ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ..

Ο δεύτερος γύρος της Regular season άρχισε, οι εξελίξεις όμως τρέχουν. Οι δύο ομάδες μας συνεχίζουν, διανύοντας διαφορετικούς δρόμους στη παρούσα φάση όμως στον ορίζοντα υπάρχει ο κοινός στόχος της ενίσχυσης ώστε κάθε μια τους να είναι πάνοπλη για τη σκληρή συνέχεια. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι στο TOP-16 όλοι ξεκινούν από την ίδια αφετηρία.. Πάμε να κάνουμε ένα σύντομο σχόλιο για τα παιχνίδια της εβδομάδας και έπειτα αφού υπογραμμίσουμε τις ανάγκες των δύο, να αξιολογήσουμε μερικές περιπτώσεις από την Αμερικανική αγορά.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

O Ολυμπιακός έπαιξε 30′ εξαιρετικού μπάσκετ στο Ζάγκρεμπ (από τη 2η περίοδο και μετά), όταν δηλαδή και ανέβασε τη πίεση στην άμυνα του με αποτέλεσμα το καλό μπάσκετ να έρθει μόνο του. Σας έγραψα ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος γύρισε στην Αθήνα με το αίσθημα της πληρότητας που νιώθει ένας προπονητής όταν βλέπει αθλητές από το βάθος του πάγκου του να ανταποκρίνονται σε πρώτους ρόλους. Και αυτό γιατί οι παίχτες από τους οποίους ζητήθηκε να δώσουν το κάτι παραπάνω σε ένα απαιτητικό παιχνίδι απέναντι σε μια όχι υπερταλαντούχα ομάδα αλλά πεινασμένη και σε καλό φεγγάρι, η οποία μάλιστα έπαιζε για την υπέρβαση. Ο Μάντζαρης ήταν εξαιρετικός παίζοντας με τη μπάλα στα χέρια όντας πιο βαθιά αναμειγμένος στο κομμάτι της δημιουργίας και της απόφασης, όχι γιατί αυτό αποτελεί τη βασική του δεξιότητα (το παιδί είναι περισσότερο quarterback guard που βέβαια δε τον εμποδίζει να αναπτύξει και άλλες πτυχές σταδιακά) αλλά γιατί ήταν έτοιμος πνευματικά και το low mistake basketball σε συνδυασμό με τη γνώση του τι πρέπει να κάνει κάθε στιγμή τον βοήθησε σημαντικά. Θα πρέπει όπως είχαμε υπογραμμίσει παλιότερα σε συγκεκριμένη ανάρτηση για τον παίχτη, να συνεχίσει να βελτιώνει το παιχνίδι του για να μπορεί να επιβιώσει στο υψηλότερο επίπεδο και εκτός του ασφαλούς περιβάλλοντος του Ολυμπιακού (Εθνική ή περίπτωση άλλου συλλόγου στο μέλλον) ώστε να ανεβάσει το ατομικό του status. Παπαπέτρου και Αγραβάνης παίζοντας απέναντι σε συνομήλικους τους (Ζγκάνετς, Αράποβιτς) ανταποκρίθηκαν επίσης πολύ καλά όμως εδώ θα χρειαστεί συνέχεια και στο λιμάνι δε θα πρέπει να εφησυχαστούν σχετικά με το πόσο ενεργοί θα είναι στην αγορά. . Τι χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός όμως..;

