2015-16 HOOPFELLAS EUROLEAGUE POWER RANKINGS (2)

Θα ήταν ίσως πιο ορθολογικό (και πιο εύκολο για τη σελίδα σε επίπεδο αξιολόγησης) να περιμένουμε να τελειώσει η πρώτη φάση για να αξιολογήσουμε τις ομάδες της διοργάνωσης. Όμως, όπως και πέρυσι, επέλεξα στοχευμένα να βγάλουμε τώρα τη καθιερωμένη μας στήλη για να εστιάσουμε περισσότερο στην εικόνα των ομάδων πρωτίστως και όχι απαραίτητα στο ρεκόρ και τη θέση τους στη κατάταξη, παράμετρος που σίγουρα είναι το ίδιο σημαντική αλλά όχι η πεμπτουσία στην αξιολόγηση. Πάμε..

1. BARCELONA (6-1): Κλασσική Μπαρτσελόνα-Πασκουάλ. Οι Καταλανοί είχαν πολλά σκαμπανεβάσματα στο ξεκίνημα και πολλά πράγματα να βελτιώσουν όμως σιγά σιγά ανεβάζουν στροφές και το βάθος του ρόστερ τους είναι καταλυτικό (6 σερί νίκες μετά τη πρεμιέρα). Τη στιγμή που πολλά μεγαθήρια τριγύρω δυσκολεύονται να βρούν ρυθμό η χρυσή σταθερότητα των Καταλανών αποδεικνύεται σημαντική. Το δίδυμο Λαουάλ-Σάμιουελς έχει ανεβάσει τον δείκτη της αθλητικής ικανότητας της ομάδας (όταν μάλιστα έχει στο παρκέ και τον Σατοράνσκι-Αμπρίνες μπορεί να τρέξει δίπλα στις γρήγορες ομάδες) ενώ και τα νέα αποκτήματα απορροφούν όσο μπαίνουμε πιο βαθιά στη σεζόν τη φιλοσοφία του Πασκουάλ στην επίθεση, μια από τις πιο αποτελεσματικές στο να δημιουργεί καταστάσεις για καλή εκτέλεση σε όλη την Ευρώπη. Βέβαια, η καλά ζυγισμένη Μπαρτσελόνα και πάλι στερείται ηγέτη (σε επίπεδο προσωπικότητας) και αυτό -σε συνδυασμό με την ιδιοσυγκρασία της ομάδας- ίσως βρεθεί και πάλι μπροστά της στη συνέχεια. Ελπίζω πάντως τη Παρασκευή το βράδυ να έχει πέσει από το νούμερο 1..

2. CSKA MOSCOW (6-1): Η ΤΣΣΚΑ ασυνείδητα (ή μήπως όχι..;) δημιουργεί κάτι καινούργιο. Πιο casual, όχι τόσο φορτωμένη έχοντας εστιάσει πολύ στις λεπτομέρειες που φέρνει το supporting cast των παιχτών-ρόλων. στο παιχνίδι Ο Ιτούδης έχει ένα backcourt που θα ζήλευαν ομάδες του ΝΒΑ το οποίο είναι η βάση για τη πιο efficient επίθεση στην Ευρώπη, τους Χάινς-Βορόντσεβιτς-Τζάκσον μπροστάρηδες στα μετόπισθεν ενώ ο Χίγκινς ανταποκρίνεται θετικά. Όμως η “αρκούδα” έχει αμυντικό θέμα. Αυτό προσωπικά με προβληματίζει αρκετά. Κρατείστε το για τη συνέχεια..

3. LOKOMOTIV KUBAN (6-1): Με δύο νίκες επί του Παναθηναϊκού και μια μόλις ήττα στις λεπτομέρειες (σε ένα ματς που έλεγχε) στο Παλάου Μπλαουγκράνα πως να μη χτυπάει τη πόρτα της “υψηλής κοινωνίας”..; Η “Λόκο” είναι μια από τις πιο hot ομάδες φέρνοντας τη σφραγίδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Σε απόλυτα νούμερα η καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης. Συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά της ομάδας που παίζει βασιζόμενη στην ενέργεια και το φυσικό/αθλητικό κομμάτι. Δυνατή στη προσωπική άμυνα και στη προσωπική φάση την οποία και προτιμά διαβάζοντας για να ματσάρει την απουσία γκαρντ-δημιουργού από το ρόστερ. Κάνει πολλά λάθη επίσης όμως είναι δυνατή στο ριμπάουντ γεγονός που τη βοηθάει να ελέγχει το τέμπο. Ο Ντιλέηνι είναι ίσως ο MVP της διοργάνωσης μέχρι τώρα.

