2014-15 EL TOP 16: This is a man’s world..

“Άγρια” εκκίνηση για το TOP-16 της Ευρωλίγκας.. Οι αμυντικές τανάλιες των Νέλσον-Γκιστ έπνιξαν τη Μακάμπι που πήγε για το μεγάλο κόλπο στο ΟΑΚΑ. Πολύ σπουδαίο βαθμολογικά διπλό του Ολυμπιακού στην Ανδαλουσία. Πάλι ..Ιτούδης έδειξε  η “κάλπη”. Τρομοκρατικά χτυπήματα από Σάσα Ομπράντοβιτς και Νίζνι. Τα μπράτσα σφίγγουν.. Το TOP-16 είναι απλά ..a man’s world. To Hoopfellas αναλύει..


Enter στο TOP-16 με “άμεσο εγκλιματισμό” όλων μας όσον αφορά αυτό που πρόκειται να συμβεί στο πεδίο μάχης. Οι ελληνικές ομάδες είναι από τις πιο κερδισμένες της πρώτης αγωνιστικής, παίρνοντας δύο σπουδαίες (και παράλληλα δύσκολες) νίκες απέναντι σε αντιπάλους που βρίσκονται πολύ κοντά μαζί τους σε επίπεδο στόχων. Το μεγάλο ενδιαφέρον είναι ότι οι επόμενοι αντίπαλοι των ομάδων μας, την δεύτερη αγωνιστική, έπεσαν θύματα ηχηρών εκπλήξεων. Η Αρμάνι κατέρρευσε στο Μιλάνο, στο τρίτο δεκάλεπτο απέναντι στην Νίζνι, βγάζοντας στον αφρό (κρυφά?) προβλήματα πολλών εβδομάδων, ενώ η Μπαρτσελόνα έχασε με κάτω τα χέρια στο Βερολίνο, μια έδρα που μπορεί να αποτελέσει ρυθμιστή στον όμιλο. Πάμε να δούμε τι έχουμε σημειώσει..

Για να είμαι ειλικρινής περίμενα να δω έναν διαφορετικό Παναθηναϊκό, πιο φρέσκο και πιο κοντά στο performance της “διαβολοβδομάδας” μεταξύ 30 Οκτωμβρίου-7 Νοεμβρίου όπου οι πράσινοι πέρασαν στην κυριολεξία από πάνω από Φενέρ και ΕΑ7. Διαψεύσθηκα  οικτρά.. Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε πολλά προβλήματα από την έτοιμη, ψυχολογικά & αγωνιστικά, να παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι Μακάμπι του Γκούντες, καταφέρνοντας να πάρει όμως τη νίκη-χρυσάφι καθαρά με την άμυνα του στο τέλος.. Τι κρατάμε:

-Το έγραψα κατακαλόκαιρο, το επαναλαμβάνω πλέον σχεδόν κάθε εβδομάδα για να μπεί στον σκληρό δίσκο μας και να αποθηκευτεί στη μνήμη. Ο Παναθηναϊκός φέτος θα πάει όσο μακριά τον πάει η άμυνα του. Εκεί πρέπει γίνει focus τώρα που ζορίζουν τα πράγματα. Οι πράσινοι είναι μια ομάδα που έχει την ευχέρεια να σκοράρει θεωρητικά με συνέπεια (77.4 μ.ο.) , όμως θα πρέπει να ανεβάσει τα αμυντικά της στάνταρντς σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο εάν θέλει να κοιτάξει πραγματικά ψηλά στο θεσμό. Είναι θέμα βιωσιμότητας να ακουμπήσει η ομάδα τα αμυντικά στάνταρντς της τελευταίας περιόδου..(12 πόντοι παθητικό)  Ήταν φανερό από το τζάμπολ ότι οι “ισραηλινοί” υπερείχαν σε “πόδια” στο παρκέ κάτι που γινόταν όλο και πιο αντιληπτό σε διάφορες εκδηλώσεις του παιχνιδιού  τους και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Ο Παναθηναϊκός παίρνει πολύ χαμηλό βαθμό σε δύο βασικά κομμάτια της άμυνας του (πολύ βασικά αν αναλογιστούμε το πως επιτίθεται φέτος η Μακάμπι μιας και παράγει το 70% των πόντων της από αυτά): Transition Defense και Pick & roll Defense.