Να καλύψει τον Γιάνγκ. Όχι απαραίτητα με παίχτη ακριβώς παρόμοιων χαρακτηριστικών και γίνεται κατανοητό πόσο ευχάριστα πολύπλοκο είναι το άθλημα αναφορικά με το χτίσιμο ενός ρόστερ πάντα σε συνάρτηση με αυτό που παίζεις απέναντι στον ανταγωνισμό. Ο Ολυμπιακός δύσκολα θα βρεί Γιάνγκ αυτή τη στιγμή. Ψηλό δηλαδή με αυτή τη σωματική διάπλαση και το motor, ικανότητα να αμυνθεί στη περιφέρεια και πάνω από το καλάθι, παρελθόν στο μπάσκετ της Ευρωλίγκας και ευρισκόμενο σε στάδιο όπου ρουφάει τη γνώση και κάθε δευτερόλεπτο στο παρκέ τον βελτιώνει. Δε γίνεται.. Ο Montrezl Harrell παίζει στους Ρόκετς.. Οι πρωταθλητές λοιπόν θα βγάλουν τον Χάντερ μπροστά (ως Νο1 στο κέντρο του ζωγραφιστού) ο οποίος είναι σε εξαιρετική κατάσταση και μπορεί να υποστηρίξει πολύ καλά το παιχνίδι τους και θα τον πλαισιώσουν με έναν παίχτη ο οποίος θα αποτελεί μέγεθος στη ρακέτα και θα μπορεί να προστατέψει το ζωγραφιστό τους. Καλοδεχούμενο να διαθέτει και το mobility αλλά η αγορά είναι συγκεκριμένη και η άμυνα των ερυθρολεύκων χρειάζεται έναν “προστάτη” στη πίσω γραμμή. Δεύτερη περίπτωση που δεν αποκλείεται (και θα αξιολογηθεί πάντα με βάση τις επιλογές εκεί έξω) είναι να αποκτήσουν οι ερυθρόλευκοι ένα αθλητικό 4/5 που θα μπορεί να σουτάρει από το τρίποντο μετακινώντας τον “μπάνγκερ” Αγραβάνη στο ρόλο του τρίτου “5”. Όμως θεωρώ ότι η πρώτη λύση θα προκριθεί (απόκτηση σέντερ) γιατί είναι πολύ πιο ορθολογική. Μια ομάδα που κοιτάζει προς το Βερολίνο θα χρειαστεί απαραίτητα το βάθος στο “5”. Κοιτάζουμε προς αυτή τη κατεύθυνση για τον Ολυμπιακό λοιπόν..
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Ο Παναθηναϊκός βιώνει μια δύσκολη κατάσταση και επαναλαμβάνω θα πρέπει να ακολουθήσει οπωσδήποτε το δρόμο που έδειξε ο προπονητής του ο οποίος δήλωσε πως “πρέπει να μείνουμε ενωμένοι”. Πέρα από αγωνιστικά προβλήματα και θέματα στη δομή της ομάδας (στελέχωση σε συνάρτηση με την αγωνιστική κατεύθυνση) οι πράσινοι πρέπει να μείνουν ενωμένοι. Απέναντι στη μοντέρνα και χτισμένη σωστά Λοκομοτίβ του Γιώργου Μπαρτζώκα ο Παναθηναϊκός “έσκασε”. Τα γκαρντς του δεν έχουν ανάσες και αρκετοί παίχτες που κατέχουν πολύ βασικούς ρόλους στο παιχνίδι της ομάδας υστερούν σημαντικά σε “πόδια” (πολύ κακό αμυντικό Footwork). Η Λοκομοτίβ είναι μια ομάδα η οποία φείδεται δημιουργού. Κανένα από τα γκαρντ της δεν εντάσσεται σε αυτή τη κατηγορία. Βασίζεται στη “ταχυδύναμη” για να δημιουργήσει καταστάσεις στο παιχνίδι της. Παίζει πάνω στη προσωπική φάση με τη διαφορά ότι ο κόουτς Μπαρτζώκας φτιάχνει το πλαίσιο πρώτα στην επίθεση του για να γίνει αυτό. Οι Ρώσοι παράγουν πολύ λίγο μετά από ασσίστς (πολύ χαμηλό ποσοστό Assisted FGs) και καλύπτουν το έλλειμμα φαντασίας με την ενέργεια που βάζουν στο παρκέ. Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να ελέγξει μια τέτοια ομάδα και να τη κρατήσει πολύ χαμηλά εάν δεν αδυνατούσε να τρέξει μαζί της, ειδικά στο μισό γήπεδο. Η Λοκομοτίβ έπαιξε πολύ πάνω στα πόδια παιχτών όπως ο Φώτσης (κανείς δε κατάλαβε γιατί δε πάτησε παρκέ ο Χαραλαμπόπουλος ειδικά από τη στιγμή που ο Γκιστ σκουντουφλούσε..) , ο Ραντούλιτσα, ο Διαμαντίδης ή ο Πάβλοβιτς τη στιγμή που με τον Καλάθη σε μέτρια βραδιά η επίθεση των πρασίνων ήταν στατική έως προβλέψιμη. Είναι επίσης δεδομένο ότι δεν αφήνεις έναν σκόρερ όπως ο Ντιλέηνι να ζεσταθεί και να συνδεθεί με το καλάθι. Είσαι από την αρχή πολύ προσεκτικός ώστε να μη πάει στις βολές και βρεί ρυθμό, να μείνει μακριά από από ευνοϊκά για αυτόν miss match χρησιμοποιώντας σε κάθε περίπτωση σωστά τα διαθέσιμα φάουλ σου. Το ότι έβαλε κάποια τυχερά ή μεγάλα (πείτε όπως θέλετε) σουτ η Λοκομοτίβ δε μου λέει πολλά. Όταν είσαι πραγματικά καλός συνεπάγεται ότι θα είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις και να διαχειριστείς τέτοιες παραμέτρους που καλώς ή κακώς είναι “μέσα στο παιχνίδι”. Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλύτερος ξεκινώντας από τον ίδιο τον προπονητή του που έχασε τη μάχη από ένα διαβασμένο Γιώργο Μπαρτζώκα. Ειδικά στο τέλος, η ομάδα του έβγαζε την αίσθηση ότι δε θα χάσει δεύτερο σερί εκτός έδρας ντέρμπι. Εδώ κολλάει το “μεγαλώνουμε” του Έλληνα κόουτς. Η ομάδα του Κρασνοντάρ δεν είχε τέτοιο χαρακτήρα.. Τι χρειάζεται (πέρα από τον γκαρντ για τον οποίο μιλήσαμε στη προηγούμενη ανάρτηση) αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός όμως..;