– OLYMPIAKOS (6-1): Το Σεπτέμβρη είχαμε εστιάσει στο ότι αυτός ο Ολυμπιακός μπορεί να παρουσιάσει τη καλύτερη αμυντική ομάδα στην Ευρώπη. Χωρίς τον Γιάνγκ δε ξέρω αν θα μπορέσει να φτάσει τα όρια του, όμως μου αρέσει που η απουσία του έχει πεισμώσει τους υπόλοιπους που θεωρούν καθήκον να δώσουν το παραπάνω στα μετόπισθεν. Οι ερυθρόλευκοι είναι κακή shooting team όμως κυριαρχεί στο ριμπάουντ και στραγγαλίζει τον αντίπαλο όσον αφορά τα ποσοστά και τη δημιουργία. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης παρουσιάζει τη δική του version leadership ενώ ο Χάντερ είναι εξαιρετικός ειδικά ως finisher. H πιο σκληρή ομάδα στη διοργάνωση σήμερα, παρουσιάζει αυτό ακριβώς που στόχευσε το καλοκαίρι. Με τα συν και τα πλην του πλήρως μεταφρασμένα στις δύο πλευρές του παρκέ.

5. FENERBAHCE (6-1): Η Φενέρ παίζει στο 50-60% ακόμα, όχι πολύ καλά αλλά ικανοποιητικά για την εποχή. Έχει πολλά να βελτιώσει στο επιθετικό κομμάτι όπου στη παρούσα φάση στηρίζεται στη καλή κυκλοφορίας της μπάλας και τα παράγωγα αυτής (σουτ από έξτρα πάσα, close out επίθεση). Παίζει με λίγα λάθη και η άμυνα της είναι σε καλό επίπεδο (έχει και τα εργαλεία φέτος να αμυνθεί αν και επιτρέπει πολλές φορές εύκολα καλάθια στο μισό γήπεδο) για αυτό και παραμένω αισιόδοξος για τη πορεία της στο δεύτερο μισό. Κλείνει με δύσκολα ματς τη πρώτη φάση και είναι  ευκαιρία να τεστάρει τις δυνάμεις της μακριά από τη Πόλη σε συνθήκες τοπ-ανταγωνισμού.

6. UNICAJA (6-1): Εκεί που χαζεύεις τον Τζάκσον βλέπεις την Ουνικάχα μετά το διπλό στη Μόσχα να είναι έτοιμη (?) να παίξει χοντρό παιχνίδι, τρώει τη σφαλιάρα στο Μπάμπεργκ και προσγειώνεται. Ο Πλάθα παίζει στο χαμηλότερο pace στη διοργάνωση όμως παρουσιάζει μια καλά δομημένη επίθεση, πολυπρόσωπη η οποία ματσάρει την έλλειψη κλασσικού δημιουργού με μια πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας. Κουζμίνσκας-Τζάκσον-Μάρκοβιτς απλά εξαιρετικοί ενώ ο Χέντριξ είναι η κολόνα της ομάδα κάνοντας μια πολύ καλή σεζόν μέχρι τώρα. Θα παίξει τη πρωτιά στην έδρα της ενώ κοιτάζει την αγορά για να αντικαταστήσει τον Γκάμπριελ.

7. KHIMKI (4-3): Σε επίπεδο ποιότητας ρόστερ η Κίμκι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν. Από κανέναν.. Το απέδειξε μάλιστα κάποιες φορές μέχρι τώρα. Αυτό που με κάνει σκεπτικό είναι η (μη) ικανότητα του Κουρτινάιτιςνα τελειώσει κλειστά ματς. Δε του έχω καμία εμπιστοσύνη. Μου αρέσει η άμυνα της, εύκολα TOP-3 στη λίγκα. Σαν σύνολο η Κίμκι έχει δυναμική αγωνιστικά καθώς έχει πολύ ταλέντο και πειθαρχία στα μετόπισθεν όμως σαν οργανισμός ακόμα μαθαίνει. Κρατείστε επαφή, το ενδιαφέρον είναι μεγάλο..

