αυτόν. Απλά είναι σημαντικό να κερδίσει τα λεπτά του ο Χαραλαμπόπουλος παγιώνοντας τη θέση του στο rotation. Το επόμενο σχόλιο αφορά τα guards και είναι άσχετο με τον Μποχωρίδη γιατί πολύ απλά σε 2-3 μήνες ο 22χρονος μπορεί (λέω μπορεί..) να εξελιχθεί σε rotation player για τους πράσινους όμως σίγουρα δε μπορεί να εξελιχθεί στον Pick & Roll-PG που  πιθανόν θα χρειαστεί η ομάδα αργά ή γρήγορα. Το λέω αυτό γιατί πιστεύω ότι ο κόουτς όταν ζορίσουν τα πράγματα θα στραφεί στο μισό γήπεδο. Και για να ακουμπήσει σημαντικό μέρος της δημιουργίας στον Μπουρούση (θα το εξηγήσω απλά..), τρόπος με τον οποίο ο Περάσοβιτς μάτσαρε το μειονέκτημα του James σε αυτό το κομμάτι σε σετ καταστάσεις, θα χρειαστεί ανάλογα δομημένη επίθεση. Η Λαμποράλ πέρυσι έβγαζε μάτι ότι παράγει “κίνηση/δράση” μακριά από τη μπάλα ενώ τα hard cuts των παιχτών της, απόρροια της εκρηκτικότητας, της φυσικής/αθλητικής ικανότητας και του συγχρονισμού τους, δημιουργούσαν από μόνα τους καταστάσεις. Σκεφτείτε τον Μπουρούση (στο High ή το low post) να προσπαθεί να δημιουργήσει μέσα σε μια ράθυμη, στατική επίθεση.. Χρειάζεται λοιπόν το ανάλογο πλαίσιο. Η δομή του backcourt επίσης (3 scoring guards, 1 playmaker) αφήνει περιθώριο για σκέψη όμως σε καμία περίπτωση δε πρέπει να “ξεράσει” τον Φελντέιν ο οποίος είναι σημαντικός παίχτης (ο μόνος σουτέρ από τα γκαρντ των πρασίνων). Συνολικά πάντως η δουλειά που έγινε φέτος αξιολογείται με αρκετά καλό βαθμό με κόκκινη όμως υπογράμμιση των παραπάνω παρατηρήσεων.

ΒΑΘΜΟΣ: B+


Καλή σεζόν να έχουμε..

Υ.Γ: Για όσους δεν ενημερώθηκαν..

Hoopfellas Euroleague Fantasy 2016-17

Φτιάξτε την ομάδα σας και ανταγωνιστείτε προπονητές, αθλητές και scouters από την ευρωπαϊκή μπασκετική βιομηχανία στη Private League του Hoopfellas..

Private League: Hoopfellas Official League

Password: 4812389

Σας περιμένω..

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ

Jim Conway

• 
•