Mε τον Κούζμιτς να δείχνει καλύτερη εικόνα όντας σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με το ξεκίνημα της σεζόν, είναι δεδομένο ότι ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς σκοπεύει να κρατήσει ζωντανό το rotation των δύο μεγάλων κορμιών στο “5”, τη στιγμή που η ομάδα χάνει αίμα στη θέση “4” -και γενικά στη frontcourt σε αμυντικό επίπεδο- όταν δε βρίσκεται ο Γκιστ στο παρκέ. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται βοήθεια και στις δύο θέσεις. “Βοήθεια” που θα αλλάξει τον τρόπο που αμύνεται στο παιχνίδι του γιατί ούτε με τον φιλότιμο Κούζμιτς αμύνεται σωστά σε καταστάσεις pick & roll. Με το θέμα της προσθήκης γκαρντ ανοιχτό, οι πράσινοι λογικά θα κοιτάξουν και έναν ψηλό. Με τη παρούσα κατάσταση στο rotation ο Παναθηναϊκός χρειάζεται (στην ιδανική του μορφή) ένα 4/5 που θα έχει το mobility να αμυνθεί αλλά παράλληλα θα μπορεί να σουτάρει και από τη περιφέρεια, υποκαθιστώντας τον Γκιστ αλλά και παίζοντας δίπλα του δίνοντας τη δυνατότητα στον Αμερικανό να κατέβει στο “5”, κατάσταση η οποία μπορεί να βοηθήσει πολύ την ομάδα στο αμυντικό κομμάτι αυξάνοντας τη γκάμα των διαθέσιμων επιλογών για τον κόουτς Τζόρτζεβιτς. Η ομάδα θα βελτιωθεί μόλις επιστρέψει ο Παππάς και προστεθεί ένας ψηλός σίγουρα, όμως πρέπει να μείνει όρθια μέχρι τότε..
Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ

Όπως σας έχω πει ο κάθε σύλλογος σε αυτό το επίπεδο πρέπει να κρατάει ανοιχτά τα μάτια στην αγορά άσχετα με το αν είναι “ενεργός” τη προκειμένη περίοδο σε αυτή ή όχι ώστε να μη χάσει την ευκαιρία να ανταποκριθεί στους “κεραυνούς” (π.χ. τραυματισμούς) οι οποίοι χτυπούν μια ομάδα στη σεζόν ή απλά να βελtιώσει το σύνολο του. Σε αυτή την ανάρτηση επέλεξα να ρίξουμε μια ματιά στις καλές περιπτώσεις από τη D-League κυρίως, με παίχτες οι οποίοι είναι άμεσα διαθέσιμοι. Σίγουρα για μια ομάδα σε αυτό το επίπεδο είναι πολύ πιο “ασφαλές” να αποκτήσει έναν παίχτη με χιλιόμετρα στην Ευρωλίγκα ή το Eurocup ο οποίος θα αποχωρίσει μετά τη πρώτη φάση από το κλαμπ του όμως για αυτό δε μπορούμε να μιλήσουμε τη συγκεκριμένη στιγμή. Θα το κάνουμε προσεχώς όταν καθαρίσει η κατάσταση με τις ομάδες που θα μείνουν εκτός.. Σίγουρα παίχτες όπως ο Εμπάκουε, ο Τάιους (που τα είπε ..χοντρά με τον Ντούντα προχθές), ο Μακλίν, ο Ντόρσεη ή το δίδυμο Σλότερ-Χαράνγκοντι της Νταρουσάφακα (που πηγαίνει καλά στην Ευρωλίγκα όμως) θα μπορούσαν να λύσουν αρκετά θέματα στις ομάδες μας όμως επαναλαμβάνω δεν είναι ρεαλιστικό να μιλάμε σήμερα για μια περίπτωση που “πιθανόν και να συμβεί”. Ας πάμε σε μερικούς ρεαλιστικούς στόχους από την αναπτυξιακή λίγκα και όχι μόνο..

