ΦΑΚΕΛΟΣ JAMES FELDEINE
Το Hoopfellas ανοίγει τη πόρτα της νέας σεζόν αξιολογώντας τον καινούργιο SG του Παναθηναϊκού, Τζέημς Φελντέιν. Πως μεταφράζεται το παιχνίδι του στο επόμενο επίπεδο και πως οι πράσινοι μπορούν να απορροφήσουν σωστά τα χαρακτηριστικά του Δομινικανού γκαρντ στο νέο σύνολο που φτιάχνουν; Πλήρες «σκανάρισμα» του παίχτη που αποτέλεσε επιλογή του Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς..
Το Ευρωμπάσκετ είναι παρελθόν και το Hoopfellas μπαίνει δυναμικά στη νέα σεζόν που ανοίγεται μπροστά μας σκανάροντας τον καινούργιο γκαρντ του Παναθηναϊκού, Τζέημς Φελντέιν. Είναι ικανός να ανταποκριθεί στη προοπτική που ανοίγεται μπροστά του; Η σελίδα αναλύει τον παίχτη δίνοντας τη δική της οπτική..
Ο Φελντέιν είναι ένα παιδί που παίρνει το κάλεσμα για το ανώτερο επίπεδο στα 27 του χρόνια. Γεννημένος στη Ν.Υόρκη αποτελεί καθαρό μπασκετικό προϊόν του «Μεγάλου Μήλου» αφού τελείωσε το σχολείο στο Μπρονξ και συνέχισε φοιτώντας σε ένα μικρό κολεγιακό πρόγραμμα του Κονέκτικατ, το Quinnipiac, αγωνιζόμενος στην αδύνατη MAAC υπό τον Τομ Μούρ (ασσίσταντ στο Κονέκτικατ που ανέλαβε το πρόγραμμα μετά τη πρώτη χρονιά του Φελντέιν). Ο Φελντέιν που είχε αγωνιστεί ελάχιστα ως freshman βρήκε αμέσως ρόλο με τον κόουτς Μούρ ο οποίος διέγνωσε στο πρόσωπο του Αμερικανο-Δομηνικανού γκαρντ μια πολύ ενδιαφέρουσα “3&D” προσθήκη στο παιχνίδι της ομάδας του. Ο νέος Αμερικανός του Παναθηναϊκού αναρριχήθηκε γρήγορα σε τοπ-παίχτη του μικρού νεοϋορκέζικου προγράμματος και στα 22 του μόλις χρόνια βρέθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αγωνιζόμενος στη LEB με τη Μπρέογκαν. Όπως κάθε Νεοϋορκέζος baller που σέβεται τον εαυτό του, διακατέχεται από αυτό το είδος της ηθικής δέσμευσης ώστε κάποια στιγμή να γυρίσει και να παίξει μπάσκετ επαγγελματικά στο «Μεγάλο Μήλο». Προ διετίας είχε μάλιστα ένα try out με τους Νικς. Το όλο πακέτο του (σωματικά προσόντα, δεξιότητες) δεν είναι απαγορευτικό ως προς το να κάνει κάποια στιγμή το μεγάλο βήμα. Όμως ακόμα έχει να ανέβει πολλά σκαλοπάτια και η ευκαιρία του Παναθηναϊκού είναι πραγματική ευλογία εφόσον μπορέσει να την αξιοποιήσει. Προγνωστικό όχι εύκολο..
Στη Καντού πέρυσι ο Φελντέιν έκανε μια καλή χρονιά σε μια κλασσική ομάδα (βάσει στελέχωσης και αγωνιστικού στυλ) της Lega A όπως αυτή του Σακριπάντι. Ο 27χρονος πλέον γκαρντ αποτελούσε μέλος του σκληρού πυρήνα του backcourt της ομάδας της Λομβαρδίας μαζί με τους Ντάριους Τζόνσον-Όντομ (οι μύστες του κολεγιακού θα τον θυμούνται από το Μαρκέτ) και Στέφανο Τζεντίλε, αποτελώντας ουσιαστικά το Νο2 στο leadership της ομάδας πίσω από τον Τζόνσον-Όντομ. Ο Σακριπάντι συχνά τον έβγαζε πίσω από το δίδυμο του έτερου Αμερικανού με τον Τζεντίλε , από τον πάγκο, εναλλάσσοντας πλήρως αυτή τη τριάδα στις δύο θέσεις του backcourt, με τον Φελντέιν να γράφει 28.8’ λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι.
