Defend The Land..

O επιθετικός compact Παναθηναϊκός του Τσάβι Πασκουάλ έβαλε τον Ολυμπιακό στη “χώρα του πόνου” για 40 λεπτά στον τέταρτο τελικό με τις δύο ομάδες πλέον να έχουν εκατέρωθεν υπερασπιστεί τη γη τους. Έτοιμοι οι ερυθρόλευκοι για να τελειώσουν τη σειρά στην έδρα τους, με υψηλό ηθικό για το διπλό τίτλου οι πράσινοι σε ένα ματς όπου κάθε κατοχή και άμυνα θα παιχτεί δίχως αύριο. Το Hoopfellas ξεκινάει τη μεγαλύτερη ημέρα της σεζόν όπως πρέπει..

Η καλύτερη εμφάνιση ομάδας στη σειρά ήρθε τελικά στον τέταρτο τελικό από τον Παναθηναϊκό του Τσάβι Πασκουάλ ο οποίος γρονθοκόπησε τον ξαφνιασμένο  αντίπαλο του από την αρχή διεκδικώντας και εν τέλει κερδίζοντας αυτό που του αναλογεί. Μια τελευταία ζαριά για τον τίτλο.. Η κόπωση διείσδυσε στη σκέψη του  Ολυμπιακού ο οποίος αποφασισμένος πηγαίνει για να υπερασπιστεί τον τίτλο στο δικό του σπίτι μαζεύοντας όλες τις δυνάμεις που του έχουν απομείνει. Η ισοφάριση και το πέμπτο ματς..

Ξεκινάμε από τις σημειώσεις μας για τον τέταρτο τελικό..

O -πολυσυζητημένος στη κοινότητα μας- Compact Παναθηναϊκός για τον οποίον κάναμε λόγο πριν ξεκινήσει η σεζόν έκανε την εμφάνιση του στον τέταρτο τελικό της Α1 δίνοντας μια από τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς και συνολικά ένα από τα καλύτερα αμυντικά performance της ομάδας φέτος. Ειλικρινά δεν έχει μεγάλη σημασία το πως φθάσαμε εκεί.. Πολλές φορές (ειδικά σε σειρές playoffs) ένας τραυματισμός, μια αναγκαστική αλλαγή στο αρχικό rotation με ανακάτεμα της τράπουλας ή μια προσαρμογή την οποία νοερά σου υποδεικνύει το ματσάρισμα με τον αντίπαλο, μπορεί να φέρει στο φως πράγματα τα οποία μέχρι τώρα δεν έβλεπες ή είχες αφήσεις στην άκρη. Πράγματα τα οποία δουλεύουν τελικά προς όφελος σου και μπορούν να σου δείξουν τον δρόμο για τη συνέχεια, το μέλλον.. Το σχήμα με έναν Big-F στο “3” (Γκάμπριελ), σχετικά με το οποίο είχαμε συζήτηση στη σειρά με τη Φενέρ, μπορεί να δείξει την επόμενη ημέρα στον Παναθηναϊκό. Το έκανε πέρυσι η ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη πατώντας στη κορυφή της Ευρώπης.. Προϋπέθετε όμως τον Τζέιμς Γκιστ σε πραγματικά καλή κατάσταση και στα λεπτά της unit αυτής μια ροπή στο ανοιχτό γήπεδο τροφοδοτούμενη καθαρά από τον τρόπο που αμυνόταν το συγκεκριμένο σχήμα. Για αυτούς τους λόγους (τραυματισμός Γκιστ, διαφορετική επιθετική φιλοσοφία του κόουτς Πασκουάλ) πιθανόν μπήκε στο συρτάρι στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς. Η συνθήκη (καλή περίοδος Γκάμπριελ, ετοιμότητα Γκιστ στον τέταρτο τελικό) ευνόησε τους πράσινους για να φθάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Κατασκευαστικά αυτός ο Παναθηναϊκός χτίστηκε για να παίξει φέτος αυτό το μπάσκετ. Αυτή την εικόνα είχαμε για αυτό το σύνολο παιχτών ελπίζοντας ότι η έλευση του Τσάβι Πάσκουαλ θα κάνει το σύνολο πιο “σοφό” στο μισό γήπεδο.

