FLOOR SPACERS
Μπορεί ο Παναθηναϊκός να βρεί στον Kyle Kuric τον δικό του Jaycee Carroll..; Ποιος φόργουορντ μπορεί να αποτελέσει την πιο λειτουργική επιλογή με βάση τα νέα δεδομένα που έχει δημιουργήσει ο σχεδιασμός του Σάσα Τζόρτζεβιτς; To Ηοοpfellas προτείνει το δικό του πακέτο ξένων παιχτών στη βάση του καινούργιου πλάνου των πρασίνων..
Η έλευση του Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς έδειξε τη θέληση της διοίκησης να πάει σε κάτι διαφορετικό, μένοντας και φέτος μακριά από την ελληνική αγορά προπονητών και τη σχετική ασφάλεια που προσφέρει αυτή σε θέματα κατεύθυνσης και αγωνιστικής φιλοσοφίας. H σελίδα τοποθετήθηκε αρχικά παρουσιάζοντας την άποψη της για την ομάδα της νέας περιόδου όμως το πλάνο που επέλεξαν οι πράσινοι να κινηθούν έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα.
Η πρόταση αυτή περιέχει δύο προαπαιτούμενα και γίνεται αυστηρά πάνω σε αυτή τη βάση.
1. Οι πράσινοι καταφέρνουν να επαναπατρίσουν τον Καλάθη στον οποίο έχει γίνει ήδη μια εξαιρετική πρόταση και εντός της διοίκησης επικρατεί αισιοδοξία έστω και αν η εκτίμηση της σελίδας είναι ότι ο παίχτης θα εξαντλήσει τη πιθανότητα της παραμονής στο ΝΒΑ.
2. Ο Παναθηναϊκός δεν ανανεώνει τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη.
Σε αυτές τις δύο σταθερές προσθέστε την ενδεχόμενη ευτυχή κατάληξη στις υποθέσεις των βασικών στόχων των πρασίνων στην αγορά. Αναφέρομαι στον Νίκολα Ραντούλιτσα και Ντάνιελ Χάκετ (επιλογή Σάλε) για τον οποίο όμως έχει μπεί πολύ δυνατά ο Ολυμπιακός.. Και οι δύο ψάχνουν συμβόλαιο στην Αμερική όμως και στις δύο περιπτώσεις η πιθανότητα τους αυτή τη στιγμή κρίνεται όχι ιδιαίτερα υψηλή. Αν προσθέσουμε το γεγονός ότι η οικονομική διαφορά που έχει η ελληνική ομάδα με τον Λάσμε μόνο απαγορευτική δεν είναι (είναι αρκετά κοντά) τότε έχουμε μια σαφή εικόνα του πλάνου της στελέχωσης που έχουν διοίκηση και προπονητής για τον Παναθηναϊκό της νέας σεζόν. Στη βάση αυτή γίνεται η πρόταση λοιπόν. Θεωρητικά φυσικά (από τη στιγμή που δεν έχουμε επίσημες ανακοινώσεις για κάποιον από τους στόχους) όμως πάντα γνωρίζοντας το πλάνο του front office των πρασίνων για τη φετινή off season.