Ξεκινώντας το σκανάρισμα του παίχτη στεκόμαστε στο ότι πρόκειται για έναν κόμπο γκαρντ ύψους 1.93 με μεγάλο άνοιγμα χεριών (σχεδόν 2.05μ.), χάρισμα που του ξεκλειδώνει πολλές πόρτες και ευκαιρίες εντός παρκέ τις οποίες θεωρώ ότι μέχρι στιγμής δεν εκμεταλλεύεται στο μάξιμουμ. Σχεδόν όλοι οι προπονητές του προσπάθησαν να κεφαλαιοποιήσουν αυτό του το προσόν στο αμυντικό κομμάτι, με τον Σακριπάντι πέρυσι να στηρίζει στο μήκος του συχνά μια (παθητική κατά τη γνώμη μου)ζώνη 2-3 που δεν έφερε συνολικά αποτελέσματα με την Καντού να χάνει ματς από την αδυναμία της (παρά το athleticism των παιχτών της) να τρέξει μαζί (πιστέψτε αυτή η άμυνα θέλει πολύ τρέξιμο) για να καλύψει σουτ του αντιπάλου. Ο Φελντέιν εκτός από το μεγάλο wingspan φέρνει στο τραπέζι ταχύτητα. Είναι γρήγορος είτε σπριντάροντας είτε διασχίζοντας το παρκέ με τη μπάλα στα χέρια ενώ ο κορμός του κρίνεται average μιας και δε χαρακτηρίζεται από strong frame όμως τα άκρα του τον βοηθούν να ματσάρει καταστάσεις απέναντι σε πιο δυνατούς αντιπάλους.
Επιθετικά υπάρχει ενδιαφέρουσα πρώτη ύλη στο πακέτο του για να δουλέψεις. Και τονίζω τον όρο «πρώτη ύλη» γιατί ο 27χρονος γκαρντ είναι ακόμα «άγουρος» για το τοπ-επίπεδο, όπου θα συναντήσει ένα τελείως διαφορετικό σύνολο παραστάσεων και αντιδράσεων από αντιπάλους σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο και μεγάλη ευθύνη για το performance του θα έχει το ίδιο το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού και ο τρόπος που θα προσεγγίσει ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς τη περίπτωση του. Ο συνδυασμός shooting & playmaking abilities (για έναν παίχτη που από τη φύση του λειτουργεί σαφώς ως οff-guard) είναι μια ενδιαφέρουσα προοπτική στον ορίζοντα αναφορικά με την ένταξη του δίπλα σε δύο top-pick & roll PGs όπως οι Καλάθης-Διαμαντίδης. Ο Φελντέιν είναι ικανός με τη μπάλα στα χέρια και στο σύγχρονο μπάσκετ είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχεις δύο γκαρντς στο παρκέ που να μπορούν να δημιουργήσουν καταστάσεις. Έχει καλό court vision, διαβάζει σωστά κυρίως όταν «τρέχει» καταστάσεις από τη κορυφή του παρκέ και λιγότερο όταν περνάει προς τα μέσα και φτάνει στη τελική γραμμή από όπου έρχονται τα περισσότερα λάθη του (πάσες από μέσα προς τα έξω), ενώ διακρίνεται από μια ικανότητα να βάζει κάθετα τη μπάλα σε πρώτο χρόνο στο ζωγραφιστό (μετά από cuts ή PnRolls). Είναι καλός ballhandler, μπορεί να μεταφέρει τη μπάλα σε συνθήκες πίεσης με ασφάλεια στο δεύτερο μισό του παρκέ. Ο Σακριπάντι άλλωστε του έδωσε αρκετά λεπτά και στον «άσσο» πέρυσι με τον Φελντέιν αυτόματα να καλλιεργεί έναν πιο passive χαρακτήρα στην επίθεση της Καντού. Στον Παναθηναϊκό το κλειδί θα είναι να αξιοποιήσει σωστά τις ευκαιρίες για δημιουργία που θα του δωθούν με δεδομένο ότι δε θα είναι ο κύριος δημιουργός