PERRY JONES III (24-F-2.11μ.)

Background: Προϊόν του Baylor και First Rounder (No28) από τους Thunder. Γνωστός από τη τριετία του στην Οκλαχόμα όπου ήταν rotation player ενώ πέρυσι έφτασε να ξεκινήσει σε 13 ματς και τελείωσε τη σεζόν με 14.7 λεπτά μέσο όρο (4.3 PTS- 1.8 REB). Αγωνίζεται στους Iowa Energy.
(+) Σούπερ αθλητής που καλύπτει τις δύο θέσεις των φόργουορντς σε επίπεδο ΝΒΑ. Face & Post up παιχνίδι, πολύ ικανός σε καταστάσεις επιθετικού transition. Αποτελεσματικός στη close out επίθεση, τον βοηθά η ικανότητα του να βάλει με άνεση τη μπάλα στο παρκέ και να επιτεθεί στο καλάθι. Πολύ “μακρύς” (7’175” άνοιγμα χεριών) . Έχει scoring insticts και τη πρώτη ύλη να αποτελέσει καλό αμυντικό παίχτη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ λόγω του αθλητικού πακέτου και της σωματοδομής του. Έχει τη ταχύτητα να “αλλάξει” σε Pick & Roll καταστάσεις και να μείνει μπροστά από γρήγορους περιφερειακούς στην Ευρώπη.
(-) Δεν κατάφερε να επιβιώσει στη κορυφαία λίγκα γιατί (εκτός από ένα τραυματισμό στο γόνατο πέρυσι) δεν είναι “σπεσιαλίστας” σε ένα πρωτάθλημα που δίνει συμβόλαια σε “σπεσιαλίστες” για να υποστηρίζουν και να φτιάχνουν το σκηνικό για τους σταρς. Ενώ έχει δείξει ότι μπορεί να σουτάρει από την περιφέρεια, δε το κάνει αποτελεσματικά με συνέπεια. Στην Ευρώπη θα παίξει στο “4” όμως δε φημίζεται για την ύπαρξη σκληράδας στο παιχνίδι του. Τον έχω δει αμυντικά να δουλεύει πολύ καλά με το footwork και το “μήκος” του απέναντι στον Λεμπρόν όμως ποτέ δεν δεσμεύτηκε στο να παίξει πραγματικά καλά στα μετόπισθεν, χαρακτηριστικό που θα του έδινε παραπάνω μηδενικά στο λογαριασμό του και μια μόνιμη θέση δίπλα στον Ντουράντ στην Οκλαχόμα.

JEFF ADRIEN (29-C-2.01μ.)