Το ICE μπήκε στην άκρη και οι γηπεδούχοι πήγαν σε καθαρές αλλαγές με Triple Switch το οποίο προϋπέθετε καλύτερη και ταχύτερη αμυντική επικοινωνία ώστε να απολαύσεις τον καρπό του δηλαδή την απεμπλοκή του γκαρντ σου σε ένα δυσάρεστο miss match χαμηλά. Τέτοια σχήματα τα οποία η σελίδα βάφτισε “compact” (συμπαγή, “μακρύτερα” και ταχύτερα από ότι δείχνουν με μια πρώτη ματιά, ικανά να ανταποκριθούν απέναντι σε διαφορετικά χαρακτηριστικά αντιπάλου) -όρος ο οποίος έχει υιοθετηθεί πλέον από τους πάντες- μπορούν να αποτελέσουν “ελβετικό σουγιά” στο αμυντικό κομμάτι καθώς προσφέρουν μια δεξαμενή επιλογών στον εκάστοτε κόουτς (απλωμένες άμυνες, zone/m2m trapping press, ζώνες προσαρμογής π.χ. 3-2 με τον Big-F στο “κεφάλι”).

Ο Ολυμπιακός δε μπόρεσε να προσαρμοστεί ουσιαστικά σε κανένα σημείο του παιχνιδιού και αυτό οφείλεται σε διαφορετικούς παράγοντες. Είχε μια εγγενή (πολύ περίεργο για αυτή την ομάδα που ξέρει να αποκωδικοποιεί γρήγορα και να διαβάζει την αδυναμία της άμυνας) να χτυπήσει (όχι απαραίτητα εκτέλεση αλλά πάσα για εισαγωγική στην εκτελεστική διαδικασία) σε πρώτο χρόνο ώστε να χτυπήσει στον χρόνο επανασύνταξης (recover) τη πράσινη άμυνα. Λιγοστό διάστημα αλλά καίριο ώστε να ξεκλειδώσεις μια άμυνα αυτής της φύσης. Φιλτράροντας λίγο τη συμπεριφορά αυτή των ερυθρολεύκων τείνω προς το συμπέρασμα ότι δεν ήθελαν αυτή η αμυντική επιλογή του αντιπάλου να “βιάσει” τους χρόνους τους στην επίθεση αναγκάζοντας τους να επιτεθούν πιο γρήγορα, συνεχίζοντας στον ρυθμό τον οποίο οι ίδιοι είχαν θέσει ως στόχο.

Φάκελος Stamina

Ο Ολυμπιακός “φωνάζει” εδώ καιρό ότι δεν έχει την ίδια stamina για να υποστηρίξει το παιχνίδι του το οποίο ούτως ή άλλως βασιζόταν ολόκληρη τη σεζόν σε αυτό το κομμάτι. Η σεζόν ήταν βαριά και οι τραυματισμοί έχουν κάνουν τη κατάσταση δυσχερέστερη στη τελική ευθεία αυτής. Παράλληλα η άνοδος του Μιλουτίνοφ έχει φέρει (δίκαια) πίσω στο rotation τον Birch, έναν εκ των βασικών εκφραστών του High energy παιχνιδιού των ερυθρολεύκων δεδομένου ότι με τον Καναδό στο παρκέ οι πρωταθλητές παίζουν διαφορετικά στην άμυνα και ουσιαστικά η συνθήκη τους ωθεί να κυνηγήσουν περισσότερο το ανοιχτό γήπεδο.

