Η “Masia” του Πασκουάλ..

 
Είναι κάτι που θέλω να σας παρουσιάσω καιρό. Μια εναλλακτική μορφή σταδιακής ανανέωσης, χωρίς μεταβατική περίοδο για τις φιλοδοξίες του συλλόγου, με ταυτόχρονη διατήρηση του αγωνιστικού status της ομάδας της Βαρκελώνης σε υψηλά επίπεδα. Ο “οραματιστής” Τσάβι Πασκουάλ μπορεί αυτή τη στιγμή να ψάχνει λύσεις για να γυρίσει την παρτίδα υπέρ των Καταλανών που διανύουν περίοδο κάμψης, όμως πιο έντονα τα τελευταία 2-3 χρόνια, έχει στρέψει το βλέμμα στη παραγωγική διαδικασία με στόχο τη δημιουργία μιας πολύ ισχυρής ομάδας στο άμεσο μέλλον.

 Σύμφωνοι.  Άλλο πράγμα η διάσημη ποδοσφαιρική “αγροικία” (La Masia). Εδώ όμως, στο δικό μας κομμάτι (το μπασκετικό), η Μπαρτσελόνα κάνει μια άλλης φιλοσοφίας ανανέωση, ανεβάζοντας τα παιδιά από την δεύτερη και τρίτη ομάδα σταδιακά και μέσα στη σεζόν, στην πρώτη ομάδα. Οι Καταλανοί έχουν μαζέψει στην πόλη τους αρκετό ταλέντο, υπογράφωντας σημαντικά prospects. Και το πιο σημαντικό.. To scouting και οι επιλογές τους δεν περιορίζονται εντός συνόρων αλλά παίζουν σε ένα ..πανευρωπαϊκό παρκέ ακολουθώντας την αύρα της ίδιας τους της πόλης. Γιατί η Βαρκελώνη είναι μάλλον η πιο multicultural ευρωπαϊκή μητρόπολη..

Πάμε λοιπόν να δούμε τα παιδιά που ήρθαν ή έρχονται από πίσω για τον Πασκουάλ. Ουσιαστικά την Μπαρτσελόνα της ημέρας που ξημερώνει καθώς αρκετοί από αυτούς του παίκτες (επέλεξα τους καλύτερους αυτή τη στιγμή), σχεδόν όλοι μη Ισπανοί, θα βγούν στο σανίδι άμεσα..

Djedovic Nedim (G/F-1997-2.00μ.): Το μικρό αδερφάκι του Νιχάντ της Μπάγερν, ακολουθεί παρόμοια διαδρομή με τον μεγάλο αδερφό, υπό τη σκέπη πάντα της Μπαρτσελόνα. Ο Βόσνιος wing διακρίνεται για τα εντυπωσιακά για περιφερειακό, φυσικά του προσόντα (2.00μ./ 2.05μ. wingspan) και την ικανότητα του να εντοπίζει τον κενό χώρο και να διεμβολίζει. Πολύ ικανός slasher, έχει και το mentality να περάσει και να φτάσει μέχρι τέλους. Σκοράρει από όλα τα σημεία του παρκέ, διαθέτει shooting spots παντού.. Θέλει δουλειά με τη μπάλα στα χέρια (αν και τον τελευταίο χρόνο είναι αισθητά καλύτερος) και πρέπει να σηκώνει το κεφάλι λίγο περισσότερο για να παράγει το μάξιμουμ στο σύνολο, από τα slashing abilities του. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι θα γίνει σαφώς καλύτερος του Νιχάντ.

 
 Stefan Peno (PG-1997-1.94μ.): Ο πιο γνωστός από την μικρή ομάδα της Μπαρτσελόνα. Μητέρα από τη Βενεζουέλα, πατέρας Σέρβος-μπασκετμπολίστας που αγωνίστηκε στις αρχές του ’90 εκεί.. Ο Peno θεωρείται ως ο επόμενος σπουδαίος PG που θα τρέξει το show στο Παλάου Μπλαουγκράνα. Eίναι ήδη ένας πολύ καλός facilitator στο backcourt, ο συνδυασμός ballhandling/passing ability βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο, είναι εξαιρετικός ριμπάουντερ (το βοηθά η σωματοδομή του, είναι ψηλό και “μακρύ” πόιντ), διαθέτει εξαιρετικό court vision. Το σουτ χρίζει βελτίωσης. Δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικός από μακριά (προτιμώ να διεισδύει και να ψάχνει εκεί καταστάσεις), η φόρμα του σουτ του θυμίζει ψηλότερο παίκτη και όχι τόσο γκαρντ. Το μεγάλο του μείον (γιατί τα συν είναι έτσι και αλλιώς πολλά) εντοπίζεται στο Latin mentality που ξυπνά συχνά-πυκνά μέσα του. Παραείναι “φανταζί” και κυνηγά το εξεζητημένο πολλές φορές. ΠΡΕΠΕΙ να γίνει πιο απλός και ουσιαστικός. Τι Σέρβος είναι άλλωστε..?