Background: Ο Άντριεν συζητιέται αρκετά τα τελευταία χρόνια στο Hoopfellas σε σημείο που μάλλον το θέμα του έχει εξαντληθεί.. Ο “πρώην” βράχος του Κονέκτικατ, με θητεία στην Ευρώπη (Μπρέογκαν, Μπένετον με Τζόρτζεβιτς κόουτς, Κίμκι), έκανε μια πολύ καλή σεζόν το 2014 στους Μπακς (με Αντετοκούνμπο, Ραντούλιτσα) όπου είχε 10.9 PTS-7.8 REB σε 28 ματς ενώ πέρυσι μοίρασε τη σεζόν μεταξύ Γουλβς (17 ματς) και Κίνας. Φέτος ξεκίνησε με μη εγγυημένο συμβόλαιο με τους Πέλικανς αλλά κόπηκε λίγο αργότερα.
(+) “Ωμός παίχτης του low post. Τρομερή σωματοδομή, ώμοι και upper boddy που φοβίζουν. Παίζει με ενέργεια, δε κλέβει στο παρκέ σε καμία του εκδήλωση. 7’2” Wingspan. Βελτιώθηκε σε μεγαλύτερη ηλικία σε κομμάτια όπως η πάσα ή η εκτέλεση από τα 3.5-4 μέτρα που αρχικά απλά δεν υπήρχε καν στο ρεπερτόριο του. Πολύ καλός στη post άμυνα. Ριμπάουντερ. Εξαιρετικό positiong, μαζεύει μπάλες από το πουθενά με την αίσθηση του ριμπάουντ και τη μαχητικότητα του. Διαθέτει timing στο μπλοκ παρότι δεν είναι ο high flyer ψηλός. Blue Collar παίχτης με μεγάλη καρδιά, γαλουχημένος σε σπουδαίο κολεγιακό πρόγραμμα. Στην επίθεση ζει με μπάλες που παίρνει γύρω από το καλάθι και την ικανότητα του να βάζει τη μπάλα στο παρκέ απέναντι σε βαρύτερα κορμιά και να πηγαίνει μέχρι τέλους. Έτσι επιβίωσε στο ΝΒΑ όπου καταλαβαίνετε ότι το ύψος του τον ανάγκαζε να παίζει στο “4”. Στην Ευρώπη (και ειδικά στο δικό μας, ελληνικό, μπάσκετ) βέβαια αυστηρά “5”.
(-) Ο Άντριεν έχει μεγάλα χέρια και timing στο μπλοκ αλλά δεν είναι ο παίχτης φόβητρο κάτω από το καλάθι (που θα παίξει ένα μέτρο πάνω από τη μπασκέτα) και θα αποτελέσει την ασφάλεια της κάλυψης η οποία δίνει στους υπόλοιπους το περιθώριο λάθους. Το Footwork και η πλευρική του ταχύτητα θέλουν βελτίωση. Θα το διαπιστώστε όταν τον δείτε να μένει ψηλά αμυνόμενος σε περιφερειακό. Ακατέργαστο επιθετικό παιχνίδι χωρίς κάποια συγκεκριμένη κίνηση που του εξασφαλίζει πόντους, θα ζήσει από το “τάισμα” των γκαρντς.
HENRY SIMS (25-C-2.11μ.)

Background: Προϊόν του Georgetown (κανονικά εδώ πρέπει να σταματήσω όταν μιλάμε για ψηλό..). Είχε μια εξαιρετική διετία παίρνοντας την ευκαιρία στο rebuilding των Sixers όπου μέτρησε 11.8 PTS-7.0 REB-1.8 AST και 27.0′ σε 26 ματς το 2013-14 ως starter ενώ πέρυσι σε 73 ματς “έγραψε” 7.8 πόντους- 4.9 ριμπ. Η εισροή νέων καλών ψηλών στο ρόστερ της Phily τον έστειλε στη D-League. Mιλάμε για έναν παίχτη που φέρνει στο τραπέζι το τελείως “αντίθετο” πακέτο από αυτό π.χ. του Γιανγκ, το οποίο όμως είναι πάλι αξιοποιήσιμο με τη κατάλληλη υποστήριξη.
(+) Ο Σιμς διαθέτει στοιχεία αξιοποιήσιμα σε μια ομάδα που παίζει επίθεση μισού γηπέδου στην Ευρώπη. Ψηλό παιδί με μακριά χέρια (7’4”). Ξέρει να πασάρει πολύ καλά τη μπάλα ειδικά αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για έναν σέντερ που τεχνικά δεν είναι στον..ουρανό. Βλέπει γήπεδο, έχει αντίληψη και μπασκετικό IQ. Δουλεύει καλά το baby hook του, ξέρει να παίζει πάνω στον ώμο του αντιπάλου. Μπορεί να παράγει χαμηλά στο post. Χωρίς να είναι ο pure post up ψηλός, έχει τον τρόπο του. Φιλότιμο παιδί, θα στεναχωρηθεί και θα χαρεί “μαζί” με την ομάδα.
(-) Μέτριος αθλητής για τα δεδομένα για αυτό και δε κεφαλαιοποίησε τη παρουσία του στους Σίξερς με ένα συμβόλαιο. Για την Ευρώπη ΟΚ, ίσως όμως ανεπαρκής για μια ομάδα που “επιτίθεται” στην άμυνα της. Θέλει δουλειά σε πλευρική ταχύτητα και πλάγια βήματα. Δεν έχει above the rim παιχνίδι και η παραγωγή του σε επίπεδο rebounding είναι συζητήσιμη. Ενώ διαθέτει δύναμη στο πάνω μέρος του σώματος δεν έχει τη σκληράδα για να αμυνθεί πραγματικά καλά στο low post όπου έχει καλές και κακές στιγμές στα μετόπισθεν.
ΜAURICE NDOUR (23-F-2.06μ.)

