Stoiximan.gr Basket League Finals: Το κράτος είμαι εγώ..

Με τις αναμνήσεις νωπές από το περυσινή μεγαλειώδη μάχη που καθήλωσε την Ευρώπη, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός συναντιόνται ξανά στην άκρη του βράχου με έπαθλο το στέμμα του βασιλιά του ελληνικού μπάσκετ. Το Hoopfellas ρίχνει τη πρώτη σφαίρα..

 

 

Με τη περίφημη φράση του Λουδοβίκου του ΙΔ’ ((L’État, c’est moi ) η οποία αντικατοπτρίζει το ψυχολογικό στέμμα που απονέμεται στον τελικό νικητή της σειράς και πρωταθλητή της χώρας μας στο τέλος της σεζόν, ανοίγουμε τον φάκελο των φετινών τελικών της ελληνικής λίγκας. Μιας σειράς η οποία πέρυσι καθήλωσε το ευρωπαϊκό κοινό με την εξέλιξη της και τα όσα διαδραματίστηκαν εντός παρκέ και είναι φυσικό να συγκεντρώνει και φέτος ξεχωριστό ενδιαφέρον.Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι αναγνώστες της (αγγλόφωνης έκδοσης της ) σελίδας από χώρες της Βόρειας Ευρώπης (όχι και τόσο “μπασκετικές”) μου έχουν ζητήσει επανειλημμένως να μεσολαβήσω ώστε να μπορέσουν, ερχόμενοι αποκλειστικά για αυτό στη χώρα μας, να παρακολουθήσουν έναν τουλάχιστον φετινό τελικό (θα έλθουν και θα βρίσκονται στο εναρκτήριο ματς του Φαλήρου). Ας κατανοήσουμε λοιπόν όλοι, άμεσα εμπλεκόμενοι και μη, τη σημασία αυτών των παιχνιδιών για το ευρύτερο σύνολο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ευρισκόμενοι σε μια χώρα η οποία φιλοξενεί αυτή τη κορυφαία σειρά-βιτρίνα του ελληνικού πρωταθλήματος..

 

Εnter the Greek Finals: Το συναισθηματικό υπόβαθρο..

Βίοι αντίθετοι για τις δυο ομάδες καθώς τα playoffs της Ευρωλίγκας έγραψαν διαφορετικά στον ψυχισμό τους. Ο Ολυμπιακός συσπειρώθηκε αντιμετωπίζοντας μια δύσκολη κατάσταση απέναντι στην Αναντολού και εν τέλει έμεινε όρθιος φτάνοντας στη συνέχεια μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης ενώ ο Παναθηναϊκός γονάτισε απέναντι στο computerized basketball της Φενέρ με τα όσα ακολούθησαν του τρίτου παιχνιδιού να πλήττουν σοβαρά το κλίμα στο εσωτερικό της ομάδας ειδικά σε επίπεδο ηθικού. Δε σας κρύβω ότι ακόμα και μετά το δεύτερο ματς με το 0-2 της Φενέρ στο ΟΑΚΑ, συζητώντας αργά το βράδυ με φίλους αξιολογούσα ακόμα (με τα τότε δεδομένα και σε φιλολογικό όπως αποδείχθηκε επίπεδο) ως αρκετά καλό το ποντάρισμα υπέρ των πρασίνων στη φετινή σειρά των τελικών της Stoiximan.gr Basket League. Θεωρούσα ότι είχε αξία, βλέποντας μια ομάδα η οποία ματσάρει καλά με τον Ολυμπιακό και διαθέτει έναν ικανό κόουτς στον πάγκο έχοντας αυξημένο κίνητρο μετά τον αποκλεισμό της από το F4 της EL. Πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει.. Ο Παναθηναϊκός ήταν κακός στη σειρά των ημιτελικών απέναντι στην ΑΕΚ και μόνο το τέταρτο ματς αποτέλεσε αφορμή για χαμόγελα και την ύπαρξη μιας νότας αισιοδοξίας ενόψει τελικών.