 
Sulejmanovic Emir (F/C- 1995-2.05μ.): Φοβερή ιστορία ο νεαρός. Βόσνιος που γεννήθηκε σε ένα δάσος όταν η μητέρα του κρυβόταν για να γλιτώσει τη σφαγή της Σρεμπρένιστα (η  μεγαλύτερη της Ευρώπης μετά τον Β’ παγκόσμιο), στα χρόνια του πολέμου. Πήρε Φινλανδική υπηκοότητα και συμμετείχε στις μικρές εθνικές ομάδες της χώρα, όμως πλέον θεωρείται ότι σε επίπεδο ανδρών (και μόλις συμπληρώσει τα 21) θα αγωνίζεται με την εθνική Βοσνίας. Πέπλο μυστηρίου σκεπάζει την όλη ιστορία, με τις φήμες να λένε ότι η κυβέρνηση της Βοσνίας απειλεί τον πατερά του με διακοπή των χρημάτων της συντάξεως του αν ο μικρός δεν αγωνιστεί στη μαμά-πατρίδα.. Ο Εμίρ εχει ποιότητα. Μου αρέσει το mobility και η επιθετικότητα του γύρω από το καλάθι. Την τελευταία διετία δούλεψε πολύ την πάσα του μετά από double-teams στο post. Έχει αίσθηση του παιχνιδιού και βλέπει γήπεδο. Δεν είναι ιδιαίτερα αθλητικός (υστερεί στην έκρηξη) και παίρνει βελτιώσεις τεχνικά ακόμα. Είναι λίγο undersized (δεδομένου και του limited athleticism) για “5”, όμως το μέσα-έξω παιχνίδι του του ανοίγει πόρτες στη διαδρομή που τώρα ξεκινάει.

 
Ludvig Hakanson (G-1996-1.93μ.): Ο πιο έτοιμος όλων (εκτός Χεζόνια που γεννήθηκε..έτοιμος). Ο Σουηδός έχει τραβήξει πολλά βλέμματα και είναι ήδη μέλος της πρώτης ομάδας, μετρώντας 5 συμμετοχές στην ACB και 3 στην Ευρωλίγκα. Το παιχνίδι του είναι πραγματικά fundamental που σε κάνει να μη μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του, γαρνισρισμένο με ωριμότητα-Ζήση. Με έχει η εντυπωσιάσει ο τρόπος που φιλτράρει καταστάσεις και αποφασίσει σε αυτή την ηλικία. Smooth perimeter game.. Σουτάρει εξαιρετικά, ο μηχανισμός του δεν αλλοιώνεται ακόμα και υπό καθεστώς πολύ πιεστικής ψηλά, άμυνας. Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει πιο επιθετικός, ψάχνωντας καταστάσεις και εντός του ζωγραφιστού, περιοχή εντός της οποίας δεν αισθάνεται βολικά μιας και ποτέ δεν υπήρξε “ο διεμβολιστής”, προτιμώντας το λουστραρισμένο midrange παιχνίδι του. Σπουδαία περίπτωση, θείο-δώρο για την εθνική Σουηδίας της οποίας μπορεί να ηγηθεί πολύ γρήγορα. 

Mario Hezonja (G/F-2.02-1995): Στις 4 Δεκέμβρη μιλήσαμε αναλυτικά για αυτόν και από τότε δίνει show, εκμεταλλευόμενος και τις απουσίες στην περιφερειακή γραμμή της Μπαρτσελόνα. Εδώ έκανε αυτά πέρυσι..

..φέτος θα κολλώσει? Αυτή τη στιγμή είναι στη πρώτη γραμμή του ροετέησιον του Πασκουάλ και ανταποκρίνεται περίφημα. Θα είναι  επιτυχία για την Μπαρτσελόνα να τον κρατήσει στο Παλάου Μπλαουγκράνα την επόμενη διετία γιατί για παραπάνω δε το βλέπω. Αν και θα ήταν ιδανικός για να χτίσει επάνω του ο Πασκουάλ την Μπαρτσελόνα της επόμενης δεκαετίας, η Ευρώπη μάλλον είναι μικρή για να τον χωρέσει..

