Σχετικά με τον γκαρντ που ψάχνει ο Παναθηναϊκός…

Το Hoopfellas τοποθετείται με έκτακτη ανάρτηση στο θέμα “Γκαρντ για τον Παναθηναϊκό”, στο ιδιαίτερο σημείο της σεζόν που διανύουμε. Η συγκεκριμένη κατεύθυνση στην οποία πρέπει να βαδίσουν οι πράσινοι στην αγορά και η πρόταση της σελίδας σχετικά με τον γκαρντ που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες τους..

Είναι φανερό ότι ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς έχει “δεύτερες σκέψεις” σχετικά με τον χρόνο που θα χρειαστεί ο Νίκος Παππάς για να επιστρέψει στο αγωνιστικό status που αυτόματα θα τον καθιστά ενεργό για “χοντρά” λεπτά στο rotation της ομάδας και αυτό οδηγεί τον Παναθηναϊκό στην αγορά. Οι προτάσεις που φτάνουν στα γραφεία της ΚΑΕ είναι πολλές. Όμως τι είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεται το τριφύλλι αυτή τη στιγμή; Πάμε να το δούμε μαζί..
Είναι σημαντικό ο Παναθηναϊκός να είναι εύστοχος σε αυτή του τη κίνηση στην αγορά γιατί ο παίχτης αυτός που θα προσθέσει, θα διαμορφώσει το “ποιοτικό” βάθος που χρειάζεται μια ομάδα με υψηλές βλέψεις στη διοργάνωση. Ο 4ος ή 5ος γκαρντ στο backcourt μιας ομάδας αποτελεί κριτήριο για τη συνολική ποιότητα του ρόστερ σε αυτό επίπεδο και όσο προχωράει η σεζόν αποτελεί σημαντικό κομμάτι των “προσαρμογών” που θα επιλέξει ένας προπονητής στα δυνατά ματς ή σε μια απαιτητική σειρά playoffs. Στη παρούσα φάση λοιπόν ο (εξαντλημένος από το 3-Guard rotation) Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν περιφερειακό ο οποίος:
1.Θα κολλάει αγωνιστικά με τους υπόλοιπους γκαρντς αναδεικνύοντας τα πλεονεκτήματα τους και δίνοντας παράλληλα πολλαπλές επιλογές σχημάτων και συνδυασμούς στο backcourt. Σας έχω πεί επανειλημμένως ότι μια ομάδα μπορεί να δείχνει πολύ βαθιά χωρίς στη πραγματικότητα να έχει πολλούς παίχτες στο rotation, αρκεί να έχει “διπλοθεσίτες” και να πετύχει κατάλληλους συνδυασμούς σε επίπεδο στελέχωσης.
2.Θα αποτελεί θετική παρουσία εντός και εκτός παρκέ.
3.Δε θα προκαλέσει συμφόρηση όταν (πραγματικά) επιστρέψει ο Παππάς.

Ψάχνουμε λοιπόν για έναν ποιοτικό παίχτη-ρόλων ο οποίος θα έχει την ιδιοσυγκρασία (εδώ είναι το πιο σημαντικό στοιχείο) να είναι παραγωγικός για το σύνολο ακόμα και αν χρειαστεί να πατήσει λίγα λεπτά στο παρκέ αλλά παράλληλα να έχει τη δυναμική να ξεκινήσει πενταδάτος εφόσον χρειαστεί σε οποιαδήποτε έδρα της Ευρώπης (οι “προσαρμογές” που λέγαμε). Με βάση το αγωνιστικό οικοδόμημα και το στυλ μπάσκετ που δουλεύει ο Σάσα Τζόρτζεβιτς στο ΟΑΚΑ, είναι προφανές ότι οι πράσινοι ψάχνουν έναν facilitator στη περιφερειακή τους γραμμή ο οποίος στην ιδανική του μορφή θα είναι “3& D” πακέτο ώστε να μπορεί να παίξει και στις δύο θέσεις του backcourt μαζί με οποιονδήποτε γκαρντ του ρόστερ.

