Εκεί που γεννιούνται οι νικητές..

Δύο παιχνίδια κλειστά λοιπόν, τα οποία κρίθηκαν στο τέλος για τις ελληνικές ομάδες. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, δεν υπάρχει καλύτερη παιδαγωγική μέθοδος από τη συμμετοχή σε τέτοιου είδους ματς. Στα τελευταία τους λεπτά αλλά και στα όσα επακολουθούν της λήξης, χτίζονται χαρακτήρες ομάδων και γεννιούνται νικητές.. Και οι δύο “αιώνιοι”, χτυπημένοι εκτός των άλλων από πολλά προβλήματα τραυματισμών προσπαθούν να δημιουργήσουν σταθερές και να πλησιάσουν προς την πολυπόθητη ισορροπία στο παιχνίδι τους. Όπως όμως και όλες οι ομάδες στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή.. Πάμε να δούμε τι κρατήσαμε από τα δύο ματς.


ΦΑΛΗΡΟ


-Κακό ποιοτικά ματς και θυμηθείτε ότι η κρίση μου γίνεται πάντα σε συνάρτηση με τη χρονική στιγμή της σεζόν η οποία από μόνη της αποτελεί ελαφρυντικό. O Oλυμπιακός βιώνει μια δύσκολη κατάσταση  μετά το ντέρμπι και τις ..παρενέργειες αυτού στην ομάδα, είναι φανερό. Εκτός των άλλων, έχει αυτή την περίοδο και κάποιες πολύ βασικές, για τον τρόπο παιχνιδιού του, απουσίες. Η γραμμή των φόργουορντς, φτιαγμένη ξεκάθαρα για να ανεβάζει το επίπεδο έντασης και τον ρυθμό στο αγωνιστικό προφίλ των ερυθρολεύκων είναι αποδεκατισμένο και μάλιστα είναι η τέτοια η φύση των απουσιών που διογκώνεται το πρόβλημα με το μοναδικό ίσως (αλλά πολύ βασικό) μελανό σημείο  στη καλοκαιρινή στελέχωση της ομάδας. Την έλλειψη παίκτη στη φροντκόρτ που να μπορεί με την ίδια άνεση να καλύψει τις δύο θέσεις χαμηλά (4/5). Ο Ολυμπιακός έχει 7 ψηλούς συνολικά, εκ των οποίων 3 PFs που ουσιαστικά παίζουν μόνο “4” και 4 Centers που παίζουν μόνο “5”.. Για αυτό λείπουν τα κιλά στο “4” (που κόστισαν πέρυσι) και το παιχνίδι στο post (μιας και οι Ντάνστον-Χάντερ δεν είναι οι back to the basket ψηλοί και η μόνη απειλή με πλάτη στο playbook θα είναι οι φόργουορντς, Πρίντεζης και Ντάρντεν φέτος). Για αυτό και η πρώτη πρόταση του Hoopfellas φέτος το καλοκαίρι αφορούσε έναν παίκτη που μπορούσε να καλύψει δύο θέσεις στη φροντκόρτ (Ζόφρι Λοβερνί, ο οποίος έκανε μετέπειτα παπάδες στο Μουντομπάσκετ).. Αυτό το λάθος το πληρώνει ο Ολυμπιακός. Αυτή τη στιγμή λείπουν 3 φόργουορντς που σε συγκεκριμένα σχήματα θα μπορούσαν να ανοίξουν το γήπεδο (ειδικά από τη θέση “4”) και να χτυπήσουν στα close outs και την αδύναμη πλευρά (ο καθένας με τον δικό του τρόπο) γεγονός που έχει επιφέρει πλήγμα όσον αφορά το spacing στο επιθετικό κομμάτι.

