BOSTON DEMOCRACY
Το Hoopfellas ρίχνει φως στο πιο ενδιαφέρον προπονητικό πρότζεκτ του πλανήτη σήμερα, αναλύοντας τη φιλοσοφία και τα καινούργια πράγματα που φέρνει φέτος ο Μπραντ Στίβενς στην ιστορική πρωτεύουσα της Νέας Αγγλίας..
Φουτουριστικό.. Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω για τα δεδομένα και την παράδοση της Beantown το στυλ μπάσκετ που παρουσιάζουν φέτος οι Μπόστον Σέλτικς υπό τον Μπραντ Στίβενς. Ξεχάστε απλά ότι ξέρατε.. Μιλάμε για μια ολική στροφή 180 μοιρών. Στα δικά μου μάτια, ένα πείραμα με παγκόσμιο ενδιαφέρον από έναν επιστήμονα του χώρου. Γιατί τέτοιος είναι ο Mr. “X’s & O’s” από την Ιντιάνα. . Το είχα γράψει και πέρυσι. Η απόφαση του Ντάνι Έηντζ να εμπιστευτεί το μέλλον της ομάδας με την πιο βαριά φανέλα μπάσκετ στον πλανήτη, στον 37χρονο τότε κόουτς των «Μπούλντογκς» του Μπάτλερ ενεργοποίησε ένα τεραστίου ενδιαφέροντος μπασκετικό πρότζεκτ..
Έχω περάσει δεκάδες ώρες παρακολουθώντας το Μπάτλερ του Στίβενς (ειδικά από το ’08 και μετά στην εποχή των Χέηουορντ-Μακ) αναλύοντας το playbook και την κατεύθυνση που προσπαθούσε να δώσει στην ομάδα του, με το δικό του ξεχωριστό calm στυλ και την μανία που τον διέπει για τη στατιστική και το εξονυχιστικό scouting του αντιπάλου. Τον είδα πέρυσι στο ξεκίνημα του στο ΝΒΑ να προσπαθεί να βάλει τις πρώτες βάσεις στις οποίες θα στηριχτεί το οικοδόμημα των Σέλτικς με το γνωστό του ελεγχόμενο στην επίθεση και βασισμένο στη σκληρή άμυνα και την ομαδική δουλειά μπάσκετ. Τον βλέπω φέτος να προχωράει παραπέρα, επιχειρώντας να χτίσει κάτι από ..την επόμενη ημέρα, βασισμένο στο δικό του όραμα για το μπάσκετ του ΝΒΑ και του οργανισμού των Σέλτικς.
More pressure, more pace..
Αποκωδικοποιώντας κανόνες μέσα από το περυσινό playbook των Σέλτικς και με αρκετή μελέτη του φετινού τους επίσης, κατέληξα ότι ο Στήβενς βρίσκεται σε μια transition period όπου προσπαθεί να μεταφέρει πράγματα που έπαιζε και χρησιμοποιούσε στο NCAA με τους «Μπούλντογκς», στην επαγγελματική λίγκα με νέα μορφή μέσα από τη διαδικασία «προσαρμογών» μετά το φιλτράρισμα που απαιτεί το καθεστώς του “longer game/shorter (shot) clock” στο ΝΒΑ. Χτίζει μια ομάδα (σε ένα πολύ πιο απαιτητικό πλαίσιο) πάνω στις ίδιες αρχές της «δέσμευσης, ανιδιοτέλειας και ενότητας του συνόλου» που δούλεψε στην Ιντιανάπολις.
Οι περυσινοί Σέλτικς παρουσίασαν στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον κόουτς Στίβενς από τη θητεία στο Μπάτλερ. Στοιχεία όχι τόσο ευδιάκριτα στο άπειρο μάτι αλλά υπαρκτά για κάποιον που θα ψάξει σε βάθος τα «παιχνίδια» που έτρεχε η ομάδα στη σετ επίθεση ή τον τρόπο που αμυνόταν στα εκάστοτε σκρινς του αντιπάλου. Είδαμε τη γνωστή ball-screen motion offense που έτρεχε το Μπάτλερ και αρχές από τη γνωστή «21-D» των Μπούλντογκς, η οποία αποτελεί μια πολύ κλειστή άμυνα, ιδιαίτερα πιεστική από τα 21 πόδια (κάτι λιγότερο από 6.5 μέτρα) και μέσα. Η Βοστόνη ήταν μια σκληροτράχηλη, σετ ομάδα που έβγαζε την προοπτική της ανάπτυξης σε αυτά τα δύο κομμάτια που την χαρακτήριζαν (άμυνα, επίθεση μισού γηπέδου). Το μπαμ ήρθε το καλοκαίρι και σε μέσα από αυτό που άρχισε να χτίζει ο Στίβενς στο training camp..