Η οπτική της σελίδας φιλτράροντας τους στόχους της ομάδας στη στελέχωση του ρόστερ είναι συγκεκριμένη. Σε μια κατάσταση όπου οι παραπάνω υποθέσεις παιχτών στόχων θα έχουν ευτυχή κατάληξη, μπορούμε να διακρίνουμε, εκτός της ποιοτικής αναβάθμισης, και ποιες είναι ανάγκες της ομάδας σε επίπεδο δυναμικού ώστε το παιχνίδι της (και στις δύο πλευρές του παρκέ) να είναι πιο λειτουργικό. Κάθε (μα κάθε) κίνηση στη στελέχωση ενός ρόστερ σχετίζεται με τις υπόλοιπες έστω και αν αφορούν διαφορετικές γραμμές. Σε πρότερη ανάρτηση είχα επισημάνει την ανάγκη απόκτησης ενός δυναμικού φόργουορντ στο «3» που θα μπορεί να αμυνθεί και στη θέση «4» από τη στιγμή που θα έμενε ο Μαυροκεφαλίδης, ώστε η ομάδα να μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά και να έχει λύσεις (και όχι δεμένα χέρια) τα λεπτά ή τα παιχνίδια που θα απουσιάζει ο Γκιστ. Χωρίς τον Λουκά όμως και με τον Χάκετ ή κάποιον με την ίδια κατεύθυνση στα γκαρντς, ο προσανατολισμός αλλάζει. Πάμε σε διαφορετικό «4» και για ευνόητους λόγους σε «3» διαφορετικής φιλοσοφίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Παναθηναϊκός δε πρέπει να πέσει στη παγίδα του να δεί βραχυπρόθεσμα προσπαθώντας να καλύψει την απουσία των Παππά-Γκιστ. Η ομάδα θα πρέπει να πλαισιωθεί με παίχτες που τους συμπληρώνουν σωστά και δε «τρακάρουν» στο παιχνίδι τους με αυτούς.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Βλέποντας το ρόστερ που επιδιώκουν να χτίσουν προπονητής και διοίκηση, διακρίνω μια τριάδα παιχτών η οποία θα αποτελέσει το βαρύ σασί της ομάδας στη πράσινη επίθεση σηκώνοντας το μεγαλύτερο βάρος σε επίπεδο παραγωγικότητας. Καλάθης-Παππάς-Ραντούλιτσα. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει δύο εξαιρετικούς διεμβολιστές, πολύ ικανούς στη προσωπικής φάση και έναν πολύ δυνατό ποστ ψηλό. ΠΡΕΠΕΙ να δημιουργήσει λοιπόν το σωστό πλαίσιο για να μπορέσουν τα δυνατά του χαρτιά να παράγουν στο μέγιστο. Θα ΠΡΕΠΕΙ να τους διαμορφώσει τον χώρο, διατηρώντας λεπτομερειακό spacing στο μισό γήπεδο ώστε να κάνουν θραύση.
ΚΥLE KURIC (1.95-26)
O G/F του Πιτίνο στο Λούισβιλ (2008-2012) και μέλος της «σχολής» των λευκών Αμερικανών σουτέρ της Γκραν Κανάρια από την οποία έχουν αποφοιτήσει «πιστολάδες» όπως ο Τζέησι Κάρολ και Ράιαν Τούλσον. Ξεκίνησε την ευρωπαϊκή του καριέρα στην Εστουντιάντες και μετά από δύο σεζόν μετέβηκε στα Κανάρια, φτάνοντας μέχρι τον τελικό του Eurocup με την εκπληκτική ομάδα του Ρενέσες.
Πρόκειται για έναν εξαιρετικό σουτέρ. Αυτό είναι το δυνατό κομμάτι του παιχνιδιού του έχοντας πλέον δημιουργήσει φήμη στην Ευρώπη. H Up-Tempo Offense του Ρενέσες φέτος αποτέλεσε ένα οικείο περιβάλλον για τον Kuric μιας και γαλουχήθηκε στην αντίστοιχη Fast pace του Λουίσβιλ όπου ήταν εξαιρετικός στην εκτέλεση σε καταστάσεις transition (ειδικά από τις γωνίες μιας και ο Πιτίνο διαχρονικά ψάχνει αυτά τα σουτ στο ανοιχτό γήπεδο τα οποία ανοίγουν την άμυνα κατά μήκος της base line και αποτελούν κλειδί για να βρεις τους ψηλούς-trailers). Ο μηχανισμός εκτέλεσης του Kuric είναι φινετσάτος με υποδειγματική φόρμα. Στήνει πάντα σωστά τα πόδια του, έχει εξαιρετικό body control και γρήγορη απελευθέρωση.