-Ο Ολυμπιακός είχε θέμα με όλες αυτές τις λεπτομέρειες, τα μικρά πράγματα που κάνουν μια επίθεση μισού γηπέδου να λειτουργήσει πραγματικά. Κακά σκρινς, πόδια χωρίς ένταση στο ξεμαρκάρισμα, στοιχεία που από μόνα τους σε πηγαίνουν πίσω σε χρόνους/ταχύτητα λειτουργίας στο μισό γήπεδο. Από την άλλη όμως, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι (όπως είπε και ο Λοτζέσκι) οι ερυθρόλευκοι δουλεύουν κάποια καινούργια πράγματα στο παιχνίδι τους και είναι κατανοητό ότι χρειάζεται κάποιο ευνόητο διάστημα για να τα απορροφήσουν. Οι καλύτερες καταστάσεις για τον Ολυμπιακό στο χθεσινό παιχνίδι ήρθαν με σουτ μετά από έξτρα πάσα και εφόσον η ομάδα επιθετόταν από μέσα προς τα έξω κυρίως μετά από ρήγμα και γρήγορη μεταφορά της μπάλας στην αδύνατη πλευρά. Και αυτές εκτός του ότι δεν ήταν πολλές, συγκεντρώθηκαν στο πρώτο ημίχρονο.

Ο Μίλαν Τόμιτς ακόμα προσπαθεί να εμπνεύσει τους παίκτες του. Δεν είναι εύκολο και όπως σας είχα γράψει το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να τους πείσει. Δουλεύει και ο ίδιος την οξύτητα της σκέψης του, ώστε να φέρνει την επόμενη φάση μπροστά του πιο γρήγορα, προαπαιτούμενο για έναν προπονητή ώστε να προβλέπει και να προλαμβάνει καταστάσεις. Ο Τόμιτς γνωρίζει ότι στη συγκεκριμένη ιδιάζουσα κατάσταση (κατά την οποία ο ίδιος αν και νέος κόουτς της ομάδας τεστάρεται και παίζει..τη θέση του) μπορεί να βάλει τις δικές του πινελιές σε μικρή ποσότητα και σταδιακά στο παιχνίδι της ομάδας. Δίνει έμφαση στο αμυντικό κομμάτι για να πατήσει στα πόδια του και πολύ παιχνίδι στους wings Σπανούλη-Λοτζέσκι. Παρουσίασε  Horns που κατέληγε σε κεντρικό pick’n roll (θα το δούμε πολύ με τους Σπανούλη-Σλούκα) και προσπάθησε να κατευθύνει την ομάδα του να τελειώνει φάσεις από μέσα, μειώνοντας τα περιφερειακά σουτ όμως αυτό έγινε κάπως ανορθόδοξα και ήταν φανερό.

-Από την άλλη ο Κρέσπι βασίστηκε πολύ σε μια επίθεση με διάταξη Diamond, η οποία είχε κατέληγε σε μια μορφή υπερφόρτωσης με τους δύο πλάγιους στην πλευρά, απομονώνοντας τους δύο ψηλούς για παιχνίδι συνεργασίας στην άλλη. Σταδιακά αυτή η επίθεση μετατράπηκε σε μια απλή ball screen offense με τους πλάγιους να εκτελούν αρκετά σε πρώτο χρόνο και τον Μπέρτανς να σουτάρει μέχρι και τα παπούτσια του, όντας πολύ άστοχος κάτι που κόστισε πολύ στην ομάδα του. Και οι δύο ομάδες δεν είχαν ισορροπία στο αμυντικό τρανζίσιον απόρροια του κακού επιθετικού τους performance, όμως παράλληλα ήταν εκατέρωθεν αρκετά άστοχες σε καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου όπου και βρήκαν αρκετές καλές ματιές για να εκτελέσουν. Για τον Κρέσπι σας έχω πεί ότι δεν είναι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει ο Κερεχέτα σε αυτό το σημείο. Ο Ιταλός κόουτς πέρυσι εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις στην Τοσκάνη, πήρε Α+ στο κομμάτι της ψυχολογικής διαχείρισης των παικτών και εισέπραξε. Νομίζω οι Βάσκοι -οι οποίοι έχουν ταλέντο στο ρόστερ- ήθελαν κάτι διαφορετικό σε αυτή τη νέα προσπάθεια τους.