Μιας και ο λόγος για “ανοιχτό γήπεδο”.. Ο Ολυμπιακός του (πλέον) ενός δημιουργού στο μισό γήπεδο προσπαθεί να παράγει σε σετ καταστάσεις (με σύμμαχο το επιθετικό ριμπάουντ) κάνοντας συντήρηση δυνάμεων ενώ είναι νομίζω άκρως σημαντικό να σημειώσουμε ότι από τους τρεις καλύτερους του transition παίχτες, οι δύο είναι εκτός και ο τρίτος ακουμπά τα όρια του οργανισμού του. Η απουσία του Λοτζέσκι έχει αφαιρέσει ένα σπουδαίο (μάλλον το σπουδαιότερο) όπλο στη transition επίθεση ενώ την ίδια στιγμή δεν υπάρχει στην εξίσωση το αμυντικό aggressiveness του Χάκετ το οποίο παρήγαγε πολλές τέτοιες καταστάσεις στην επίθεση. Ο τρίτος πόλος, Γιώργος Πρίντεζης είναι ένα κεφάλαιο μόνος του. Μιλάμε για έναν forward ο οποίος τρέχει το γήπεδο ως περιφερειακός και ποστάρει σαν παίχτης ρακέτας με τα early post ups να απαιτούν τη βασική έκφραση της ερυθρόλευκης επίθεσης στο ανοιχτό γήπεδο. Το διαχρονικά ανίκητο footwork του διεθνή PF εμφανίζεται εξασθενημένο ενώ η κόπωση του χτυπάει κόκκινο στα τελειώματα στο ζωγραφιστό. Σημειώστε (σε συνδυασμό με τα παραπάνω) ότι ο Κρις Σίνγκλετον γίνεται πλέον ολοένα και πιο έμπειρος στην άμυνα απέναντι του αποκωδικοποιώντας το ρεπερτόριο του σταρ των ερυθρολεύκων. Τα μακριά χέρια και το καλό footwork του Αμερικανού F/C των πρασίνων ανάγκασαν τον Πρίντεζη να λαμβάνει πολλές φορές τη μπάλα ψηλά στη πλευρα στα side isos του Γιάννη Σφαιρόπουλου για αυτόν καταναλώνοντας παραπάνω ανάσες στη προσπάθεια του να πάει με ντρίμπλα βαθιά στο ζωγραφιστό. Ανάσες που “γράφουν” στο τελείωμα.. Σήμερα ο Παναθηναικός φαίνεται να έχει τη πολυτέλεια να παίξει μονή άμυνα τον Πρίντεζη στο low post το οποίο συνιστά από μόνο του Μ Ε Γ Α Λ Ο Κ Ε Ρ Δ Ο Σ για την ομαδική άμυνα της ομάδας του κόουτς Πασκουάλ..

Πρόβλημα στην εισαγωγική πάσα ο Ολυμπιακός

Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε (για πρώτη φορά από την αρχή) να παίξει 4/4 άμυνα στην εισαγωγική πάσα στον Μιλουτίνοφ με τον Μπουρούση. Είναι γεγονός ότι ο Έλληνας ψηλός δεν έχει το footwork για να είναι αποτελεσματικός σε αυτόν τον τύπο άμυνας στην 1 in -4 out επίθεση του Ολυμπιακού καθώς δυσκολεύεται να ακολουθήσει όσο αλλάζει η γωνία πάσας με τη μπάλα να μετακινείται. Παρ’όλα αυτά ήταν μια από τις καταστάσεις που υπέδειξαν για μια ακόμα φορά το πρόβλημα των ερυθρολεύκων στην εισαγωγική πάσα στο ζωγραφιστό. Ειδικά χωρίς τον Σπανούλη στο παρκέ η δυσκολία τους αυτή είναι σημαντική σε βαθμό που τείνει να απενεργοποιήσει πολλές miss match καταστάσεις υπέρ τους.

Σε αυτό συνέβαλλε και το aggressiveness της άμυνας του Παναθηναϊκού και στις δύο γραμμές. Για πρώτη φορά στη σειρά οι πράσινοι ήταν τόσο επιθετικοί ψηλά όταν στη τελική ευθεία της επίθεσης του Ολυμπιακού και στη πίσω γραμμή άμυνας τους υπήρχε κατά τους miss match, βάζοντας μεγάλη πίεση στη μπάλα και αρνούμενοι τη πάσα χαμηλά με σύμμαχο τον χρόνο. Έχουμε πει ότι τα πιο σίγουρα χέρια μετά από αυτά του Σπανούλη- για να εισάγουν τη μπάλα στο ζωγραφιστό υπό πίεση αυτή τη στιγμή είναι αυτά του Γιώργου Πρίντεζη (για να είμαι ειλικρινής την ώρα που αναρωτιόμουν γιατί ο κόουτς Σφαιρόπουλος δε πατάει σε αυτή τη λογική το είδαμε να συμβαίνει μέσα από 1-3-1 επίθεση). Όμως μη ξεχνάμε ότι ο Πρίντεζης είναι βασικός εκφραστής της εκτέλεσης χαμηλά και συνήθως (μαζί πλέον με τον Μιλουτίνοφ) έχει τον ρόλο του αποδέκτη αυτής της πάσας.