Ο Ολυμπιακός αποπνέει σαφώς μεγαλύτερη υγεία από τον αντίπαλο του και αυτού του είδους τις ομάδες είναι δυσκολότερο να τις καταβάλλεις όταν έχεις πάρει ένα πρώτο πλεονέκτημα στο παιχνίδι ή γενικότερα τη σειρά. Το πιο σύνθετο κομμάτι στις τάξεις των ερυθρολεύκων αναφορικά με τη ψυχολογική τους προετοιμασία ενόψει της τελικής σειράς είναι η διαδικασία της αλλαγής διακόπτη και της αναπροσαρμογής στόχων μετά τη συναισθηματική ένταση που προσφέρει η συμμετοχή σε ένα F4. Πιστέψτε με, δεν είναι εύκολο το να αδειάσεις και να “μπεις” σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα στο καινούργιο ψυχολογικό πλαίσιο μιας νέα, πλήρως ανταγωνιστικής σειράς. Και εκεί ποντάρουν οι πράσινοι ώστε να αιφνιδιάσουν έναν αντίπαλο ο οποίος βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση σήμερα..

 

Αν χτυπήσεις έναν βασιλιά, πρέπει να τον σκοτώσεις..

Η πράσινη τακτική του “ICE” απέναντι στη Pick & Roll επίθεση του Ολυμπιακού με στόχο την αναχαίτιση του Σπανούλη απέδωσε καρπούς στον Τσάβι Πασκουάλ και η πιθανότητα ενεργοποίησης της και πάλι στους τελικούς είναι φυσικά μεγάλη. Βασικά αποτελεί μια τακτική πάνω στην οποία θα έπρεπε να επενδύσουν περισσότεροι οι προπονητές της Ευρωλίγκας αντιμετωπίζοντας τη πρόκληση “Σπανούλης” δεδομένου του ότι η σωστή ανάγνωση και αποκωδικοποίηση των δεξιοτήτων του ερυθρόλευκου ρόστερ σε οδηγεί αυτόματα στο μονοπάτι αυτό.

Με τη στρατηγική αυτή ο Παναθηναϊκός επιλέγει να κρατήσει τον Σπανούλη στη πλευρά (άρνηση κεντρικού διαδρόμου) τη στιγμή που η αμυντική στάση του γκαρντ των πρασίνων (πλάτη στον άξονα) τον “σπρώχνει” ουσιαστικά μακριά από τον screener θέλοντας να αποκόψει τη συνεργασία αυτή. Η τακτική αυτή ουσιαστικά βολεύει τους αντιπάλους του Ολυμπιακού καθώς οι main screeners τους δεν έχουν midrange ή μακρινή εκτέλεση. Είχαμε αναφερθεί σε αυτό το κομμάτι νωρίτερα στη σεζόν:

“Ο Καλάθης κρατούσε τον Σπανούλη στη πλευρά, ωθώντας τον μεθοδικά μακριά από τα σκριν (ουσιαστικά το απενεργοποιούσε πλήρως) και ο πράσινος ψηλός χαμήλωνε ως κάλυψη στη κάθετη ντρίμπλα του αρχηγού των γηπεδούχων στη πλευρά αφήνοντας απλά ένα inefficient midrange στον ψηλό του Σφαιρόπουλου το οποίο ούτε ή άλλως δεν υπάρχει στο ρεπερτόριο των επιτιθεμένων. Παράλληλα αυτή η συνεργασία αποτρέπει το rotate ή την οποιαδήποτε εμπλοκή τρίτου παίχτη, κατάσταση που αποτέλεσε συνεργό για κάποια σχήματα των πρασίνων με λίγο πιο βαριά πόδια..”

Θεωρώ ότι ο Καλάθης είναι πιθανόν ο καλύτερος αμυντικός γκαρντ στην Ευρώπη σε αυτό το πλαίσιο άμυνας. Παίζει πολύ συγκεντρωμένα, έχει γρήγορες αντιδράσεις ως πραγματικό ball hawk πάνω στη μπάλα, με τη κατάλληλη ποσότητα δύναμης και ενέργειας ώστε να μη δώσει την ευκαιρία στον αντίπαλο να τον κερδίσει είτε περνώντας είτε φθείροντας τον. Το είδαμε (στον συγκεκριμένο τύπο άμυνας) και απέναντι στον Γιούλ όταν η Ρεάλ χρησιμοποιούσε τους Αγιόν-Χάντερ για τα screens στη μπάλα..

Στον ημιτελικό του φετινού F4 της Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε την ίδια αμυντική τακτική (ICE) πάνω στον Ντε Κολό (screener o Χάινς) με αρκετή μάλιστα επιτυχία..

