2015 NBA FINALS: Επιστροφή στην αθωότητα..(;)
Το Αμερικανικό μπάσκετ βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι με το φετινό ζευγάρι των τελικών του ΝΒΑ. Το παραδοσιακό σκληροτράχηλο ανατολικό μπάσκετ των Καβς συναντά το μέλλον και μια ομάδα της Δύσης η οποία ώρες-ώρες δε μοιάζει «ανθρώπινη», αποτελώντας την ημέρα που ξημερώνει αλλά και την ..επόμενη κίνηση στη παγκόσμια σκακιέρα του αθλήματος. Ποιος θα επικρατήσει; Το Hoopfellas αναλύει και κάνει τις εκτιμήσεις του..
Στη σελίδα αρέσει να παρατηρεί και να προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τους κώδικες και τα δεδομένα για την επόμενη ημέρα του αθλήματος. Πολλάκις σας έχω πεί ότι το μπάσκετ του μέλλοντος θα έρθει από το ..παρελθόν. Βασισμένο στα fundamentals των σκονισμένων κιταπιών του αθλήματος και με επιστροφή στα βασικά αλλά παράλληλα προσαρμοσμένο στην εξελικτική πορεία των επιστημών και του ανθρώπινου είδους. Οι τελικοί αυτοί αγαπητοί μου φίλοι αποτελούν έναν σταθμό στην ιστορία του αθλήματος. Είναι η στιγμή που η εξέλιξη φέρνει αλλαγές στο μπάσκετ που παίζει η Αμερικανική λίγκα. Η στιγμή που το μπάσκετ του Λεμπρόν Τζέημς συναντά αυτό του Στεφ Κάρι, στη μάχη για το τίτλο του «προσώπου του οργανισμού». Η στιγμή που στο φιλμ συναντιούνται δύο κορυφαίοι πολέμαρχοι, τόσο διαφορετικοί. Ο μυώδης «Ράμπο» απέναντι σε έναν Σαολίν.. Η μπασκετική μήτρα των Σπερς, η οποία παρήγαγε δύο από τους τέσσερις κόουτς των φετινών τελικών περιφέρειας ( Budenholzer, Kerr), μοιάζει ως η απάντηση στο μπάσκετ της ρομποτικής, αυτό του Τζέημς. Μη μπερδεύεστε.. Το μέλλον που ακολουθεί την «εποχή των μηχανών» που διανύουμε είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και η επιστροφή στα βασικά που τόσο έχουμε παραμελήσει. Είναι όμως τώρα αυτή η ώρα..;
ΜΗ ΚΑΝΕΙΣ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ..
Κάποιες καταστάσεις στη ζωή απλά σε κάνουν να χαμογελάς κοιτώντας το πόσο μια απόφαση του ενός επηρέασε τη διαδρομή διαφόρων προσώπων λίγο καιρό μετά. Το καλοκαίρι ο Ντέηβιντ Μπλατ βρισκόταν πολύ κοντά στο να ενταχθεί στο staff του Κερ στους Ουόριορς. Είχε δεχθεί μια αρκετά καλή πρόταση και ο ίδιος την αντιμετώπιζε σαν μια πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική. Τους δύο άνδρες είχε φέρει σε επαφή ο κοινός τους ατζέντης Μάικ Τάνενμπαουμ στο L.A. Η συμφωνία ήταν πολύ κοντά μέχρι που ήρθε η πρόταση των Καβς. Ο Κερ ενθάρρυνε τον Μπλατ να συζητήσει και να πάρει τη δουλειά, δίνοντας του τον χρόνο να απαντήσει μετά στους Ουόριορς που ήταν διατεθειμένοι να τον περιμένουν εφόσον δε προχωρήσει το φλερτ με το Κλίβελαντ. Ο Μπλατ υπέγραψε στους Καβς και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Οι δύο rookies έχουν πολλά κοινά στοιχεία αναφορικά με τον τρόπο που βλέπουν το άθλημα, ειδικά σε τομείς όπως το spacing, η κυκλοφορία της μπάλας και τέμπο (άσχετα αν οι Καβς έπαιξαν σε χαμηλό τέμπο φέτος γιατί ήταν αναγκασμένοι να το κάνουν) και μετά από μια ονειρεμένη πρώτη σεζόν στη λίγκα θα διεκδικήσουν τον τίτλο. Μη ξεχνάμε ότι ο Μπλατ πέρυσι (είναι γνωστή νομίζω η αδυναμία που του τρέφει η σελίδα) κατέκτησε την Ευρωλίγκα. Όπως σας είχα γράψει αστειευόμενος στη σελίδα μας στο Facebook «σιωνιστική προπαγάνδα, παιχνίδι των Ιλουμινάτι ή απλά ικανός κόουτς..;». Ικανότατος θα προσθέσω και σπουδαίος διαχειριστής.