Δυστυχώς για τους ερυθρόλευκους ο Ουότερς μοιάζει εκτός κλίματος πιστοποιώντας το λάθος της επιλογής του Γιάννη Σφαιρόπουλου όταν κλήθηκε να πάρει μια πολύ κομβική απόφαση σχετικά με τον αντικαταστάτη του Χάκετ. Η σελίδα μας έχει αφιερώσει αρκετό χρόνο στα πρώτα της βήματα εξηγώντας γιατί ο back up -PG αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τη ποιότητα ενός ρόστερ σε αυτό το επίπεδο του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ.. Ο Ουότερς είναι επαγγελματίας και καλός παίχτης (έκανε σούπερ post season πέρυσι, από τους βασικούς λόγους που ο Άρης έσυρε τον ΠΑΟ στα 5 ματς στην ημιτελική σειρά), πολύ μακριά όμως από αυτό που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός δεδομένου του ότι δεν έχει κανένα exploit χαρακτηριστικό σε αυτό το επίπεδο. Η ομάδα του Σφαιρόπουλου χρειάστηκε πολύ έναν τέτοιον παίχτη για να ξεκλειδώσει καλά οργανωμένες άμυνες και κυρίως να προσφέρει κάτι διαφορετικό (ως X-Factor, κάνοντας την ομάδα λιγότερο προβλέψιμη) στο δεύτερο μισό της σεζόν. Είχαμε μιλήσει τότε σχετικά για τον Edgar Sosa και τον Briante Weber (διαφορετικοί παίχτες με μερικά δυνατά χαρακτηριστικά ο καθένας τους ώστε να δώσουν μια άλλη διάσταση σε αυτά τα διαθέσιμα 10-12 λεπτά)..

ΑST/TO Ratio, o κωδικός του τίτλου (ό,τι είπαμε..)

Έχουμε σημειώσει πολλές φορές αυτή τη σεζόν ότι το κλειδί για να καταβάλλει κάποιο αυτό το δυνατό αγωνιστικά και κυρίως πνευματικά σύνολο των ερυθρολεύκων βρίσκεται στην αναλογία ασσίστ-λαθών του παιχνιδιού τους. Με αυτόν τον δείκτη ως σημείο αναφοράς (με την εκάστοτε ανάγνωση και για τις δύο πλευρές) ξεκινήσαμε την ανάλυση της σειράς των τελικών αυτών άλλωστε. Στο τέταρτο παιχνίδι έγινε κατανοητό πλέον ακόμα και σε αυτούς που ασχολούνται επιδερμικά με το άθλημα το γιατί εστιάσαμε εκεί σε τέτοιο βαθμό..

Ο Παναθηναϊκός στα πρώτα 120′ της σειράς ήταν ελαφρά καλύτερος όμως βρισκόταν πίσω με 2-1 γιατί ο Ολυμπιακός είχε ανεβάσει κατακόρυφα το performance του στον δείκτη αυτό ο οποίος αποτελούσε αχίλλειο πτέρνα για τους ερυθρόλευκους κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς. Αν μη τι άλλο δείγμα συγκέντρωσης και καθαρού μυαλού.. Καταλαβαίνετε ότι αυτόν τον δείκτη επηρεάζει περισσότερο από τον καθένα ο άνθρωπος που αποτελεί το κέντρο αποφάσεων της επίθεσης τους, ο Βασίλης Σπανούλης. Θεωρώ δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός δημιουργεί καλύτερη συνθήκη για να κερδίσει ένα ματς σε αυτό το επίπεδο όταν ο αρχηγός του έχει δείκτη AST/TO μεγαλύτερο ή ίσο του 2 (όντας άστοχος) παρά όταν έχει κάτι σαν 4/6 ή 4/7 τρίποντα.. Τόσο σημαντικό είναι αυτό για το οποίο σας μιλάω..