Στην τριετή εμπειρία του στην ACB δούλεψε σημαντικά το κομμάτι του shot selection, παράγωγο της αντίληψης του στο παιχνίδι. Τελείωσε το Eurocup με 46.4% στο τρίποντο ενώ σε 3 σεζόν στην ισπανική λίγκα και 103 παιχνίδια αγγίζει το 40%. Αλάνθαστος (καλά καταλάβατε) από τη γραμμή του φάουλ. Ο Ρενέσες φέτος τον έπαιξε πολύ στην αδύναμη πλευρά. Η ικανότητα του Kuric στις Catch & Shoot καταστάσεις και το καλό του διάβασμα στα close outs έβαζε πίεση στις άμυνες και βοηθούσε τους συμπαίκτες του να δουλέψουν αποτελεσματικά στην άλλη πλευρά και στον άξονα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτό που λείπει από τον Kuric και κάνει τον Jaycee Carroll τόσο ξεχωριστό είναι το aggressiveness που έβγαζε ο Μορμόνος απέναντι στις άμυνες, σε βαθμό που έμοιαζε να τους επιτίθεται κατά κύματα.. O Kuric είναι πιο «πολιτισμένος» και υπομονετικός προσπαθώντας να βρεί τη σωστή κατάσταση για να εκτελέσει αλλά σαφώς δεν έχει την αυτοπεποίθηση του Κάρολ η οποία είναι one of a kind.
O Kuric είναι καλά προπονημένος και άνω του μέσου όρου αθλητικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δε θα έλεγα ότι είναι τόσο σκληροτράχηλος και αυτό «βγαίνει» καμιά φορά στις προσωπικές μονομαχίες και σε περιπτώσεις που πρέπει να φτάσει μέσα και να τελειώσει μετά από επαφή. Μπορεί όμως να σας εκπλήξει αθλητικά παίρνοντας τον διάδρομο στο τρανζίσιον και καρφώνοντας χωρίς να αφήσει περιθώριο στον αντίπαλο ή επιλέγοντας αντίθετη κίνηση σε down screens τελειώνοντας με κάρφωμα στη base line. Είναι έξυπνος δουλεύει για τους συμπαίκτες του και γνωρίζει το πότε πρέπει να πασάρει και πότε όχι. Θα τον χαρακτήριζα willing passer. Θα βρεί τη σωστή πάσα περνώντας κατά μήκος τη base line ενώ σε καταστάσεις close out (εφόσον δε σταματήσει για σουτ μετά από ντρίμπλα) θα προτιμήσει ένα floater ή μια πάσα στη τελική γραμμή. Πρέπει να βελτιωθεί με τη μπάλα στα χέρια. Είναι το αδύνατο σημείο του. Σκεφτείτε ότι ο Ρενέσες έδινε περισσότερο παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια στον Μπραντ Νιούλεη. Όμως η αλήθεια είναι ότι σε σχέση με τη πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη, ο Kuric έχει δουλέψει με τη μπάλα φτάνοντας φέτος να παρουσιάσει αξιόλογες pick & roll συνεργασίες κυρίως με τον Κένταλ. Απλά σε επίπεδο Ευρωλίγκας θα χρειαστεί πολύ περισσότερη δουλειά με τη μπάλα ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί και στη προσωπική φάση.
Αρκετά συνεπής παίχτης στο αμυντικό κομμάτι. Θέλει δουλειά στην άμυνα πάνω στη μπάλα (δεν υπήρξε ποτέ άλλωστε ball hawk) όμως overall είναι αρκετά καλός μακριά από αυτή (μπαίνοντας στις γραμμές πάσας) και οξυδερκής με μόνη παρατήρηση το ότι θα τον ήθελα πιο aggressive στην άμυνα βοήθειας. Συνολικά όμως είναι θετικός στα μετόπισθεν όπου καταθέτει effort χωρίς να «κλέβει» εξοικονομώντας ανάσες όπως πολύ σουτέρ ίδιας κόπιας.