Επειδή τυγχάνει να γνωρίζω τη λογική με την οποία ο Τζόρτζεβιτς ενεργεί και τα γούστα του στην αγορά σας λέω ότι η θέση των πρασίνων σήμερα δεν είναι εύκολη. Παίχτες υπάρχουν πολλοί όμως αυτή η κίνηση μοιάζει με λεπτή χειρουργική επέμβαση και χρειάζεται σκέψη τη στιγμή κανένας δε σου εγγυάται ότι θα βρεις (αυτή την εποχή) αυτό που πραγματικά θέλεις. Στον Σέρβος κόουτς αρέσουν γκαρντς με μέγεθος και υψηλό IQ σε πρώτη φάση, σκληράδα και playmaking σε δεύτερη ανάλογα με την ανάγκη που θέλει πάντα να καλύψει. Ο Nate Wolters θα ήταν μια ποιοτική προσθήκη (κυρίως γιατί είναι έξυπνος παίχτης που μπορεί να βοηθήσει τους συμπαίκτες του και όχι ακριβώς για τα χαρακτηριστικά του) όμως η Μπεσίκτας φρόντισε να κόψει τον βήχα του Παναθηναϊκού από την πρώτη επαφή. Με τον Bryce Cotton κόλλησε το πράγμα (ίσως όχι οριστικά) ενώ είχαν προχωρήσει οι επαφές. Πρόκειται για έναν παίχτη για τον οποίο έχουν ζητήσει την εκτίμηση μου πολλοί προπονητές και άνθρωποι της αγοράς τη τελευταία διετία. Αν με ρωτούσατε το καλοκαίρι Cotton ή Feldeine για το “2” του Παναθηναϊκού θα σας έλεγα “Cotton” όμως στη παρούσα φάση μπορώ να σας πω ότι ο 23χρονος γκαρντ θέλει σημαντικό ρόλο και λεπτά για να σου αποδώσει. Δεν έχει το mentality του παίχτη-ρόλων ο οποίος θα σε βοηθήσει ακόμα και στην ολιγόλεπτη συμμετοχή του. Πάντως με το ενδιαφέρον τους οι πράσινοι για τον Wolters έδειξαν ότι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν και ένα ποσό για να αποδεσμεύσουν αθλητή, κοιτώντας και παίχτες με συμβόλαιο. Αν μπορούσε -για να καταλάβετε τον προσανατολισμό του κόουτς- ο Τζόρτζεβιτς να πάρει τώρα τον Γιόβιτς από τον Ερυθρό Αστέρα θα το έκανε ευχαρίστως. Αλλά για πολλούς λόγους δε μπορεί. Ο Κλέμεν Πρέπελιτς που παίζει στην Όλντεμπουργκ (έκανε εξαιρετικό Ευρωμπάσκετ) έχει όλο το ταλέντο αλλά όχι την νοοτροπία του παίχτη που θα σε βοηθήσει ερχόμενος ως 4ος-5ος γκαρντ στο περιφερειακό rotation ενώ (όπως και ο συμπατριώτης του Γιάκα Γκλόμπουτσαρ) θέλει δουλειά στην άμυνα για να κερδίσει λεπτά σε μια τέτοια ομάδα, σε αυτό το επίπεδο. Παίχτες όπως ο E.J. Rowland (πολύ ποιότητα αλλά και 32 ετών πλέον..) εντάσσονται στη “περίπτωση Wolters” μια και εφόσον δεν υπάρξει άρνηση από το κλαμπ θα είναι ούτως ή άλλως ασύμφορο σαν αγορά να σπαταλήσεις συνολικά τέτοιο ποσό για έναν γκαρντ των 10 το πολύ 15 λεπτών (που στη πορεία μπορεί να μειωθούν κατά το ήμισυ). Μη ξεχνάτε ότι (παρά το πρόβλημα του Παππά) εαν ο Μποχωρίδης ήταν υγιής, το πιο πιθανόν δε θα κάναμε αυτή τη κουβέντα και οι πράσινοι δε θα έψαχναν για γκαρντ. Αυτό το αναφέρω για να γίνει κατανοητό ότι ο Παναθηναϊκός δε ψάχνει τον σταρ που θα του “γράφει” τα διψήφια νούμερα πόντων ή δε ξέρω τι άλλο μπορεί να έχει στο μυαλό της μερίδα του κόσμου αλλά έναν ποιοτικό παίχτη ο οποίος θα βοηθήσει στην εύρυθμη λειτουργία του συνόλου και θα μπορεί να υποστηρίξει το στυλ μπάσκετ που αυτό παρουσιάζει σήμερα..