8. LABORAL (4-3): Η Λαμποράλ συνδυάζει πολύ καλά Ευρωλίγκα και ACB έχοντας φέρει ξανά στο προσκήνιο το Baskonia Basketball. Παίζει στο υψηλότερο τέμπο από κάθε άλλη ομάδα και η άμυνα της βρίσκεται σε αρκετά καλό επίπεδο. Μπορεί ο Άνταμς να έχει το τιμόνι της ομάδα και ο Περάσοβιτς να είναι το πρόσωπο του οργανισμού όμως ο Γιάννης Μπουρούσης είναι ξεκάθαρα το συστατικό το οποίο έχει αλλάξει επίπεδο στους Βάσκους.

– BROSE BASKETS (5-2): Ξέρω σας έχω ζαλίσει τα τελευταία χρόνια με τη δουλειά που γίνεται στο Μπάμπεργκ αλλά τέτοια μπασκετικά κλαμπς μακριά από τα φώτα των μητροπόλεων της Ευρώπης είναι η συμπάθεια μου.  Ειλικρινά αν μου έλεγαν σήμερα να διαλέξω 8 ομάδες, με βάση αυτό που έχουν παρουσιάσει, για μια εικονική post season δύσκολα θα άφηνα τη Brose Baskets απ’έξω. Οι Βαυαροί  παίζουν απλά ισορροπημένο μπάσκετ έχοντας κεφαλαιοποιήσει άμεσα αυτή τους τη στροφή σε μια πιο ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Ο Τρινκιέρι έχει φτιάξει ένα πολύ καλό σύνολο το οποίο με άξονα το backcourt των Στρέλνιεκς-Ουοναμέηκερ-Ζήση πλέον “σκέφτεται”, φιλτράρει τα δεδομένα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και προσαρμόζεται. Πολύ καλό execution στην επίθεση (είναι πολύ υπομονετική με ξεκάθαρη ροπή στο set basketball) και δύο εξαιρετικοί νέοι παίχτες στο ζωγραφιστό. Ο Theis (πουλέν της σελίδας) και ο Μέλι ο οποίος υπό τον Τρινκιέρι ήταν ο παίχτης του μήνα που πέρασε. Έχουν τη ΤΣΣΚΑ εντός (έκαναν εξαιρετικό ματς στη Μόσχα) και πηγαίνουν στην Ανδαλουσία για να δούν ποια πραγματικά είναι η θέση τους ανάμεσα στον ανταγωνισμό. Bravo..

10. ANADOLU (3-4): Φιλτράρω τη κατάσταση στην Αναντολού και έχω καταλήξει ότι έχει τόσα όπλα και η πληθώρα αυτή μάλλον έχει μπερδέψει την ομάδα εμποδίζοντας την να βρει λειτουργικότητα. Κοιτάζω το ρόστερ της και νιώθω σαν παιδάκι μπροστά σε ράφια γεμάτα σοκολάτες.. Όμως το μπάσκετ είναι πιο σύνθετο. Ο Ντούντα προσπαθεί να βάλει το τραίνο στις ράγες. Παίζει ένα fast pace στυλ, σε πολλές κατοχές για να μοιράσει τις μπάλες στους πολλούς ικανούς παίχτες του στην επίθεση η οποία είναι μια από τις καλύτερες της λίγκας με υψηλό δείκτη δημιουργίας και παραγωγής (αν και στηρίζεται λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε στο τρίποντο). Στα μετόπισθεν όμως έχει σοβαρό πρόβλημα και από εκεί ξεκινούν όλα τα δεινά. Ενώ υπάρχουν παίχτες που μπορούν να παίξουν προσωπική άμυνα, δεν αμύνονται “μαζί”. Η Αναντολού πρέπει να μείνει όρθια τώρα αποφεύγοντας το “φιάσκο”. Θεωρώ ότι εφόσον το καταφέρει, στη πορεία θα είναι καλύτερη. Πρέπει να είναι καλύτερη..