-Σε ατομικό επίπεδο ο Ματ Λοτζέσκι ήταν και πάλι ο καλύτερος των ερυθρολεύκων χτυπώντας με συνέπεια τον αντίπαλο ακόμα και όταν η μπάλα ήταν πραγματικά βαριά. Είναι σημαντικό για τον Μίλαν Τόμιτς ότι έχει σε καλή κατάσταση τον Λοτζέσκι τη στιγμή που του λείπουν τόσοι φόργουορντς. Περίμενα περισσότερο Σλούκα στο παρκέ. Ο 24χρονος γκαρντ έχει εξελιχθεί στον καλύτερο δημιουργό της ομάδας και την Παρασκευή θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γράψει 7 ή 8 τελικές. Ειδικά από τη στιγμή που το μόνο διαθέσιμο “3” αυτή τη στιγμή είναι ο Λοτζέσκι, ο Τόμιτς πρέπει να ψάξει σχήματα με τρία γκαρντς περισσότερο.

Overall ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός και θα μπορούσε εύκολα να την είχε πληρώσει απέναντι σε διαφορετική ομάδα, όμως σημασία έχει ότι νίκησε. Φάνηκε από την αρχή το “σήμερα νίκη και ας είναι και με  έναν πόντο..” στην ατμόσφαιρα. Είναι σημαντικό να νικάς παίζοντας άσχημα. Είναι ακόμα πιο σημαντικό βέβαια να δημιουργήσεις ένα ασφαλές περιβάλλον στην ομάδα. Αυτή τη στιγμή η διοίκηση πρέπει να πάρει αποφάσεις και να κινηθεί όσον αφορά την κατάσταση στον πάγκο, η οποία είναι ακόμα το θέμα που καίει. Π Ρ Ε Π Ε Ι να αλλάξει κάτι, είτε προσθέτοντας πρόσωπο δίπλα στον Μίλαν Τόμιτς είτε υπογράφοντας πρώτο προπονητή. Από ότι καταλαβαίνω δεν υπάρχει διαθέσιμο χρήμα αρκετό ενώ και η αγορά κρύβει παγίδες και δεν παρέχει αρκετές ασφαλείς επιλογές. Η ουσία όμως είναι ότι ο Ολυμπιακός δε μπορεί να προχωρήσει με την παρούσα κατάσταση στον πάγκο. Ας πούμε ότι δε θα μπορέσει να πάρει το μάξιμουμ από το συγκεκριμένο σύνολο μέσα στη σεζόν. Τη γνώμη μου πάνω στο θέμα τη γνωρίζεται όμως φαίνεται ότι το κόστος κρίνεται υψηλό.. (δε μπορώ να διανοηθώ ότι δεν έχουν εξεταστεί ως επιλογές ο Κατσικάρης και -έχων συμβόλαιο βέβαια- Αγγέλου). Οπότε λογικά πάμε για προσθήκη δίπλα στον Μίλαν Τόμιτς. Κίνηση με πολλά οικονομικά συν μιας και ένα καινούργιος κόουτς πολύ πιθανόν θα ζητούσε και τουλάχιστον 2 αλλαγές στο ρόστερ..

ΜΟΝΑΧΟ


Ωραίο παιχνίδι, σε εξαιρετική ατμόσφαιρα στο Μόναχο, δείγμα του γιατί επέμενε στο πρόσφατο παρελθόν η Ευρωλίγκα για την άμεση ένταξη των Βαυαρών στην διοργάνωση. Από το ματς (λόγω της φύσης του αγώνα) νομίζω ότι μπορούμε να αποκομίσουμε σημαντικά συμπεράσματα για την παρούσα κατάσταση στον Παναθηναϊκό. Θεωρώ ότι παρακολουθήσαμε ένα αντιπροσωπευτικό -από όλες τις απόψεις- δείγμα της τωρινής κατάστασης των πρασίνων. Πάμε να δούμε τι έχω σημειώσει..