H AMYNA ΤΩΝ ΚΑΒΣ
Η ομάδα του Μπλατ άλλαξε κέλυφος στη post season. Ουσιαστικά τα ίδια της τα προβλήματα της έδωσαν τη λύση. Με τον Κέβιν Λοβ εκτός από τον πρώτο γύρο και τον Ίρβινγκ να αντιμετωπίζει επίσης πρόβλημα τραυματισμού, οι «Ιππότες» έκαναν μια εντυπωσιακή στροφή στο αμυντικό κομμάτι το οποίο αποτελούσε μονόδρομο για την επιβίωση. Το Κλίβελαντ πιάστηκε από τη τετράγωνη πλάτη του Λεμπρόν και βασίστηκε στην άμυνα του διατηρώντας το χαμηλότερο τέμπο ανάμεσα στους 16 μονομάχους των playoffs, κλειδώνοντας ουσιαστικά κάθε αντίπαλο που βρήκε στο διάβα του. Αυτή τη μεταστροφή της απόδοσης στο αμυντικό κομμάτι (από το 104.1 DRAT της κανονικής περιόδου έφτασαν στο εντυπωσιακό 98.5 της post season) κεφαλαιοποίησαν σε προσωπικό επίπεδο αθλητές που μπορούν να προσφέρουν σε αυτό το μπάσκετ όπως ο εξαιρετικός Τριστάν Τόμπσον, ο Ιμάν Σούμπερτ και ο Μάθιου Ντελαβεντόβα.
Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο οι Καβς θωράκισαν το ζωγραφιστό τους και οδήγησαν τον αντίπαλο σε isolation basketball με την Switching Everything τακτική του Μπλατ στη τέταρτη περίοδο όπου ο απόφοιτος του Πρίνσετον πηγαίνει συνεχώς σε Small ball με τον Τόμπσον στο «5» και τον Τζέημς δεύτερο ψηλό. Αυτή η επιλογή του Μπλατ γονάτισε τους Χοκς οι οποίοι έχασαν το καλάθι από τα μάτια τους και την προσήλωση τους στο μπάσκετ που έπαιζαν όλη τη σεζόν αφήνοντας στο ντουλάπι των αποδυτηρίων την επίθεση συνεργασίας του Budeholzer και την επιμονή στην ανεύρεση του καλύτερου δυνατού σουτ. Το θέμα είναι όμως ότι οι Ουόριορς αποτελούν μια πολύ διαφορετική περίπτωση συγκριτικά με τις ομάδες που αντιμετώπισαν μέχρι σήμερα οι Καβς και ο Μπλατ θα πρέπει να παρουσιάσει πολλές «προσαρμογές». Απέναντι του έχει ένα βιβλικό τέρας με πολλά κεφάλια. Μια ομάδα με Efg Percentage 54% και 39.8% στο τρίποντο. Το δυναμικό hedge out στο pick & roll το οποίο είχε σαν ακολουθία τον «τζόγο» των Ντελαβεντόβα-Τόμπσον στο midrange shot των Ρόουζ και Τιγκ δεν υπάρχει εδώ γιατί απλά ο Κάρι θα σε σκοτώσει.