Πάμε λοιπόν και στη δική μας πρόταση, πάντα με βάση τα δεδομένα της αγοράς και τα διαθέσιμα χρήματα του Παναθηναϊκού. Ο Μάικλ Ρολ (28-1.96) είναι ένας παίχτης ο οποίος βρέθηκε στη καλοκαιρινή λίστα του Hoopfellas. Όπως και ο “Gator” Έrving Walker υπέγραψε στη νεοφώτιστη στη ΤBL, Demir Insaat Buyukcekmece η οποία έχει ξεκινήσει πολύ καλά τη σεζόν (3-2) και μάλιστα τη προηγούμενη εβδομάδα κέρδισε με 85-76 τη Φενέρ του Ομπράντοβιτς. Είναι προϊόν του UCLA με το οποίο έφτασε σε τρία Final Fours του NCAA ενώ οδήγησε τους Μπρούινς στο σκοράρισμα τη senior season του (14.1 πόντοι-3.6 τελικές, 42.6% στο τρίποντο). Κατά τη διάρκεια τη θητείας του υπήρξε συμπαίχτης των Ουέστμπρουκ, Κέβιν Λοβ, Ντάρεν Κόλισον.. Απορροφήθηκε άψογα στο μπάσκετ του κόουτς Howland ο οποίος διδάσκει “ελληνική ταυτότητα” με execution στο μισό γήπεδο, σετ επίθεση και δυνατό, physical man to man.

Ο Ρολ είναι ένας γκαρντ που μπορεί να παίξει και τις τρείς περιφερειακές θέσεις ξεκινώντας από το “2”. Τον έχω χαρακτηρίσει Brad Oleson-type of player καθώς σε πολλές εκδηλώσεις του στο παρκέ μου θυμίζει τον γκαρντ της Μπαρτσελόνα. Παρότι ψηλότερος, δεν έχει τη σωματοδομή και τη μυική δύναμη του Όλεσον. Δεν είναι τόσο καλοπροπονημένος παρότι βρίσκεται και ο ίδιος σε καλό επίπεδο. Είναι αρκετά καλός με τη μπάλα στα χέρια, διαβάζει γρήγορα τα δεδομένα που τρέχουν στο παρκέ και προσαρμόζεται. Μπορεί να τρέξει pick & roll καταστάσεις ως δημιουργός και έχει καλό court vision. Πολύ υψηλό ΙQ. Το δυνατό του κομμάτι είναι το σούτ. Σουτάρει πάνω από 40% στη καριέρα του από το τρίποντο έχοντας εξαιρετικό μηχανισμό με γρήγορο release. Τα αθλητικά του προσόντα κρίνονται average και αυτό έχει αντίκτυπο στον τρόπο που επιτίθεται στο καλάθι. Είναι περισσότερο περιφερειακής εκτέλεσης γκαρντ που θα προτιμήσει το step back και ένα midrange jumper από το να πάει μέχρι μέσα στο καλάθι. 

Καλός αμυντικός παίχτης, αμύνεται με συγκέντρωση και πολύ ικανοποιητικό effort. Στη θητεία του στη πολύ καλή Σαραγόσα του συγχωρεμένου Λουίς Άμπος (Στέφανσον, Σανικίτζε, Ρούντεζ, Νόρελ,Αγκουιλάρ, Τζόζεφ Τζόουνς, Βαν Ρόσομ) ήταν από τα δυνατά χαρτιά του προπονητή του και ο παίχτης που αναλάμβανε τους Ναβάρο, Κάρολ και Ράιαν Τούλσον αυτού του πλανήτη.. Αυτό που δε μου αρέσει είναι ότι στη Τουρκία τον τελευταίο 1.5 χρόνο (πέρυσι στη Τουρκ Τέλεκομ) έχει λίγο τεμπελέψει στα μετόπισθεν.. Απέκτησε και Τυνησιακό διαβατήριο και είναι διεθνής. Ήταν εξαιρετικός στο φετινό Αφρομπάσκετ (14.0 πόντους-3.4 ριμπ.-3 τελικές, 38% από το τρίποντο) όπου οδήγησε τη Τυνησία στη τρίτη θέση (25 πόντους στο ματς μεταλλίου με τη Σενεγάλη).
Εδώ μπορείτε να τσεκάρετε τον Ρολ και τις επιδόσεις του απέναντι στην Εθνική Τουρκίας των Αταμάν-Σαρίτσα φέτος το καλοκαίρι.. (video)