Ο 26χρονος SG/SF (με ρίζες από τη Σλοβακία) είναι παίχτης που ότι κατάφερε το κατάφερε με σκληρή δουλειά. Κλασσική περίπτωση Hard working-Soft speaking αθλητή που λατρεύουν οι προπονητές. Το Work ethic είναι πολύ σημαντικό κριτήριο για έμενα προσωπικά και βρίσκεται ψηλά στην ιεραρχία μου στο scouting.Θα το δείτε και παρακάτω.. Ο Kuric (ο οποίος έχει πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων) έχει τις προδιαγραφές να αποτελέσει έναν εξαιρετικό σουτέρ από τον πάγκο των 8-9 πόντων μ.ο.(στον ρόλο που έχει ο Κάρολ στη Ρεάλ) ή φυσικά και σαν στάρτερ στο «3» (primary position) στον ρόλο του 3&D Wing. Μπορεί να ανέβει στο «2» παίζοντας μαζί με τον Γιάνκοβιτς στα φτερά (στα Κανάρια έπαιζε σε ανάλογο σχήμα με τον Νιούλεη) ειδικά στο διάστημα που θα απουσιάσει ο Παππάς. Το βασικό πλεονέκτημα του που τον κάνει ελκυστικό για το παιχνίδι των πρασίνων είναι η ικανότητα του να ανοίγει την άμυνα δημιουργώντας χώρους για τους υπόλοιπους (Slashing, Pick & roll Καλάθη, post παιχνίδι) όντας καλύτερος σουτέρ και αμυντικός από τον Βλάντο ο οποίος με τη σειρά του είναι καλύτερος με τη μπάλα στα χέρια (πρέπει επιτέλους να δουλέψει πιο πολύ για να ανέβει στο «2» περισσότερα λεπτά ως δεύτερη θέση)και στην instant offense.Τέτοιο παίχτες όπως ο Kuric είναι πολύτιμοι σε ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό ακόμα και εάν δε κάνουν φανταχτερά νούμερα, συμβάλλοντας με το παραπάνω στο να λειτουργήσει σωστά η ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι φέτος βρέθηκε ψηλά στη λίστα του Ίβκοβιτς ο οποίος προτίμησε όμως τον Ντίμπλερ λόγω της εμπειρίας του στη TBL κρίνοντας ότι θα προσαρμοστεί πιο εύκολα. Γνώμη μου είναι ότι ο εξαιρετικός σουτέρ της Καρσίγιακα δεν είναι καλύτερος παίχτης του Kuric..
FIGHTING IRISH..
LUKE HARANGODY (2.02-27)
Ο Harangody είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση παίχτη από την αρχή της καριέρας του. Υπήρξε ένας από τους πιο dominant αθλητές στο NCAA πιάνοντας νούμερα της τάξεως του 20+10 στις τρείς τελευταίες του σεζόν με το Notre Dame. Έγινε ντραφτ (Νο52) από τους Σέλτικς (έχει το DNA φαίνεται ξεκάθαρα..) και τα τελευταία δύο χρόνια αγωνίστηκε στην Ευρώπη. Η Βαλένθια δε θα συνεχίσει τη συνεργασία μαζί του και από ότι με ενημέρωσαν από την Ισπανία η απόφαση δεν είχε να κάνει με το αγωνιστικό κομμάτι αλλά με το οικονομικό μιας και θέλουν να κοιτάξουν μια πιο φθηνή λύση στη θέση.
Για να σας βάλω στο κλίμα θα σας γράψω αυτό.. Ο Ντοκ Ρίβερς απέφευγε στα προπονητικά διπλά να βάζει τον Harangody αντίπαλο με τους στάρτερς του γιατί φοβόταν ότι θα χτυπήσει κάποιος από αυτούς. Ο ταύρος των Fighting Irish δήλωνε μέσες άκρες ότι «όταν μπαίνω στο παρκέ τα δίνω όλα, αν χτυπήσει κάποιος χτύπησε. Συμβαίνουν αυτά..» Όσο μυστήριο (χωρίς καμία φινέτσα) είναι το καλούπι του πρώην PF της Βαλένθια, τόσο καλός παίχτης στη πραγματικότητα είναι.
Το βασικό κομμάτι του παιχνιδιού του που αποτελεί perfect fit για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού (με το συγκεκριμένο πάντα ιδεατό ρόστερ που σχεδιάζεται) είναι το φοβερά αποτελεσματικό περιφερειακό του σουτ. Σκεφτείτε τον σαν Stretch-4 σε σχήμα με τον Ραντούλιτσα για παράδειγμα. Ο μηχανισμός του είναι πιο ανορθόδοξος και από ..το «πεταχτάρι» του Πρίντεζη με πόδια στημένα λες και θα πέσει και υπερβολικά χαμηλό σημείο απελευθέρωσης. Μη πτοείστε.. Μιλάμε για έναν από τους καλύτερους σουτέρ τριών πόντων που είδαν τα ευρωπαϊκά γήπεδα την τελευταία διετία. Πέρυσι στο Καζάν σούταρε με 45.6% ενώ φέτος στη Βαλένθια έγραψε 48.6% στην Ευρωλίγκα, 50% στο Eurocup και 43% στην ACB. Ο τύπος απλά σκοτώνει..