Θεωρώ ότι ο Ντέηβιντ Μπλατ θα στοχεύσει στη μετατόπιση του κέντρου βάρους της επίθεσης των Ουόριορς. Είμαι πεπεισμένος ότι οι Καβς θα προσπαθήσουν να βγάλουν τη μπάλα από τα χέρια του Κάρι και να δώσουν περισσότερο παιχνίδι στον Κλέη Τόμπσον και σε floor spacers/secondary drivers όπως ο Μπαρνς και ο Ιγκουοντάλα. Ο πρώην κόουτς της Μακάμπι θα αποταμιεύσει τις ανάσες του Λεμπρόν δίνοντας του στην άμυνα π.χ. τον Μπαρνς ώστε να ενεργεί περισσότερο ως help defender (κομμάτι στο οποίο είναι εξαιρετικός ο Τζέημς) στοχεύοντας να τον ανεβάσει στη τελική ευθεία του παιχνιδιού πάνω στον καλύτερο περιφερειακό του αντιπάλου εφόσον χρειαστεί. Οι Καβς έκαναν εξαιρετική δουλειά σε όλη την post season στο να κλείνουν τους διαδρόμους στην επίθεση του αντιπάλου κάνοντας ουσιαστικά άβατο το ζωγραφιστό τους και αυτό θα προσπαθήσουν να κάνουν και τώρα «σπρώχνοντας» την επίθεση των Ουόριορς προς τα έξω. Είναι κατανοητό ότι εάν οι παίχτες του Κερ βρούν drives θα γίνει πανηγύρι καθώς το fast-pace passing style τους θα παράγει ελεύθερα σουτ από παντού και οι Καβαλίερς δε θα ξέρουν από πού τα τρώνε.. Ο Μπλατ νομίζω έχει ξεκάθαρο πλάνο. Μισό γήπεδο και όσον το δυνατόν περισσότερα contested shots για τον αντίπαλο στη λογική του «αν μας κερδίσουν έτσι, είναι μάγκες..». Ο εξαιρετικός Σούμπερτ θα είναι αυτός που θα περάσει τον περισσότερο χρόνο με τους Splash Brothers ενώ το coaching staff των Καβς θα πιέσει όσο περισσότερο μπορεί τον Κάρι (με οδηγό την άμυνα του Μέμφις στις δύο ήττες των «Πολεμιστών») μιας και η στατιστική δείχνει ότι τα ποσοστά του πέφτουν δραστικά (30.3% στο τρίποντο) όταν ο αντίπαλος παίζει πραγματικά «πάνω του» και σε απόσταση περίπου 50 πόντων από τη μπάλα.
Πολύ σημαντική παράμετρος στο αμυντικό πλάνο του Μπλατ είναι η transition άμυνα. Καταλαβαίνετε ότι σε αυτό το πεδίο θα κριθούν πολλά. Οι Καβς είχαν σημαντικό πρόβλημα όλη τη σεζόν αμυνόμενοι σε τέτοιες καταστάσεις επιτρέποντας 1.12 πόντους ανά κατοχή όμως παρουσίασαν βελτίωση στα playoffs. Παρόλα αυτά ακόμα και τώρα θεωρώ ότι απέναντι στους Ουόριορς (1.17 πόντοι ανά κατοχή) θα έχουν πρόβλημα να αμυνθούν στα περιφερειακά transition shots τα οποία είναι αυτά που εκτοξεύουν την ομάδα του Κερ. Εδώ επαναλαμβάνω θα παιχτεί μεγάλο μέρος της παρτίδας. Αν οι Καβς αμυνθούν σωστά στο transition δημιουργούν τις συνθήκες για δική τους επίσης transition επίθεση στην οποία είναι πολύ αποτελεσματικοί. Ιδέα καθόλου εύκολη στην υλοποίηση της..