Μεταφράζοντας το παιχνίδι του Ρολ στο επόμενο επίπεδο καταλήγουμε ότι του λείπει aggressiveness για να μπορέσει να κάνει το παραπάνω βήμα. Είναι ακριβώς όμως αυτό που λέμε παίχτης-προπονητή. Παίζει προσηλωμένος στο να κάνει όλες αυτές τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και βοηθούν τους “σταρ” συμπαίχτες του. Ο Παναθηναϊκός άλλωστε ψάχνει για παίχτη που θα δώσει 8-10 λεπτά (από τη στιγμή που θα γυρίσει και ο Παππάς) σουτάροντας καλά από την περιφέρεια μαζί με αμυντική προσήλωση και κυρίως θα απορροφηθεί στο backcourt του χωρίς να ταράξει τις ισορροπίες. Ο Ρολ είναι προσιτός οικονομικά και για αυτό επέλεξα να συζητήσουμε τη περίπτωση του με αυτή τη μικρή αναφορά. Έχει ποιότητα, είναι fundamental παίχτης που παίζει το άθλημα σωστά και ίσως θέλει κάποιον να τον “αγριέψει” (κόουτς Τζόρτζεβιτς). Σίγουρα θα ήταν κατανοητό να κοιτάξουν οι πράσινοι “ελεύθερο” παίχτη ή Αμερικανό από τη D-League όμως εφόσον δε βρεθεί κάτι αξιόλογο εκτιμώ ότι δε θα “σταματήσουν” τη προσπάθεια βελτίωσης του ρόστερ μπροστά σε ένα λογικό πάντα buy out. Γιατί αυτοί οι παίχτες, από το βάθος του πάγκου, μπορούν να σε “σηκώσουν” απρόσμενα μέσα στη σεζόν..
Σύντομα θα ασχοληθούμε με διαθέσιμους ψηλούς στις θέσεις “4” και “5” για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Τα έχω κάνει τα κουμάντα μου..

Υ. Γ: Απόλαυσα τον Ολυμπιακό εχθές όσο σε κανένα άλλο φετινό ματς. Μετά το πρώτο κακό αμυντικό δεκάλεπτο βγήκαν στο παρκέ όλα όσα προσδοκούσε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος να δει. Ο οποίος Σφαιρόπουλος επιστρέφει στην Ελλάδα με αυτή την αίσθηση πληρότητας που έχει ένας προπονητής όταν η ομάδα του ανταποκρίνεται έτσι αγωνιζόμενη χωρίς τη ραχοκοκαλιά της σε ένα απαιτητικό ματς. Ο Χάντερ είναι σε εξαιρετική κατάσταση, οι Παπαπέτρου και Αγραβάνης (επιτέλους..) ανταποκρίθηκαν αρκετά καλά ενώ ο Αθηναίου παγιώνει μια θέση στο rotation που του δόθηκε βάσει της ικανότητας του να υποστηρίξει περιφερειακά σχήματα στο backcourt με το σουτ του. Ξεχωρίζω από όλη τη πολύ καλή χθεσινή εικόνα τον Μάντζαρη. Μου άρεσε πολύ που τον είδα να παίζει περισσότερο (ελλείψει Σπανούλη) με τη μπάλα στα χέρια και σε πάρα πολλές καταστάσεις να αποτελεί τον κύριο δημιουργό στην επίθεση των ερυθρολεύκων. Ευελπιστώ σε “συνέχεια”, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Αυτό είναι που μετράει άλλωστε..