Το βίντεο από τα πρώτα δεκαπέντε λεπτά αλλά και συνολικά το μεγαλύτερο μέρος των τριών πρώτων δεκαλέπτων, πρέπει αυτή την εβδομάδα να το δούν οι παίκτες και το προπονητικό επιτελείου των πρασίνων περισσότερο και από όσο θα δούν τις γυναίκες τους.. Η transition άμυνα (στην οποία είχε τόσο σταθεί ο Ιβάνοβιτς στις δηλώσεις του πριν το ματς) ήταν απογοητευτική. Είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία ο χειριστής της Μακάμπι στην εκάστοτε περίπτωση παίρνει τον κεντρικό διάδρομο και φτάνει μέχρι τέλους αλλά και η αδυναμία του Παναθηναϊκού να σπρώξει τη μπάλα στις γωνίες. Κανένας ball stopper (μόνο όταν υπήρχε ο Νέλσον στο παρκέ βελτιώθηκε η κατάσταση), αδυναμία της ομάδας να τρέξει μαζί με τον αντίπαλο και να φτάσει έγκαιρα στις σωστές αμυντικές θέσεις. Όταν βέβαια αφήνεις παίκτες όπως ο Πάργκο να πάρουν τον κεντρικό διάδρομο με τόση ευκολία σε καταστάσεις τρανζίσιον όλα πάνε περίπατο. Ενδεικτικό της έλλειψης παίκτη που θα βγεί δυνατά πάνω στη μπάλα και θα ελέγξει την τρανζίσιον επίθεση του αντιπάλου το ότι ακόμα και ο Ραντλ διέσχιζε με χαρακτηριστική ευκολία το γήπεδο κουβαλώντας τη μπάλα και τελειώνοντας.

Και αν για την τρανζίσιον άμυνα έχω πίστη ότι θα βελτιωθεί, το κακό αμυντικό performance σε pick & roll καταστάσεις νομίζω θα μας απασχολήσει και στη συνέχεια της σεζόν. Και εδώ το πρόβλημα να αναχαιτιστεί το κεντρικό pick & roll της Μακάμπι ήταν μεγάλο, με τους παίκτες της θέσης “5” να αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα με τον Τάιους. Και ο Λουκάς και ο Μπατίστα (κυρίως) υστερούν σε πλευρική ταχύτητα και έχουν αργά recovers τα οποία η Μακάμπι τιμώρησε με τον τριπλουνίστα Αμερικανό να περνά περισσότερη ώρα την Τρίτη το βράδυ κρεμασμένος στο καλάθι παρά στο.. παρκέ. Εξαιρετικός ο Πάργκο εδώ ως executor, μέχρι τη στιγμή που πήγε πάνω του ο Νέλσον πολύ ενεργητικά (τον “μέτρησε” και -αν εξαιρέσεις ένα πολύ δύσκολο καλάθι πάνω σε άμυνα- τον έβγαλε από ένα σημείο και μετά τελείως “εκτός” καθώς σε κάθε φάση φαινόταν ότι ο quarterback των πρασίνων ήξερε που θα πάει ο αντίπαλος του) και αναμείχθηκε και ο Γκιστ στην αμυντική συνεργασία. Εκεί η Μακάμπι έχασε την ελευθερία κινήσεως του ballhandler να κινηθεί στο χώρο και να στήσει όπως αυτός θέλει την κατάσταση, με τον Γκούντες να αλλάζει χρόνους επίθεσης βάζοντας screen the screener καταστάσεις για λόμπα στον Τάιους που -ευτυχώς- δε του έδωσαν πόντους..