-Το βασικό -στα δικά μου μάτια- κομμάτι που πρέπει να εστιάσει αυτή τη χρονική περίοδο ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ώστε να δεί, έστω μικρή αλλά άμεση, βελτίωση είναι το αμυντικό. Ο Παναθηναϊκός σήμερα αδυνατεί να ελέγξει παιχνίδια όπως αυτό στο Μόναχο που στα οποία έχει μπεί καλά και δείχνει να έχει πολύ καλή τύχη για να φθάσει στο θετικό αποτέλεσμα, γιατί πολύ απλά Α Δ Υ Ν Α Τ Ε Ι να ελέγξει τον αντίπαλο με την άμυνα του. Η ομάδα έχει πολλές διακυμάνσεις στο αμυντικό κομμάτι μέσα στο 40λεπτο και όσο αλλάζει lineups για να βρεί ισορροπία. Τη Πέμπτη είχε και λάθη τακτικής. Ο Ιβάνοβιτς “μάζευε” το “4” του (κατ’εντολή) στην pick’n roll  άμυνα προς τα μέσα για να καλύψει την αδυναμία του Μπατίστα στην πλευρική ταχύτητα και τα πίσω βήματα, αφήνοντας αδικαιολόγητα σε έναν face up σκόρερ και εξαιρετικό σουτέρ (που έχει κιόλας το mentality να βάλει μεγάλα σουτ) όπως ο Σαβάνοβιτς καθαρές ματιές προς το καλάθι. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πέσιτς (που το διάβασε άμεσα) έβαζε στη διάταξη του τον Σέρβο φόργουορντ σε απόσταση μιας πάσας από το σημείο που η Μπάγερν “έτρεχε” το pick’n roll της.  Τα 6/8 τρίποντα των γηπεδούχων (5/7 ο Σαβάνοβιτς) από τη θέση “4” πόνεσαν τον Παναθηναϊκό. Και ήταν θέμα προσέγγισης και επιλογής. Εκ του αποτελέσματος ο Παναθηναϊκός ίσως έπρεπε να είχε επιλέξει να ρισκάρει δίνοντας έδαφος στον Γκαβέλ να περάσει προς τα μέσα “τζογάροντας με κάποια σουτ από τις γωνίες στην επίθεση της Μπάγερν..

Ενώ λοιπόν οι πράσινοι έχουν βρεί ισορροπία μέσα από το αμυντικό κομμάτι στο πρώτο ημίχρονο και δείχνουν να παίρνουν σιγά σιγά το τιμόνι του αγώνα, το αμυντικό performance του δευτέρου ημιχρόνου αλλάζει τα δεδομένα. 49 πόντοι παθητικό.. Είναι κρίμα να βλέπεις -και θεωρώ ότι πιθανόν θα το ξαναδούμε αυτή την περίοδο- τους πράσινους να αδυνατούν να κρατήσουν ζωντανό ότι χτίζουν επειδή έχουν σημαντική απόκλιση (σε μικρό χρονικό διάστημα μάλιστα μέσα στο παιχνίδι) στην αποτελεσματικότητα της άμυνας τους. Σαφώς και υπάρχουν ελαφρυντικά, δε το συζητώ. Ο Παναθηναϊκός έχει στις τάξεις του δύο από τους καλύτερους -στη θέση τους- αμυντικούς παίκτες στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, από τους οποίους δε μπορεί να “εισπράξει”. Αναφέρομαι στον Νέλσον και τον Γκιστ, αθλητές-lock down defenders που μπορούν να ανεβάσουν το επίπεδο στα μετόπισθεν σημαντικά. Και εάν ο Νέλσον είναι τραυματίας, ο Γκιστ απέχει σωματικά αρκετά από τον παίκτη που γνωρίζαμε και φαίνεται ξεκάθαρα στο παιχνίδι του. Και η άμυνα στις “αλλαγές” (που είναι η υπερηφάνεια του..) και τα αμυντικά recover του αλλά και τα τελειώματα του στο επιθετικό κομμάτι έχουν επηρεαστεί πολύ από το γεγονός ότι δεν είναι καλά σωματικά. Ουσιαστικά ο Ιβάνοβιτς προσπαθεί να χτίσει μια καλή άμυνα σήμερα χωρίς κανέναν σπουδαίο individual αμυντικό παίκτη αν αναλογιστούμε ότι τα χρόνια πέρασαν και τα πόδια των Διαμαντίδη-Φώτση έχουν βαρύνει. Το έχει ξανακάνει ο Ντούσκο με επιτυχία στη Βαρκελώνη αυτό αλλά του πήρε χρόνο. Θα το ξαναπώ (το είχα γράψει από το καλοκαίρι όταν λέγαμε τα θετικά που θα φέρει ο Μαυροβούνιος στο επιθετικό κομμάτι), οι φετινοί αγωνιστικοί στόχοι και γενικά η πορεία των πρασίνων θα εξαρτηθεί κατά πολύ από το πόσο αποτελεσματική άμυνα θα παρουσιάσουν μέσα στη σεζόν.

-Ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς και το παιχνίδι του αποτελεί σημείο αναφοράς για τον φετινό Παναθηναϊκό, μια ομάδα που έχει δομηθεί έτσι ώστε να έχει πρώτο ρόλο ο 24χρονος φόργουορντ. Στον Βλάντο δίνεται μια χρυσή ευκαιρία φέτος όμως από την άλλη έχει την υποχρέωση να την αξιοποιήσει χωρίς να έχει τα μεγάλα χρονικά περιθώρια. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ σημαντικό το πόσο (ανεξάρτητα με τη συμμετοχή σου) έχεις δουλέψει πέρυσι, στη πρώτη σεζόν του πάγκου και των λίγων λεπτών. Αυτή είναι η προίκα σου πάνω στην οποία ξεκινάς να χτίζεις το παιχνίδι σου. Ο Γιάνκοβιτς ήταν θετικός στο Μόναχο αλλά θέλει πολύ δουλειά σε συγκεκριμένα κομμάτια. Ένα από αυτά είναι η συμπεριφορά του στην close out επίθεση, κατάσταση στην οποία ο Γιάνκοβιτς έχει προδιαγραφές να παράγει αλλά είναι άγουρος στο κομμάτι σκέψη/απόφαση ακόμα. Το στοιχείο αυτό είναι νευραλγικό για τους πράσινους καθώς παρουσιάζονται στον Γιάνκοβιτς μέσα από το παιχνίδι της ομάδας πολλές τέτοιες καταστάσεις όπου πρέπει να επιτεθεί. Ενώ διαβάζει το σώμα του αντίπαλου αμυντικού, παρουσιάζεται λιγότερο aggressive και σε αρκετές περιπτώσεις  έχει πρόβλημα στους χρόνους απόφασης του τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει την ικανότητα π.χ. του Λοτζέσκι στην έξτρα πάσα. Για αυτό είχα εστιάσει το καλοκαίρι στο πόσο σημαντικό είναι να δουλέψει με τη μπάλα στα χέρια ο Βλάντο ώστε να λειτουργεί πιο άνετα και σε τέτοιες καταστάσεις. Το άλλο κομμάτι είναι φυσικά η άμυνα. Ήταν παθητικός σε πολλές περιπτώσεις απέναντι στον Τζέντοβιτς (πολύ ενδιαφέρον ματς-απ δύο συνομηλίκων) και το πλήρωσε. Θα ήθελα πάντως να τον δω για λίγο και στο “4” πάνω στον Σαβάνοβιτς, ειδικά με τα πιο γρήγορα του πόδια σε σχέση με τον Φώτση στην τακτική που είχε επιλέξει ο Ιβάνοβιτς. Είμαι αυστηρός με τον Γιάνκοβιτς γιατί του δίνεται μια ευκαιρία που θα ζήλευαν πολλοί και έχει τις προδιαγραφές να μας δείξει σπουδαία πράγματα στο υψηλό επίπεδο ενώ είναι από τα παιδιά που θέλω να δω με ρόλο στο άμεσο μέλλον της Εθνικής μας. Το να διαβάζω διθυράμβους στις φυλλάδες για τους ..17 πόντους που σκόραρε το θεωρώ τουλάχιστον ανούσιο. Αυτός και ο Μπατίστα θα απαρτίζουν συχνά φέτος τη δυάδα των πιο παραγωγικών παικτών του Παναθηναϊκού, αυτό είναι δεδομένο..

-Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να δουλέψει στο μάξιμουμ καταστάσεις επίθεσης όταν η μπάλα βγαίνει από τα double teams που γίνονται στο ποστ στον Μπατίστα. Να δουλέψει τις αποστάσεις (όπου το.. εκατοστό παίζει ρόλο), την ίδια την πάσα του Ουρουγουανού  και τη λειτουργία της επίθεσης του (χρόνους, θέσεις, εκτέλεση) με παίκτη παραπάνω. Θα  βρεί μπροστά του συνεχώς ο Παναθηναϊκός στη σεζόν τέτοιες ευκαιρίες και το execution του πρέπει να φτάσει στο μάξιμουμ. Ο Ιβάνοβιτς ήδη ποντάρει πολύ σε αυτό το πλαίσιο επίθεσης βάζοντας back screens με τους Φώτση/Γκιστ  ώστε να φύγει η μπάλα κατά μήκους για την weak side (Γιάνκοβιτς) όμως ακόμα οι πράσινοι δεν έχουν βρεί την ισορροπία μεταξύ συγχρονισμού και ξεκάθαρης απόφασης. Πιστεύω ότι σταδιακά μπορούν να παράγουν εδώ.

Από την άλλη εάν αφαιρέσουμε τα 6/8 τρίποντα των Φώτση-Μπλούμς (το τελευταίο του “Μπάτμαν” που μείωσε στους 6 μπορεί να αποβεί καθοριστικό..), η υπόλοιπη ομάδα σούταρε 2/24 πίσω από τη γραμμή.. Σε ένα παιχνίδι όπου οι πράσινοι βασίστηκαν πολύ στο τρίποντο. Οι Διαμαντίδης-Παππάς τελείωσαν το ματς με συνολικά 0/12 FGs.. (με μόνο θετικό τις 9 τελικές) Και όμως η ομάδα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς δείχνει αρκετά καλά στοιχεία στον τρόπο που δημιουργεί ευκαιρίες για τον εαυτό της σε επίπεδο παραγωγής, οι οποίες κατά τη γνώμη μου τρακάρουν στην έλλειψη πόιντ γκαρντ με καθαρά οργανωτικούς προσανατολισμούς. Με τον Νέλσον οι πράσινοι θα βρούν περισσότερες ευκαιρίες στο τρανζίσιον, με τον Μαυροκεφαλίδη καλύτερη ισορροπία στις επιλογές τους στο μισό γήπεδο. Τα περιμένω αυτά. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι στατικός καθώς έχει βάλει κίνηση στην επίθεση του και θα δείτε πολύ καλύτερα πράγματα όταν θα παραταχθεί με πιο δόκιμα σχήματα.

-Στην αντίπερα όχθη ο Πέσιτς τρέχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πρότζεκτς του Ευρωπαϊκού συλλογικού αθλητισμού. Τα είχαμε πεί και  παλιότερα για τη Μπάγερν .. Φέτος οι Βαυαροί ανέβασαν ελεγχόμενα το μπάτζετ από τα 7.5 εκ. του περυσινού στα περίπου 10, αν και είχαν την οικονομική δυνατότητα να διαθέσουν πολύ παραπάνω χρήμα στην αγορά. Μου αρέσει πολύ το σκεπτικό τους. Βήμα-βήμα, σταδιακή αλλά ασφαλής σχετικά ανάπτυξη του πρότζεκτ, σύμμαχος ο χρόνος. Τη τρέχουσα χρονιά ο Πέσιτς έχει δημιουργήσει μια καθαρά ευρωπαϊκή ομάδα η οποία με την προσθήκη των τριών Σέρβων σκοπεύει να γίνει πιο κυνική ώστε να μάθει να τελειώνει κλειστά παιχνίδια. Τη Πέμπτη άλλαξε το μομέντουμ με τον Στίματς (τέλη τρίτης περιόδου) που ανέβασε την pick’n roll άμυνα των Βαυαρών και έκανε ζημιά στο ζωγραφιστό σε ένα σημείο που η ζυγαριά έδειχνε πράσινο. Στη τέταρτη περίοδο επίσης  ο Μπράηαντ έπαιξε καλά άμυνα στα 4/4 της πάσας στο ποστ στον Μπατίστα, η βοήθεια (ανάλογα με το που γυρνούσε ο ψηλός της ελληνικής ομάδας) συνήθως από τη base line ήταν αποτελεσματική και η επίθεση των φιλοξενούμενων έχασε την ισορροπία της και παρουσίασε κακό shot selection.