Σαφέστατα υπάρχει μετάφραση για το 13/23 AST/TO των ερυθρολεύκων (17/6 οι πράσινοι) στον τέταρτο τελικό και αυτή κατά ένα σημαντικό (όχι ολοκληρωτικό αλλά άκρως σημαντικό) ποσοστό βρίσκεται στην αλλαγή της αμυντικής κατεύθυνσης των γηπεδούχων η οποία ενεργοποιήθηκε με το ανέβασμα του Γκιστ στο rotation της θέσης “5”. Ταυτόχρονα η άμυνα τους έγινε πιο επιθετική επιδιώκοντας να παράγει η ίδια το λάθος του αντιπάλου και όχι να περιμένει από τον ίδιο να το κάνει. O Παναθηναϊκός έκλεψε 12 μπάλες και βρήκε σκορ στο ανοιχτό γήπεδο κεφαλαιοποιώντας τα αρκετά deflections που του έδωσε η άμυνα του και τη δυσκολία που έβαλε στη σκέψη των ερυθρολεύκων η υποχρέωση για ένας-ένας παιχνίδι απέναντι σε συγκεκριμένους αμυντικούς παίχτες. Το “τριφύλλι” επαναλαμβάνω είναι κατασκευασμένο για να παίζει αυτό ακριβώς το μπάσκετ. Ο παίχτης στον οποίο η ομάδα έδωσε τα κλειδιά για ηγηθεί (Καλάθης) είναι φτιαγμένος για να λειτουργεί ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο.. Το μεγαλύτερο ερωτηματικό για τον Ολυμπιακό (μια ομάδα με elite mental toughness σε ευρωπαϊκό επίπεδο) είναι το γιατί η ομάδα μπήκε από νωρίς σε Turnover mode (7 λάθη στο πρώτο δεκάλεπτο, 9.3 είχε μέχρι τότε στη σειρά) και δε μπόρεσε ποτέ να βγει από εκεί..

Ο δείκτης αυτός κατά τη ταπεινή μου γνώμη θα κρίνει πολλά και στο πέμπτο και τελευταίο ματς της σειράς..

Side Pick

Την ώρα που ο Ολυμπιακός άλλαζε θέσεις στην 1-3-1 (Παπαπέτρου τελευταίος παίχτης) προσπαθώντας να βρει -πέραν του πολύ ζεστού Γκριν- σημείο αναφοράς στην επίθεση του, οι γηπεδούχοι (φανερή η πρόθεση να βρουν μετά από down screens τον Ρίβερς στη κίνηση για να εκτελέσει, αντίθετα μέσα από Stack Format έψαχναν post ups και όχι τη Weak side επίθεση –με στατικό σουτ- του Αμερικανού μετά από flare) “πάτησαν” στο όπλο του Pick & Roll τροφοδοτούμενοι από το γεγονός ότι οι Γκιστ και Καλάθης ένιωθαν καλά από τα πρώτα τους λεπτά. Καταλαβαίνετε ότι εκτός από την άμυνα, τα αυξημένα λεπτά του Γκιστ (σε συνδυασμό με τη ταυτόχρονη παρουσία του Καλάθη στη πεντάδα) αλλάζουν και τη κατεύθυνση στην επίθεση της ομάδας του Πασκουάλ. Προσπαθήστε αυτό να το μεταφράσετε με τη μικρή συμμετοχή του Birch για να ενώσετε την αλυσίδα με τα στοιχεία..

Ο Πασκουάλ επέμεινε σε καταστάσεις στις οποίες αναμείγνυε τον Γκιστ σε πολλαπλά Screens, πάνω και μακριά από μπάλα (στον άξονα ή στις πλευρές) με τα γκαρντ των πρασίνων να κερδίζουν νωρίς το πλεονέκτημα της απόστασης μετά τα 1-2 running floaters στα οποία ευστόχησαν και αφαίρεσαν το δικαίωμα από τον ψηλό των ερυθρολεύκων να μείνει πραγματικά πίσω. Ο Παναθηναϊκός ήταν και πάλι μετά από καιρό αποτελεσματικός σε Side Picks, πάνω στα οποία είχε βασιστεί αρκετά και στη περυσινή σειρά των τελικών με τους Καλάθη-Διαμαντίδη κύριους εκφραστές. Η καλή βραδιά του Νικ Καλάθη (έβαλε γρήγορα 12 πόντους) άλλαξε τον συσχετισμό σε επίπεδο αποστάσεων όταν αυτό έμπαινε με προωθητική ντρίμπλα στο “ζωγραφιστό” ανιχνεύοντας το πεδίο δράσεως, γεγονός που παρήγαγε πόντους για τους γηπεδούχους και τους έδωσε μια σταθερά στην επίθεση τους.