-Πάμε και στα καλά νέα.. Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε υπογραμμίσει πόσο ανεβαίνει το επίπεδο στο αμυντικό κομμάτι όταν στο παρκέ πατάει το δίδυμο Νέλσον-Γκιστ. Είναι άλλη ομάδα οι πράσινοι στα μετόπισθεν.. Οι δύο τους πιστώνονται πολλά αμυντικά clutch plays με τον Νέλσον να κάνει shut down στον Πάργκο και τον Γκιστ να ελέγχει με εντυπωσιακό τρόπο τη δεύτερη γραμμή άμυνας. Πολύ ενέργεια και ..μούσκουλα από τους δύο Αμερικανούς τα οποία έχει ανάγκη το ρόστερ του πρωταθλητή Ελλάδας με τη παρούσα στελέχωση. Όσον αφορά τον Αμερικανό PG, νομίζω ότι έγινε κατανοητό τι εννοούσα το καλοκαίρι προτείνοντας τον για τους πράσινους..Το καλό είναι ότι αρχίζει να “παράγει” γρήγορα και να εγκλιματίζεται άμεσα μετά τον τραυματισμό του. Και αυτός (σε επίπεδο αποφάσεων κυρίως) και ο Γκιστ είχαν σημαντική συνεισφορά και στην επίθεση “κλειδώνοντας” το ματς για την ομάδα του Ιβάνοβιτς.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΚΟΥΝΤΕΣ


Ο Γκούντες το πήγε πολύ καλά καλά το ματς και θα μπορούσε (ουσιαστικά 1-2 μεγάλα σουτς του έλειψαν στο τέλος) να είχε φύγει με μεγάλο διπλό από το ΟΑΚΑ το οποίο θα έβαζε από νωρίς τη Μακάμπι καβάλα στο άλογο.

O Iσραηλινός κόουτς χτύπησε κατά κόρον από τον άξονα τους πράσινους, σημάδεψε τον Φώτση στα close outs, επέλεξε παγίδα στον Μπατίστα πηγαίνοντας σε αμυντικά rotations ποντάροντας στην ταχύτητα τον Πάργκο-Οχαγιόν ενώ με μια ζώνη προσαρμογής απενεργοποίησε την παραγωγή από  pick & roll καταστάσεις για την ελληνική ομάδα. Στη προσωπική άμυνα (έβγαλε μπροστά από την αρχή τον Λίνχαρτ στον Διαμαντίδη κρατώντας τον Πάργκο στον Γιάνκοβιτς) τζόγαρε και κέρδισε με τα στοχευμένα miss match στο ποστ μιας και τα δυνατά κορμιά των Πάργκο (ο 15 πόντους ψηλότερος Γιάνκοβιτς δε μπόρεσε σε καμία περίπτωση να νικήσει τον Αμερικανό χαμηλά) και Οχαγιόν μάτσαραν την έλλειψη ύψους. Χωρίς παραγωγή από pick & roll και χωρίς ball screen offense με τον νωθρό Σλότερ (ξύπνησε στο τέλος και ήταν από τα πρωτοπαλίκαρα της επιστροφής με μεγάλα καλάθια) οι πράσινοι επιτέθηκαν σε υπερβολικό βαθμό από το ποστ (επιδιώκοντας πολλές καταστάσεις απομόνωσης βαθιά στη ρακέτα), χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία εάν εξαιρέσουμε τον αρκετά καλό μετά από καιρό σε αυτό το κομμάτι, Μπατίστα.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΡΑΗΤ


Θα μιλήσουμε σύντομα πιο αναλυτικά.. Απλά -επειδή δε θέλω να νομίζετε ότι το προσπερνώ- θα πω ότι γνώμη μου είναι πως ο Αμερικανός έπρεπε σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια να είχε παραπάνω χρόνο. Ξεκάθαρα. Αναφέρομαι καθαρά στο αγωνιστικό κομμάτι όπου οι πράσινοι δεν έχουν above the rim άμυνα και ταχύτητα στο “5”. Με το πρόβλημα στην pick & roll άμυνα μάλιστα, ο Ράητ είχε κάλλιστα ένα οχτάλεπτο σε αυτόν τον Παναθηναϊκό, τώρα που τα πράγματα ζορίζουν και η ομάδα ίσως ζητήσει οποιονδήποτε έτοιμο ρολίστα διαθέτει. Μπορούσε να δώσει κάτι.. Ο Ιβάνοβιτς βέβαια όπως σας έχω πεί, δεν αρέσκεται σε τέτοιους ψηλούς. Για αυτό και μόλις εντάχθηκε πλήρως ο Μαυροκεφαλίδης στην ομάδα, έβαλε τον Αμερικανό στον πάγο. Από την άποψη του πρότζεκτ είμαι όπως γνωρίζεται υπέρ του να παίξουν τα νεότερα παιδιά, όμως τώρα και εφόσον δε τα έχεις ετοιμάσει στη regular season το ρίσκο είναι σαφώς μεγαλύτερο, πάντα όσον αφορά το επίπεδο στόχων. Επιλογές είναι όλα.. Το σίγουρο είναι ότι οι πράσινοι στη συνέχεια θα πονοκεφαλιάσουν στην pick& roll άμυνα. Ο όμιλος βέβαια στερείται πληθώρα mobile ψηλών καθώς οι περισσότερες ομάδες έχουν μεγάλα κορμιά ενώ παράλληλα υπάρχει και ο Γκιστ.. Θα επανέρθουμε στο θέμα (ελπίζω). Πάντως, σε αντίθεση με τα όσα γράφονται, δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι οι πράσινοι ψάχνουν για παίκτη στην αγορά..

ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑ


Στη Μάλαγα είχαμε τη μονομαχία μεταξύ των δύο ομάδων που παίζουν στον χαμηλότερο αριθμό κατοχών στη διοργάνωση. Δικαιολογημένα το συγκεκριμένο ματς παίχτηκε στο χαμηλότερο pace (66) από όλα τα υπόλοιπα της αγωνιστικής. Οι ερυθρόλευκοι πήραν πάντως ένα σπουδαίο βαθμολογικά διπλό (πολύ πιο σημαντικό από ότι φαίνεται αρχικά ίσως σε κάποιους) το οποίο θεωρώ ότι θα κεφαλαιοποιήσουν στη συνέχεια. Πάμε να δούμε τι κρατάμε από το παιχνίδι αυτό..

Spanoulis’ playmaking abilities..


Ο Πλάθα θέλοντας να προστατέψει τον ουσιαστικά μοναδικό του PG, Τζέησον Γκρέηντζερ (απών ο τραυματίας Μάρκοβιτς) έστειλε από την αρχή τα off-guards του να αμυνθούν πάνω στον Βασίλη Σπανούλη, σε συνδυασμό πάντα με μια πολύ κλειστή ομαδική άμυνα για τον απλούστατο λόγο ότι κανένας εκ των Τούλσον-Βασιλειάδη δεν έχει (δεν πλησιάζει καν..) την αμυντική ικανότητα να μείνει μαζί με τον αρχηγό των ερυθρολεύκων.

Ο Σπανούλης διάβασε από την αρχή τις καταστάσεις που του δίνονταν και μπήκε (σωστά) σε passive mood, δημιουργώντας συνεχώς καταστάσεις για την ομάδα και τον εαυτό του. Είτε με early picks στο transition, είτε πηγαίνοντας αντίθετα στο σκριν και παίζοντας παράλληλα με το κόψιμο της base line που ακολουθεί την (αγαπημένη) κίνηση του αυτή αλλά κυρίως με δημιουργία καταστάσεων επίθεσης στην αδύναμη πλευρά. Η Ουνικάχα επέλεξε να προστατέψει το ζωγραφιστό της και να αποτρέψει την διείσδυση του Σπανούλη, “μαζεύοντας” την άμυνα της προς τα μέσα κάθε φορά που ο Έλληνας γκαρντ έπαιρνε τη μπάλα στη κορυφή (συντριπτική πλειοψηφία των καταστάσεων που επιτέθηκε τα κεντρικά picks). Ο Σπανούλης το διάβασε άμεσα και προσέθεσε στη φαρέτρα του μια πάσα σε πρώτο χρόνο μετά από προωθητική ντρίμπλα, στην αδύνατη πλευρά ανοιχτά με την οποία δημιουργούσε κατάσταση για close out επίθεση απέναντι σε μια άμυνα που είχε “μαζέψει”.

Η αλήθεια είναι ότι ο αρχηγός των ερυθρολεύκων δημιούργησε πολλά ρήγματα στην άμυνα των Ισπανών, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι δεν είχε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού αμυντικό που μπορεί να μείνει μπροστά του με συνέπεια οι ερυθρόλευκοι να κερδίζουν συνεχώς το πλεονέκτημα (με τον αμυνόμενο να μένει πίσω). Οι τελικές του (10 στο σύνολο) θα μπορούσαν να είναι τουλάχιστον 15 εάν οι ερυθρόλευκοι ήταν στοιχειωδώς πιο εύστοχοι..