Background: Ο 23χρονος Σενεγαλέζος έμεινε undrafted μετά από δύο καλές χρονιές στο Ohio όμως μετά τις εξαιρετικές του εμφανίσεις στο SL με τους Νικς έστρεψε βλέμματα πάνω του. Βρέθηκε πολύ κοντά στο να πάρει το συμβόλαιο και μια θέση στο ρόστερ των Μαβς μέχρι που χτύπησε στο αριστερό πόδι και κόπηκε. Πολύ καλό Fit αναφορικά με αυτό που ψάχνει ο Παναθηναϊκός στη προκειμένη φάση, ψάχνω πληροφορίες για το πότε θα είναι έτοιμος και πάλι μετά τον τραυματισμό του.
(+) High Motor Forward με τεράστιο άνοιγμα χεριών (7’4”). Τρέχει καλά το γήπεδο, είναι αθλητικός, κυνηγάει μπάλες και φέρνει hustling στο τραπέζι. Η διαφορά του σε σχέση με τους παίχτες αυτού του είδους είναι ότι έχει scoring insticts. Παίζει με πρόσωπο στο καλάθι, διαθέτει καλό περιφερειακό σουτ που του επιτρέπει να ανοίγει τις άμυνες. Διαθέτει τα “πόδια” να αμυνθεί απέναντι σε χαμηλότερους παίχτες και το μήκος να μαρκάρει εντός του ζωγραφιστού. Εξαιρετικός μπλοκέρ. Ο Καρλάιλ έβλεπε στο πρόσωπο του έναν πολύ χρήσιμο κόμπο-φόργουορντ από τον πάγκο. Στην Ευρώπη θα είναι 4/5. Καλή περίπτωση με περιθώρια εξέλιξης.
(-) Σίγουρα ο τραυματισμός του στη παρούσα φάση. Θέλει επίσης να γίνει πιο κοντρολαρισμένος γιατί ακόμα παίζει με το ένστικτο. Αμυνόμενος κοντά στο καλάθι χρειάζεται να βελτιώσει το positioning του και να μην αφήνεται στο πακέτο athleticism/μήκους για να μαζέψει καταστάσεις. Είναι ακατέργαστος σε επίπεδο σκέψης για το μπάσκετ μας αλλά επαναλαμβάνω ότι σε ένα καλό πρόγραμμα που θα διαγνώσει το περιθώριο του να βελτιωθεί (όπως ο Γκιστ) μπορεί να αποτελέσει πολύ καλή περίπτωση.
YOUSSOU NDOYE (24-C-2.13μ.)

Background: Αποφοίτησε από το St. Bonaventure, έμεινε Undrafted το καλοκαίρι όμως οι Σπερς βλέπουν μέλλον σε αυτόν και τους έχει δικαιώσει παίζοντας στη D-League και τους Αustin Toros (10.0 PTS-6.5 REB-1.8 BLK σε 21.8′)
(+) Ακατέργαστη πρώτη ύλη ο 24χρονος Σενεγαλέζος, έχει αποσπάσει πολύ θετικές κριτικές για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το μαθησιακό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει οι Σπερς στη D-League. Δύναμη πάνω από το καλάθι, πολύ ικανός στο να μπλοκάρει ή να αλλοιώσει ότι κινείται γύρω από αυτό σε συγκεκριμένη ακτίνα. Υποτιμημένος αθλητής, καλύτερος από ότι φαίνεται με μια πρώτη ματιά. Καλός ριμπάουντερ. Μαλακά χέρια για έναν παίχτη με όχι τόσο προικισμένο/δουλεμένο επιθετικό παιχνίδι. Μου αρέσει το ότι παρά το ύψος και το χτίσιμο του κορμιού του μοιάζει να μη φοβάται με τη μπάλα στα χέρια. Στη περίπτωση του δεν έχει σημασία το “τι παίρνεις αλλά το τι μπορείς να φτιάξεις”..
(-) Θα χρειαστεί χρόνο για να απορροφηθεί στο υψηλό επίπεδο της Ευρωλίγκας καθώς είναι ακόμα σε πολύ “πρώτο στάδιο”. Δύσκολα θα μπορέσει να αποτελέσει παράγοντα στην επίθεση άμεσα. Στη παρούσα φάση και για αυτό το επίπεδο μπορεί να πάρει ρόλο Game Changer με την άμυνα του ψηλά από τον πάγκο για συγκεκριμένα λεπτά.
JONATHAN HOLMES (23-F-2.06μ.)