 Η Μπάγερν δεν υπερτερεί σε ποιότητα στο ρόστερ σε σχέση με τον Παναθηναϊκό  όμως είναι μια ομάδα που δουλεύει σωστά και φέτος είναι καλύτερη στο μισό γήπεδο από την ομάδα του Ντιλέηνι, παρουσιάζοντας περισσότερο μπάσκετ συνεργασίας. Έχει ακόμα τον Μίσιτς σε μια κατάσταση ανάλογη με του Γκιστ . Προσπαθεί να βρεί τα πατήματα του από τον καλοκαιρινό τραυματισμό του, φανερά δεν είναι  έτοιμος, όμως -ειλικρινά- δε μπορώ να μην εξομολογηθώ το πόσο θα ήθελα να δω τον συγκεκριμένο γκαρντ σε ένα πρότζεκτ σαν και αυτό των πρασίνων..

-Εκ κατακλείδι ο Παναθηναϊκός έδειξε καλά στοιχεία στο Μόναχο. Μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Έχασε γιατί η άμυνα του δεν έχει σταθεροποιηθεί στο επίπεδο που πρέπει και αυτό είναι το επόμενο στοίχημα για τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Στη τελευταία του θητεία στη Βιτόρια, δε κατάφερε να το κερδίσει ποτέ.. Ελπίζω εδώ να τα καταφέρει. Αν ο Παναθηναϊκός δεν πιάσει κάποια αμυντικά στάνταρντς στο παιχνίδι του δε θα καταφέρει να βγάλει στο παρκέ τη δουλειά που γίνεται πίσω από τις κάμερες σε ομαδικό επίπεδο..

Υ.Γ: Η διαφορά του Παππά με τον Μπλούμς στο παραγωγικό κομμάτι και αναφορικά με τον ρόλο τους στη φετινή ομάδα, είναι ότι ο πρώτος χρειάζεται λεπτά & προσπάθειες για να βρεί ρυθμό. Ο Λετονός μπορεί να σου βάζει μόνο 2-3 σουτ αλλά μπορεί να το κάνει άμεσα ερχόμενος από τον πάγκο. Καταλαβαίνω αυτή τη στιγμή τη χρησιμότητα παικτών-ρόλων όπως οι Μπλούμς-Ράιτ, όμως είμαι της άποψης ότι το πρότζεκτ επιτάσσει να θυσιαστούν οι 2-3 νίκες παραπάνω στο βωμό της συμμετοχής και της ανάπτυξης παιδιών όπως ο Μποχωρίδης, ο Διαμαντάκος και ο Χαραλαμπόπουλος ο οποίος δεν πάτησε παρκέ στο Μόναχο..

Υ.Γ1: Η Ούνιξ έχασε μεγάλη ευκαιρία απέναντι στη Ρεάλ.. Ξέρω ότι ο Άρτζι θα σκέφτηκε βλέποντας την τελευταία φάση με το νικητήριο σουτ του Γιούλ  “..αν είχα έναν ψηλό με πιο γρήγορα πόδια που θα έμενε κοντά του”. Αυτή είναι ίσως μια κίνηση που χρειαστεί να κάνουν οι Ρώσοι για να πιάσουν τα αμυντικά στάνταρντς του Πεδουλάκη..

Υ.Γ2: Σπουδαίο τρίποντο του Βασιλειάδη όμως δεν άξιζε στον Σάσα Ομπράντοβιτς αυτό το φινάλε.. Είναι από τις ήττες που η λύπη κρατάει λίγο παραπάνω..

Υ.Γ3: Έχουμε και ΝΒΑ σε λίγες ημέρες.. Ξεκινάει η σεζόν που αναμένεται πολύ ενδιαφέρουσα φέτος.. Τσεκάρετε λίγο τις αποδόσεις για τον τίτλο από τη Stoiximan.gr  και όποιος θέλει το μιλάμε..