11.. PANATHINAIKOS (3-4): Στον Παναθηναϊκό τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η ομάδα πρέπει να αλλάξει πρόσωπο για να είναι πραγματικά ανταγωνιστική στην επόμενη φάση. Αυτή τη στιγμή είναι απλά “νερόβραστη”. Ούτε γρήγορη, ούτε αργή, ούτε πολύ καλή ούτε κακή σε άμυνα και επίθεση σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Με πολλά πλην και συν παντού. Νερόβραστη.. Σαφέστατα έπαιξαν ρόλο οι απουσίες και το γεγονός ότι οι πράσινοι έβγαλαν με 3 γκαρντς τη πρώτη φάση. Είναι ομάδα που έχει συνεργασίες και δημιουργία φέτος, πιέζει καλά τη μπάλα αλλά δυστυχώς -το μεγάλο πρόβλημα- έχει αθλητές χωρίς “πόδια” σε βασικούς ρόλους στο rotation. Η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση ώστε να χτίσει τη ταυτότητα της πάνω σε τομείς όπως η άμυνα και το ριμπάουντ (μειονεκτεί σημαντικά) ώστε να βγάλει τα χαρίσματα της στην επίθεση. Ο Παναθηναϊκός θα κοιτάξει έναν φόργουορντ που μπορεί να αμυνθεί σε παραπάνω από μια θέσεις και θα φέρει ενέργεια στο παρκέ η οποία λείπει απελπιστικά από το σύνολο του Τζόρτζεβιτς σήμερα. Και εδώ πιστεύω ότι έχουμε μια ομάδα η οποία (εφόσον βάλει περισσότερο βάθος και ενέργεια) μπορεί να παίξει καλύτερα στη συνέχεια..

12. BAYERN MUNICH (3-4): Ίσως η πιο απρόβλεπτη ομάδα της διοργάνωσης. Χάνει τρώγοντας 90 εντός από τον Ερυθρό Αστέρα, κερδίζει στη Μόσχα τη Κίμκι και αυτοκτονεί στη Μαδρίτη. Ο Πέσιτς έχει ποιότητα και βάθος στα χέρια του όμως δε μπορεί να κεφαλαιοποιήσει το καλό του ρόστερ πραγματικά γιατί η ομάδα του είναι ασταθής στο αμυντικό κομμάτι. Στα τρία ματς (εκτός Στρασβούργο, Ερ. Αστέρα, εντός Ρεάλ) μπορεί να συμβεί κυριολεκτικά οτιδήποτε..

13. REAL MADRID (2-5): Πολύ κλάμα.. Η Ρεάλ ξαφνικά είναι soft σαν το χαρτί τουαλέτας σε επίπεδο άμυνας και mentality. Ο τραυματισμός του Ρούντι μπορεί και να λειτουργήσει ευεργετικά ξεμπλοκάροντας λίγο τη περιφέρεια από το traffic που έχει δημιουργήσει ο ερχομός του Τέηλορ και φέρνοντας ίσως 1 ή 2 defensive stoppers (στο “3” και ειδικά στο “5”) που μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα της “Βασίλισσας”. Αυτό θα είναι ο ορισμός “έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πεντοχίλιαρο..”

– CEDEVITA (4-3): Πόσα θες να μας τρελάνεις ρε Μρσιτς; Η Τσεντεβίτα βρίσκεται σε ..φεγγάρι τρέχοντας ένα σερί 4-1 περιμένοντας Αναντολού και ΕΑ7 σε κολλητά ματς. Οι Κροάτες δυσκολεύονται λίγο να διατηρήσουν τον ίδιο ρυθμό στην Αδριατική όμως στην Ευρωλίγκα συνεχίζουν απτόητοι. Έμφαση στην άμυνα και το αμυντικό ριμπάουντ, σωστές επιλογές στο μισό γήπεδο βάζοντας τη μπάλα στον Μπίλαν και τον Πούλεν, νέα παιδιά με πολύ όρεξη για διάκριση. Μακράν η πιο overachiever ομάδα της διοργάνωσης.. Δε θα είναι εύκολο πάντως να διατηρήσει τη θέση της στο γκρούπ. Το ματς με την Αναντολού στο Ζάγκρεμπ είναι όλα τα λεφτά.

15. DARUSSAFAKA (3-4): Ήρθε η ώρα των αποδείξεων για τη Νταρουσάφακα. Πολλές αυξομειώσεις στην απόδοση της παρότι το ρόστερ έχει αρκετή ποιότητα και με το διπλό στο Τελ Αβίβ θα έπρεπε να είχε ήδη καθαρίσει. Ομάδα με καλή άμυνα, δυνατή στο ριμπάουντ χωρίς όμως playmaking γεγονός που τη κάνει ελαφρώς “ξύλινη”.