Ο Σπανούλης από την άλλη διαβάζει άμυνες όπως λίγοι παίχτες τα τελευταία χρόνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Προσαρμόζεται, εντοπίζει το αδύνατο σημείο και χτυπάει κυνικά σε αυτό. Δε πρόκειται να τσιμπήσει πηγαίνοντας σε συνέχεια κάθετα πάνω στους Σίνγκλετον ή Γκιστ και θα προσπαθήσει να δουλέψει με τον φόργουορντ της δυνατής ή της αδύνατης πλευράς ανάλογα με τη δράση που θα ενεργοποιήσει ο κόουτς Σφαιρόπουλος στην επίθεση του για να τον διευκολύνει, δοκιμάζοντας την αμυντική αντίδραση του αντιπάλου. Περιμένω από τον Ολυμπιακό, απέναντι σε αυτή τη τακτική, να προσανατολιστεί σε Reverse into Down Screen κατεύθυνση ως απάντηση, με τον Σπανούλη να βγάζει, πηγαίνοντας πρώτα βαθιά με ντρίμπλα, τη μπάλα στον screener και αυτός με τη σειρά του στην αδύνατη πλευρά) χρησιμοποιώντας το κάθετο αυτή τη φορά σκριν για να μπει με ντρίμπλα στον άξονα (ένα ιδιότυπο curling). Πρόκειται για μια κατάσταση που δουλεύουν στην εντέλεια οι Κλίπερς με τον Κρις Πολ, έναν από τους καλύτερους PnR παίχτες που είδε το άθλημα τα τελευταία 20 χρόνια, όταν οι αντίπαλοι χρησιμοποιούν ICE για να τον αποκόψουν. Για τη καλύτερη κατανόηση της δράσης δημιούργησα το παρακάτω GIF..

Ο Ολυμπιακός στα λεπτά του Μπουρούση

Θα είναι αναμφίβολα επιθετικός προσπαθώντας να κεφαλαιοποιήσει την υπεροχή του σε επίπεδο ταχύτητας και αντιδράσεων όταν επιτίθεται. Και πάλι ο Πασκουάλ θα πετάξει το μπαλάκι στον Καλάθη (και τον εκάστοτε γκαρντ ο οποίος αμυνθεί πάνω στον dominant ballhandler της ερυθρόλευκης επίθεσης που λέγεται Σπανούλης) επιλέγοντας την “απεμπλοκή” του Μπουρούση με Step back-Fight through τακτική η οποία κρατάει τον Έλληνα σέντερ και το χαμηλής αποτελεσματικότητας του agility μέσα στο ζωγραφιστό, μακριά από την έκθεση της περιμέτρου.

Στο παρελθόν ήταν εμφανής η τάση των ερυθρολεύκων να χτυπήσουν άμεσα με περιφερειακή εκτέλεση μετά από ντρίμπλα θέλοντας να τιμωρήσουν τα μέτρα που παραχωρεί η πράσινη άμυνα. Τα σουτ αυτά και η κατάληξη τους θα αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα στη διαμόρφωση του πλαισίου (σε επίπεδο χώρων, συνεπάγεται και σχημάτων) στο παρκέ. Και ο Σπανούλης και ο φορμαρισμένος Μάντζαρης θα ψάξουν το σουτ από τις 45 μοίρες με επιμονή.. Θα έχει επίσης ενδιαφέρον να δούμε εάν και πως μεταφράζονται η Box και η Shuffle επίθεση που είδαμε στη Πόλη από τον Ολυμπιακό απέναντι στην άμυνα του Παναθηναϊκού. Οι ερυθρόλευκοι πιθανόν μέσα από αυτές τις καταστάσεις θα προσπαθήσουν να ποστάρουν τον Χαραλαμπόπουλο με τα πιο δυνατά κορμιά που διαθέτουν στο “3” ή να βάλουν τη μπάλα (Deep catch) στη καρδιά της ρακέτας (Γιανγκ/Μιλουτίνοφ, κλείδωμα αντιπάλου στη πλάτη, το δοκίμασαν φέτος απέναντι στον Μπουρούση και θα το ξανακάνουν πιστεύω). Εκτιμώ ότι ο Μιλουτίνοφ μπορεί να κάνει ζημιά εδώ στον αντίπαλο. Συνολικά ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τα 15 λεπτά του Μπουρούση στην επίθεση του μένοντας μακριά από φθορά στα μετόπισθεν ώστε να τελειώσει το διάστημα αυτό με θετικό πρόσημο.