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΟΥΟΡΙΟΡΣ
Για κάποιον που μελετάει επιμελώς το κομμάτι της προπονητικής, η φετινή δουλειά του Στιβ Κερ μοιάζει με αυτές που αφήνουν το δικό τους στίγμα στη λίγκα και αποτελούν σημείο αναφοράς με το πέρασμα των χρόνων. Αυτόματα γίνεται κατανοητό γιατί ο Φιλ Τζάκσον προσπάθησε τόσο πολύ να τον φέρει στο MSG το καλοκαίρι..
Η φετινή επίθεση των Ουόριορς είναι ένα μωσαϊκό επιτυχημένων προπονητικών εικόνων του παρελθόντων, οι οποίες είναι τοποθετημένες με χειρουργική ακρίβεια η μια δίπλα στην άλλη για να φτάσουμε στην άψογη γενική εικόνα. Ο Κερ έχτισε μια επίθεση πολύ διαφορετική από τον προκάτοχο του, ως προς τη βάση λειτουργίας της εισάγοντας σε αυτήν αρχές της τριγωνικής επίθεσης, πινελιές της motion επίθεσης των Σπερς γαρνίροντας με καταστάσεις από τη Flex Offense του Τζέρυ Σλόαν στη Γιούτα. Όλα αυτά πάντα προσαρμοσμένα στις δεξιότητες των παιχτών του. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στον Κερ είναι το γεγονός ότι «είδε» τα κρυμμένα προσόντα πολλών αθλητών του και τα έφερε στον αφρό. Εκεί βρίσκεται το κλειδί της απίστευτης ροής η οποία διακρίνεται στην επίθεση των Ουόριορς.
Από την αρχή ο Στιβ Κερ εστίασε στο να κάνει πιο πληθωρική την επίθεση της ομάδας του και μέσα στη χρονιά το κατάφερε στο μέγιστο, εισάγοντας δύο βασικές καινοτομίες στο πλαίσιο της ανάπτυξης της ομάδας.
Αρχικά έδωσε πολύ περισσότερο τη μπάλα στα χέρια του Κλέη Τόμπσον. Ο 25χρονος γκαρντ περνούσε υπό τον Τζάκσον πολύ χρόνο ακροβολισμένος στη weak side ως spot shooter, κατάσταση που ταβάνιαζε το πολύ πλευρό ταλέντο του. Ο Κερ του έδωσε τη μπάλα και τον περιέβαλλε με εμπιστοσύνη στο να τρέξει pick & roll καταστάσεις και να παίξει πάνω στις απομονώσεις πείραμα που λειτούργησε άψογα και επιλογή πολύ πιο αποτελεσματική από την αντίστοιχη περυσινή του Τζάκσον με τον Ιγκουοντάλα να μεταφέρει τη μπάλα ως πόιντ και τους Splash Brothers να παίζουν μακριά από αυτή. Ο Τόμπσον έχει σχεδόν διπλασιάσει τον αριθμό των drives του και ο Κάρι τις ανάσες του χωρίς η ομάδα να χάνει σε δημιουργικότητα.
Η δεύτερη σταθερά που έβαλε ο Κερ στην επίθεση των Ουόριορς ακούει στο όνομα Άντριου Μπόγκουτ. Ο Αυστραλός γίγαντας αποτελεί έναν από τους καλύτερους facilitators ψηλούς της λίγκας και η ικανότητα του να διαβάζει και να πασάρει ήταν υποτιμημένη. Ο νέος του προπονητής επέβαλλε να περνάει η μπάλα από τα χέρια του και του έδωσε μεγάλο μέρος του δημιουργικού κομματιού ανεβάζοντας τον στο High Post για να δημιουργήσει. Η ικανότητα του Μπόγκουτ βγάζει μάτι είτε μιλάμε για cuts συμπαιχτών του στον μεγαλύτερο χώρο πλέον της ρακέτας είτε για hand off συνεργασίες τις οποίες ακολουθούν τα δυναμικά του κάθετα σκρινς. Αυτό το προσόν του Μπόγκουτ μοιάζει με το λάδι στη μηχανή του Γκόλντεν Στέητ. Προσθέστε στις καινοτομίες του Κερ και την αλλαγή στο ύψος στο οποίο γίνονται τα Pin Down Screens για τους εκτελεστές του (πέρυσι γίνονταν πολύ ψηλά στη ρακέτα με συνέπεια ο γκαρντ να χάνει σε χρόνο ξεμαρκαρίσματος) και έχετε μια καλύτερη εικόνα αναφορικά με το γιατί η επίθεση των Ουόριορς παράγει συνεχώς και από πάντου φέτος.