Συνολικά ο Ολυμπιακός (5-out επίθεση ώστε να τραβήξει την αντίπαλη άμυνα ψηλά, Gaggle με τον Παπανικολάου για το αποτελεσματικό του περιφερειακό σουτ από τις 45 μοίρες το οποίο όμως δε βρήκε ποτέ στον τέταρτο τελικό) παρουσίασε, δείγμα της κούρασης που λύγισε και τη σκέψη των παιχτών του, πρόβλημα επικοινωνίας στο αμυντικό κομμάτι. Οι ερυθρόλευκοι δυσκολεύτηκαν να ματσάρουν την ικανότητα του Σίνγκλετον (γενικά είναι παίχτης που δε ματσάρεται εύκολα λόγω πληθωρικότητας στην εκτέλεση μέσα από διαφορετικές καταστάσεις) να βρει πόντους από κάθε σημείο του παρκέ και ακόμα και όταν δοκίμασαν Deny στη Horns εκτέθηκαν από αυτή τη κακή τους επικοινωνία, ασυνήθιστη για μια τόσο καλά δουλεμένη άμυνα.

Παρακολουθήστε εδώ το κακό αμυντικό transition των φιλοξενούμενων και το άψογο fast break των γηπεδούχων χωρίς καμία απολύτως ντρίμπλα..

H σελίδα μας έχει αναφερθεί στα Wing Skills που κρύβονται στο πακέτο του Σίνγκλετον και αν μη τι άλλο ο Τσάβι Πασκουάλ τα έχει εντοπίσει δίνοντας του δράσεις περιφερειακού στη Diamond ή χρησιμοποιώντας Shuffle επίθεση για τον Αμερικανό. Από την άλλη πλευρά ο Έρικ Γκριν ήταν ο μοναδικός ερυθρόλευκος που είχε ανοιχτή σύνδεση με το καλάθι όμως η φύση του επιθετικού του παιχνιδιού του (ένας-ένας περιφερειακή εκτέλεση, παραπάνω ντρίμπλα, αδυναμία στο να τρέξεις PnR καταστάσεις) κάποιες φορές καθιστά τον Ολυμπιακό (αυτόν τον όχι τόσο ακμαίο σε επίπεδο δυνάμεων) ευάλωτο στο αμυντικό transition ενώ δεν αναμειγνύει και τους υπόλοιπους στην επίθεση με αποτέλεσμα να “παγώνουν”. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος βλέποντας την ομάδα του να μη μπορεί να “μπει” πάλι στο ματς επέλεξε να κρατήσει στον πάγκο στη τέταρτη περίοδο τους Σπανούλη-Πρίντεζη ενόψει του πέμπτου, καθοριστικού τελικού..

Edge of Tomorrow: Πέμπτο ματς, με ό,τι συνεπάγεται ο όρος..

Ξημέρωσε η μεγάλη ημέρα λοιπόν.. Ένα πέμπτο ματς μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού βάζει πάντα δυνατή υποψηφιότητα για να αποτελέσει ένα ευρωπαϊκό classic. Είναι μάλιστα τέτοια η θέληση, η συσπείρωση και ο βαθμός αυταπάρνησης στις τάξεις των δύο “αιωνίων” για τη κατάκτηση του τίτλου που το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει ήδη το υπόβαθρο να μείνει στη μνήμη μας για πολλά χρόνια (για καθαρά αγωνιστικούς λόγους). Εάν οι δύο τους αποτελούν τη βιτρίνα της λίγκας μας, αυτό το ματς στην άκρη του γκρεμού είναι το πιο ακριβό προϊόν που μπορεί να προσελκύσει κάποιον ενδιαφερόμενο.