No uncontested shots


Στο report του παιχνιδιού για τους ερυθρόλευκους, ήταν κυκλωμένοι οι δύο στόχοι της ομάδας οι οποίοι αφορούσαν το αμυντικό κομμάτι.

1.) Αμυντικό ριμπάουντ    

2.) Kυνηγάμε μέχρι τέλους οποιαδήποτε προσπάθεια. Κανένα τελείωμα χωρίς άμυνα.

Στο πρώτο κομμάτι οι ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν πρόβλημα, απέναντι σε μια ομάδα που παραδοσιακά πλέον είναι από τις καλύτερες στη διοργάνωση όσον αφορά την επίδοση της στο επιθετικό ριμπάουντ. Αυτό κράτησε την Ουνικάχα ζωντανή στο μπλάκ-άουτ του μετά το ξεκίνημα του ματς. Όταν οι ερυθρόλευκοι (που πρέπει να δουλέψουν σε αυτόν τον τομέα) βελτίωσαν την επίδοση τους στο αμυντικό ριμπάουντ πήραν το τιμόνι του παιχνιδιού.

Ο Ολυμπιακός ήταν μια από τις καλύτερες ομάδες τις regular season αμυνόμενος στα σουτ του αντιπάλου. Στη Μάλαγα έπιασε το άριστα. 13/40 δίποντα, 3/17 τρίποντα για γηπεδούχο ομάδα σε αυτό το επίπεδο είναι επίδοση άξια αναφοράς (και βάλε..).  Οι ερυθρόλευκοι κυνήγησαν στην άμυνα και κυρίως έβγαλαν τους γηπεδούχους από τις “καλές θέσεις εκτέλεσης”. Ο Σφαιρόπουλος δοκίμασε over play άμυνα με τον Μάντζαρη πάνω στον Γκρέηντζερ, (επιτέλους) σχήμα με τους Λοτζέσκι-Ντάρντεν στα φόργουορντς ενώ παράλληλα πήρε σημαντική αμυντική βοήθεια από τον Πέτγουεη στο τέλος. Ο Αμερικανός προστάτεψε λυσσαλέα το καλάθι της ομάδας είτε αμυνόταν στο ποστ, είτε πάνω από το καλάθι ενώ διακρίθηκε για τα γρήγορα recovers του (τα οποία για τον συγκεκριμένο παίκτη είναι περισσότερο θέμα αντίληψης και όχι ταχύτητας). Μου άρεσε..

X-Factor


Όπως σας έγραψα και πιο πάνω, σε αυτή τη φάση όλες οι ομάδες χρειάζονται κάθε διαθέσιμο παίκτη, οπότε η ετοιμότητα των role players μπορεί να “σηκώσει” ένα σύνολο και να κάνει τη διαφορά. Ο Χάντερ ήταν ένας τέτοιος στη Μάλαγα.. 18 πόντοι με 9/10 σουτ (εντάξει, οι περισσότεροι πιστώνονται στα γκαρντς του Ολυμπιακού τα οποία ανέδειξαν την ικανότητα του Αμερικανού ως finisher) και 7 ριμπάουντς, αριθμοί που “έσβησαν” το κακό βράδυ του Ντάνστον. Με τον Πρίντεζη να εγκλιματίζεται σταδιακά, οι ερυθρόλευκοι θα χρειαστούν σε μεγάλο βαθμό τη βοήθεια του Χάντερ που μπορεί να αλλάξει πράγματα σε ένα παιχνίδι με την ενέργεια του ερχόμενος από τον πάγκο. Του λείπει το αμυντικό impact βέβαια (είναι πιο χρήσιμο συνήθως για παίκτες αυτού του είδους που έρχονται από πίσω) όμως ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί να δώσει ότι μπορεί σε μια θέση στην οποία πονάνε φέτος οι ερυθρόλευκοι.

Και πάλι Ιτούδης..