Background: Γεννημένος στο Σαν Αντόνιο, αποφοίτησε από το τοπικό Texas και έμεινε undrafted. Τον έκοψαν οι Λέηκερς πριν μερικές ημέρες. Καλή περίπτωση παίχτη ανάλογη με του Maurice Ndour.
(+) Κόμπο-φόργουορντ με μαχητικό πνεύμα. Σκληρό παιδί, φαίνεται αμέσως στις εκδηλώσεις του στο παρκέ σε άμυνα και επίθεση. Καταθέτει ενέργεια, physical παιχνίδι και είναι ικανός στο επιθετικό ριμπάουντ. Παίζει με και πάνω στην επαφή. Face & Post up παιχνίδι. Καλός με τη μπάλα στο παρκέ, μπορεί μα επιτεθεί στα close outs ή να νικήσει αντίπαλα φόργουορντς με ντρίμπλα. Έχει τη δυνατότητα να μαρκάρει στο ζωγραφιστό (με το δυνατό κορμί του) και στη περιφέρεια (χαμηλώνει, καλό footwork.). Ικανός να σκοράρει από τη περιφέρεια σε spot up καταστάσεις.
 (-) Ενώ ο μηχανισμός του στη περιφερειακή εκτέλεση δεν κρίνεται κακός (με γρήγορη απελευθέρωση μάλιστα) ποτέ δε κατάφερε να γίνει πραγματικά αξιόπιστος σουτέρ τριών πόντων. Σήμερα βάζει 3/4 αύριο 1/5. Και αυτό συνεχίζεται και συνεχίζεται.. Περισσότερο παίχτης ενστίκτου χωρίς αυτό που λέμε “αντίληψη” του παιχνιδιού.
ΑLEX STEPHESON (28-C-2.08μ.)

Background: Γνωστός μας από την επιτυχημένη θητεία του στον Πανιώνιο το 2012, έκανε καλή χρονιά πέρυσι στη Τουρκία (Buyuksehir, 12.3 PTS-9.2 REB). Και αυτός αγωνίζεται στους Iowa Energy.
(+) Κτηνώδης δύναμη. Upper Body ανάλογο με του Γιάνγκ, εκτόπισμα που μετράει στο ζωγραφιστό. Εξαιρετικά χέρια και ικανότητα στο ριμπάουντ. Αίσθηση του μπλοκ. Ξέρει να τελειώνει (συνήθως με κάρφωμα) μπάλες γύρω από το καλάθι.
(-) Ομολογώ ότι ο Stepheson με έχει απογοητεύσει αναφορικά με την εξέλιξη του. Περίμενα πολλά περισσότερα πράγματα όταν βρισκόταν στα 23-24 του. Έχω αμφιβολίες σχετικά με τη διάθεση και το κίνητρο του να δώσει το 100% κάθε φορά που πατάει το παρκέ. Μέτριος σουτέρ ελευθέρων βολών. Δεν έχει την ικανότητα να αμυνθεί βγαίνοντας έξω από το καλάθι καθώς η πλευρική του ταχύτητα και τα πίσω του βήματα χαρακτηρίζονται “φτωχά”.

ΕARL CLARK (27-F-2.08)

Background: First-rounder (Νο14 το 2009) βγαίνοντας από το Λούισβιλ, έγινε ευρύτερα γνωστός μετά τη καλή χρονιά του στο L.A. Όταν και έφτασε μέχρι τη πεντάδα των Λέηκερς. F/C για την Ευρώπη.