Τα πάντα μπαίνουν στην άκρη.. Είναι κουρασμένοι, χτυπημένοι, χωρίς τη καλύτερη σωματικά κατάσταση, όμως είναι εδώ.. Θα είναι σκληρό. Δυνατό. Ίσως και “άσχημο”. Όμως δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από ένα ματς δίχως αύριο. Δε μιλάμε για μερικά ψίχουλα μπαγιάτικης δόξας και μουχλιασμένου μύθους. Αλλά για την αλήθεια.. Δύο δυνατές ομάδες, μετά από μια κοπιαστική σεζόν με πολύ δυνατά συναισθήματα μάχονται για τη μια ..μπριζόλα στο δωμάτιο. Με το βλέμμα στο αύριο μιας και μιλάμε για σαράντα λεπτά τα οποία μπορεί να κρίνουν συμβόλαια και αποφάσεις για την ημέρα που ξημερώνει σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Η έδρα έχει πάντα ένα πλεονέκτημα σε αυτές τις περιπτώσεις. Ειδικά όταν μιλάμε για την έδρα (και την ομάδα) του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν τις προσωπικότητες και τους παίχτες με τα intangibles για να κλείσουν μια σειρά στην οποία όσο αυτή κυλάει μοιάζουν να χάνουν έδαφος. Ο Ολυμπιακός είναι στο όριο αυτή τη στιγμή. Δε θα έπαιρνα όρκο ότι θα μπορούσε να ακολουθήσει σε Best of 7 τελικούς.. Εκεί ποντάρει ο Παναθηναϊκός ο οποίος (με αυτό το σύνολο) αποδεικνύει το πόσο δύσκολο ματσάρισμα είναι για τον πρωταθλητή. Οι πράσινοι του Πασκουάλ είναι (έστω και στα σημεία) η καλύτερη ομάδα στη σειρά μέχρι σήμερα. Έχουν περισσότερες δυνάμεις, ενέργεια (που τροφοδοτείται από το μυαλό του Τσάβι Πασκουάλ) και φρεσκάδα όμως οι υπερβάσεις γίνονται πραγματικότητα πωτίστως μέσα από τη δύναμη του μυαλού. Πάμε για κλειστό ματς με διακυμάνσεις στο σκορ (και τη πιθανότητα του ανατρεπτικού χαρακτήρα ανοιχτή) με τον δείκτη AST/TO να στρώνει το χαλί για τη τελική ευθεία. Παιχνίδι μεγάλων σουτ, οξυδέρκειας και κυρίως φιλόπονου χαρακτήρα.

Άλλωστε, η ευτυχία θεραπεύει το σώμα όμως ο πόνος αναπτύσσει τη δύναμη του νου..

Καλό μας παιχνίδι..

Y.Γ: Ο Ερυθρός Αστέρας έκλεισε τον John Bolden στον οποίον κάναμε εκτενή αναφορά πριν ένα μήνα. Θα ήθελα να δω τις ομάδες μας να δουλεύουν με τέτοια παιδιά των οποίων το πακέτο έχει ενδιαφέρουσα μετάφραση στο μπάσκετ της Ευρωλίγκας. Σε αυτή τη κατεύθυνση υποστήριξα προ διετίας ότι πρέπει οπωσδήποτε να κρατήσουν στη χώρα μας τον Αλεξάντερ Βεζένκοφ ακόμα και εάν χρειαστεί να σπαταλήσουν θέση ξένου..

Υ.Γ1: Έτοιμες και με ισχυρό πνεύμα Μπεσίκτας και Βαλένθια. Μπράβο στον Σαρίτσα (έχασε όμως σημαντική ευκαιρία). Η Βαλένθια πάλεψε σαν πεινασμένο σκυλί όμως οι παλιοσειρές της Ρεάλ (Γιούλ, Ρούντι, Ρέγιες) ξέρουν να κερδίζουν όσο λίγοι παιχνίδια λεπτομερειών σε αυτό το επίπεδο. Been there, Done that..

Y.Γ2: Φτάσαμε στο πιο ενδιαφέρον σημείο. Τη πρώτη ήττα των Ουόριορς και το σημάδι ζωής των Καβς. Ένα βέλος διαπέρασε το φαινομενικά ατσάλινο κορμί των “Πολεμιστών”. Το πόση ζημιά μπορεί να προκαλέσει στη σκέψη τους τοποθετώντας την “αμφιβολία” θα το δούμε στο πέμπτο ματς. Οι Ουόριορς είναι πάλι “εκεί” και έχουν απέναντι το φάντασμα. Ή το ξορκίζουν ή τους καταπίνει. Ο κύβος ερρίφθη..