στο παρκέ στις περισσότερες των περιπτώσεων. Ομολογώ ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που παρακολουθώντας τη Καντού με τον 27χρονο γκαρντ στον «άσσο» διέκρινα έναν εκνευρισμό στην επίθεση της ομάδας και μια ροπή να πάει αυτή βιαστικά στο καλάθι που κατά τη γνώμη μου οφειλόταν στο «κεφάλι». Είναι απλό βέβαια, ο Φελντέιν –ένας παίκτης που ενστικτωδώς κοιτάζει πρώτα το καλάθι και ας «μακιγιάρει» κάποιες φορές αυτό του το χαρακτηριστικό- έπαιζε στη δεύτερη του θέση, το «1», περισσότερο από ότι έπρεπε. Αντίθετα η ομάδα παρουσίαζε πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας παίζοντας με τρία γκαρντ μαζί, σχήμα στο οποίο ο Φελντέην έπαιζε ως “3” σε small φυσικά lineup . Το AST/TO Ratio του θα είναι ένα από τα σημαντικότερα νούμερα στη φετινή καρτέλα του, παρότι στον Παναθηναϊκό έρχεται για να εκτελέσει και να διατηρήσει το σωστό πλαίσιο ώστε να δράσει το βαρύ σασί της ομάδας που θα είναι η συνεργασία Καλάθη-Ραντούλιτσα (και ελπίζουμε όλοι στη συνέχεια τα ρήγματα και η προσωπική φάση του Παππά ως τρίτο σκέλος στον τριγωνικό άξονα της πράσινης επίθεσης).
Η εκτέλεση λοιπόν.. Αυτός είναι ο βασικός πυλώνας στο παιχνίδι του και ο λόγος που μεταξύ άλλων μπήκε στη short list των πρασίνων. Πρόκειται για γκαρντ που αρέσκεται στη περιφερειακή εκτέλεση. Σε αυτή τη ζώνη επιλέγει να κινείται παράγοντας το μεγαλύτερο ποσοστό των προσπαθειών του. Παρότι το αθλητικό πακέτο του Φελντέιν κρίνεται εύκολα above average για έναν τέτοιο γκαρντ –τέτοιο που τον βοηθά σημαντικά να ξεμαρκαριστεί ή να τελειώσει στο ανοιχτό γήπεδο με εμφατικό πολλές φορές τρόπο- η τάση να αποφεύγει τις προσπάθειες στο ζωγραφιστό μετά από επαφή έχει ταβανιάσει το παιχνίδι του. Λιγότερες βολές, μεγαλύτερη δυσκολία να βρείς ρυθμό όταν δε συνδέεσαι άμεσα με το καλάθι από περιφερειακή εκτέλεση. Το διαπιστώσατε και πέρυσι με τον Σλότερ.. Ο Φελντέιν είναι πιο δυναμικός αλλά σε καμία περίπτωση αποτελεσματικός στο να σκοράρει μετά από επαφή, αντιμετωπίζοντας πρόβλημα στο να τελειώσει στο ζωγραφιστό απέναντι σε μεγάλα κορμιά τόσο στην ACB όσο και στη Lega A ή το Eurocup. Πόσο μάλλον στην Ευρωλίγκα.. Είναι φορές που ψάχνει τον ..αεροδιάδρομο για να φτάσει δυναμικά μέχρι τέλους (σε αντίθεση με τον Σλότερ που νόμιζε ότι το βαμμένο είναι ναρκοπέδιο..) όμως είναι χαρακτηριστική η ροπή του να εκτελεί από τη περιφέρεια και να επιμένει σε αυτό. Θυμάμαι μάλιστα την επιμονή του αυτή σε «κρύες βραδιές» να μπεί στο παιχνίδι με midrange σουτ (που προφανώς τα θεωρούσε ασφαλή) απορρίπτοντας την επιλογή του drive. Και όλα αυτά σε λίγκες που το στυλ τον ευνοούσε με άμυνες λιγότερο physical από την Ελλάδα και φυσικά την Ευρωλίγκα. Δεν είναι τυχαίο ότι στα κλειστά ματς πέρυσι η μπάλα πήγαινε κατευθείαν στα χέρια του έτερου γκαρντ και ικανού penetrator Τζόνσον-Όντομ.