Με τη σειρά του ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη παρουσία του βετεράνου Έλληνα σέντερ στο low post και ειδικά την ικανότητα του να φθείρει τον αντίπαλο. Έχουμε σημειώσει φέτος το προσόν του Μπουρούση και του Σίνγκλετον (όπως και του Παππά στα γκαρντ, για αυτό και αποτελεί σημαντικό παράγοντα στα εντός έδρας ντέρμπι), των δύο αθλητών δηλαδή που κάλυψαν τη θέση “5” στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, να κερδίζουν φάουλ και να πηγαίνουν στη γραμμή των προσωπικών. Είναι πολύ σημαντικό για την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ το πως θα διαχειριστεί ο Μπουρούσης τον εαυτό του στο χαμηλό post. Ενδεχόμενη ροπή του στο λάθος (βγάζοντας τη μπάλα από πάνω του) μπορεί να αποβεί καταστροφική για τους πράσινους και να στρώσει το χαλί του ανοιχτού γηπέδου στον Ολυμπιακό. Αντίθετα με τον Έλληνα ψηλό ως σημείο αναφοράς και σταθερή πηγή κινδύνου για τον αντίπαλο χαμηλά, ο Παναθηναϊκός μπορεί να ελπίζει ότι θα ελέγξει τον ρυθμό.

Πρίντεζης-Καλάθης & Spread Offense

Μιλάμε για τους τελικούς της Ελληνικής λίγκας οπότε είναι ευνόητο κανένας εκ των δύο κόουτς να μη θέλει να δει παγιδευμένη την ομάδα του στην αστοχία της απέναντι σε μια κορυφαία ευρωπαϊκή (και οι δύο αντίπαλοι παρουσίασαν τοπ άμυνες φέτος σε επίπεδο EL) κλειστή άμυνα. Είναι δεδομένο ότι θα παιχτών πολλά σε επίπεδο “χώρων” στο παρκέ με τον κάθε προπονητή να προσαρμόζει τη διάταξη της άμυνας του στοχεύοντας να κατευθύνει τη μπάλα στην επίθεση του αντιπάλου. Κοιτάζοντας την άλλη πλευρά του φεγγαριού, η κάθε ομάδα θα προσπαθήσει να δημιουργήσει το καλύτερο δυνατό πλαίσιο (σε επίπεδο χώρων) στην επίθεση της ώστε να εκμεταλλευτεί τα δυνατά της χαρτιά, τα οποί όταν μιλάμε για τις συγκεκριμένες ομάδες συνδέονται με τη προσωπική κυρίως φάση. Πιο αναλυτικά..

Ο Νικ Καλάθης έρχεται από μια σπουδαία σειρά απέναντι στην ΑΕΚ μετρώντας στα 4 ματς 17.5 πόντους (21/30 δίποντα) 4.2 ριμπάουντ και 6.0 τελικές όντας πολύ παραγωγικός και ο παίχτης που όταν χρειάστηκε τράβηξε το κάρο από τη λάσπη. Βέβαια τώρα θα βρει απέναντι του ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο άμυνας. Με τον μακρύ και αθλητικό Παπανικολάου στη κορυφή και μια εξαιρετική άμυνα πίσω γραμμής (ψηλά και στο έδαφος) ο Ολυμπιακός δε προσφέρει πολλές ευκαιρίες για σκορ. Θα είναι σημαντικό όμως το πως θα νιώσει επιθετικά ο διεθνής γκαρντ ο οποίος θα έχει ευκαιρίες για περιφερειακή εκτέλεση η επιτυχία ή αποτυχία της οποίας επιδρά σημαντικά στη ψυχοσύνθεση της ομάδας στα 40 λεπτά κάθε φορά. Ο Πασκουάλ θα προσπαθήσει να δημιουργήσει (με back/blind screens) για αυτόν επίσης ευκαιρίες στον άξονα ώστε να περάσει προς τα μέσα.