ΑΜΥΝΑ ΣΤΟΝ ΛΕΜΠΡΟΝ
Πέρα από όλα αυτά που αναφέραμε πριν, το performance των Ουόριορς στο αμυντικό κομμάτι είναι το δικό μου πικ στη λίστα με τους παράγοντες που θα κρίνουν τη σειρά και τον τίτλο. Πέρα από το σόου του Κάρι και τη σεσημασμένη εκτέλεση από όλα τα σημεία του γηπέδου στην επίθεση, το Γκόλντεν Στέητ είναι μια εξαιρετική αμυντική ομάδα. Ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή. Και αυτό πρωτίστως τη βοήθησε να φτάσει μέχρι εδώ σήμερα. Ο Κερ διαθέτει έναν στρατό από ψηλά και μακριά κορμιά πάνω στα οποία βασίζει τη τακτική των συνεχών αλλαγών στην άμυνα του. Παίζει πολύ (όπως και ο αντίπαλος του) Small Ball όμως πιέζει εξαιρετικά τη μπάλα και αχρηστεύει τα περισσότερα περιφερειακά σκρινς για σουτ τριών πόντων με τα συνεχόμενα Switch, κατάσταση με την οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει το καυτό χέρι του J.R. Smith (παίχτης-βαρόμετρο για τον Μπλατ) στη σειρά. Σαφώς και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην άμυνα πάνω στον Λεμπρόν Τζέημς. Η λογική λέει ότι ο Κερ θα επιλέξει να αλλάζει συνεχώς παίχτες πάνω στον σούπερ-σταρ των Καβς θέλοντας να έχει πάντα δύο φρέσκα πόδια απέναντι του. Γκριν, Μπαρνς, Ιγκουοντάλα, Τόμπσον, Λίβινγκστον βρίσκονται στο αμυντικό του οπλοστάσιο προσφέροντας διαφορετικά χαρακτηριστικά ο καθένας και 30 διαθέσιμα φάουλς πάνω στον Τζέημς.
Νομίζω ότι τα περισσότερα λεπτά πάνω στον ευρισκόμενο σε αγρία κατάσταση φόργουορντ του Μπλατ πρέπει να πάρει ο Ντρέημοντ Γκριν. Ο 25χρονος φόργουορντ ο οποίος αποτελεί κρυφό χαρτί στη φετινή επιτυχία των Ουόριορς, ακούμπησε το βραβείο του «αμυντικού της χρονιάς» και πλέον βρίσκεται μπροστά στην απόλυτη πρόκληση. Ο Γκριν είναι ο αμυντικός που «παρήγαγε» τα περισσότερα λάθη εναντίον του σε post up καταστάσεις και τελείωσε 8ος σε παθητικό πόντων σε αυτό το πεδίο. Αυτό που πιστεύω θα αποτελέσει πρόβλημα για τον Κερ είναι το γεγονός ότι με τον Λεμπρόν στο παρκέ θα χρειαστεί για περισσότερη ώρα έναν rim protector στη πεντάδα του για να προστατέψει όσο μπορεί το καλάθι στα τελειώματα του Τζέημς και η ροπή του Μπόγκουτ στα φάουλ δεν είναι καλός οιωνός. Παράλληλα βάζει ερωτηματικά για τη λειτουργικότητα χαμηλών σχημάτων απέναντι στους Καβς μιας και ο Λεμπρόν υπερέχει σωματικά απέναντι σε κάθε αντίπαλο και θα είναι δύσκολο να κοπεί εφόσον περάσει προς τα μέσα.