(+) Ασυζητητί έχει την ικανότητα να παίξει και να διακριθεί σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη όπου η θέση του είναι πιο κοντά στο καλάθι. Έχει τη δυνατότητα να αμυνθεί βαθιά στο ζωγραφιστό με τη δύναμη και τα μακριά του χέρια όπως και στη περιφέρεια αν και δεν είναι πλέον το ίδιο γρήγορος όσο προ διετίας. Βλέπει γήπεδο. Καλός πασέρ, με θέληση να μοιραστεί τη μπάλα. Αποτελεσματικός πηγαίνοντας με τη μπάλα στο καλάθι χρησιμοποιώντας δύναμη και πρώτο βήμα.
(-) Το βασικό πρόβλημα του Κλαρκ έγκειται στο πνευματικό κομμάτι. Υπάρχει θέμα συγκέντρωσης και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο παιχνίδι του. Θέλει κοντρολάρισμα σε επίπεδο αποφάσεων όπου είναι λίγο μονοκόμματος. Μπορεί σε πολλές των περιπτώσεων να χαρακτηριστεί φυγόπονος. Δε κατάφερε να σταθεροποιήσει το σουτ του από το τρίποντο, χαρακτηριστικό που θα το έδινε το κλειδί της πόρτας που οδηγεί στη μονιμότητα στη λίγκα.
ΑUSTIN DAYE (27-F-2.11μ.)

Background: Δε χρειάζεται πολλές συστάσεις.. First-Rounder από το Γκονζάγκα, έμεινε στους Πίστονς μια τετραετία με τη προσδοκία ότι θα γίνει ο επόμενος σπουδαίος φόργουορντ όμως ποτέ δε τα κατάφερε. Ευρωπαϊκή εμπειρία με 12 ματς στη Κίμκι (2011 NBA Lockout). Οι Σπερς προσπάθησαν να τον αξιοποιήσουν όμως δε πήραν πολλά. Στη D-League τώρα..
(+) Σπουδαίος “χεράς”, φόβος και τρόμος από τη περιφέρεια. Floor spacer.. Σουτάρει στημένος ή μετά από ντρίμπλα το ίδιο αποτελεσματικά. Έχει την ικανότητα να σκοράρει σε “συνέχεια”. Έχει το mentality του σκόρερ. Μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να αποτελέσει miss match με το ύψος του. Μακριά άκρα (7’2.75”) τα οποία τον βοηθούν στο αμυντικό ριμπάουντ.
(-)Για το ΝΒΑ ο Daye ήταν ότι ο Davis Bertans για το μπάσκετ της Ευρωλίγκας (στον οποίο επίσης έχουν επενδύσει οι Σπερς). Ένας shooting-guard παγιδευμένος σε ψηλό κορμί. Ο Daye έχει μια αξιοπρόσεκτη φοβία στην επαφή. Έχει πολύ αδύνατο frame και αυτό (σε συνδυασμό με την έλλειψη ταχύτητας) του προκάλεσε μεγάλο πρόβλημα στο να αμυνθεί στο ΝΒΑ. Στην Ευρώπη όμως κρίνεται average και μπορεί να σταθεί καλύτερα δηλ. δε θα είναι “μαύρη τρύπα” . Του λείπει αισθητά το aggressiveness σε κάθε εκδήλωση του.

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
Στη λίστα αυτή υπάρχουν περιπτώσεις παιχτών που αξίζει να αξιολογηθούν σοβαρά από τις ομάδες μας. Όχι το Perfect fit αλλά καλές περιπτώσεις που χρίζουν προσοχής και μπορούν να δώσουν πράγματα στο παιχνίδι τους χωρίς μάλιστα να σπαταληθούν μεγάλα ποσά. Η συμβουλή η δική μου σήμερα θα είναι να περιμένουν, ειδικά ο Ολυμπιακός που έχει τη πολυτέλεια. Αλλά και οι πράσινοι, ακόμα και με αυτό το ρόστερ μπορούν βελτιώνοντας κάποια πράγματα να περάσουν στην επόμενη φάση και εκεί να κοιτάξουν και τους παίχτες που πιθανόν να σπάσουν τη συμφωνία τους με ομάδες που δε προχωρούν στις διοργανώσεις, παιδιά που στη πλειοψηφία τους θα είναι πιο έτοιμα. Τότε αξιολογείς τα δεδομένα και καταλήγεις.. Το Hoopfellas έχει τις κεραίες του ανοιχτές για το status όλων των παιχτών-εν δυνάμει στόχων που έχουν συμβόλαιο σε ομάδες στις οποίες πιθανόν θα ακολουθήσουν αλλαγές τον επόμενο μήνα και να είστε σίγουροι ότι θα εστιάσει σε οτιδήποτε καλό..

Υ.Γ: O James McAdoo έχει ξεκινήσει φέτος βρίσκοντας λεπτά στα πρώτα ματς των Ουόριορς. Προσοχή. Ανοιχτά μάτια (και για τους δύο “αιωνίους”) για τη περίπτωση που τον στείλουν στη D-League όπως πέρυσι..