16. CRVENA ZVEZDA (3-4): Ο Ερυθρός Αστέρας δεν έχει βρει ισορροπία ακόμα στο παιχνίδι του. Η νίκη όμως στο Μόναχο έχει αλλάξει τελείως το status του στον όμιλο. Μπορεί ο Κουίνσι Μίλερ να τραβάει τα φώτα με την ικανότητα του στη προσωπική φάση όμως η ουσία βρίσκεται στο δίδυμο Γιόβιτς-Ζίρμπες των οποίων η μαχητικότητα μου αρέσει πολύ και κουμπώνει άψογα με το προφίλ του συλλόγου. Ο Ράντονιτς συνεχίζει και φέτος με γρήγορο τέμπο και περιμένει περισσότερα από τον τραυματία Μέκελ που είναι πολύ καλύτερος παίχτης από ότι δείχνουν τα φτωχά νούμερα του. Η πρόκριση περνάει από το Βελιγράδι (Κίμκι, Μπάγερν), αν και τα ματς που απομένουν εκεί έχουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας.

17. ZALGIRIS (3-4): Η Ζάλγκιρις έχει κοροϊδέψει το θάνατο μένοντας ζωντανή με όπλα τη τεχνογνωσία για νίκες σε αυτό το επίπεδο της διοργάνωσης και τη πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση που έχει δώσει το προπονητικό τιμ σε ένα σύνολο με βαριά κορμιά, χωρίς γρήγορα πόδια  που παρουσιάζει μια αναιμική επίθεση και είναι επιρρεπές στο λάθος. Αμύνεται όμως αρκετά καλά στο μισό γήπεδο, καταφέρνοντας να κρατήσει χαμηλά τον αριθμό των uncontested shots και με τη καλή επίδοση στο αμυντικό ριμπάουντ ελέγχει το τέμπο. Σάρας, παίρνε μαθήματα. Να σε δω να φτιάχνεις defensive minded ομάδες και τι άλλο..

18. STRASBOURG (3-4): Τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος η Στρασμπούργκ έχει καλύτερο ρεκόρ από τη πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ.. Αυτό είναι λόγος για να καεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο! Καλή ομάδα έχει φτιάξει ο Κολέ. Παίζει γρήγορο και θεαματικό μπάσκετ, έχει δουλέψει πάνω σε συνεργασίες και διαθέτει αυτό το πάω “μέχρι τέλους στο καλάθι” πνεύμα στην επίθεση της που μου αρέσει πολύ. Ακόμα θέλει δουλειά για να μάθει να κερδίζει εκτός, όμως προσωρινά κέρδισε το δικαίωμα να παίξει τη πρόκριση στη πολύ δυνατή έδρα της (Μπάγερν, Κίμκι). Αν περάσει, πιθανόν θα τη δω από κοντά στο TOP-16 (ένας εκ των συνεργατών μου μένει Στρασβούργο)..

19. EA7 (2-5): Το Μιλάνο προσπάθησε να λανσάρει ένα γρήγορο τέμπο φέτος όμως η αρχιτεκτονική της επίθεσης του αδυνατούσε να ακολουθήσει τέτοιες νόρμες. Βιώνει μια δύσκολη κατάσταση τελευταία (έξω Τζεντίλε, έξω Μάτσβαν, έξω με τις κλωτσιές ο Γκάνι Λαουάλ λόγω αδυναμίας συνεννόησης) αν και το 8-Man Rotation του Ρέπεσα έχει κάνει ένα ηλεκτροσόκ όντας πιο ευέλικτο και εύκολο στη χρήση. Χρειάζεται μια νίκη εκτός προγράμματος οπωσδήποτε

20. KARSIYAKA (2-5): Η Καρσίγιακα έχει τρακάρει στο τοίχο του “πρωτάρη”. Αυτό που νομίζω θα “μείνει” στις σκέψεις των ανθρώπων του οργανισμού (διοίκηση, προπονητές, αθλητές, οπαδοί κλπ.) είναι ότι σχεδόν ποτέ (αν εξαιρέσεις τη πρεμιέρα) οι πρωταθλητές Τουρκίας δεν έπαιξαν το μπάσκετ τους, δεν ήταν ο εαυτός τους.. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα πάρτι και να προσποιείσαι πως περνάς καλά αδυνατώντας να ενταχθείς στο κλίμα. Ο Ράγκλαντ χαιρέτησε, μουρμούρες και για τον Τζος Κάρτερ, μεγάλο πρόβλημα συνολικά στο μισό γήπεδο. Στα προηγούμενα Power Rankings (πριν αρχίσει η διοργάνωση) σχολιάσαμε ότι “Οποιοσδήποτε κατανοεί ότι τα πράγματα δε θα είναι εύκολα σε αυτό επίπεδο για την Καρσίγιακα η οποία δεν είναι «παιγμένη» και μαθημένη να βάζει κάτω ομάδες με «χιλιόμετρα» σε αυτούς τους δρόμους όπως π.χ. η Ζάλγκιρις. Αν περάσουν όμως το τείχος της πρώτης φάσης μπορούν να γίνουν πραγματικά επικίνδυνοι” ..