-Ιτούδης και πάλι λοιπόν.. Έχω πεί ότι αυτή η ΤΣΣΚΑ με εκφράζει με το μπάσκετ (και τη στελέχωση) της φέτος. Τιτανομαχία στη Πόλη, απολαυστικό ματς το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει και τον τελικό της διοργάνωσης. Η ΤΣΣΚΑ είναι πιο ομάδα όμως -όσον αφορά την πορεία της και τους στόχους που έχει θέσει- θα παίξει ρόλο το πως θα διαχειριστεί τις κρίσεις που κάποια στιγμή θέλοντας και μη, θα έρθουν. Δύο σχόλια..

1.) Άγιε Βασίλη μπορώ να δω σε ένα παιχνίδι, τις 74 κατοχές (στις οποίες παίζει κατά μ.ο. η ΤΣΣΚΑ φέτος) να καταλήγουν σε 74 pick & roll του Τεόντοσιτς..? Ο τρόπος που στέλνει τη μπάλα όπου θέλει, όπως θέλει, με χειρουργική ακρίβεια αλλά κυρίως η φαντασία και ο τρόπος που “σκανάρει” το γήπεδο δεν υπάρχουν πουθενά..

2.) 23 σουτ ο Ουίμς (5/23 συνολικά) σε ομάδα του Ιτούδη.. Όπα ρε Κόμπι.. Ο Αμερικανός είναι εξαιρετικός παίκτης, από τους καλύτερους ασυζητητί της διοργάνωσης καθώς το πακέτο των φυσικών/αγωνιστικών προσόντων είναι σούπερ, ενώ η ικανότητα του στη δημιουργία τον μετατρέπει σε πολλές των περιπτώσεων σε εφιάλτη για τον αντίπαλο. Καμία ένσταση, μέχρι εδώ λέω εγώ.. Αυτό για το οποίο ίσως πρέπει να αναθεωρήσει ο κόουτς σχετικά με τον Ουίμς είναι οι μπάλες που παίρνει στο τέλος των κλειστών ματς. Γνώμη μου είναι ότι όσο προχωράει η σεζόν ο Αμερικανός G/F θα πρέπει να είναι ο τρίτος “go to guy” σε καταστάσεις που η ομάδα χρειάζεται clutch plays. πίσω από τον Τεόντοσιτς και τον Ντε Κολό που ,ναι, παρέχουν πιο σίγουρα χέρια και αποφάσεις. Ο Ουίμς έχει πάρει ματς με δικούς του πόντους και στη Βαλτική λίγκα, όμως έχω καταλήξει ότι ακόμα δουλεύει το mentality του στο συγκεκριμένο κομμάτι και για την ώρα υπολείπεται σε κρύο αίμα των δύο γκαρντς της ΤΣΣΚΑ..

Tα 29′ του Νίκου Ζήση (κατευθείαν από το ..αεροπλάνο) λένε πολλά για την ανάγκη της Φενέρ στον “άσσο”. Ο Νικόλας ήταν αρκετά καλός, τα έδωσε ό λ α  στην άμυνα απέναντι στον Τεόντοσιτς, είχε αρκετό πάθος και το ΣΩΣΤΟ μπάσκετ που παίζει είναι ότι χρειάζεται η Φενέρ αυτή τη στιγμή. Πώς όμως γίνεται να μη βλέπει την έλλειψη ενός τέτοιου παίκτη στη θέση “1” από το ρόστερ ο Ομπράντοβιτς, είναι τουλάχιστον συζητήσιμο..

Υ.Γ: Ο Ομπράντοβιτς είναι σοβαρός προπονητής και δουλεύει πολύ στη λεπτομέρεια. Χτίζει χωρίς φανφάρες κάτι καλό στο Βερολίνο. Μια τέτοια νίκη είναι ανταμοιβή για αυτόν και την δουλειά που γίνεται εκεί. Μπράβο..

Υ.Γ1: Μπράβο στον ΠΑΟΚ του “Σουλίνιο” για τη σημερινή μεγάλη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Έπαιξε ολοκληρωμένο μπάσκετ στην επανάληψη και με διάρκεια. Ειλικρινά, αναπολώ την εποχή που η Θεσσαλονίκη ήταν “άβατο” για τους δύο μεγάλους..