Δύο ακόμα σημαντικοί παράγοντες στην εξέλιξη της σειράς.
1.) Τα περιφερειακά ποσοστά των Καβς και η κατάσταση στην οποία θα βρεθεί ο Ίρβινγκ. Είναι παίχτης που μπορεί να αλλάξει το στάτους αυτών των αγώνων.
2.) Το κομμάτι των ριμπάουντ. Οι Καβς είναι πολύ δυνατοί εκεί και ειδικά ο τρόπος που ο Τριστάν Τόμπσον επιτίθεται στο ζωγραφιστό είναι παροιμιώδης. Πρέπει να τον κρατήσουν μακριά από αυτό.
Ίσως (ίσως..) ο παίχτης κλειδί ο οποίος μπορεί να κάνει τη διαφορά σε επίπεδο λεπτομερειών για τους Ουόριορς στη σειρά να είναι ο Ιγκουοντάλα πάντως. Το Veteran leadership του είναι σημαντικό . Μη ξεχνάτε ότι μιλάμε για μια ομάδα η οποία δεν έχει κανέναν απολύτως αθλητή με εμπειρία τελικών. Η τελευταία φορά που ένα τέτοιο σύνολο κατέκτησε τον τίτλο ήταν το μακρινό 1990-91 (Μπούλς)..
ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Η σειρά θα είναι σπουδαία. Μπορεί να εξελιχθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και σαφώς τίποτα δε μπορεί να αποκλειστεί. Θα είμαι ξεκάθαρος όσον αφορά την εκτίμηση μου. Τοποθετώ τον εαυτό μου στα παιδιά του ανατολικού μπάσκετ. Λατρεύω το δυναμικό, αμυντικογενές μπάσκετ της Ανατολής και πιστεύω ότι σε ένα γενικότερο πλαίσιο έχει το πάνω χέρι απέναντι στους gunners της Δύσης. Όμως εδώ μιλάμε για συγκεκριμένες ομάδες. Σε αυτό λοιπόν το match up θα πάρω Ουόριορς. Οι Καβς έχουν σπουδαίο μομέντουμ και το ψυχολογικό υπόβαθρο της σειράς δεν είναι καθόλου άσχημο για αυτούς. Όμως το Γκόλντεν Στέητ έχει πάρα πολλά όπλα. Πλησίασε το όριο του απόλυτου μπάσκετ φέτος δείχνοντας το μέλλον του αθλήματος αποτελώντας τον ορισμό της two way-team. Είναι κομπλέ ομάδα και ο τρόπος που την βοήθησε ο προπονητής της όταν βρέθηκε “πεσμένη” στη σειρά με τους σπουδαίους Γκρίζλις (με τον τρικ του Μπόγκουτ πάνω στον Άλεν το οποίο άλλαξε όλο το στάτους της σειράς) λέει πολλά. Ακόμα και εάν η απειρία τους σε αυτό το επίπεδο τους φέρει μια ήττα στο πρώτο παιχνίδι, θα συνεχίσω να τους θεωρώ φαβορί. Οι Καβς του αγαπημένου μου Μπλατ κάνουν σπουδαία προσπάθεια όμως ευνοήθηκαν από το όχι ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο της φετινής Ανατολικής περιφέρειας. Ξέχωρα από αυτά βέβαια τώρα έχουμε τελικούς και τα πάντα είναι θέμα ματσαρίσματος και αποφάσεων. Παίρνω λοιπόν Ουόριορς (και Κάρι στη μάχη του με τον Τζέημς γιατί μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια star-based λίγκα) και ελπίζω να τους δούμε πρωταθλητές. Αυτή η ομάδα και το μπάσκετ που παρουσίασαν μέχρι τώρα, δεν αξίζει τίποτα λιγότερο..