21. MACCABI TEL AVIV (1-6): To Front Office άργησε να αλλάξει τον Γκούντες τον οποίο στήριξε παραπάνω τελικά από όσο έπρεπε. Ο Τάμπακ καλείται να αναμορφώσει την ομάδα όμως δε ξέρω πόση πίστη υπάρχει στο ίδιο το εσωτερικό της για κάτι τέτοιο. Στόχος να μπορέσει η ομάδα να παίξει τη πρόκριση στο τελευταίο ματς με τη Νταρουσάφακα στη Τουρκία. Η πιο soft άμυνα της διοργάνωσης, χωρίς λειτουργικότητα η επίθεση της. Θα μνημονεύεται για χρόνια ως παράδειγμα συνόλου με ποιοτικούς αθλητές που απέτυχε λόγω κακής στελέχωσης, Ο θρύλος της Μακάμπι είναι κοντά στο να δεχτεί ένα σημαντικό πλήγμα..

22. LIMOGES (2-5): Underachievers. Όχι φυσικά για το ρεκόρ τους (ούτως ή άλλως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για αυτούς στον όμιλο) αλλά για το μπάσκετ που παρουσιάσουν. Η ομάδα έχει σοβαρό πρόβλημα στο να παίξει “μαζί” άμυνα ενώ στην επίθεση παρουσιάζεται βιαστική παρά γρήγορη. Το αγωνιστικό πρόβλημα της (γιατί το συγκεκριμένο ρόστερ έχει παραπάνω δυνατότητες, αυτό είναι δεδομένο) φαίνεται ξεκάθαρα στη ProA όπου μετράει 5 ήττες σε 10 παιχνίδια συνολικά..

23.ZIELONA GORA (1-6): Αξιοπρεπέστατη η Ζιελόνα. Μου έκανε εντύπωση η ριζική αλλαγή κατεύθυνσης από ένα Up Tempo Style σε ένα μπάσκετ μισού γηπέδου. Έχει το λιγότερο ποιοτικό ρόστερ στη διοργάνωση αλλά και μαχητικό. Μπράβο στον κόουτς Φιλιπόφσκι. Το στοίχημα του θα είναι να μείνει η ομάδα του ανταγωνιστική μέχρι τέλους.

24. DINAMO SASSARI (0-7): Ρε Σακέτι, σοβαρά τώρα.. Τώρα που δεν είσαι πια στο τιμόνι της ομάδας. Τι ήταν αυτό που παρουσίασες φέτος; Σου δίνεται για πρώτη φορά η ευκαιρία σε αυτό το επίπεδο και κατεβάζεις μια ομάδα που θυμίζει τον “σκουντούφλη” από τα στρουμφάκια; Η Σάσσαρι επί ημερών του πρώην πλέον προπονητή της έχει παρουσιάσει πολύ καλά σύνολα. Μάλιστα το 2013 είχα χαρακτηρίσει τη gunner ομάδα των Ντίνερ επί 2, Καλέμπ Γκριν, Ομάρ Τόμας ως τους Ουόριορς (τους τότε επί Τζάκσον, όχι το υπερθέαμα του τελευταίου 1.5 χρόνου..) της Ευρώπης. Χαρακτηριστική παράδειγμα ο Μπρεντ Πετγούεη. Πόσο χρήσιμος φαινόταν στο παιχνίδι του Ολυμπιακού και πως φαίνεται τώρα..

Υ.Γ: Η μονομαχία Λάνγκφορντ-Μακνίλ είναι από τα καλύτερα προϊόντα που έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα το φετινό Eurocup. Πολύ ανταγωνιστικοί τύποι και οι δύο.. Ο Λάνγκφορντ είναι, ακόμα, ίσως ο σκόρερ με το μεγαλύτερο ρεπερτόριο εκτέλεσης στην Ευρώπη. Από την άλλη ο αμυντικός εγωισμός του Μακνίλ κορύφωσε την αναμέτρηση για δεύτερη φορά. Η τάπα που κάνει πάνω στον Αμερικανό superstar του Κάνσας και το καπάκι τελείωμα στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου στριμώχνει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλα αυτά για τα οποία τον επέλεξε ο Δημήτρης Πρίφτης το καλοκαίρι..