More pressure, more pace ήταν το moto του.. Χωρίς να «σβήνει» τις αρχές και τους κώδικες επικοινωνίας πάνω στους οποίους έχτισε την ομάδα πέρυσι, ο κόουτς δούλεψε αποκλειστικά προς την κατεύθυνση της (σημαντικής) αύξησης των κατοχών με τις οποίες έπαιζαν μέχρι τώρα οι Σέλτικς. Μιλάμε για μια δραματική αλλαγή στο τέμπο παιχνιδιού τους. Η ομάδα σπρώχνει πολύ γρήγορα τη μπάλα στην επίθεση, απλώνει την άμυνα της ζητώντας να παιχτεί το παιχνίδι σε πιο «πολλές μπάλες». Οι φετινοί Σέλτικς είναι η 8η καλύτερη επίθεση της λίγκας σε απόλυτα νούμερα, μια επίθεση που τώρα δουλεύεται από τους συγκεκριμένες παίκτες που προσπαθούν να προσαρμοστούν σε αυτήν αλλά το όριο αποτελεσματικότητας της (εφόσον την κάνουν κτήμα τους) είναι ο ..ουρανός.
Read & React Offense
Έχει τις αρχές σε αυτό που παίζουν οι πρωταθλητές Σπερς του (επίσης γεννημένου στην Ιντιάνα) Γκρεγκ Πόποβιτς. Βασίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την ορθότητα της απόφασης του αθλητή. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας είχα λάβει ένα μήνυμα με συνοδεία βίντεο από φίλο (κόουτς μάλιστα σε σχολικό επίπεδο) στη Μασαχουσέτη που έλεγε ότι «δε φαντάζεσαι τι φτιάχνει ο Στίβενς..!» Ακόμα το θυμάμαι.. Στην αρχή αρκετός μπασκετικός κόσμος στην Αμερική μετέφρασε την up tempo-επίθεση των Σέλτικς ως μια καλά πατενταρισμένη κόπια της Seven Seconds or Less του Μάικ Ντ’Αντόνι όμως γρήγορα διαψεύσθηκαν. Οι δύο φόρμες επίθεσης έχουν σημαντικές διαφορές ως προς τη δομή και τις αρχές τους, παρότι με μια δεύτερη σκέψη ο Στίβενς είχε την ευκαιρία να πάει προς αυτή την κατεύθυνση με την παρουσία ενός dominant ballhandler (στα πρότυπα του Νας) όπως ο Ρόντο. Όμως η Read & React Offense του Στίβενς διαφέρει σημαντικά από την SSOL. Γνώμη μου είναι ότι αποτελεί ίσως ότι πιο δημοκρατικό στο σύγχρονο επαγγελματικό μπάσκετ. Εκτός του ότι βασίζεται πολύ στη γρήγορη και συνεχή κυκλοφορία της μπάλας (αυτός ήταν και ένας λόγος που ο Στίβενς αποφάσισε από κοινού με τον Έηντζ ότι η ομάδα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα κάποια στιγμή χωρίς τον Ρόντο) , έχει περισσότερη κίνηση και δεν είναι αυστηρά pick’n roll based, δίνει σε όλους τους παίκτες το προνόμιο της πρωτοβουλίας όσον αφορά την συνέχεια.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ο τύπος αυτός της επίθεσης είναι κάτι σαν ταινία με εναλλακτικό τέλος.. Ο Στίβενς τοποθετεί τους παίκτες του σε ένα πλαίσιο (χωρίς να έχει δομήσει την επίθεση του σε επίπεδα δηλ. πηγαίνοντας από το στάδιο Α στο Β, σαν προκαθορισμένη ροή), δημιουργεί μια «δράση» μέσα από στοχευμένη πάντα διάταξη και τους αφήνει να διαβάσουν και να επιλέξουν το τέλος, έχοντας δουλέψει σε κάθε βήμα 5 ή 6 πιθανά σενάρια. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι όλο αυτό είναι πολύ ζωντανό μιας και οι Σέλτικς μπορεί θεωρητικά να τρέχουν το ίδιο “play”, το οποίο ο εκάστοτε παίκτης και ανάλογα με την αντίδραση της άμυνας και το πώς σκανάρει αυτός το γήπεδο μπορεί να μεταφράζει διαφορετικά, αλλά στην ουσία να δημιουργούν 5 ή 6 διαφορετικές «συνέχειες» αυτού με διαφορετική ροή. Ο Στίβενς ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει μια πλήρως ελεγχόμενη από αυτόν επίθεση στο μισό γήπεδο όπου πρέπει σε κάθε κατοχή να επιλέγει το play. Προτιμά αυτόν τον τύπο στα πρότυπα των Σπερς. Να δημιουργήσει δηλαδή μια φόρμα, ένα πλαίσιο δράσης και σταδιακά αφού «πατήσουν» οι παίκτες του σε αυτό, να αποφασίζουν μετά από ένα σημείο μόνοι τους για το τελικό στάδιο επίθεσης. Αυτό φυσικά προϋποθέτει πολύ δουλειά και τεράστιο execution, όμως το πράγμα βρίσκεται σε καλό δρόμο. Η ομάδα παίζει στο δεύτερο μεγαλύτερο pace στη λίγκα μόνο πίσω από τους Ουόριορς (100,09 έναντι 100,83 των Πολεμιστών), είναι δεύτερη σε τελικές , 5η ΑST% (63.4) και 7η στο AST/TO Ratio. Διατηρεί ακόμα ιδέες του Στίβενς από το NCAA στο μισό γήπεδο, όπως το Al Fence με τα γνωστά elevator screens (σκεφτείτε τις πόρτες του ασανσέρ να κλείνουν και έχετε την εικόνα των σκρίνερς..) όμως παίζει σε άλλο ρυθμό με στόχο της επίθεσης να βάλει τον κάθε παίκτη στο καλό του σημείο.
Σαφώς και θέλουν πολύ δουλειά οι Κέλτες ακόμα, φαίνεται άλλωστε από το ρεκόρ τους (αλλά και από το OFF Rat). Στόχος του Στίβενς είναι να βελτιώσει στο δεύτερο μισό το αμυντικό κομμάτι (13οι στο DEF Rating, χάνουν λόγω στυλ αρκετά στην τρανζίσιον άμυνα) στην ανεύρεση της περιβόητης «συνέχειας» για την οποία εδώ στο Hoopfellas κάνουμε λόγο σε πολλές αναρτήσεις και είναι το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο στο σύγχρονο μπάσκετ. Να μπορέσεις να συνδέσεις το παιχνίδι σου και στις δύο πλευρές του παρκέ ώστε να δημιουργήσεις μια σταθερή ροή στο performance σου. Πλέον οι Σέλτικς αρχίζουν να δημιουργούν έναν πολύ καλό νεανικό κορμό με τους Σάλιντζερ(22), Σμαρτ(20), Γιάνγκ(19), Όλινικ(23), Ζέλερ (24), Μπράντλεη (24) συν τον Τέρνερ (26) και έχουν 9 επιλογές πρώτου γύρου στο ντραφτ την επόμενη τετραετία οι οποίες έχουν μη ξεχνάμε και μεγάλη ανταλλακτική αξία. Το σημαντικότερο είναι αυτά τα παιδιά να γίνουν πιο υπεύθυνοι και αποτελεσματικοί παίκτες μέσα στο σύστημα του Μπράντ Στίβενς αναπτύσσοντας από μόνοι τους το ίδιο σύστημα..
Άλλωστε, κάποτε ο «θρύλος» Ρεντ Άουερμπαχ, «έτρεχε» μόνο 6 plays σε μια ολόκληρη σεζόν. Ήταν ικανός να παίζει σε ένα ολόκληρο παιχνίδι ένα μόνο από τα 6 και να βάζει τεστ στον αντίπαλο αλλά και στη δημιουργικότητα/φαντασία των παικτών του..