Πολύ δυνατός και ωμός παίκτης στο κλουβί του λόου ποστ. Το δυνατό του στοιχείο είναι το δεξί χούκ το οποίο λανσάρει αρκετά αποτελεσματικά. Είναι αρκετά έξυπνος προσαρμόζοντας τις επιλογές του ανάλογα με τον αντίπαλο. Διαβάζει, μετράει αυτόν που έχει απέναντι του.. Μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να πάει μέχρι τέλους ή να ακολουθήσει τον αιφνιδιασμό τελειώνοντας εντυπωσιακά με κάρφωμα. Ενώ στο φυσικό κομμάτι η δύναμη του δεν βρίσκεται εύκολα, το αθλητικό του κόστισε μια σταθερή παραμονή στο ΝΒΑ (αργός για να αμυνθεί στο «3», κοντός για το «4»). Παρόλα αυτά για την Ευρώπη είναι ΟΚ καθώς όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι είναι καλός στο positioning και θα αντιμετωπίσει θέμα μόνο στη περιφερειακή άμυνα (θέλει δουλειά), καθώς το τεράστιο motor του και η θέληση του τον κάνει υπολογίσιμο αντίπαλο στις θέσεις «4» και «5» (σε γρήγορα σχήματα) όπου αγωνίζεται. Η πλευρική του ταχύτητα και τα πίσω βήματα δεν είναι ότι καλύτερο. Αρκετά καλός ριμπάουντερ. Ενεργά χέρια. Ποτέ δεν ήταν ο rim protector και δε θα χρειαστεί νομίζω να προσπαθήσει να παίξει έναν τέτοιο ρόλο.
Ο Harangody αποτελεί μέλος της ομάδας των Σανς για το Σάμερ Λιγκ του Βέγκας. Είναι (σας το λέω άφοβα) ένα πραγματικό workhorse, από τους πιο σκληρά εργαζόμενους αθλητές που έχω δεί και αυτοί οι πάντα βρίσκουν τον δρόμο τους. Στον Παναθηναϊκό θα ήταν μια εξαιρετική προσθήκη στο «4» πίσω από τον Γκιστ συμπληρώνοντας τον με το εξαιρετικό του σουτ. Όπως και ο Kuric, είναι δύο πολύ ποιοτικές λύσεις χωρίς μεγάλο κόστος οι οποίες μπορούν με τις δεξιότητες τους να υποστηρίξουν τα βαριά χαρτιά της ομάδας δημιουργώντας το κατάλληλο πλαίσιο. Γιατί στην Ευρωλίγκα, το παιχνίδι παίζεται στο supporting cast και όχι στους super stars..
Υ.Γ: O Πάβλοβιτς ήταν σχολείο για τους συμπαίκτες στη Παρτίζαν. Ο τρόπος που χειρίζεται τον εαυτό του μέσα στο παιχνίδι, που τοποθετεί το σώμα σε συνδυασμό με τα intangibles που βγάζει είναι μάθημα για τους υπόλοιπους. Όμως βρίσκεται σε πτώση. Τα πατήματα του είναι αρκετά πεσμένα και τα καλά του ματς έχουν μειωθεί κατά πολύ μέσα στη σεζόν. Βάλτε στην εξίσωση ότι αποτελεί ιδιαίτερο παιδί..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Υ.Γ1: O Oλυμπιακός νομίζω θα πρέπει να κάνει λίγο υπομονή και να ψαχτεί στην Αμερική. Υπάρχουν παιδιά που μπορούν να σκοράρουν και δημιουργήσουν με τη σωστή παιδεία ώστε να μπούν γρήγορα στο περιβάλλον της ομάδας. Το ρόστερ είναι καλό. Και έτσι όπως έχει διαμορφωθεί δίνει την ευκαιρία στους πρωταθλητές να περιμένουν λίγο για τις 1-2 τελευταίες (πολύ σημαντικές) πινελιές.