Ο μηχανισμός του σουτ του είναι καλός και η φόρμα του κρίνεται επαρκής. Διακρίνεται από μια γρήγορη απελευθέρωση σε χαμηλό σημείο ανέλκυσης η οποία δε μπορώ να πω ότι γοητεύει σαν εικόνα, όμως κρίνεται αποτελεσματική με βάση τα ποσοστά του. Διαθέτει καλό σουτ μετά από ντρίμπλα και αμέσως θα διαπιστώσετε την εμπιστοσύνη που τρέφει στο pull up jumper του ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που θα εμφανίσει το step back jumper του. Μη ξεχνάμε ότι οι πράσινοι πέρυσι (όπως και ο Ολυμπιακός) βρίσκονταν στον πάτο της διοργάνωσης αναφορικά με τη midrange εκτέλεση, ίσως ακολουθώντας την επιστήμη των analytics που χαρακτηρίζει αυτά τα σουτ ως «χαμηλής αξίας» για να τα «αγοράσει» η επίθεση σου. Beyond the arc ο Φελντέιν κουβαλάει ένα ποσοστό καριέρας της τάξεως του 36-37% χωρίς ακόμα να έχει απαλλαχθεί από τον όρο streacky. Τα ποσοστά του από το τρίποντο έχουν μεταπτώσεις καθώς θα υπάρξουν βραδιές που θα γαζώνει και άλλες που θα δυσκολεύεται να συνδεθεί με το καλάθι. Στις κακές του shooting nights πέρυσι από το τρίποντο (μίνιμουμ εκτέλεση οι 3 προσπάθειες), η Καντού έχασε το 70% των παιχνιδιών στην ιταλική λίγκα.. Φυσικά στον Παναθηναϊκό τα δεδομένα είναι διαφορετικά.. Και ο Σακριπάντι πέρυσι και ο Κασιμίρο τη τελευταία σεζόν στη Φουενλαμπράδα βάσισαν αρκετές καταστάσεις στο playbook τους δίνοντας διπλά cross screens στη τελική γραμμή στον Φελντέιν και τη δυνατότητα να εκτελέσει ή να συνεχίσει με side pick & roll συνδυάζοντας έτσι δύο δυνατές πτυχές του παιχνιδιού του. Το καλύτερο ίσως κομμάτι του πάντως είναι η εκτέλεση στο τρανζίσιον. Έχει την ικανότητα να βρίσκει καλές ματιές περιφερειακά σε αυτές τις καταστάσεις είτε όντας αγκυροβολημένος στο φτερό είτε μεταφέροντας ο ίδιος τη μπάλα καθώς δε διστάζει να σταματήσει και να εκτελέσει. Στο ανοιχτό γήπεδο, όπου το traffic είναι μικρότερο, συνηθίζει να εμφανίζει μια τάση να πατήσει ζωγραφιστό και να τελειώσει χρησιμοποιώντας την αποτελεσματική σταυρωτή του ντρίμπλα. Τα μακριά του χέρια τον βοηθούν να φτάσει μέχρι το κάρφωμα. Είναι παίχτης που παράγει καλύτερα σε συνθήκες γρήγορου μπάσκετ και ανοιχτού γηπέδου.
Στο μισό γήπεδο και στη weak side, ο Παναθηναϊκός θα αποτελέσει «σχολείο» για αυτόν. Υπάρχουν δυνατότητες βελτίωσης στη συμπεριφορά του απέναντι στα close outs (όπου χρησιμοποιεί και εδώ πολύ το τζαμπ σουτ του μετά από προσποίηση ) κυρίως γιατί έχει την ικανότητα να πασάρει σωστά σε δεύτερο χρόνο. Στους πράσινους πρέπει με κάθε κόστος να μάθει να παίζει πολύ καλά στην αδύνατη πλευρά αξιολογώντας σε κάθε περίπτωση τα δεδομένα που του δίνει η αντίπαλη άμυνα σε συγκεκριμένους χρόνους. Πάντως σταδιακά, το μπάσκετ της FIBA και η εμπειρία αυτών των τουρνουά αλλά και η συνύπαρξη με έναν ολοκληρωμένο παίχτη όπως ο Φραντσίσκο Γκαρσία τον έχουν βοηθήσει σημαντικά, ιδανικά στο παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια.