Ο Μαρκ Γκαρσία για τον οποίο επίσης γράψαμε τον Δεκέμβρη στη σελίδα μας, είναι μια πολύ καλή περίπτωση και ένας παίκτης επάνω στον οποίο μπορεί να επενδύσει η Μπαρτσελόνα. Αντιγράφω τον εαυτό μου και το σχόλιο μου από εκείνη την ανάρτηση προ 40 ημερών..

“Marc Garcia (1996-1.97-SG): Ιδιοκτησία της Μπάρτσα (συμβόλαιο μέχρι το 2018), δανεικός στη Μανρέσα όπου έχει κερδίσει τις εντυπώσεις. Ο Γκαρσία είναι ένας skinny (προς το παρών) wing με ανεπτυγμένα shooting insticts που μπορεί να διαπρέψει σε μια ball-screen offense με την ικανότητα του να ξεμαρκαριστεί και να εκτελέσει. Το release του δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορο (για την ακρίβεια ολόκληρος ο μηχανισμός γιατί η απελευθέρωση του είναι καλή) όμως σουτάρει από ψηλά και ξέρει να δημιουργεί τον χώρο του. Έχει περιθώριο να βελτιωθεί με τη μπάλα στα χέρια  (είναι προφανές ότι θα το κάνει άμεσα). Έξυπνος παίκτης. Αδύνατο frame, χάνει στις επαφές όμως λατρεύω το agressiveness του όταν “επιτίθεται στην άμυνα. Μακρύς, τον βοηθά να καλύψει τις αμυντικές αδυναμίες του.”

Εκτός του ότι υπάρχουν και άλλοι νέοι παίκτες που βγαίνουν από πίσω (Μαρτίνεθ, Ντράσκοβιτς κλπ.)  σε αυτά τα ππαιδιά που σας παρουσιάσαμε προσθέστε και τους δύο 93αρηδες, Αμπρίνες και ΄Μάρκους Έρικσον. Τον Ισπανό φυσικά τον γνωρίζεται πλέον όλοι αφού είναι στάρτερ στη Μπάρτσα, όμως και ο Σουηδός (1.96) “πλάγιος” είναι καλή πάστα παίκτη. Εξαιρετικός σουτέρ με μεγάλη γκάμα στη περιφερειακή εκτέλεση (step back, fadeaway και τα ρέστα..). Τον νιώθει η αντίπαλη άμυνα, βγάζει ένα aggressiveness που της βάζει πίεση. Πρέπει να δουλέψει το κορμί του μιας και έχει αδύνατο frame που τον ταβανιάζει σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού. Δυστυχώς το παιδί τραυματίστηκε και χάνει ουσιατικά τη φετινή σεζόν. Είναι όμως από τα χαρτιά στα οποία ποντάρει άμεσα ο Πασκουάλ μιας και ερχόταν από εξαιρετική χρονιά πέρυσι στη Μανρέσα (δανεικός, 11.2 πόντους-38% τρίποντο/94.1% στις προσωπικές σε 33 ματς) και ήταν στο πλάνο να μπεί στο ροτέησιον για φέτος..

 
Όπως βλέπεται γίνεται δουλειά πίσω από τη σκηνή του Παλάου Μπλαουγκράνα, σε όλα τα επίπεδα, ώστε να ετοιμαστεί η Μπαρτσελόνα της μετά-Ναβάρο εποχής. Οι Καταλανοί οργώνουν την Ευρώπη (μέχρι τη Σκανδιναβία έχουν ρίξει δίχτυα όπως είδατε) και σταδιακά ανεβάζουν τα νέα αυτά παιδιά στο rotation χωρίς να επηρεάσουν το αγωνιστικό status και τους στόχους της ομάδας τους που παραμένει ανταγωνιστική στο υψηλότερο επίπεδο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.. Και όπως σας είχα γράψει και νωρίτερα στη σεζόν, με τον Ναβάρο να κάνει σιγά σιγά το βήμα πίσω, ο Τσάβι Πασκουάλ γίνεται το “πρόσωπο του οργανισμού” και ως υπεύθυνος, πιστώνεται και την επιτυχία της παραγωγικής διαδικασίας με αυτά τα νέα παιδιά.