Ο Γιώργος Πρίντεζης αποτελεί παραδοσιακά τον πιο ισχυρό πονοκέφαλο για την πράσινη άμυνα. Ο Πασκουάλ φαίνεται να κλείνει στην επιλογή της προσωπικής άμυνας στέλνοντας σταδιακά και πολύ επιλεκτικά βοήθεια απέναντι του στο low post ώστε να αναχαιτίσει το τρομερό footwork και την εκρηκτικότητα του σούπερ-σταρ του Ολυμπιακού. Για τον Παναθηναϊκό η επιλογή του double team πρέπει να γίνει μετά από λεπτομερειακή μελέτη μιας και οι εικόνες του F4 έδειξαν ότι δεν είναι και η καλύτερη περίοδος για να “τζογάρεις” απέναντι στους σουτέρ θέσης του Ολυμπιακού (οι οποίοι είχαν σκαμπανεβάσματα σε όλη τη σεζόν). Οι Μάντζαρης-Παπανικολάου είναι σε καλό φεγγάρι, ο Παπαπέτρου έχει αναμφίβολα την ιδιοσυγκρασία να πετύχει σπουδαία σουτ και να σε τιμωρήσει ενώ στη Πόλη ανταποκρίθηκε και ο Αγραβάνης (αν και νομίζω από συγκεκριμένες θέσεις θα του παραχωρήσει το ελεύθερο η πράσινη άμυνα) ο οποίος θα χρησιμοποιήσει την εμπειρία του φετινού F4 και των περυσινών τελικών για να ανταποκριθεί στη σειρά αυτή.

Και οι δύο κόουτς θα προσπαθήσουν να αδειάσουν από κορμιά τη ρακέτα στην επίθεση τους. Είναι αυξημένη η πιθανότητα να δούμε τις επιθέσεις να τρέχουν ball screens με screener το “4” ώστε οι γκαρντ τους να τελειώσουν απέναντι σε λιγότερο μήκος. Το έχουμε δει άλλωστε και με τον Πρίντεζη και με τον Γκάμπριελ αυτό.. Η ομάδα που θα βρει παραγωγή πιο εύκολα από το ζωγραφιστό αυτόματα θα πάρει το πάνω χέρι στη σειρά.

Birch vs Gist: Η μάχη της αναχαίτισης

Είναι ακρογωνιαίοι λίθοι στην αμυντική τακτική των ομάδων τους και το performance τους (και ως rim protectors και ως finishers χαμηλά) θα παίξει σπουδαίο ρόλο στη τελική έκβαση της αναμέτρησης. Οι συμπαίχτες τους περιμένουν τη κάλυψη από τον τελευταίο άνθρωπο στο κέντρο της ρακέτας. Ο Καναδός μοιάζει να έχει το πλεονέκτημα αυτή τη στιγμή. Είναι σε καλύτερη κατάσταση, πιο πεινασμένος, με περισσότερες δυνάμεις. Και οι δύο θα χρειαστεί να βγάλουν σπουδαίες προσωπικές άμυνες ειδικά στη τελική ευθεία των παιχνιδιών και το agility τους θα δοκιμαστεί απέναντι στους περιφερειακούς του αντιπάλου σε καταστάσεις αλλαγής. Για τον Παναθηναϊκό θα είναι σημαντικό να κρατήσει τον Birch (και συνολικά τον Ολυμπιακό) μακριά από το επιθετικό ριμπάουντ, παράγοντας που μπορεί να δώσει σημαντικό πλεονέκτημα στην ομάδα του Σφαιρόπουλου. Ο Γκιστ έχει τη τελευταία του ευκαιρία να αποδείξει ότι έχει θέση στο “τριφύλλι” και τη νέα σεζόν μιας και η φετινή περίοδος (έχασε μέρος της λόγω τραυματισμού) οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι πράσινοι έχουν ήδη πάρει το καλύτερο του και οι πιο φωτεινές ημέρες του βρίσκονται πλέον πίσω..

Ο παράγοντας “Αμερικανοί”..