Αμυντικά ο Φελντέιν δεν έχει αξιοποιήσει πλήρως τα εργαλεία που του έχει δώσει η φύση. Αυτό οφείλεται στο κομμάτι της συγκέντρωσης και πνευματικής πειθαρχίας στα μετόπισθεν. Ενώ λοιπόν με τα πολύ καλά του χέρια βγαίνει εξαιρετικά στη μπάλα και στις γραμμές πάσας (να είστε σίγουροι, θα δούμε πολλά κλεψίματα), ρισκάρει πολύ τη θέση του αδυνατώντας να χαλιναγωγήσει το ένστικτο και την ορμή που διαθέτει ώστε να κερδίσει τη κατοχή, γεγονός που κοστίζει στο επίπεδο της Ευρωλίγκας. Παράλληλα στις σημειώσεις μου έχω υπογραμμίσει από τη πρώτη χρονιά του στη Φουενλαμπράδα και την ACB το πόσο μειώνεται η συγκέντρωση του όταν παίζει άμυνα μακριά από τη μπάλα. Η ικανότητα του να μαρκάρει τον χειριστή με τα μακριά του χέρια είναι δεδομένη όμως υπολείπεται αισθητά σε aggressiveness και εδώ περιμένω τον Τζόρτζεβιτς να τον δουλέψει ως προς τον τρόπο που ο Φελντέιν προσεγγίζει τη συμπεριφορά του στην άμυνα και χειρίζεται τον εαυτό του σε αυτό το κομμάτι. Πρόκειται επίσης για αρκετά καλό ριμπάουντερ (και εδώ τον βοηθούν τα χέρια του). Αν ο κορμός του και γενικά ο σωματότυπος του ήταν λίγο διαφορετικός θα είχε καλύτερα αποτελέσματα αμυνόμενος στη πίσω γραμμή άμυνας όπου έχει μεν τα άκρα αλλά υστερεί σε εκτόπισμα. Επαναλαμβάνω, θέλω πολύ να δω πως θα δουλευτεί από τον προπονητή του Παναθηναϊκού στο αμυντικό κομμάτι γιατί ναι μεν είναι ένα παιδί που σουτάρει καλά αλλά μόνο με στοιχειώδη αμυντική συνέπεια θα κερδίσει σε σταθερή βάση τα λεπτά που αποσκοπεί σε αυτό το επίπεδο. Έχει τις προδιαγραφές (μακρά άκρα που δεν αφήνουν uncontested shots και καλύπτουν το μικρό έλλειμμα του σε πλευρική ταχύτητα, «μύτη» στη μπάλα, ριμπάουντ)και τη πρώτη ύλη απλά κάποιος πρέπει να τον μάθει να αμύνεται πραγματικά χειριζόμενος καταστάσεις σε αγωνιστικό και πνευματικό επίπεδο.
Εν κατακλείδι..
Ο Φελντέην είναι ένας παίχτης στο status του AJ Slaughter με καλύτερα όμως εργαλεία για να ενταχθεί στο υψηλότερο επίπεδο αυτό της Ευρωλίγκας. Ποιοτικά δεν έχουν μεγάλη διαφορά. Ο Δομινικανός γκαρντ είναι ένας παίχτης ιδανικός για να παράγει σε μια καλή ομάδα του Eurocup όμως για μια αντίστοιχα καλή στην Ευρωλίγκα θα χρειαστεί να κάνει το step up. Σε αυτό κύριοι, πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης θα έχει ο προπονητής του, η ίδια η ομάδα και ο ρόλος που θα του ζητηθεί να παίξει σε αυτή. Πρέπει ο κόουτς να διαβάσει σωστά το πώς ο Φελντέιν θα απορροφηθεί στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Για τέτοια παιδιά, των 300 (+/-) χιλιάδων, τα οποία έχουν αποδείξει τι μπορούν να κάνουν σε πιο χαμηλό επίπεδο, δέχονται το κάλεσμα από ψηλά και επιχειρούν τη μετάβαση, το πιο σημαντικό κομμάτι για να φθάσουν στην επιτυχία και να βάλουν και τα δύο τους πόδια σταθερά στη «καλή» αγορά, είναι ο χαρακτήρας τους και ο ρόλος που θα κληθούν να παίξουν στο παιχνίδι της ομάδας. Σε πρώτη φάση, η βιτρίνα των χαρακτηριστικών του Δομινικανού λέει ότι οι πράσινοι κινήθηκαν προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως υπάρχουν πολλά περισσότερα πίσω από αυτό. Προσωπικά διατηρώ σημαντικές αμφιβολίες για τον χαρακτήρα του (τον αγωνιστικό πάντα γιατί κατά τα άλλα δεν έχει ποτέ δημιουργήσει θέμα) και το πώς θα ανταποκριθεί σε αυτό το κύμα νέων και πιο σύνθετων δεδομένων που θα βρει μπροστά του στη μετάβαση αυτή. Στη θέση του θα ξεκινούσα από τις βάσεις που θα με κρατούσαν περισσότερο χρόνο στο παρκέ. Ο Φελντέιν θα κριθεί ως καλή επιλογή αν 1.) καταφέρει να τελειώσει τη σεζόν σουτάροντας με μίνιμουμ βάση το 36% στο τρίποντο βελτιώνοντας απαραίτητα το shot selection του και μαθαίνοντας να ψάχνει με υπομονή το πραγματικά καλό σουτ (έτσι έρχονται τα ποσοστά) 2.) ελαχιστοποιήσει τα λάθη με τη μπάλα στα χέρια και κυρίως 3.) αποκτήσει συγκέντρωση και aggressiveness στο αμυντικό κομμάτι. Όλα αυτά θα φανούν από τα λεπτά που θα μένει στο παρκέ όσο περνάει η σεζόν..
Υ.Γ: Σίγουρα στο ξεκίνημα της σεζόν , ελλείψει Παππά (του παίχτη που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στη περιφέρεια των πρασίνων ως δίδυμο με τον Καλάθη) θα δούμε σχήματα με δύο εκ των Πάβλοβιτς-Γιάνκοβιτς-Χαραλαμπόπουλου στα «φτερά». Μπορεί να λειτουργήσει επιθετικά όταν έχεις έναν τόσο δημιουργικό πόιντ γκαρντ και παίχτες που ξέρουν να παίζουν μακριά από τη μπάλα (το ίδιο έκανε και η ΤΣΣΚΑ ανεβάζοντας τον Ουίμς στο «2» δίπλα σε έναν πόιντ που αποτελούσε πραγματικό κέντρο αποφάσεων όπως ο Τεόντοσιτς) όμως πιθανόν να υπάρξει πρόβλημα στο αμυντικό κομμάτι. Ο Πάβλοβιτς ειδικά δε μπορεί να μαρκάρει γρήγορα two-guard. Ο Βουγιόσεβιτς βέβαια που παίζει πάντα BIG τον έβαζε και στο «2» αλλά σε αυτή τη φάση της καριέρας του έχω συγκεκριμένη άποψη για τον παίχτη εκτιμώντας ότι πρέπει να περάσει πιο κοντά στο καλάθι..
Υ.Γ1: Το ότι ο Αθηναίου σουτάρει καλύτερα από τα υπόλοιπα γκαρντς (εκτός Σπανούλη) του Ολυμπιακού δε σημαίνει ότι αυτόματα θα αναβαθμιστεί ο ρόλος του 5ου γκαρντ στο ερυθρόλευκο backcourt σε σχέση με τη χρήση που βλέπαμε τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι θέμα λειτουργικότητας ή διαφορετικής στελέχωσης. Αν δούμε άμεσα (γιατί τρέχοντας τη χρονιά όλα παίζουν) περισσότερα λεπτά (αναφέρομαι στα παιχνίδια της Ευρωλίγκας) κάτι δεν έχει σχεδιαστεί σωστά μετά την απώλεια-Σλούκα. Ο Αθηναίου είναι καλή επιλογή ως 5ος γκαρντ. Συμφωνώ. Ως 5ος, με τον ρόλο του 5ου που είχαμε συνηθίσει. Αντίθετα έχω ενδοιασμούς για τις εναλλακτικές στο «4». Ας περιμένουμε τον Αγραβάνη. Αλλά με τον παρόντα σχεδιασμό (κανένα «5» που να μπορεί να ανέβει στο «4») φοβάμαι ότι σε περίπτωση που χάσει παιχνίδια ο Πρίντεζης (όπως πέρυσι) ο Ολυμπιακός θα πονέσει. Θα τα πούμε σύντομα..
Υ.Γ2: Ο Άρης έχει κάνει τη πιο σοβαρή δουλειά σε επίπεδο στελέχωσης και διαχείρισης χρημάτων από όλες τις ομάδες της Α1, (εννοείται) συμπεριλαμβανομένων και των δύο «αιωνίων». Περιμένω να κεφαλαιοποιηθεί η πολύ καλή φετινή off season εντός παρκέ. Must watch..