Δεν είναι μυστικό ότι η τριάδα των Τζέιμς-Ρίβερς-Σίνγκλετον με μεγάλη συνέπεια κουβάλησε την επίθεση του Παναθηναϊκού όλη τη χρονιά ενώ παράλληλα η παρουσία τους στοιχειοθετεί μερικά από τα πιο δυνατά πλεονεκτήματα των πρασίνων απέναντι στον “αιώνιο” αντίπαλο. Το δίδυμο Τζείμς-Ρίβερς μάλιστα έδειχνε πως διαθέτει ένα αίσθημα υπεροχής σε επίπεδο προσωπικών μονομαχιών όταν συναντούσε τους ερυθρόλευκους και δη το αντίστοιχο των Γκριν-Λοτζέσκι όμως ο αέρας πλέον δεν είναι ο ίδιος στη σειρά. Όντας κεντρικά πρόσωπα (οι Τζέιμς-Σίνκλετον) στα όσα ακολούθησαν τον αποκλεισμό από τη Φενέρ, γνωρίζουν ότι θα συγκεντρώσουν πολλά βλέμματα πάνω τους στους τελικούς. Υπάρχει διάχυτη η αμφιβολία ότι κάτι έχει αλλάξει στον συνεκτικό δεσμό τους με την ομάδα και η αλήθεια μπορεί να φανεί σε αυτή τη σειρά των τελικών. Και οι τρεις τους είναι παίχτες με προσωπικότητα τους οποίους δύσκολα μπορεί να ματσάρει ακόμα και μια τόσο αποτελεσματική άμυνα όσο αυτή των ερυθρολεύκων. Οι Τζέιμς και Ρίβερς έχουν τη σπάνια ικανότητα (για το σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ σε αυτό το επίπεδο) να σκοράρουν σε συνέχεια απέναντι σε πραγματικά καλή άμυνα ενώ ο Σίνγκλετον είναι εφιάλτης στα miss match καθώς μπορεί να σκοράρει από κάθε σημείο του γηπέδου χρησιμοποιώντας το μέγεθος του, την ακρίβεια στη περιφερειακή εκτέλεση που τον διακρίνει και την ικανότητα του να βάλει τη μπάλα στο παρκέ. Είναι άγνωστο σε τι κατάσταση θα βρεθούν και για αυτό το εκτιμώμενο performance συνολικά των πρασίνων στη σειρά καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου. Η τριάδα αυτή αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του παιχνιδιού των πρασίνων παίζοντας κομβικό ρόλο και στις δύο πλευρές του παρκέ. Χωρίς αυτή σε καλό mood οι πράσινοι πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να ακολουθήσουν τον Ολυμπιακό.

Αντίθετα στις τάξεις των ερυθρολεύκων ο υποστηρικτικός κυρίως χαρακτήρας των Αμερικανών παιχτών του αυτόματα δημιουργεί συγκεκριμένες απαιτήσεις. Ο Λοτζέσκι που είναι πολύ βασικό γρανάζι στην επίθεση του Γιάννη Σφαιρόπουλου είναι, προσωρινά τουλάχιστον, εκτός ενώ από τους Ουότερς-Γιανγκ θα ζητηθεί οικονομία και hustling από το βάθος του πάγκου. Ο Γκριν βέβαια θα είναι σημαντικός. Πιθανόν θα κληθεί να περάσει λεπτά αμυνόμενος στον Τζέιμς ενώ η βασική αποστολή του θα είναι να αποσυμπιέσει με τη παρουσία του στη περίμετρο τους Σπανούλη-Πρίντεζη όντας αποτελεσματικός στην εκτέλεση του. Ο Γκριν δεν έχει playmaking (το είχαμε διαβάσει και αυτό θυμάμαι το καλοκαίρι ως asset που θα φέρει στο παιχνίδι του Ολυμπιακού για αυτό σας λέω προσέχετε τι διαβάζετε..) Νομίζω ότι με αυτόν να αποδίδει στα νούμερα του στη σειρά 9-10 πόντους (40% τρίποντο) οι πρωταθλητές θα αρχίζουν να χτίζουν καλή συνθήκη για την επικράτηση. Το κλειδί θα είναι να μείνει επιθετικός..

Στην αφετηρία..

Ο Ολυμπιακός μπαίνει ως φαβορί στη σειρά παρότι στο δεύτερο μισό της σεζόν οι δύο ομάδες έδειξαν ότι βρίσκονται αρκετά κοντά αγωνιστικά. Έχει περισσότερα χιλιόμετρα “μαζί” σαν ομάδα σε τέτοια παιχνίδια και οριακές καταστάσεις, γεγονός που συνεπάγεται πιο άμεση ενεργοποίηση αμυντικών μηχανισμών σε περίπτωση που βρεθεί με τη πλάτη στο τοίχο. Ο Παναθηναϊκός έχει τη ποιότητα σε προσωπικό ειδικά επίπεδο να αλλάξει την ατμόσφαιρα στη σειρά και επίσης έναν προπονητή αρκετά καταρτισμένο ο οποίος κάθε άλλο παρά υστερεί τεχνικά του αντιπάλου του. Όμως με τη παρούσα κατάσταση αμφιβάλλω σημαντικά για τους δεσμούς επικοινωνίας του κόουτς Πασκουάλ με τους παίχτες του και το πως αυτός μπορεί να τους εμπνεύσει όταν τα πράγματα δε θα πηγαίνουν καλά. Εδώ εντοπίζεται το πλεονέκτημα του κόουτς Σφαιρόπουλου ο οποίος και στη περυσινή σειρά αλλά και φέτος στη πορεία της ομάδας στην EL έκανε εξαιρετική δουλειά. Το πρώτο παιχνίδι αποτελεί τη μεγάλη ευκαιρία του Παναθηναϊκού. Εκεί που οι δύο ομάδες θα προσπαθήσουν να οριοθετήσουν τη θέση τους και το ψυχολογικό τους status μπαίνοντας στη σειρά, με τις πιθανότητες για “έκπληξη” (αν και δεν υπάρχει τέτοιος χαρακτηρισμός με την απτή έννοια του όρου σε μια τέτοια σειρά) να είναι σαφώς μεγαλύτερες.

Ανεξάρτητα από τι έχει γίνει ή το τι αναμένουμε να συμβεί, περιμένω να δω τη λέξη “επιθυμία” γραμμένη παντού στο γήπεδο, ζωγραφισμένη σε κάθε έκφραση του προσώπου των ανθρώπων των δύο μονομάχων. Επιθυμία και πολύ πάθος. Οι θεοί του ελληνικού μπάσκετ θα φροντίσουν για τα υπόλοιπα. Ας το απολαύσουμε..

 

 

 

 

 

 

Υ.Γ: Στο Μιλάνο ζουν την ημέρα της μαρμότας για μια ακόμα σεζόν με την ομάδα να βρίσκεται σε σύγχυση παρουσιάζοντας κακό πρόσωπο στα ιταλικά playoffs. Ο Μaurizio Buscaglia έχει κερδίσει επαίνους για τη δουλειά του στο Τρέντο έχοντας καταφέρει να παρουσιάσει ένα πολύ καλό αμυντικά σύνολο καλύπτοντας τα σοβαρά προβλήματα τραυματισμών τα οποία τον έχουν αναγκάσει να παλεύει με ένα short rotation 8 παιχτών. H θέση του Ρέπεσα είναι επισφαλής ενώ υπάρχει μουρμούρα για το συμβόλαιο του Καλνιέτις ο οποίος πριν λίγο καιρό ανανέωνε. Το μάνατζμεντ προσπαθεί να κλείσει τον Jordan Theodore της Μπάνβιτ, ο οποίος αποτελεί τον βασικό στόχο της ομάδας αυτό το καλοκαίρι..

 

Υ.Γ1: Scouter των Χοκς, συνοδεία του Ντένις Σρόιντερ βρέθηκε στους τελικούς της γερμανικής λίγκας τσεκάροντας μερικούς παίχτες. Η ικανότητα του Μέλι στη πάσα σίγουρα είναι ένα στοιχείο που μεταφράζεται σωστά στην Spurs based-επίθεση του Budenholzer αν και ο Βαυαρός συνεργάτης μου επιμένει να συνδέει τη συγκεκριμένη παρουσία με την επιμονή του Ντάνιελ Τάις να παίξει στην Αμερική εάν είναι δυνατόν και από την ερχόμενη σεζόν.

 

 

Υ.Γ2: Μια ομάδα, ειδικά σε αυτό το επίπεδο, βιώνει μια δύσκολη περίοδο όταν πατάει το κουμπί της ανοικοδόμησης. Στη φετινή Μπαρτσελόνα η διαδικασία ήταν ακόμα πιο σύνθετη μιας και μιλάμε για αλλαγή DNA. Ήξεραν εκ των προτέρων ότι ο κόουτς αντιπροσωπεύει αγωνιστικά μια άλλη σχολή, μια διαφορετική φιλοσοφία. Ή μήπως όχι..;

 

 

Υ.Γ3: Η ουσία δε βρίσκεται κατά τη γνώμη μου στο τι είπε ο Σλούκας αλλά στο γιατί το είπε και μάλιστα αυτή τη στιγμή. Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η σκέψη μας..